ချစ်တက်လွန်းသူ၏ နှလုံးသားမှသည်
အပိုင်း ၁၂
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
ဘုန်းစည်သူ ဧည့်ခန်းတွင်းမှ ကလေးနှစ်ယောက်ကိုလူစုခွဲကာ ဒီဒီ့လက်ကိုဆွဲပြီးခြံထဲသို့ဆင်းလာလေသည်။ဒါတောင်ဒီဒီက မကျေမနပ်ဖြစ်ခါ ဘုန်းစည်သူလက်မောင်းအား ကိုက်လေသည်။
"အား....ဟျောင့်စောင်ကလေး...ဘာကိစ္စလာကိုက်တာလဲ....အားလား နာလိုက်တာ"
"ခင်ဗျားကရော ဘာလို့အတင်းခေါ်လာလဲ ဟိုကောင်နဲ့ရှင်းလို့မပြီးသေးဘူး " ဟုဆိုခါ အိမ်ထဲသို့ပြန်ဝင်ရန်ပြင်နေသဖြင့်စည်သူလဲ ဒီရေ့အင်္ကျီဂုတ်စအားဆွဲခါ ခူံတန်း၌ထိုင်စေသည်။
ပြီးနောက်ဒီရေ့ပုခုံးအားကိုင်ခါ မျက်နှာအားငုံ့ကြည့်၍ " ဒီဒီ....ဦးပြောပြမယ်..... ညလွန်းယံနဲ့Boss နဲ့ကဘယ်လိုပတ်သက်မှုမျိုးလဲဆိုတာ ဒီဒီလဲသိတာပဲမလား.....ဒါကို ဒီဒီက ကြားကနေဝင်မပါရဘူးလေ....ကိုယ့်သူငယ်ချင်းဖြစ်စေဦးတော့ ခုက သူလဲ သူ့relationship နဲ့သူဖြစ်နေပြီလေ မဟုတ်ဖူးလား "
စည်သူလဲ ဒီရေနားလည်မည့်စကားလုံးများကိုရွေးခါ ရှင်းပြနေလေသည်။ဒါကို အဲ့ကလေးက မျက်နှာတစ်ဖက်လွှဲနေလေသည်။
"ဒီဒီ...ဒီလေးလို့...ဦးပြောတာကြားလား"
ဒီရေလေး တစ်တွတ်တွတ်နဲ့ပြောနေသော စည်သူ့အားစိတ်မရှည်သဖြင့်" သိတယ်ဗျာ....ဘာဖြစ်..အယ်"
မျက်နှာချင်းဆိူင်ဆုံမိသဖြင့်ဒီရေပြောစရာစကားများပျောက်ရှကုန်လေသည်။
ဘုန်းစည်သူ ဒီရေ့ရဲ့မျက်ဝန်းလှလှနဲ့နှာသီးဖျားလေးကိုမြင်လိုက်ရချိန်တွင်ရင်ဘက်ထဲကအကောင်ကအလိုက်မသိခုန်ကြွလာလေသည်။
စည်သူလဲ မျက်နှာအမြန်လွှဲခါ.."အဟမ်း...သိရင်ပြီးတာပဲ....နောက်တစ်ခါသူများကိစ္စဝင်မပါနဲ့ ဒီဒီဝဋ်လည်မှာဆိုးလို့ ဦးကပြောတာ"
"ဘယ်တော့မှ ဝဋ်မလည်ဘူး ကျုပ်က single ပဲနေမှာ" ဟုပြောခါကော့တော့ကော့တော့နှင့်ကားပေါ်တက်ခါမောင်းထွက်သွားလေတော့သည်။
ဒီရေပြောပြီးလှည့်ထွက်ခဲ့ပေမယ့်ရင်ခုန်သံတစ်စုံကတော့ ဦးနှင့်ကပ်ကျန်ခဲ့လေသည်။
စည်သူလဲ ဒီဒီတင်ပါးလူံးလူံးလေးများပေါ်သို့ရောက်နေသောအကြည့်များကိုအလျင်မြန်ဖယ်ခါ အသက်ဝအောင်ရှူသွင်းနေလေတော့သည်။
ထိုအဖြစ်အပျက်များကို အပေါ်ထပ်လေသာဆောင်မှသိင်္ခ နှင့်ညလွန်းယံ နှစ်ယောက်လူံးတွေ့ခါ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်၍ အဓိပ္ပါယ်ပါသောအပြုံးများပြုံးလိုက်လေသည်။
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
နောက်တစ်နေ့မနက်၌......
"ကိုကို....ကလေးရေကူးဘောင်းဘီထည့်ဖို့ပြောပေးပါဦး......ကိုကို ကလေးရဲ့မျက်မှန်လေးရောပဲ....ကိုကိုရေ....." စသဖြင့်အစချီခါ ငပလီသို့ချီတက်ရန်ပြင်ဆင်နေလေတော့သည်။ သိင်္ခမှစ၍ အိမ်ရှိလူကုန်အငြိမ်မနေရပဲ ယံယံသတိရလို့ပြောသမျှပစ္စည်းများကိုသာ လိုက်ထည့်နေရလေတော့သည်။
"ကလေးရယ်ညမှထွက်မယ့်ကိစ္စကို ဖြည်းဖြည်းထည့်လဲမီပါတယ်..."
"မရပါဘူး အခုချိန်ပစ္စည်းစုထားမှတော်ရာကျမှာ....အယ်မေ့နေတာကျန်း ဒီရေ့စီဖုန်းဆက်ခေါ်ရဦးမယ်" ဟုပြောခါ လုံးတုံးလုံးတုံးနှင့်အပေါ်သို့ပြေးတက်သွားလေသည်။
လူပျိုကြီးဘုန်းစည်သူတစ်ယောက်ဒီရေဆိုသည့်နာမည်ကြားသည်နှင့်မျက်စိပါယံယံနောက်သို့ကပ်ပါသွားလေသည်။
ထို့နောက်သိင်္ခအနားသို့မယောင်မလည်နှင့်ပြေးကပ်ခါ " boss ယံယံသူငယ်ချင်းတွေပါလိုက်မှာလား" ဟုမေးလိုက်လေသည်။
သိင်္ခလဲဒီရေအသံကြားသည်နှင့်မျက်လူံးအရာင်တစ်ဖျက်ဖျက်တောင်နေသော စည်သူ့ကိုကြည့်ခါ.....
"သူငယ်ချငိးတွေအကုန်မလိုက်ပါဘူး....မနေ့ကလာတဲ့ ဒီရေဆိူတဲ့ကောင်လေးပဲလိုက်မှာ" ဟုပြောလိုက်လေသည်။
အပေါ်ထပ်တွင်တော့
'ဒီရေ.....မင်းလိုက်မှာလား မလိုက်ဖူးလား....ကိုယ့်သူငယ်ချင်းလေးတစ်ယောက်ထဲကို မင်းစိတ်ချတယ်ပေါ့..."
"မလိုက်ဖူးဟျောင့်....မင်းရဲ့ ကိုကိုပါနေတာပဲမလား....ဦးသိင်္ခကမင်းကို အနီကွက်သိုင်းနဲ့ကာကွယ်ပေးလိမ့်မယ်"
"အေးလေ....မလိုက်လဲနေပေါ့ ငါတို့ ည၈နာရီ အိမ်ကစထွက်မှာ....ဦးဘုန်းစည်သူလဲပါတယ်.....ဒါပဲ ဒါပဲ ရန်ကုန်မှာပဲမင်းအေးဆေးနေခဲ့တော့ "
ဟုဆိုခါ မခံချင်အောင်ပြောပြီးဖုန်းချလိုက်လေသည်။
ဒီရေတစ်ယောက်ဦးဘုန်းစည်သူပါ လိုက်မည်ဆိူသောအသံကြားသည်နှင့်အောက်ထပ်သို့ပြေးဆင်းခါ...."မာမီ....မာမီရေ... ယံယံဖုန်းဆက်တယ်ငပလီသွားမလို့တဲ့ အဲ့ဒါခုညထွက်မှာ သားလိုက်သွားမယ်နော်...မာမီနော်"
"အမလေး မူးလိုက်တာအေ ......ဖြည်းဖြည်းပြောလဲ ဒီစကားပါပဲ....လိုက်ချင်လဲလိုက်သွား ပြသနာတော့ရှာမလာနဲ့နော်ဒီတစ်ခါဘာသံညာသံကြားကြည့်နင့်ကို မြန်မာပြည်မှာမထားဘူး "
"ဟာ မာမီကလဲ....စိတ်ချ ဘာမှမဖြစ်စေရဘူး...သားအထုတ်သွားပြင်လိုက်ဦးမယ်နော်...အာဘွား မာမီ" ဟုဆိုခါ ဒီရေအပေါ်သို့ပြန်ပြေးတက်လာလေသည်။
"မေမေကြီး...အကိုလေးကဘယ်သွားမလို့မထုတ်ပြင်မှာလဲဟင်"
မကြားတကြားနှင့်ဝင်မေးသော ယမင်းနုအားဒေါ်လှလွန်းဆွေဒေါက်ခနဲမြည်အောင်ခေါင်းခေါက်ပြီး" လင်နောက်လိုက်မလို့ဟေ့....သွား ထုတ်ဝိုင်းပြင်ပေးလိုက်...တစ်ကတည်း...စပ်ကိုစုတယ်"
.
.
.
.
.
.
.
သိင်္ခ ဧည့်ခန်း၌ထိုင်ခါ အလုပ်ကိစ္စများလက်စသတ်ရင်း အပေါ်ထပ်မှဆင်းလာသောယံလေးအားမြင်သဖြင့်" ကလေး....ဘယ်လိုလဲ...လိုက်မယ်တဲ့လား" ဟုမေးလိုက်လေသည်။
ယံယံလဲ သိင်္ခနားသို့ပြေးသွားခါပေါင်ပေါ်၌တက်ထိုင်ပြီး လည်ပင်အားဖက်ခါ"ပြောထားတယ်....မလိုက်ဘူးတဲ့...ဒါမဲ့ ကလေးချုပ်ကွက်တွေထုတ်သုံးထားတယ်သူလာကိုလာလိမ့်မယ်"ဟုပြောခါ သိင်္ခရင်ခွင်ထဲခေါင်းအပ်ခါ ချွဲနေလေတော့သည်။
ဘုန်းစည်သူလဲ အလိုက်သိစွာနှင့်ခြံထဲသိူ့ရှောင်ထွက်ခဲ့လေတော့သည်။
ထိုစဉ်ခြံရှေ့မှ ကားဟွန်းသံကြားသဖြင့်ပန်းပင်ရေဖြန်းနေသော မာလီကောင်လေးကိုတံခါးသွားဖွင့်ခိုင်းလေတော့သည်။
Fairlady pinkish body ကားလေးပေါ်မှာ ပန်ဆယ်လ်ဟီးစီးခါဆင်းလာသောခြေထောက်တစ်စုံအား မြင်လိုက်ရလေသည်။
ထို့နောက်စည်သူတစ်အံ့တစ်သြဖြင့်မှင်သက်သွားလေသည်။ထို့နောက်သတိဝင်ခါ ကားနားသို့အပြေးသွားခါ " မမလေး ဆုမွန်....ဘယ်တူန်းကဘယ်လိုမြန်မာပြည်ရောက်ပြီး ဒီထိလိုက်လာတာလဲ..."
"အေး အထဲရောက်မှပြောမယ်....နင့်သူဠေးဆိုတဲ့အကောင်ဘယ်မလဲ"
"အိမ်ထဲမှာ.....အကိုလေးနဲ့အတူရှိနေတယ်...ကျွန်တော်တောင်ကြားကနေရှောင်ထွက်လာတာ"
ဆုမွန်လဲစည်သူ့စကားကြောင့်စည်သူ့ကိုခြေဆုံးခေါင်းဆူံးတစ်ချက်ကြည့်ခါ..."အဟမ်း နင်လဲ sugar daddy ဆိုဒ်ပါပဲ...ငါ့ကိုယုံတယ်မလား "ဟုဆိုခါ မျက်လူံးတစ်ချက်မှိတ်ပြလိုက်လေသည်။
စည်သူလဲ အယောင်ယောင်အမှားမှားနှင့်တံတွေးတစ်ချက်မြိုချခါ...."ယုံ ယုံပါတယ်"
"အေး...အဲ့ဒါဆိူပြီးရော...ခုလောဆယ်မောင်သိင်္ခနဲ့ရှင်းစရာရှိသေးတယ်'ဟုဆိုခါ ရှိသမျှခါ၍ အိမ်ထဲသို့ဝင်သွားလေတော့သည်။
အထဲသို့ရောက်သည်နှင့်ဧည့်ခန်းတွင်း၌ ချစ်ကြည်နူးနေသော သိင်္ခနှင့်ယံယံကိုမြင်သည်နှင့်ဆုမွန်အသံပြဲကြီးနှင့်ထအော်လေသည်....
"အိုက်စ်စ်....အမလေး....စည်သူရေ စည်သူ....ဘယ်သူရှိလဲ....ရှိတဲ့သူအမြန်လာပါ....ငါ့ကိုရေခဲတူံးယူပေးကြပါဦး....နှာခေါင်းပူလာပြီးသွေးလျှံတော့မယ်လုပ်ကြပါဦး"
ဆုမွန်အသံကြားသည်နှင့်ယံယံလဲသိင်္ခပေါင်ပေါ်မှအမြန်ဆင်းခါဘေးသို့ကပ်ထိုင်လေတော့သည်။သိင်္ခလဲ Laptop သို့အကြည့်လွှဲခါ mouse ကိုင်ရမလို typing နှိပ်ရမလိုနှင့်ရှက်ရမ်းရမ်းနေလေတော့သည်။
ဆုမွန်လဲ နွယ်လေးညိုယူလာပေးသောရေခဲအိတ်ကိုယူခါ ဆိုဖာ၌အကျနထိုင်ပြိးနှာခေါင်းအား ကပ်နေလေတော့သည်။
အတန်ကြာမှရေခဲအိတ်ကိုချခါ သိင်္ခအား"ကဲ အမောင်သိင်္ခ....နင်ရှင်းစမ်း"
"ဘာလဲ"
"အမလေး....ဘာလဲတဲ့...ဘာကိုလဲရမလဲ....နင့်ကိုယုံကြည်လို့ ယံလေးကိုနင့်လက်ထဲထိုးကျွေးထားတာလေ....အခု နင့်လုပ်ပုံကောင်းသလား....ကလေးကစိတ်ဆိုးပြီး ရန်ကုန်ထိတောင်ပြန်ရောက်လာသတဲ့...."
"ဟာ အဲ့ဒါတွေက အခုပြန်ပြေလည်နေပြီလေ....ဘာလိူ့အစဖော်နေတာလဲ"
"ဟယ်....မေးရဲတယ်နော်....နင့်လုပ်ပုံမဟုတ်လို့ ကလေးကထွက်ပြေးတာပေါ့..."
"ဟာ ဆုမွန်ငါ့လုပ်ပုံမမှားပါဘူး ငါညင်သာတယ်မယုံရင်ကလေးကိုမေး"
"ဒေါင်းဇား....နေ့ခင်းကြောင်တောင်ငါ့ရှေ့လာထန်ပြမနေနဲ့....ငါပြောတာ နင်ကလေးကိုရိုက်လိုက်တယ်မလား"
ထိုအခါ ယံယံမှဝင်၍ "ခုပြန်အဆင်ပြေသွားပြီမမရဲ့....ကိုကိုက သားကိုပြန်လာချော့တယ်....ပြီးတော့ရန်ကုန်ကိုအပြီးပြောင်းလာတာတဲ့"
"သိတယ်အခုလာတာလဲအဲ့ကိစ္စတွေပဲ...သိင်္ခ နင်လုပ်ငန်းတွေပါအကုန်..."
"ဆုမွန်....ဒါ ယံလေးအိမ်လေ ငါနင့်ကိုခြံထဲလိုက်ပြမယ်...နင်သစ်ခွကြိုက်တယ်မလား....လာ...လာ"
"ယံလေး...ယူမယ့်ပစ္စည်းတွေသေချာပြန်စစ်နော်ကိုကို ဆုမွန်ကိုခြံထဲလိုက်ပြမလို့" ဟုဆိုခါ ဆုမွန်အားလက်မောင်းမှဆွဲခါ ခြံထဲရှိပန်းရုံဘက်သို့ခေါ်လာခဲ့လေသည်။
"ဆုမွန်...နင်ပြောမှာငါသိတယ်...ဒါမဲ့...ကလေးရှေ့မှာ အဲ့ကိစ္စတွေကိုတော့မပြောနဲ့လေဟာ"
"Sorry သိင်္ခ ငါမေ့သွားတယ်....နင်မှောင်ခိုလုပ်ငန်းတွေပါအပြီးရပ်ပစ်လိုက်တာဆို..."
"အေးလေ...ငါကလေးနားမှာနောက်ကျောလုံလုံနဲ့နေချင်လို့်"
"အဲ့လောက်မလွယ်ဘူးနော်သိင်္ခ....ကိစ္စတိုင်းကနင်ထင်သလောက်လွယ်မနေဘူးဟ"
"အခုက ဘာဖြစ်နေလို့လဲ"
"အေး.....နင်ထွက်သွားတော့ နယ်စပ်မှာဈေးကွက်ပျက်သွားတယ်....ငါ့အဖေကတော့ဘာမှမပြောပါဘူး....စိတ်တော့မကောင်းဘူးပေါ့....ကောင်လေးတယောက်တွက်နဲ့ ဒီလိုအရာတွေကိုစွန့်တယ်ဆိုပြီး"
"ဒါကတော့ဟာ....ငါ ညလွန်းယံကို တစ်ကယ်ချစ်တယ်ဆိူတာလဲနင်သိပါတယ်....ငါအရင်ကဘာတွေပဲလုပ်ခဲ့လုပ်ခဲ့ ငါအခုချိန်မှာ ကလေးနားမှာ အဖြူစင်ဆုံးနေချင်တယ်....ငါအဲ့အလုပ်တွေဆက်မလုပ်လဲ ငါ့မျိုးဆက်ဆယ်ဆက်လောက်စားလိုရတာ နင်သိသားနဲ့"
"အေး...ငါတစ်ယောက်ထဲသိနေလို့မရဘူး သိင်္ခ.....လွန်ခဲ့တဲ့လေးနှစ်ကျော်လောက်က နင့်နောက်ကိုလိုက်ဒုက္ခပေးခဲ့တဲ့ Tiger stone အဖွဲ့ကိုနင်မှတ်မိမှာပေါ့ "
"မှတ်မိတာပေါ့....သူတိူ့ကြောင့်ပဲ ငါနဲ့ကလေးဆုံခဲ့ကြတာ..."
"အေး....အခု သူတို့ဘက်က ပစ္စည်းတွေလှောင်ပြီးဈေးအတက်စောင့်နေချိန်မှာ နင်ကမှောင်ခိုလောကကထွက်သွားတော့ဈေးကွက်ပျက်ပြီးသူတို့ဆုံးရှုံးတယ်ဆိုပြီး နင့်ကိုအငြိုးတေးထားနေကြတယ်..."
"ဟင်း.......ရှောင်ပြေးရတာငါဝါသနာမပါဘူး ဆုမွန်.....သူတို့သာငါ့ကို ကြံစည်ရင်တစ်ရက်တော့ ထိပ်တိုက်တွေ့ကြမှာပေါ့"
"ဒါပေမယ့်ကြားထဲက ကလေးက....."
"ငါ ယံလေးကိုအကောင်းဆုံးကာကွယ်မှာပါ....ကဲ ဆုမွန်အဲ့ဒါတွေထားဦး......ငါတို့ညကျ ငပလီကိုစထွက်မှာ....အဲ့မှာ ညလွန်းယံရဲ့သူငယ်ချင်း ဒီရေလဲပါလိမ့်မယ်....အဲ့ကောင်လေးနဲ့ ငါ့ကောင်ကြီး စည်သူကို အဆင်ပြေအောင်နင့်လက်ထဲအပ်ပါတယ်"
"အမ်....စည်သူက ကြိုက်ရောကြိုက်လို့လား..."
"အဟက်...ငါလဲ ဒီလောက်တော့အကဲခက်တက်နေပါပြီနော်.....သူ့ကိုငါတို့မှမကူရင်ဒီတစ်သက်FAဘဝနဲ့အရိုးဆွေးမှာ"
"အေးလေ....သူချစ်တယ်ဆိုရင်ပြီးတာပဲ....ကျန်တာငါ့ကိစ္စ"
"ဟားဟား အားကိုးလိုက်ပြီ "
"သွားစမ်း အပိူတွေ." ဟုဆိုခါ အိမ်ထဲသို့ပြန်ဝင်ခဲ့လေသည်။
ည၇နာရီကျော်သည်နှင့်အထုတ်ပိုးများကို ကားသုံးစီးပေါ်သို့ခွဲတင်ကြလေသည်။
ရှေ့ဆုံးမှ premio အနက်ရောင်ပေါ်တွင်သိင်္ခ၏ ကိုယ်ရံတော်များကနေရာယူခါနောက်ဆုံးမှ mark X အနက်ရောင်ပေါ်၌ ယံယံ့ သက်တော်စောင့်များက လိုက်ပါကြလေသည်၊ သိင်္ခ ညလွန်းယံ ဆုမွန်ဘုန်းစည်သူတို့က အလယ်မှ GM8 နှင့်လိုက်ပါကြမည်ဖြစ်လေသည်။
အထုပ်တွေတင်လို့ပြီးခါနီးလေ စည်သူမျက်နှာပျက်လေဖြစ်လာလေသည်။
သိင်္ခက ယံယံ့ကိုလက်တို့ခါ လာပါ့မလားဟူသောမျက်ဝန်းများနှင့်ကြည့်နေလေသည်။....။ယံယံလဲအေးဆေးပါဟူသောအထာနှင့်လက်ကာပြခါ နာရီအားတစ်ချက်ငုံ့ကြည့်ပြီး တစ်မှတစ်ဆယ်ရေတွက်နေလိုက်လေသည်။
ညလွန်းယံနံပါတ်တစ်ဆယ်သို့ရေတွက်မှုရောက်သည်နှင့်သိင်္ဂီရတနာ အိမ်တော်ဝန်းအတွင်းသို့ Harrier အနက်တစ်စီးဝင်ရောက်လာလေသည်။
ကားပေါ်မှာဆင်းလာသောသူအားကြည့်ခါ စည်သူ့မျက်နှာကြီးပြုံးဖြီးသွားလေတော့သည်၊ ဆုမွန်မှာ ကျားမှအစာကိုတွေ့သကဲ့သို့မျက်လုံးများအရောင်တစ်ဖျက်ဖျက်လက်ခါ သွားများပေါ်အောင်ပြုံးပြလိုက်လေသည်။
ယံယံလဲရှေ့သိုလှမ်းခါ..."ကိုယ်တော်...ပြောတော့မလိုက်ဘူးဆို....ခုကဘယ်လိုဖြစ်တာတုန်း..."
"ငါလား....ငါ့သူငယ်ချင်းလေးကိုစိတ်မချလို့ လိုက်လာတာတော်ကြာရက်စက်တယ်ဆိုပြီး ငါအပြောမခံနိုင်လို့"
ညလွန်းယံတစ်ယောက်အဓိပ္ပါယ်ပါလွန်းသောအပြုံးတစ်ခုကိုဖန်တီးခါ မင်းကတော့မရက်စက်ပါဘူး....ဒါမဲ့ ငါ့ကိုတော့ရက်စက်တယ်မထင်ရဘူးနော်ငါလုပ်တာတွေအကုန်မင်းအတွက်ကြီးပဲ ဟူစိတ်ထဲမှပြောလိုက်လေသည်၊
ထို့နောက်"ဒီရေ ဒါက မမဆုမွန်တဲ့ ကိုကို့သူငယ်ချင်း မမလဲငါတို့နဲ့အတူလိုက်မှာလေ"
ဒီရေလဲ ယံယံမိတ်ဆက်ပေးသည့်ဆုမွန်ဆိုသည့်အမအားလက်ဆွဲနှုတ်ဆက်လိုက်လေသည်။
ဆုမွန်တစ်ယောက်ဒီရေ့လက်ကိုကိုင်ခါ..." ဟယ်....ကလေးလက်ကနုနေတာပဲ....အသားလေးကလဲ ဖြူဥလို့ ကြည့်ပါဦးပါးလေးကအိနေတာပဲ.... တန်တောင်မတန်ဘူး "
ဒီရေကြောင်သွားခါ " မမဆုမွန်ဘာပြောလိုက်တာလဲမသိဘူး"....
"အယ်...ဟီး...ဘာမှမပြောပါဘူး....ဒီဒီလဲရောက်ပြီဆိုတော့လူဆုံရင်သွားကြရအောင်လိူ့ ဟင်းဟင်း" ဟုဆိူခါ ဆုမွန်တစ်ယောက်အစွမ်းကုန်ပြုံးပြလိုက်လေသည်။
ဒီရေဆုမွန်ရဲ့အပြုံးကိုတစ်စိမ့်စိမ့်ကြီးရင်း မကောင်းတဲ့အငွေ့သက်များခံစားရခါ....ကျောထဲ၌ချမ်းသွားလေတော့သည်။
To be continue
Written by Author K
Sunday,October 6,2K19
2342 words