Zawgyi
"မင္းနဲ႔တူတူ႐ွိတဲ့အခ်ိန္တိုင္း ငါ့ရင္ေတြအရမ္းခုန္တယ္၊ မင္း ငါ့အနားကထြက္သြားမွာအရမ္းေၾကာက္မိတယ္။ ငါလိုစစ္သူႀကီးေတာင္ မင္းနဲ႔ေတြ႔ရင္ သတၱိမ႐ွိေတာ့တဲ့ကေလးတစ္ေယာက္လိုျဖစ္သြားတယ္"
"မင္းနဲ႔တူတူ မနက္စာစားတဲ့အခ်ိန္တိုင္း ငါအရမ္းေပ်ာ္တယ္၊ မင္းေဖ်ာ္ေပးတဲ့ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း မင္းကိုတစိမ့္စိမ့္နဲ႔ၾကည့္ေနမိတယ္။ မင္းနဲ႔တူတူ႐ွိေနခ်ိန္ဆို ငါ့ကိုယ္ငါ မင္းသားဆိုတာေမ့သြားတယ္"
လိုင္ခ်ယ္ အိုင္နဲကိုျပန္နမ္းမယ္လုပ္ေတာ့ ယူအမ္အတင္းျပန္ဆြဲၿပီး သူ႔ရင္ခြင္ထဲျပန္ထည့္လိုက္တယ္။ ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ ခ်ေတာ့မယ့္႐ုပ္နဲ႔အခ်င္းခ်င္းၾကည့္ေနၾကတာ။
"အဲ..!?...ကြၽန္..ကြၽန္ေတာ္ေယာက်ာ္းေလးေနာ္!"
"ေယာက်ာ္းေလးလဲဘာျဖစ္လဲ၊ ဟိုအဆင့္ထိေရာက္လာၿပီးမွေတာ့ လက္မေလ်ာ့ႏိုင္ေတာ့ဘူး"
ယူအမ္စကားေၾကာင့္ အိုင္နဲဟိုေန႔ညကကိစၥကို သတိရလာၿပီး မ်က္ႏွာနီရဲလာတယ္။
"ဟား ဟား ဟား၊ မင္းရဲ႕မ်က္ႏွာ ငိုလိုက္ ေပ်ာ္လိုက္ ႐ွက္လိုက္နဲ႔ ခဏခဏေျပာင္းေနတာေလးက ခ်စ္စရာေလး"
"အကို ကြၽန္ေတာ့မ်က္ႏွာ...မေျပာင္းပါဘူး"
အိုင္နဲ အူတူတူအၾကည့္နဲ႔ျပန္ၾကည့္တာေလးကို လိုင္ခ်ယ္အရမ္းခ်စ္မိေနတာ။
"အကို...ကြၽန္ေတာ္ေျပာၿပီးသား။ အိုင္နဲကိုကြၽန္ေတာ္ပိုင္တယ္၊ သူကကြၽန္ေတာ့ဇနီးပဲ"
"မင္းဘာစကားေျပာတာလဲ၊ အိုင္နဲကိုငါပိုင္တယ္၊ သူ႔ကို ငါ မိဖုရားေျမႇာက္မွာ"
"အကိုေနာက္က်သြားၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ အိုင္နဲကိုခ်စ္ခြင့္ပန္ၿပီးသား"
"ဘာ? ငါလဲပန္မွာပဲ"
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ လိုင္ခ်ယ္ဒူးေထာက္ၿပီး ရင္ဘတ္ေပၚလက္တစ္ဖက္တင္၊ အိုင္နဲလက္ကိုကိုင္ၿပီး ဖြဖြေလးနမ္းလိုက္တယ္။
"ကိုယ္မင္းအတြက္ ဓားနဲ႔ဒိုင္းလိုကာကြယ္ေပးပါမယ္၊ ကိုယ့္ရဲ႕ဝိဥာဥ္ဟာ မင္းတစ္ေယာက္အတြက္ပဲျဖစ္တယ္"
အိုင္နဲလက္ကို ယူအမ္ျပန္သိမ္းလိုက္တယ္။ အိုင္နဲကို ထိတာသူမႀကိဳက္။ အိုင္နဲကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္ထားၿပီး လႊတ္မေပး။
"မင္း ဘာလုပ္တာလဲ? အိုင္နဲကိုလႊတ္။ ဒါ ငါ၊အိမ္ေ႐ွ႕စံရဲ႕အမိန္႔"
ယူအမ္လႊတ္မေပး။
"အကို ခ်စ္ခြင့္မပန္ရဘူး၊ အကို႔ကိုမေပးႏိုင္ဘူး"
"ယူအမ္။ အိုင္နဲ မင္းကေကာ ဒီလိုေကာင္မ်ိဳးကိုျပန္ႀကိဳက္မွာလား၊ သူ႔လိုေကာင္ မင္းဆႏၵမပါပဲ ေစာ္ကားခဲ့တာ မင္းေမ့ေနၿပီလား။ သူထက္စာရင္ ငါပိုသာတယ္၊ ငါ့ကိုေရြးလိုက္"
"ကြၽန္ေတာ္...."
"အကိုလိုင္ခ်ယ္ အဲလိုစကားမ်ိုး မေျပာနဲ႔"
"ဘာလဲ၊ မင္းကနာတာလား။ ဟိုညက အ႐ွက္မ႐ွိ အိုင္နဲကိုယွက္ေနၿပီးေတာ့"
"အကိုဘာသိလို႔လဲ၊ အဲလိုလုပ္ရတာက အိုင္နဲခံႏိုင္ေအာင္လို႔ ျပင္ဆင္ေပးေနတာ၊ ကြၽန္ေတာ္ဟာနဲ႔ထိုးလိုက္ရင္ အိုင္နဲမခံႏိုင္မွာစိုးလို႔"
"ဘာလဲ...ဒာဆိုခ်ိဳလို႔မင္းကယွက္ၿပီးလုပ္ေနတာလား၊ လုပ္စရာမလိုဘူး"
"ေတာက္။ အကို!"
အိုင္နဲမ်က္ႏွာဘယ္နားထားရမလဲမသိ။ သူ႔အကိုနဲ႔ညီ သူ႔အေပၚဒီလိုေတြျမင္ေတာ့...သူ႔ကိုယ္သူပဲအျပစ္တင္ရမလား၊ သူ႔အကိုနဲ့ညီပဲ စိတ္ေဖာက္ၿပီးျဖစ္သြားလို႔လား မသဲကြဲ။ မ်က္ႏွာကိုလက္နဲ႔အုပ္ထားလိုက္တယ္။ မ်က္ႏွာတင္ နီရဲတာမဟုတ္၊ အုပ္ထားတဲ့လက္ပါရဲလာတယ္။
ယူအမ္ဆီကေန အိုင္နဲကို ဆြဲလိုက္ၿပီး ခါးကေနေပြ႔ဖက္လိုက္တယ္။ အိုင္နဲ ႐ွက္တာေလးကို လိုင္ခ်ယ္သေဘာက်ေနမိ။
"ေတာ္..ေတာ္...ေတာ္ၾကပာေတာ့"
"မင္းကိုေနာက္ေနတာမဟုတ္ဘူး၊ ငါတကယ္ မင္းကိုမိဖုရားေျမႇာက္မွာ"
"အကို....အဲလိုလုပ္ရင္...အမတ္ခ်ဳပ္ကားခ္နဲ႔တျခားလူေတြ-..."
အိုင္နဲစကားမဆံုးခင္ လိုင္ခ်ယ္ လက္ဖယ္ၿပီးနမ္းပလိုက္တယ္။ အိုင္နဲႏႈတ္ခမ္းႏုႏုကိုနမ္းမဝလို႔ ပါးစပ္ဟၿပီးလွ်ာထိုးထည့္လိုက္တယ္၊ လွ်ာခ်င္းခ်ိတ္ၿပီး အိုင္နဲလွ်ာကိုအလြတ္မေပး။
"...အင္!!...အင္.....ဟာ...."
အိုင္နဲအသက္႐ူၾကပ္လာမွ ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ အိုင္နဲညည္းသံၾကားေတာ့ ဒီေနရာမွာတင္ သူ႔ကိုေမွာက္ခ်ျပီး ထလုပ္ခ်င္စိတ္ေတြ ႂကြလာတယ္။ သူ႔စိတ္ မနဲထိန္းၿပီး
"ငါက ဘုရင္ျဖစ္မယ့္လူ၊ ငါ့အမိန္႔ကိုဘယ္သူဖီဆန္ရဲလဲ။ ကားခ္ကိုအခ်ဳပ္ထဲထည့္လိုက္ၿပီ၊ မင္းစိတ္ပူစရာမလိုဘူး"
အိုင္နဲအားနဲသလို ေခြၿပီးလဲက်မလိုလုိျဖစ္ေနခ်ိန္ ယူအမ္အနားလာေပြ႔ထိန္းရင္း
"အကိုလိုင္ခ်ယ္၊ အိုင္နဲကိုမတရားမလုပ္နဲ႔"
သူလဲေျပာေျပာဆိုဆို ေမာလို႔ခဏအသက္႐ူေနတဲ့အိုင္နဲနႈတ္ခမ္းကို အနားမေပးပဲ သူ႔လွ်ာထိုးထည့္ၿပီး အရက္မူးသမားလိုလို အတင္းနမ္းလိုက္တယ္။
"!!!?အင္.....အင္....."
လိုက္ခ်ယ္စိတ္ဆိုးၿပီး ယူအမ္ကို ကန္ထုတ္လိုက္ၿပီး အိုင္နဲကိုျပန္ေထြးေပြ့လိုက္တယ္။ အိုင္နဲလဲ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားဟိုေရာက္ဒီေရာက္နဲ႔ အနမ္းကလဲေပးခံေနရေတာ့...သူ အားမ႐ွိ၊ အရုပ္တရုပ္လိုလို ႀကိဳးဆြဲရာကေနရတယ္။
ေခာင္းတလံုးစာနိမ့္တဲ့အိုင္နဲရဲ႕လည္ပင္းနား လိုင္ခ်ယ္ မ်က္ႏွာကပ္ၿပီး ပြတ္သီသီလုပ္ရင္း လည္ပင္းကိုစုပ္နမ္းလိုက္တယ္။ အနီစက္ျဖစ္သြားေတာ့ သူအရမ္းသေဘာက်မိတယ္ 'အိုင္နဲကို ငါပိုင္တယ္' ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔
ယူအမ္ျပန္ထလာၿပီး အိုင္နဲရဲ႕ပါးစပ္ကိုျပန္နမ္း၊ လိုင္ခ်ယ္ကလည္ပင္းကိုစုပ္။ သူတို႔သံုးေယာက္ပူးကပ္ကပ္နဲ႔ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ေငြ႔ေတြေျကာင့္ စိတ္ေတြျကြ ေသြးဆူလာသလိုလိုျဖစ္လာတယ္။
လိုင္ခ်ယ္ေရာယူအမ္ေရာမရေတာ့ပါ။ သူတို႔ေဘာင္းဘီမွာ ေထာင္လာေနၿပီ။ အိုင္နဲကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲ
"အိုင္နဲ~မင္းလဲသာယာေနၿပီမလား။ စိတ္ကသာျငင္းခ်င္ေနတာ၊ ကိုယ္ကမျငင္းဆန္ႏိုင္ပါဘူး"
အိုင္နဲေဘာင္းဘီမွာေထာင္ေနတာကိုကိုင္ရင္း ယူအမ္ေျပာလိုက္တယ္။
"အာ....ယူ..အမ္..မထိနဲ႔"
လိုင္ခ်ယ္လဲမေနႏိုင္ေတာ့ အိုင္နဲအက်ႌထဲလက္ထည့္ၿပီး ရင္ဘတ္ကႏို႔သီးေခါင္းကို ကလိေနလိုက္တယ္။
"အ...အာ..ဟအားး အကိုလိုင္ခ်ယ္!"
"မင္းကိုဒီလိုလုပ္ရင္ ႀကိဳက္တယ္မလား။ ဟိုေန႔ညက ယူအမ္ဒီလိုလုပ္ေတာ့ မင္းသာယာေနတယ္မလား၊ ငါ့ေတြ႔တယ္"
အိုင္နဲနားနားတိုးတိုးေလးကပ္ရင္းေျပာလိုက္တယ္။ လိုင္ခ်ယ္ရဲ႕ဟိန္းတဲ့အသံက နားထဲကေနတကိုယ္လံုးစိမ့္ဝင္သြားလို႔ အိုင္နဲတခ်က္တုန္ခါသြားတယ္။
"ယူအမ္၊ မင္းနဲ႔ငါဒီအျပင္မွာ လုၿပီးျငင္းလဲမထူးဘူး၊ အိမ္ထဲသြားၾကမယ္"
ယူအမ္ အိုင္နဲကိုေပြ႔ခ်ီလိုက္ၿပီး အိုင္နဲအိမ္ကိုျပန္လာၾကေတာ့တယ္။ အိုင္နဲဖ်ားေနသလိုလို မ်က္ႏွာမ်ိဳးနဲ႔ လမ္းလဲ မေလွ်ာက္နိုင္ေတာ့ပာ။ သူတကယ္အကိုနဲ႔ညီကို မျငင္းဆန္ႏိုင္ပါ။ သူကိုယ့္သူလဲနားမလည္၊ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုလုပ္တာကို သူသာယာမိမွန္းသူမသိ။ သူ႔စိတ္ကမျဖစ္သင့္မွန္းသိေပမယ့္ သူ့ကိုယ္ကမျငင္းႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။
Unicode
အခန်း(၁၈.၂)
"မင်းနဲ့တူတူရှိတဲ့အချိန်တိုင်း ငါ့ရင်တွေအရမ်းခုန်တယ်၊ မင်း ငါ့အနားကထွက်သွားမှာအရမ်းကြောက်မိတယ်။ ငါလိုစစ်သူကြီးတောင် မင်းနဲ့တွေ့ရင် သတ္တိမရှိတော့တဲ့ကလေးတစ်ယောက်လိုဖြစ်သွားတယ်"
"မင်းနဲ့တူတူ မနက်စာစားတဲ့အချိန်တိုင်း ငါအရမ်းပျော်တယ်၊ မင်းဖျော်ပေးတဲ့ကော်ဖီသောက်ရင်း မင်းကိုတစိမ့်စိမ့်နဲ့ကြည့်နေမိတယ်။ မင်းနဲ့တူတူရှိနေချိန်ဆို ငါ့ကိုယ်ငါ မင်းသားဆိုတာမေ့သွားတယ်"
လိုင်ချယ် အိုင်နဲကိုပြန်နမ်းမယ်လုပ်တော့ ယူအမ်အတင်းပြန်ဆွဲပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲပြန်ထည့်လိုက်တယ်။ ညီအကိုနှစ်ယောက် ချတော့မယ့်ရုပ်နဲ့အချင်းချင်းကြည့်နေကြတာ။
"အဲ..!?...ကျွန်..ကျွန်တော်ယောကျာ်းလေးနော်!"
"ယောကျာ်းလေးလဲဘာဖြစ်လဲ၊ ဟိုအဆင့်ထိရောက်လာပြီးမှတော့ လက်မလျော့နိုင်တော့ဘူး"
ယူအမ်စကားကြောင့် အိုင်နဲဟိုနေ့ညကကိစ္စကို သတိရလာပြီး မျက်နှာနီရဲလာတယ်။
"ဟား ဟား ဟား၊ မင်းရဲ့မျက်နှာ ငိုလိုက် ပျော်လိုက် ရှက်လိုက်နဲ့ ခဏခဏပြောင်းနေတာလေးက ချစ်စရာလေး"
"အကို ကျွန်တော့မျက်နှာ...မပြောင်းပါဘူး"
အိုင်နဲ အူတူတူအကြည့်နဲ့ပြန်ကြည့်တာလေးကို လိုင်ချယ်အရမ်းချစ်မိနေတာ။
"အကို...ကျွန်တော်ပြောပြီးသား။ အိုင်နဲကိုကျွန်တော်ပိုင်တယ်၊ သူကကျွန်တော့ဇနီးပဲ"
"မင်းဘာစကားပြောတာလဲ၊ အိုင်နဲကိုငါပိုင်တယ်၊ သူ့ကို ငါ မိဖုရားမြှောက်မှာ"
"အကိုနောက်ကျသွားပြီ။ ကျွန်တော် အိုင်နဲကိုချစ်ခွင့်ပန်ပြီးသား"
"ဘာ? ငါလဲပန်မှာပဲ"
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ လိုင်ချယ်ဒူးထောက်ပြီး ရင်ဘတ်ပေါ်လက်တစ်ဖက်တင်၊ အိုင်နဲလက်ကိုကိုင်ပြီး ဖွဖွလေးနမ်းလိုက်တယ်။
"ကိုယ်မင်းအတွက် ဓားနဲ့ဒိုင်းလိုကာကွယ်ပေးပါမယ်၊ ကိုယ့်ရဲ့ဝိဉာဉ်ဟာ မင်းတစ်ယောက်အတွက်ပဲဖြစ်တယ်"
အိုင်နဲလက်ကို ယူအမ်ပြန်သိမ်းလိုက်တယ်။ အိုင်နဲကို ထိတာသူမကြိုက်။ အိုင်နဲကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားပြီး လွှတ်မပေး။
"မင်း ဘာလုပ်တာလဲ? အိုင်နဲကိုလွှတ်။ ဒါ ငါ၊အိမ်ရှေ့စံရဲ့အမိန့်"ယူအမ်လွှတ်မပေး။
"အကို ချစ်ခွင့်မပန်ရဘူး၊ အကို့ကိုမပေးနိုင်ဘူး"
"ယူအမ်။ အိုင်နဲ မင်းကကော ဒီလိုကောင်မျိုးကိုပြန်ကြိုက်မှာလား၊ သူ့လိုကောင် မင်းဆန္ဒမပါပဲ စော်ကားခဲ့တာ မင်းမေ့နေပြီလား။ သူထက်စာရင် ငါပိုသာတယ်၊ ငါ့ကိုရွေးလိုက်"
"ကျွန်တော်...."
"အကိုလိုင်ချယ် အဲလိုစကားမျိုး မပြောနဲ့"
"ဘာလဲ၊ မင်းကနာတာလား။ ဟိုညက အရှက်မရှိ အိုင်နဲကိုယှက်နေပြီးတော့"
"အကိုဘာသိလို့လဲ၊ အဲလိုလုပ်ရတာက အိုင်နဲခံနိုင်အောင်လို့ ပြင်ဆင်ပေးနေတာ၊ ကျွန်တော်ဟာနဲ့ထိုးလိုက်ရင် အိုင်နဲမခံနိုင်မှာစိုးလို့"
"ဘာလဲ...ဒာဆိုချိုလို့မင်းကယှက်ပြီးလုပ်နေတာလား၊ လုပ်စရာမလိုဘူး"
"တောက်။ အကို!"
အိုင်နဲမျက်နှာဘယ်နားထားရမလဲမသိ။ သူ့အကိုနဲ့ညီ သူ့အပေါ်ဒီလိုတွေမြင်တော့...သူ့ကိုယ်သူပဲအပြစ်တင်ရမလား၊ သူ့အကိုနဲ့ညီပဲ စိတ်ဖောက်ပြီးဖြစ်သွားလို့လား မသဲကွဲ။ မျက်နှာကိုလက်နဲ့အုပ်ထားလိုက်တယ်။ မျက်နှာတင် နီရဲတာမဟုတ်၊ အုပ်ထားတဲ့လက်ပါရဲလာတယ်။
ယူအမ်ဆီကနေ အိုင်နဲကို ဆွဲလိုက်ပြီး ခါးကနေပွေ့ဖက်လိုက်တယ်။ အိုင်နဲ ရှက်တာလေးကို လိုင်ချယ်သဘောကျနေမိ။
"တော်..တော်...တော်ကြပာတော့"
"မင်းကိုနောက်နေတာမဟုတ်ဘူး၊ ငါတကယ် မင်းကိုမိဖုရားမြှောက်မှာ"
"အကို....အဲလိုလုပ်ရင်...အမတ်ချုပ်ကားခ်နဲ့တခြားလူတွေ-..."
အိုင်နဲစကားမဆုံးခင် လိုင်ချယ် လက်ဖယ်ပြီးနမ်းပလိုက်တယ်။ အိုင်နဲနှုတ်ခမ်းနုနုကိုနမ်းမဝလို့ ပါးစပ်ဟပြီးလျှာထိုးထည့်လိုက်တယ်၊ လျှာချင်းချိတ်ပြီး အိုင်နဲလျှာကိုအလွတ်မပေး။
"...အင်!!...အင်.....ဟာ...."
အိုင်နဲအသက်ရူကြပ်လာမှ ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ အိုင်နဲညည်းသံကြားတော့ ဒီနေရာမှာတင် သူ့ကိုမှောက်ချပြီး ထလုပ်ချင်စိတ်တွေ ကြွလာတယ်။ သူ့စိတ် မနဲထိန်းပြီး
"ငါက ဘုရင်ဖြစ်မယ့်လူ၊ ငါ့အမိန့်ကိုဘယ်သူဖီဆန်ရဲလဲ။ ကားခ်ကိုအချုပ်ထဲထည့်လိုက်ပြီ၊ မင်းစိတ်ပူစရာမလိုဘူး"
အိုင်နဲအားနဲသလို ခွေပြီးလဲကျမလိုလိုဖြစ်နေချိန် ယူအမ်အနားလာပွေ့ထိန်းရင်း
"အကိုလိုင်ချယ်၊ အိုင်နဲကိုမတရားမလုပ်နဲ့"
သူလဲပြောပြောဆိုဆို မောလို့ခဏအသက်ရူနေတဲ့အိုင်နဲနှုတ်ခမ်းကို အနားမပေးပဲ သူ့လျှာထိုးထည့်ပြီး အရက်မူးသမားလိုလို အတင်းနမ်းလိုက်တယ်။
"!!!?အင်.....အင်....."
လိုက်ချယ်စိတ်ဆိုးပြီး ယူအမ်ကို ကန်ထုတ်လိုက်ပြီး အိုင်နဲကိုပြန်ထွေးပွေ့လိုက်တယ်။ အိုင်နဲလဲ သူတို့နှစ်ယောက်ကြားဟိုရောက်ဒီရောက်နဲ့ အနမ်းကလဲပေးခံနေရတော့...သူ အားမရှိ၊ အရုပ်တရုပ်လိုလို ကြိုးဆွဲရာကနေရတယ်။
ခေါင်းတလုံးစာနိမ့်တဲ့အိုင်နဲရဲ့လည်ပင်းနား လိုင်ချယ် မျက်နှာကပ်ပြီး ပွတ်သီသီလုပ်ရင်း လည်ပင်းကိုစုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ အနီစက်ဖြစ်သွားတော့ သူအရမ်းသဘောကျမိတယ် 'အိုင်နဲကို ငါပိုင်တယ်' ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့
ယူအမ်ပြန်ထလာပြီး အိုင်နဲရဲ့ပါးစပ်ကိုပြန်နမ်း၊ လိုင်ချယ်ကလည်ပင်းကိုစုပ်။ သူတို့သုံးယောက်ပူးကပ်ကပ်နဲ့ဆိုတော့ ကိုယ့်ငွေ့တွေကြောင့် စိတ်တွေကြွ သွေးဆူလာသလိုလိုဖြစ်လာတယ်။
လိုင်ချယ်ရောယူအမ်ရောမရတော့ပါ။ သူတို့ဘောင်းဘီမှာ ထောင်လာနေပြီ။ အိုင်နဲကိုကြည့်လိုက်တော့လဲ
"အိုင်နဲ~မင်းလဲသာယာနေပြီမလား။ စိတ်ကသာငြင်းချင်နေတာ၊ ကိုယ်ကမငြင်းဆန်နိုင်ပါဘူး"
အိုင်နဲဘောင်းဘီမှာထောင်နေတာကိုကိုင်ရင်း ယူအမ်ပြောလိုက်တယ်။
"အာ....ယူ..အမ်..မထိနဲ့"
လိုင်ချယ်လဲမနေနိုင်တော့ အိုင်နဲအင်္ကျီထဲလက်ထည့်ပြီး ရင်ဘတ်ကနို့သီးခေါင်းကို ကလိနေလိုက်တယ်။
"အ...အာ..ဟအားး အကိုလိုင်ချယ်!"
"မင်းကိုဒီလိုလုပ်ရင် ကြိုက်တယ်မလား။ ဟိုနေ့ညက ယူအမ်ဒီလိုလုပ်တော့ မင်းသာယာနေတယ်မလား၊ ငါ့တွေ့တယ်"
အိုင်နဲနားနားတိုးတိုးလေးကပ်ရင်းပြောလိုက်တယ်။ လိုင်ချယ်ရဲ့ဟိန်းတဲ့အသံက နားထဲကနေတကိုယ်လုံးစိမ့်ဝင်သွားလို့ အိုင်နဲတချက်တုန်ခါသွားတယ်။
"ယူအမ်၊ မင်းနဲ့ငါဒီအပြင်မှာ လုပြီးငြင်းလဲမထူးဘူး၊ အိမ်ထဲသွားကြမယ်"
ယူအမ် အိုင်နဲကိုပွေ့ချီလိုက်ပြီး အိုင်နဲအိမ်ကိုပြန်လာကြတော့တယ်။ အိုင်နဲဖျားနေသလိုလို မျက်နှာမျိုးနဲ့ လမ်းလဲ မလျှောက်နိုင်တော့ပာ။ သူတကယ်အကိုနဲ့ညီကို မငြင်းဆန်နိုင်ပါ။ သူကိုယ့်သူလဲနားမလည်၊ ဘာကြောင့် ဒီလိုလုပ်တာကို သူသာယာမိမှန်းသူမသိ။ သူ့စိတ်ကမဖြစ်သင့်မှန်းသိပေမယ့် သူ့ကိုယ်ကမငြင်းနိုင်
ဘူးဖြစ်နေတယ်။
#############
အခန္း၁၈ၿပီးပါၿပီ။ ေနာက္တခန္းၿပီးရင္ေတာ့ ၿပီးေတာ့မွာပါ။ အမွား႐ွိရင္လဲ နားလည္ေပးေနာ္။ 😸🙏 ပံုကကိုက္မယ့္ဟာနဲ႔ အစားထိုးထားတာပါ။