Xiao zhan pov
Hanggang ngayon hindi parin ako makapaniwala.pakiramdam ko nanaginip parin ako.
Hindi ko inakalang meron palang nag eexit na my power.akala ko sa TV ko lang nakikita pero hindi dahil totoong totoo.
Nasa malalim akong pag iisip nang makaramdam ako nang malakas na batok.tinignan ko kong sino ang salarin
Weeeeee Ning sigaw ko habang hawak yung batok na hinampas nya.
Tawa sya nang tawa kaya sa sobrang inis ko,inampas korin sya nang malakas.
Aray ko sabi nya.lumapit sya
Pero bago yun tumakbo na ako nang mabilis..
Pretty boy bumalik ka rito,sabi nya pero di ko sya pinansin.hanggang sa muntik na akong madapa hinihintay ko na lang na maramdaman ko yung lupa.pero isang minuto na wala akong naramdaman .
Hanggang sa dahan-dahan kong minulat yung mata ko at nakita kong nakalutang ako.na patingin ako sa palikid pero wala akong nakita kahit nagugulohan hindi ko na lang pinansin .
Nakita kong tumatakbo papalapit si wening tinanong nya kong uk lang ako.
Kaya sinuklian ko sya nang tipid na ngiti.
Halika na kailangan na ting umalis bago pa tayo abotan nang dilim,sabi nya kaya sumonod na ako sa kanya paglabas namin nakaabang na yung ate nya.
Sabi nila papunta daw kami sa paaralang pinapasukan nilang magkapatid.madami silang sinabi na hindi dapat malaman nang iba na hindi ako taga dito.
At pag may nagtanong kong sino ako sasabihin ko daw na Nakakabatang kapatid nila ako.kaya pumayag narin ako dahil wala na rin akong pagpipilian.
Kailangan kong mabuhay dahil babalikan ko pa yung mga taong pumatay sa mga magulang ko.