Μπαίνω στο ασανσέρ της πολυκατοικίας και πατώ το κουμπί με τον αριθμό τέσσερα. Πλησιάζω τον καθρέπτη και βγάζω την μάσκαρα. Το χαρακτηριστικό κλινγκ ακούγεται και η πόρτα του ασανσέρ ανοίγει. Μια στρουμπουλή κυρία μαζί με το στρουμπουλό παιδί της μπαίνουν μέσα και με κάνουν χαλκομανία.
Άου! Η μάσκαρα μπαίνει μέσα στο μάτι μου όταν η παχουλοκομψή κυρία κουνιέται για να βολευτεί. Ψιτ μαντάμ άνθρωπος εδώ!
"Ιιιιι δώστο ΜΟΥΥΥΥΥ!!!",τσιρίζει το κοριτσάκι και δείχνει τη μάσκαρα μου.
Κουμπώνω την μάσκαρα και πάω να την βάλω στην τσάντα μου για να την προστατέψω από το μικρό πιράνχας.
"Μαμαααααά!",κλαίει το μικρό μηξιάρικο παιδί του Οβελίξ.
"Δώσε της αυτό που κρατάς. Να παίξει θέλει.",μου λέει η κοκοροκέφαλη γυναίκα του Οβελίξ.
Άκου τι λέει ρε το παχύδερμο! Είδε ότι αυτό που κρατάω είναι μάσκαρα και όχι πόσκα;!
"Και πρέπει να παίξει με την μάσκαρα ΜΟΥ, αξίας ΠΑΝΩ από 35 ευρώ;;;!!!",της φωνάζω κουνώντας την πανάκριβη μάσκαρα μου μπροστά στη φάτσα μπουγάτσα της.
"Μαμααααά δεν μου το δίνει και εγώ θα κλαίω για πάντααααα.",ουρλιάζει το μικροσκοπικό τέρας.
"Κοπέλα μου κάνε της την χάρη για να σταματήσει να κλαίει το πουλάκι μου.",με παρακαλά η ξαδέλφη του Πολύφημου.
Ποιο πουλάκι μαρή μπουλντόζα;! Έτσι είναι τα πουλάκια;;;
Αρχίζω και της φωνάζω ενώ προσπαθώ να αναπνεύσω συγχρόνως, γιατί χέι παιδιά μην ξεχνάτε με έχει στριμώξει στη γωνία του ασανσέρ!
Οι πόρτες του ασανσέρ ανοίγουν την κατάλληλη στιγμή και τα μαμούθ βγαίνουν έξω αφήνοντας μου χώρο και την άδεια να εισπνεύσω....... οξυγόνο. Αχ οξυγόνο πόσο μου έλειψες....
Οι πόρτες ανοίγουν άλλη μια φορά και βγαίνω στο διάδρομο του ορόφου. Χτυπώ το κουδούνι στο ιατρείο του οφθαλμίατρου (και όχι δεν ήρθα να βάλω στη θέση του το μάτι που έβγαλα πριν με την μάσκαρα) και η κουστουμαρισμένη κοκκινομάλλα γραμματέας του μου ανοίγει. Πηγαίνω στο χώρο αναμονής και σωριάζομαι σε έναν καναπέ.
"Συγγνώμη δεσποινίς, έχετε κάποιο ραντεβού;",με ρωτά ευγενικά η κοπέλα και κάθεται πίσω από μια στοίβα με χαρτιά και κιτρινοπρασινοροζουλιά ποστ-ιτ. Κάπου εκεί κρυμμένο θα πρέπει να είναι και το γραφείο. Αλλά ποιος κάθεται να το ξεθάψει;
"Δεν έχω ραντεβού περαστική είμαι. Για το ερκοντίσιον σας ήρθα. Είχα έρθει μια μέρα με την μάνα μου και διαπίστωσα ότι έχετε πολύ καλό κλιματισμό εδώ μέσα.",της απαντώ ειλικρινά και της δείχνω τον Άγιο Ερκοντίσιο τον Τοσίμπα.
Το αριστερό της βλέφαρο τρεμοπαίζει και το πρόσωπο της έχει γίνει σαν το μαλλί της. Ουπσις κάποια έχει νευράκια.
"Αλλά του Zara είναι καλύτερο το ερκοντίσιον, οπότε υποθέτω ότι θα τα πούμε...τσάο Άριελ!", φωνάζω και τρέχω προς την έξοδο πριν με πνίξει δίνοντας μου να φάω ποστ-ιτ.
Κατεβαίνω από την πολυκατοικία και πάω στη στάση του λεωφορείου. Περιμένω.... και περιμένω.... Ας κάνω κάτι αποκοδομητικό για να περάσει η ώρα, ας μετρήσω τις τρίχες της κεφαλής μου.
Το λεωφορείο φτάνει και τρέχω να το προλάβω. Αφού χτυπάω εισιτήριο πάω προς το βάθος. Ωραία! Πάλι δεν έχει χώρο να ακουμπήσουμε ούτε το μισό μας κωλομέρι!
Στριμώχνομαι ανάμεσα σε κάτι ανθρώπινα όντα που έχουν τα χέρια τους στα χερούλια επομένως μασχαλίτσες ανοιχτές και συμπερασματικά πέθανα από τις μοσχοβρομερές δυσοσμίες.
Ήθελα να 'ξερα ποιος εφηύρε αυτά τα χερούλια να πάω και να του πω :" Έι μαν τι στο καλό είναι αυτή η μπούρδα; Ξέρεις πόσους θανάτους μπορείς να προκαλέσεις από οξεία μασχαλίτιδα;! Εμπρός μαν φτιάξε κάτι άλλο...ξέρω γω τίποτα μπάρες ή βάλε επιπλέον καθίσματα."
Και εκεί που προσπαθώ να αντιμετωπίσω δύο μασχάλες, τσουπ μπαίνει ένας κύριος και πιάνει χερούλι μπροστά μου! Από πού να φύγω;! Μασχάλη δεξιά, μασχάλη αριστερά, μασχάλη μπροστά, μασχάλη πισ... Καλέ! Δεν έχω μασχάλη πίσω!
Ααα τζάμπα χάρηκα, πίσω έχω παράθυρο. Κλειστό. 😭
Σήμερα θα πεθάνω από έλλειψη οξυγόνου. Γαμώτο και δεν είναι πολύ πρωτότυπο. Ήθελα κάτι πιο ιδιαίτερο. Ξέρω γω.....να πεθάνω την ώρα που καθαρίζω μαρούλι επειδή πετάχτηκε μια κάμπια και έμεινα στον τόπο, ή κάτι τέτοιο.
Μέχρι να φτάσω σπίτι ο κόσμος έχει ψιλοαδειάσει. Τελικά δεν θα πεθάνω από έλλειψη οξυγόνου! Γες! Τώρα μπορώ να σχεδιάσω ένα πρωτότυπο, τραγικό θάνατο για το πολύ μελλοντικό μέλλον μου!
Το λεωφορείο σταματά στην στάση κοντά στο σπίτι μου. Πριν βγω έξω βγάζω ένα ποστ-ιτ από την κωλότσεπη που πρόλαβα να πάρω πριν φύγω από το οφθαλμίατρο και γράφω ένα σημείωμα.
Τι;; Όταν εσείς σουφρώνετε καραμέλες από τα ιατρεία, τα κομμωτήριο και τα πρακτορεία ΟΠΑΠ είναι καλά;;
"Μηδείς άπλυτος ή μη κάτοχος αποσμητικού εισήτω!", έγραφε το χαρτάκι. Έτσι, γιατί έχουμε και ένα επίπεδο στα αρχαία. Όχι ότι κι ότι!
Πάω να το κολλήσω στο παρμπρίζ και η βλαμμένη η κόλλα του ποστ-ιτ έχει ξεραθεί. Νο προμπλεμ. Φτύνω την τσίχλα μου,την κάνω ένα μπαλάκι, την κολλάω στο τζάμι και πάνω της πατικώνω το ποστ-ιτ.
Αριστούργημα!
[...]
Όταν πια φτάνω στο σπίτι ανοίγω την εξώπορτα με τα κλειδιά μου και καθώς μπαίνω πετάω τα πέδιλα μου όπου βρω. Το ένα προσγειώθηκε στην τραπεζαρία και το άλλο χτύπησε στο ταβάνι και έπεσε πάνω στον καναπέ. Δεν θα τα μαζέψω. Ωραία δείχνουν έτσι, σαν αφηρημένη τέχνη.
Πάω στο μπάνιο, βγάζω τα ρούχα μου και μπαίνω κάτω από το ντουζ. Ανοίγω την βρύση και μου ρίχνω νερό.
Α μωρή μαλακία! Ποιος σε έβαλε στο μπούζι. Είπαμε φέτος έχουμε ένα ζεστό καλοκαίρι αλλά όχι και έτσι! Θα χρειαστώ απόψυξη μετα το ντουζ με τέτοιο νερό.
Βγαίνω από την ντουζιέρα αφήνοντας παντού στα πλακάκια υγρές πατημασιές. Τυλίγομαι με την πετσέτα της Barbie Μαριπόζα και πάω στο δωμάτιο μου.
Ανοίγω το συρτάρι με τα εσώρουχα μου και το κοιτώ σκεπτική. Ποιο βρακί να βάλω;
Στριγκάκι με φραουλίτσες; Μπα πολυ παιδικό. Στριγκάκι με πεταλουδίτσες; Μπα πολυ ανοιξιάτικο. Στριγκάκι με φλαμίνγκο; Απαπά περσινή μόδα! Στριγκάκι με καρδούλες; Ναι στριγκάκι με καρδούλες!
Βάζω και τις πιτζάμες μου και πάω στην κουζίνα να φάω. Ανοιγοκλείνω τα ντουλάπια σαν μανιακή. Δεν υπάρχει τίποτα υγιεινό να φάω! Μόνο φρούτα και λαχανικά έχουμε! Που είστε πατατάκια;;!
"Μη μου κρύβεστε μικρά απαίσια πατατάκια, θα σας βρω!", λέω τραγουδιστά σε στυλ Δρακουμέλ.
Καλέ! Νάτα! Καλέ μπροστά μου ήσασταν,πως και δεν σας είδα;!
#γκαβήγιαπάνταλολ
Και εκεί που ντραμς αγωνίας ακούγονται και τα χέρια σχίζουν αργά και βασανιστικά την συσκευασία των πατατακίων.....
Baby shark to doo doo doo doo doo doo. Baby shark to doo doo doo doo doo doo....
ΑΠΟΡΡΗΤΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ