#MOLLCONGRATULATIONS
Author Shine:
Guys! Tipid tipid muna tayo sa chapter ha at talagang hapitan sa school. Kpag sinabi kong wala talagang next chapter wala talaga wag na makulit ha :( Hamweeeeee!
Owen's Pov
Hindi ko na liningun si Reyana, dahil mas mahihirapan lang akong iwanan siya kung makikita ko siyang nasasaktan. Alam kong hindi maganda ang kalagayan ngayon ni Reyana, medyo masama ang pakilasa niya pero hindi ko alam kung totoo ba yun o dahilan lang niya para makauwi siya ng maaga. Hindi tumitigil ang pagbuhos ng ulan, kaya mas lalo akong nag-aalala kay Reyana pero kailangan ko munang huminga at magpahingin dahil sa mga nakita ko hindi ko alam kung anong dapat kong gawin at isipin. Tama ba ang ginawa ko? Ang pakawalan ang babaeng mahal ko? Sa totoo lang mahirap din naman ipagpilitan ang bagay na hindi naman talaga para sakin. Tanging ang mga salitang sinabi lang ni Reyana ang pinaghahawakan ko pero paano? Paano kung hindi naman ito totoo. Sa hindi ko inaasahan may tinig akong narinig "Owen" hinalikan ko ito sa pag-aakalang si Reyana ito.
Lea: Owen?! *Sabay tulak kay Owen*
Owen: I'm sorry, akala ko kasi si
Lea: *Nagulat at namumula*
Owen: I'm sorry talaga, walang ibigsabihin yung kiss ha. I'm sorry nabigla ba kita??
Lea: Hahaha okay lang, mukhang ako nga ang nakabigla sayo e.
Owen: Sorry ha, pasensya kana akala ko kasi si
Lea: Si Reyana ako?
Owen: Ganun na nga.
Lea: E ano bang nangyare at naiwan kang naglalakad dito? Kita mo basang basa kapa. Buti na lang tumila agad ang ulan.
Owen: Pagkauwi ko sa bahay, naabutan kong walang saplot si Reyana at Jolo.
Lea: What?! Seriously?
Owen: Oo, kitang kita ng dalawa kong mga mata.
Lea: Pero, hindi naman magagawa yun ni Reyana kung wang dahilan. Tinanong mo ba siya o pinakinggan man lang.
Owen: Para saan pa?! E alam ko na naman ang katotohanan.
Lea: Owen, hindi ganung klase ng babae si Reyana. Bukod tanging sayo niya lang binigay ang sarili niya kasi alam niyang sayo siya masaya.
Owen: Pero hinayaan niyang ibigay din ang sarili niya sa lalaking sumira sa kaniya ng paulit ulit.
Lea: Take a deep breath Owen, hindi maayos yan kung idadaan mo sa sama ng loob.
*Phone Rang*
Lea: Jolo? Napatawag ka?
Jolo: Baka kasi makakadaan ka ng bahay, nandito kami ni Reyana sa hospital.
Lea: Hospital?!
Jolo: Nawalan kasi siya ng malay kanina nung sinundan niya si Owen sa kalye.
Lea: Ganun ba? E si Jel? Alam na ba yan ni Jel?
Jolo: Hindi pa, hindi ko pa nga matawagan si Jel e.
Lea: Osiya sige, ako na lang ang dadaan sa bahay niya. Kasama ko nga pala si Owen, may susi naman siguro siya.
Jolo: Osige.
*Call Ended*
Owen: Anong hospital!? Anong nangyare??
Lea: Nasa hospital daw sila Jolo at Reyana, nahimatay daw si Reyana.
Owen: Buwisit, kasalanan ko ito e. Kung may hindi magandang nangyare kay Reyana hindi ko talaga mapapatawad ang sarili ko.
Lea: Oh tama na yan, huwag mo ng sisihin ang sarili mo. Mabuti pa kumuha na tayo ng mga damit ni Reyana sa bahay niya.
Owen: Mabuti pa nga.
*Sa kabilang dako*
Angeline: Erik!
Erik: Oh Jel!
Angeline: Sorry ha, matagal ka bang naghihintay diyan?
Erik: Hindi naman ayos lang. Tapos na ba yung klase mo? Baka mamaya niyan nagcutting ka na naman para sakin HAHAHAHA.
Angeline: Hoy! Ang kapal ng mukha mo HAHAHA hindi nu, atsaka aber! Kailan ako nagcutting para sayo?
Erik: Palagi HAHAHA.
Angeline: Argh! Hindi kaya.
Erik: Osiyaa para ka na namang bata diyan. *Sabay akbay kay Jel*
Angeline: E kasi naman kuya.
Erik: Wag mo nga akong tawaging kuya hindi bagay! HAHAHA mabuti pa magmeryenda na lang tayo.
Angeline: Osige! Tara gusto ko ng lomi.
Erik: Takaw mo talaga! HAHAHA.
Angeline: Hindi ako matakaw nu! Duh ang sexy ko kaya!
Erik: Sexy? Ayan oh nagsisilabasan ang mga baby fats mo!
Angeline: Argh! E cute naman ko kaya okay lang.
Erik: Anong cute?! Hindi ka cute nu!
Angeline: Talaga?! Hindi ako cute! *Sabay lapit ng mga mukha niya sa mukha ni Erik*
Erik: Cute k...... *Naputol ang kaniyang sasabihin*
*Phone Rang*
Angeline: Tita Lea?
Lea: Nasan kana ba! Bakit hindi ka daw sumasagot sa tawag ng Tito Jolo mo, umuwi kana ang mame Reyana mo nasa hospital.
Angeline: Hospital?! Bakit??
Lea: Basta! Sumunod kana lang.
Angeline: Okay po.
*Call Ended*
Erik: Oh anong nangyare??
Angeline: Nasa Hospital daw si Mame Reyana.
Erik: E?! Bakit daw??
Angeline: Hindi ko pa nga rin alam kung anong nangyare e.
Erik: Mabuti pa puntahan na agad natin si Tita Reyana.
Angeline: Kinakabahan tuloy ako.
Erik: Relax nandito lang ako sa tabi mo. Huwag kang kabahan.
Angeline: Salamat Bogs.
Erik: Ikaw pa e malakas ka sakin!
*Hospital*
Reyana: *Unti unting minulat ang mga mata* Bakit ako nandidito?
Jolo: Nawalan ka ng malay kanina. May masakit ba sayo? Okay ka lang ba?
Reyana: Medyo masakit yung ulo ko.
Jolo: Nilalagnat kapa nga e, pero siguro makakauwi na tayo mamaya. May chinecheck lang yung doctor.
Reyana: Si Owen?
Jolo: Huwag mo na muna siyang isipin. Ang isipin mo muna ngayon Ay ang sarili mo.
Reyana: Pero okay na ako. Gusto ko ng umuwi. Umuwi na tayo.
Jolo: Hintayin muna natin si Doc.
*After 5 mins ay dumating na ang doctor*
Doc: Mr. Pascual and Mrs. Pascual?
Reyana: Anong Mrs. Pascual!?
Jolo: Bakit? Bagay naman diba?
Doc: Ahh sorry akala ko po kasi kasal na kayo.
Reyana: Doc? Pwede na po ba akong lumabas??
Doc: Sa tingin ko, Oo.
Jolo: Talaga Doc?
Doc: Pero, kailangan mong mag-ingat. Miss?
Reyana: Miss Velasquez po. Bakit po?
Doc: Kumain kayo sa tamang oras at huwag niyo pong pababayaan ang sarili niyo.
Reyana: Huh? Hindi ko naman po pinapabayaan ang sarili ko.
Doc: I mean mas doblehin niyo pa po.
Jolo: Huh? Bakit Doc? May sakit ba siya?
Doc: Naku hahaha wala naman pero Mr. Pascual congratulations!
Reyana: Huh?
Jolo: Bakit??
Doc: Buntis po kayo Miss Velasquez. Magiging ama kana Mr. Pascual. Congratulations! *Sabay niyang ngiti*