HAPPY NEW YEAR!!!
Dad
"DON'T overreact, you two...ayos lang ako. It's not as if I'll die in the operating--"
"Mom!"
"Wife!"
"Hay nako, mag-ama nga talaga kayo..." pagtawa ni Tita Skyleigh.
"Ma naman, please be serious. Hindi ito ang oras ng pagbibiro."
"Baby, ayos lang ako. I've experienced worst than this. I'm stronger enough to face this..."
Bumuntong-hininga si Tita Skyleigh at hinawakan ang kamay nang nanahimik na si Tito Cloud. "Hon, pwede bang kunin mo iyong laptop ko--"
"Wife! No work for the mean time. Rest. That's what you need right now."
"But meron akong deadline--"
"Ma, wag nang matigas ang ulo."
Hinalikan ni Tito Cloud si Tita sa noo bago nagpaalam na may bibilhin lang siya.
"Why don't you follow your Dad, Klode?"
Tumingin sa akin si Leighton kaya kimi akong ngumiti sa kanya.
"Don't worry about your girlfriend, Leighton. "
Saktong pagpinid ng pinto ay natapos ako sa pagbabalat sa mansanas na para kay Tita Skyleigh.
"Thanks, Alice..." saad niya nang iabot ko sa kanya ang platito.
"Do you want me to turn on the television, Tita?" tanong ko nang lumipas ang segundo ng katahimikan sa kuwarto.
Umiling siya. "I'm not really fond watching television..."
Bumuntong-hininga si Tita at iba na ang ekspresyon ng mukha niya kumpara kanina.
"Are you scared, Tita?"
"Halata na ba?" pilit ang pagtawang saad niya.
"I'm scared...for so many what ifs. What if magkaroon ng problema sa operasyon? What if hindi ko kayanin? What if I die? Paano na ang mga anak ko? Paano na ang asawa ko?"
I don't know how to comfort someone. So I don't know what to say. Nanatili lang akong nakaupo habang pinapakinggan ang tunay na saloobin ni Tita.
Inilabas ko ang panyo ko nang makita ang pagtulo ng luha sa mga mata niya.
"They're so lucky to have someone like you, Tita. Kasi imbes na sarili ninyo ang isipin ninyo, sila pa rin." hindi ko napigilang saad habang pinapahid niya ang luha niya gamit ang panyong iniabot ko.
"And I'm lucky too because I have them. Kaya kong masaktan kaysa sila ang mahirapan. So can you promise me something, Alice?"
"Ano po iyon?"
"Don't hurt him. My son. I can see that he loves you so much. And you know what they say, too much love can break you. I don't want that to happen to him dahil naranasan ko na iyon at ayokong mangyari iyon sa mga anak ko."
Hindi ako nakapagsalita at iniwas ang tingin sa ina ng lalaking mahal ko.
"I'm sorry, my bad. Hindi ko dapat iyon sinabi..."
Umiling ako, "Ako po ang dapat mag-sorry Tita, 'cause I can't promise it. Ayokong mangako ng isang bagay na baka hindi ko matupad."
Ngumiti si Tita at hinaplos ang buhok ko. "I like your honesty...Forget what I said. I should have known better. Walang pagmamahalan na hindi makakaranas ng sakit."
Hindi ko namalayan ang oras nang baguhin ni Tita ang usapan at inumpisahang ikuwento ang tungkol sa kabataan ni Klode.
Mga hilig at mga bagay na hindi niya gusto. Marami akong nalaman kaya kahit nang makatulog si Tita ay hindi nabura ang ngiti sa labi ko.
Saktong paglabas ko ng kuwarto ay pagdating nila Tito Cloud at Leighton bitbit ang ilang mga paper bag.
"Are you going now, hija?"
"Mauna na po ako, Tito. Tulog na rin po si Tita Sky..."
"Ganoon ba? Bakit hindi ka muna kumain?"
Umiling ako. "Sa bahay na lang po..."
"Thank you for coming hija...Ingat pag-uwi."
"Dad, hahatid ko po muna si Alice." saad ni Leighton at inabot sa ama niya ang mga dala niya.
"Sa baba mo na lang ako ihatid, nakapagbook na ako ng car."
"Cancel it. Ihahatid na lang kita."
"No, kawawa naman iyong driver."
"Then we'll wait for him and I'll pay him."
Umiling ako. "I can manage Leighton, huwag ngang matigas ang ulo mo."
Bumuntong-hininga siya at hinawakan ang kamay ko. "I just want you to be safe."
"I'll be safe. Ang Mommy mo ang dapat mong pagtuunan ng pansin. I'll call you kapag nakauwi na ako."
Ngumiti ako nang bumuntong-hininga siya at pinindot ang elevator button pababa sa lobby.
"Don't forget..."
Nang makalabas kami ay saktong pagtigil ng kotseng ibinook ko. Hindi ko na siya napigilan nang abutan niya ng pera ang driver.
"I'll go...You should sleep. Tatawagan na lang kita pag-uwi ko." saad ko sabay haplos sa ilalim ng mga mata niya.
Halata ang pagkapagod sa mukha niya. Tumingkayad ako at hinalikan ang noo niya.
"She'll be fine Leighton."
Papasok na sana ako sa loob ng kotse nang hawakan niya ang kamay ko.
"I love you..."
Ngumiti ako sa kanya at pinisil ang kamay niya.
I love you too...
IT'S past ten pm nang makarating ako sa bahay. Napahinto ako sa pagbukas ng pinto nang makarinig ng ingay na nagmumula sa swimming pool area.
"Magpahinga ka na hon, ako na lang ang maghihintay kay Alice--"
"No, just go upstairs and sleep."
"Pero marami ka nang nainom--"
"I said I'm fine!" sigaw niya kay Tita Charice na napapitlag sa gulat.
Tuluyan akong lumapit sa kanila at inagaw ang baso na may alak sa kamay ng ama ko.
"Enough. Lasing na kayo."
Ngumiti siya at hahawakan sana ako sa kamay nang mabilis kong ibaba ang hawak ko at umiwas sa kanya.
"Alice...kanina ka pa hinihintay ng Daddy mo. Mauuna na ko sa taas. Nandiyan naman sila Roger para ipanik siya."
"D-Do you hate me that much that you don't want me to touch you?"
Bumuntong-hininga ako at umupo sa katapat niyang upuan.
"Ano bang pinagsasabi mo? Kung lasing kayo, itulog ninyo na lang 'yan."
"No. Pumayag kang makipag-usap sa akin noong tumawag ako sa 'yo so we'll talk right now."
"Ano pa bang gusto ninyong pag-usapan?"
"Lahat. Kung ano ang mga bagay na nangyari sa 'yo..."
Iniwas ko ang tingin sa kanya. "Hindi ba alam na naman ninyo?"
"So y-you were really r-r--"
"Rape. Yes Dad, I am a rape victim." pagtatapos ko sa salitang hindi niya magawang bigkasin.
Umalingawngaw ang tunog nang nabasag na baso nang malakas niyang ibato iyon.
"Sino?! Putang***! They'll pay for it. Sabihin mo lang sa akin kung sino. I can--"
"Gusto ba ninyong masira ang reputasyong inalagaan ninyo sa matagal na panahon? Ang kumalat na hindi ninyo man lang nabantayan ang sarili ninyong anak? It's too late now, Dad."
"It's not Alice...Kaya kong ipahanap sila. Kaya kong pagbayarin--"
"At anong mangyayari kung magawa ninyo 'yon?" mapait akong ngumiti at minasdan ang basag na baso na ibinato niya. "Katulad ng baso na 'yan ako Dad, magawa man ninyong pagbayarin sila hinding hindi na ko mabubuo pa. Ipapaalala ninyo lang sa akin ang bangungot na pilit kong tinatakasan."
Hindi siya nagsalita at tatayo na sana ako nang marinig ang pag-iyak niya.
"It's not your fault. Wala ni isa sa inyo ni Tita Charice ang may kasalanan. Pero magsisinungaling ako kung sasabihin kong hindi ako nagtanim ng sama ng loob sa 'yo. Kasi of all people umasa kong ikaw na ama ko ang makakapansin na may mali sa akin..."
Nanginginig ang kamay na kinuha ko ang kaha ng sigarilyo na nasa lamesa. Kumuha ko ng isa at mabilis na sinindihan iyon.
"But the first time na nagpakaloko ako sa bisyo...sa barkada. You never ask me why...You just look at me with those cold eyes. Hindi ka nagsalita kasi inasahan mo na hindi ba? Na tutulad din ako sa kanya? At nang makakita ka ng pagkakataon para ibalik ako sa kanya naging madali para sa 'yo ang lahat...you saved your reputation...you saved your family. Nawala pa ang batang sakit lang ng ulo ang binibigay sa inyo..."
Huminga ako nang malalim at ibinato ang upos ng sigarilyong mabilis kong naubos. Pinagmasdan ko ang lalaking nasa harap ko na lumuluhang nakatingin sa akin.
"Bakit h-hindi mo sinabi sa akin edi sana--"
"You never give me a chance, Dad. Everytime I tried to talk to you, you're always busy. So I gave up, nagrebelde ako at umasa kong magkakaroon na kayo ng pake sa akin pero hindi pa rin. So I gave up. Ang dali-daling magsalita bago ako umalis pero hindi ko ginawa kasi natakot ako na baka kahit malaman ninyo, wala pa rin kayong maging pake..."
"Alice..."
"Tell me Dad, nagsisisi ka ba na naging anak mo ko?"
Umiling siya at inabot ang kamay kong nakapatong sa lamesa. "Of course not...hindi ko kailanman pinagsisihan na naging anak kita, Alice. I'm sorry kung iyon ang naparamdam ko...I just...Alessandra--"
"I was once your Princess...pero nang sinaktan ka ng ina ko, you stop seeing me as your daughter. You see me as Alessandras' daughter, the person who hurt you..."
Yumuko siya na ikinangiti ko nang mapait. "I'm sorry...pero hindi pa naman huli ang lahat hindi ba? Can you give me a chance para maging ama mo ulit?"
"Kahit pagbali-baliktarin ko, ama ko pa rin kayo. Kita ninyo nga, kahit na a-ayoko nang bumalik pa rito...sa huli wala akong choice."
Tumayo ako at bumitaw sa pagkakahawak niya sa kamay ko. "You don't have to ask me for a chance to be my father again...because you're my Dad. I'm a Carreon, hinding-hindi iyon mabubura sa pagkatao ko. But don't expect na babalik tayo sa panahon noong bata pa tayo..."
"I just want us to be okay again...gusto kong makita mo ako bilang isang ama na nandito para sa 'yo."
Ngumiti ako. "We'll be okay, Dad. Not now but maybe later..."
Tumalikod ako pero napahinto ako sa paglakad nang marinig ang tanong niya.
"What happened to your mother? H-How did she die? When did she die?"
Napahilot ako sa gilid ng ulo ko nang saglit na dumilim ang tingin ko dahil sa alaalang dumaloy sa isip ko.
"C-Car accident...seven months ago. You should sleep. Inaantok na rin ako"
She killed herself in front of me...thinking that I stole her boyfriend. She died thinking that I'm a whore and a liar...
Pero hindi mo na kailangan pang malaman pa ang bagay na iyon, Dad. It will forever be my secret.
TBC