Reyana's Pov
Patuloy pa din sa pagkabog ang puso ko. Halos hindi ito magtigil dahil sa hindi ko alam na dahilan pero ngayon, nakikita ko si Jolo nakaupo sa sala at nakaharap sakin patay ang mga ilaw ngunit may mga liwanag pa ding tumatagos sa bintana dahil sa katanghaliang tapat. Nagkatitigan lang kami ni Jolo pero kanina pa akong palingat lingat, wala naman akong nakikitang Jel sa palagid.
Reyana: Nasan si Angeline?
Jolo: Reyana. *Naglalakad papalapit kay Reyana*
Reyana: Ba? Bakit? *Pautal utal niyang sabi*
Jolo: Alam mo bang ang ganda mo. *Sabay lapit ng kaniyang mga labi sa leeg ni Reyana*
Reyana: Teka!? Si Angeline? Nasan siya?? Jel? Jel? Jel!
Jolo: Wala siya dito, tayong dalawa lang ang nandito ngayon. *Sabay hawak sa pisnge ni Reyana*
Reyana: Jolo! Ano bang pinagsasabi mo ha! Anong nangyare kay Jel?!
Jolo: Wala, relax walang masamang nangyare kay Jel. Sinabi ko lang yun para umuwi kana kaagad ng maaga.
Reyana: Nababaliw kana ba?! Nag-aalala ako! Yung kabog ng puso ko hindi tumitigil.
Jolo: *Hinalikan si Reyana*
Reyana: *Tinulak si Jolo* Nahihibang kana ba ha!
Jolo: *Muling hinalikan si Reyana*
Reyana: *Muli niyang tinulak si Jolo* Hibang kana nga talaga!
Jolo: Oo hibang na kung hibang! Pero gagawin ko ang lahat wag ka lang mawala. *Sabay hawak sa mga kamay ni Reyana*
Reyana: Aray! Nasasaktan ako! Bitawan mo nga ako!
Jolo: Hinding hindi na kita bibitawan!
Reyana: Huli na ang lahat Jolo! Huli na!
Jolo: Dahil ba sa Owen na yun ha?! Dahil ba sa lalaking yun! Nababaliw kana ba! Hindi ganun ang tipo mong lalaki. Hindi kana nahiya! Yung tatay ng anak ng bestfriend mo papatusin mo pa!
Reyana: *Sinampal si Jolo* Wala kang alam kaya wala ka ring karapatan para pakilaman ang buhay ko! Get out of my house! Get out of my life!
Jolo: No! *Mas hinigpitan niya ang pagkakahawak kay Reyana at sinandal ito sa pader*
Reyana: Jolo! Ano bang ginagawa mo ha! Nasasaktan na ako! Hindi na ako natutuwa sa ginagawa mo!
Jolo: Hindi ka naman masasaktan kung hindi ka papalag!
Reyana: What? What do you mean?!
Jolo: Just shut up.
Reyana's Pov
Mas lalo pang hinigpitan ni Jolo ang pagkakahawak niya sakin at diniin niya ang mga katawan ko sa pader. Hindi ko alam kung anong gagawin ko bigla na lang pumatak ang mga luha ko. "Tama na Jolo! Itigil mo na ito" paulit ulit kong sigaw sa pagmumukha niya pero habang sinasabi ko ito sa kaniya ay mas lalo niyang hinihigpitan ang pagkakahawak sakin dahilan upang mahirapan akong tumakas sa pagkakahawak niya. Pabalik balik niyang hinalikan ang labi at ang leeg ko at unti unti niyang pinapasok ang mga kamay niya sa katawan ko. "Jolo please itigil mo na ito, tama na" sambit ko pero hindi niya parin tinitigil ang ginagawa niya. Bumubuhos na ang mga luha ko at unti unti kong iniinda ang sakit ng ulo. Muli akong nagmakaawa sa kaniya, "Jolo tama na nagmamakaawa ako, itigil mo na ang gingawa mo sakin, maawa ka sakin" paulit ulit ko itong sinasambit "Reyana please just shut up!" sigaw niya habang unti unting tinatagtag ang aking damit, pinipilit kong lumaban para di niya tuluyang matagtag ang damit ko pero buong pwersa niyang hinigit ito dahilan na din upang mawasak ang buong uniform ko. Unti unting nanghihina ang buong katawan ko dahil na din sa sama ng pakilasa ko. Hindi ko na kaya ang ginagawa niya, habang nangigil siya ay mas dinidiin niya ako sa pader. "Nasasaktan na ako Jolo! Tama na!" Buong lakas ko siyang tinulak at natumba naman siya sa sahig, halos wala na ang pang itaas kong damit kaya dali dali na akong nagtatakbo papuntang hagdanan pero kaagad niya akong hinigit sa braso, "Reyana! Dito ka lang! Dito ka lang!" sigaw ni Jolo. Hinigit niya ako at unti unting binuhat at ihiniga sa sala. Pumatong siya sa katawan ko. Habang tinatagtag niya ang kaniyang damit, lalong bumubuhos ang mga luha saking mga mata patuloy ako sa paghagulgol na parang isang bata, mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko noong nagtagtag na si Jolo ng pang-ibaba. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko. Patuloy sa pagbuhos ang mga luha ko, hindi na din ako makasigaw dahil pagod na pagod na akong labanan ang lahat ng sakit sabay sabay sumasakit pati na rin ang sikmura ko. Hindi tumitigil si Jolo sa ginagawa niya at hindi din tumitigil ang mga luha ko sa pagpatak. Nawawalan na ako ng pag-asang maging isang tao ulit. Nang matapos niyang gawin ang lahat ng ginawa ko ay kaagad kong kinuha ang mga damit ko habang ang mukha ko ay pugtong pugto na sa pag-iyak.
Jolo: Reyana? *Sabay hawak sa mga kamay ni Reyana*
Reyana: Bitawan mo ko! Bitawan mo ko! *Sabay hampas sa katawan ni Jolo at na paupo si Reyana sa sahig*
Jolo: Reyana patawarin mo ko. *Sabay aro ng kaniyang mga kamay*
Reyana's Pov
Tinabig ko ang kamay ni Jolo at unti unting tumayo, naghihina ang buong katawan ko pakiramdam ko andumi dumi ko. Itinayo ko ang sarili ko at nagdahandahang lumakad papuntang hagdanan pero hindi ko na kaya, kaya napaupo na lang ako sa hapdi ng nararanasan ko ngayon, nawawala na ako sa sarili. Patuloy ang pagtulo ng luha ko walang tigil ang sakit na nararamdaman ko.
Jolo: Reyana, patawarin mo ko. *Sabay talukbong kay Reyana ng kaniyang jacket*
Reyana: Paano mo nagawa sakin to Jolo! Paano!? Ang sakit sakit ng nararamdaman ko! Ang sakit sakit, para mo na akong binababoy! Ang sakit Jolo, pinagkatiwalaan kita pinapasok kita sa bahay ko nirespeto kita! Tapos ito lang ang gagawin mo sakin?
Jolo: Wala na akong ibang naiisip na paraan.
Reyana: At para sayo ito ang tamang paaran ha! Sabihin mo ha!
Jolo: I'm sorry I'm sorry.
Reyana: *Sinampal si Jolo* nagmamakaawa ako sayo kaninang huwag mo ng ituloy yun pero ito ka ngayon, nagagawa mo pang iharap ang pagmumukha mo sakin!? How dare you! Wala kang karapatan para pagsamantalahan ako, wala wala wala! *sabay hampas sa sarili niya*
Jolo: Huwag mong saktan ang sarili mo please. *Niyakap si Reyana*
Reyana: Ang dumi dumi ko! Ang dumi dumi ko!
Jolo: Reyana I'm sorry patawarin mo ko.
Reyana: *Humahagolgol*
Jolo: *Niyakap si Jolo* Patawarin mo ko, patawarin mo ko.
Reyana: I hate you! I hate you Jolo! Umalis kana sa harapan ko please!
Jolo: *Nakayakap pa din kay Reyana* Hindi ako aalis sa tabi mo Reyana, I'm sorry, I'm sorry.
Reyana: Umalis kana. Umalis kana. *Sinasambit niya ito habang ang mga luha niya ay unti unting mas bumibilis sa pagpatak*
(HUSTISYAAA! HUSTISYAAAAA!)