Ezel'den...
Okula geldiğimde Öykü'yü göremedim.
Selin'i bulmak için kafeye geçtiğimde Erenle oturuyordu.
"Selin,Öykü nerede?"
"Onu uyandırmaya çalıştım ama hasta gibiydi,dinlense daha iyi olur diye düşündüm."
"Anahtarı ver Selin!"
Anahtarı alıp arabaya atladım hemen.
Eve vardığımda oturma odasında yatıyordu.
Battaniyeleri üzerinden attım telaşla.
"Yapma ne olur çok üşüyorum."dedi yarı baygın bir hal de.
Ateşine baktım,yanıyordu.
Hemen onu kucağıma alıp banyoya getirdim.
Üzerindekileri çıkarıp iç çamaşırı ile bıraktım.
Suyu en soğuk seviyeye getirdim.
Gömleğimi çıkarıp onunla beraber duşakabinin içine girdim.
Ağlamaya başladı.
"Çok üşüyorum,ne olur yapma Ezel."diye sızlanıyordu.
"Bana sarıl,bunu yapmak zorundayım."
Kollarını bana sardı,sudan ben bile üşüyordum.
On dakika kadar soğuk suyun içinde kaldık.Bana sımsıkı sarılırken o sıcak teni git gide soğumaya başlamıştı.
Onu havluya sarıp odasına taşıdım.
Biraz da olsa kendine gelmişti.Benden nefret etmeyecek kadar,hakaret etmeyecek kadar kendindeydi.
"Öykü,şimdi ben arkamı dönücem.Sen bu iç çamaşırlarını çıkarıp,bunları giyeceksin."diyip ona dolaptan bulduğum çamaşırları uzattım.
Elimden aldı almasına ama saniye içinde giyebileceği şeyle dakikalarca uğraştı.
"Kapatamıyorum."diye sızlanmaya devam etti.
Sutyeninin arkasını kapattım.
Dolaptan elime geçen eşofmanı ve thirtü aldım.
"Giy bunları,ben de doktoru arıyorum."
Doktoru aradım ve direk benim evime gelmesini söyledim.
Arkamı döndüğümde Öykü oturduğu yerde uyuyordu.
Thisirtü giydirmek kolay oldu.
Eşofman giydirmeye çalışırken onu zorla ayağa kaldırdım.
Çok zor oldu ama sonunda başarmıştım.
Öykü'nün telefonunu aramak için oturma odasına gittim.
Bulup gelmiştim ama saniyeler içinde yine uyur pozisyondaydı.
"Öykü kendine gelmeye çalış güzelim."
Öykü yataktan kalkmaya çalışırken yere düştü.
Onu kucağıma alıp arabaya bindirdim.
Arabada sürekli on kontrol ettim.Ona bir şey olmasına asla dayanamazdım.
Yine kucağıma alıp odamıza çıkardım.
Doktor onu kontrol etti.
Daha önce zatüre olduğu için iyi bakılması gerektiğini söyledi.
Serkan ilaçları almaya gitti.
Ben,Öykü'nün başında bekliyordum.
Aklıma bir anda bu odanın Öykü için çok kötü anlam taşıdığı geldi.
Serumu bitince başka odaya taşıyacaktım onu.
Serum bitince rahat etsin diye onun geceliklerinden giydirme kararı aldım.
Üzerini değiştirdikten sonra gözlerini açmaya çalıştı.
Bana baktıktan sonra odaya bakmaya başladı.
"Lanet olsun!Beni hemen evime getir.Nasıl beni buraya getirirsin?"
Ona cevap vermeme kalmadan yine uyudu.
◾
Sabaha doğru onu uyandırdım,yaptırdığım tavuk suyu çorbasını içirecektim.
Uyandırmak çok zor oldu.
Hala gözleri kapalı gibiydi,ağzını zorla açtırıyordum.
Birkaç kaşık yedikten sonra ilaçlarını içirdim.
Üzerindeki battaniyeyi alıp ince pikeyi üzerine attım.
"Hayır çok üşüyorum."diye mırıldandı.
"Bunu yapmak zorundayım Öykü."
"Zaten Ezel her şeyi yapmak zorunda kalmıştır."diye mırıldanmaya devam etti.
Yanına uzandım.
Onu doyasıya izlemek istiyordum.
Belki de bu son seferdi.
Bir anda bana sarılınca şok oldum.
Sımsıkı kavradım onu.
Bunu üşüdüğü ve sersem bir halde olduğu için yaptığını biliyordum ama yine de ona sarılmaya devam ettim.
◾
Alarm çaldığında hala birbirimize sarılmış vaziyetteydik.
Uzun zamandır en huzurlu uykum buydu.
İlaç vakti gelmişti.
Alt kata mesaj atınca çorbayı getirdiler.
Öykü hasta olunca sadece çorba içerdi.
Çorbasını içirdikten sonra ilaçlarını içirdim.
"Yorgan ver iki beş tane."dedi gözleri yarı kapalı.
Gülmeye başladım.
Gözlerini yarı aralayıp,"Tamam bir üç tane ver o zaman."diye ekledi.
"Veremem,daha kötü olursun."
"Sen zaten hep böylesin,hep beni üzersin."
"Seni,ben asla isteyerek üzmem."
"Ezel depremler oluyor beynimde."
"Uyumaya çalış güzelim,ilaç birazdan etkisini gösterir."
Cevap vermemişti,yine uyuyordu.
◾
Sabahı zor da olsa etmiştik.
Onu bu sefer uyandırdığımda biraz daha kendindeydi.
"Artık buradan gitmeliyim."diyerek ayağa kalkmaya çalışmasından anladım.
Onu zorla yerine yatırdım.
"Bu halde hiçbir yere gidemezsin."
Çorbası geldiğinde kendindeydi ama kolunu zor kaldırıyordu.
Onunla her zaman böyle ilgileneceğime yemin edebilirdim.
Ben onun her anında yanında olmak isteyecek kadar aşıktım ona.
"Neden yaptın?"diye mırıldandı.
"Yapmadım,yemin ederim yapmadım."
"Bakire olduğum için dimi?Ferit'te öyle yapmıştı."
Eski sevgisinden bahsetmesi beni çıldırtmasına yetmişti.
Sakin olmaya çalıştım.
"Ben bunu yapacak kadar iğrenç bir insan değilim.Ben sana dokunmak için seninle birlikte değilim.
Bir ömür boyu yapmayalım,bunu aramam.Sana bakmak,elini tutmak bana yeter. "
"Evet o kadar iğrenç birisin."
Ne yapsam bana inanmıyordu.
Haklıydı da ben de olsam inanmazdım.
Elle tutulur hiçbir şey yoktu.Artık gerçekten bittiğini kabul etme aşamasına gelmek zorundaydım.
Bana asla inanmayacağını kabullenmiştim.
⏭
Uyuya kalmıştım,uyandığımda Öykü yoktu.
Aşağıya indim telaşla.
"Öykü nerede?!"diye haykırdım yardımcı kadına.
"Ezel bey sizin çok yorgun olduğunuzu,rahatsız edilmek istemediğinizi söyledi ve çıktı."
Öykülere gittiğimde kapıyı Selin açtı.
"Öykü nerede?"
"Duşta."
"Nasıldı durumu,kendinde miydi?"
"Evet kendindeydi ama baya yorgun görünüyordu."
Odasına geçip Öykü'yü beklemeye başladım.
Banyodaki su sesi kesilince hakaret dinlemeye hazırlandım.
Duştan çıkmıştı,bornozla karşımda dikiliyordu.
"Ya iyiyim diyorum,gitsene."
"Neden gittin?Burada sana iyi bakamazlar."
"Ben bakarım kendime."
"Ben sana herkesten iyi baka..."
"Hayır hayır,yanlış cümle kuracaktın.Ben seni herkesten daha iyi üzerim olacak o."
"Öykü her zaman hatalar yaptım,kabul ediyorum.Bunların arkasında durmak daha kolaydı ama ben bu sefer doğrumun arkasında duramıyorum.İnan elimden hiçbir şey gelmiyor."
"Yorgunum git."
"Kendine lütfen iyi bak."
İlaçlarını yatağın üzerine bırakıp çıktım.
◾
Sabah olduğunda Selin'i arayıp Öykü'yü sordum.
"Okula gelecek bugün."diyince duş alıp hazırlandım ve okula geçtim.
Öykü'nün bir çocukla hararetli bir şekilde konuştuğunu görünce onlara doğru yaklaştım.
Bilgisayarında fotoğraflarını gördüğüm,Ferit diye bahsettiği kişiydi.
Kapının arkasında onları izliyordum.
"Senin için buraya geldim,sen konuşma bile konuşmuyorsun Öykü."
"Gelmeseydin."
"O çocuk hala hayatında mı?"
Beni biliyordu.
"Sana ne?"
"Yani değil,o zaman konuşmamıza engel olan şey ne?"
"Hala ona aşık olmam."
"Beni de sevmiştin."
"Onu sevdiğimde anladım ki:Ben seni hiç sevmemişim."
Beni hala seviyordu.
"Onu da unutabilirsin,bunu biliyorsun Öykü."
"Onu unutamam,unutmak da istemiyorum.O bana en güzel anları da yaşattı,en derin acıları da.Onu unutsam hissetiklerimi unutamam."