Merhaba♥️
"Kırık"
Kırkı birinci bölümüyle sizlerle.
🌻
"Susmayan" lara ithafen....
🌻
"Meleğim." dedi Korhan, Afra'nın ruhunun tellerine dokunan naif sesiyle.
Afra art arda koluna çimdikler atarak "Rüya mı? Değil. Rüya mı lan? Yoo valla değil!" dedi kendi kendine konuşarak.
Korhan, Afra'nın bu hallerine kahkaha atarak sevdiğini belinden kavrayarak kendine çekti.
"Ay bana bir şeyler olayor!"
Heyecandan Türkçesi bozulan Afra'ya yaklaşmaya başladı Kırıkların Efendisi. Gözlerini kırmızı dudaklardan ayırmadan yaklaştı ağır çekimde.
Korhan yaklaştıkça Afra bir yaprak gibi titremeye başladı. Belki de saniyeler sonra aylardır hayalini kurduğu ilk gerçekleşecekti. Yutkundu Afra.
Cebinden çıkardığı peçeteyle Afra'nın dudaklarını silmeye başlayan Korhan, bir yandan da söylenmeye başladı.
"Daha yok muydu? Ne sürdün bunu bu kadar! Hee tabi sandın ki Korhan bir şey demez. Yok öyle bir dünya! Hele bir daha kırmızı sür, o zaman görüşürüz! Hem zaten çok güzelsin ne gerek var makyaja!"
Korhan'ın hırsla sildiği dudaklarını oynatamadığı için bazı harfler söyleyemese de "Nefes al nefes!" Dedi.
"Sanane! Almıyorum nefes falan. Benim nefesim değil mi?"
Korhan'ın parmaklarından kurtulan Afra derin bir nefes alarak "Ay almazsan alma! Ne konuşurmuşsun sende vır vır. Yazık çenene yazık! İnsan yorulur konuşurken. Gerçi insan işte Kırıkların Efendisi değil! Hem ruj benim dudak benim sürerim istediğimi! Neyse rahatladıysan gidelim geç kalıyoruz. Motor da güzel he."
Kendisine sırtı dönük olan Afra'nın omzunu dürttü Korhan.
"Sus."
➰Bölüm sonu...➰