Öykü'den...
Uyandığımda hiç bilmediğim bir yatak odasındaydım.
Lanet olsun rüya değildi.
Bunun bir rüya olması için neler vermezdim ki.
Hemen üzerimdeki örtüyü attım,üzerim giyinikti.
Buna bile sevinip derin bir nefes aldım.
Simsiyah kasvetli odanın ışığını açmak için ayağa kalkmaya çalıştım.
Başım acıyordu ve sargılıydı.
Kapıya doğru zorla ilerledim,ayağımdaki lanet ayakkabıları çıkardım.
Kapıyı açmaya çalıştım ama kitliydi.
Çığlıklarla ağlamaya başladım.
Ayak sesi duyunca kapının arkasına girdim.
Bana bakmak için içeri bir adam girdi.
Kendimi odadan dışarı attım.
Peşimdeydi,beni elbisemden kendine çekmeye çalıştı.
En son merdivenlerden aşağıya yuvarlandığımı hatırlıyorum.
⏭
Uyandığımda yine o lanet yataktaydım.
Her yanım acıyordu.
Ağlıyordum çaresizce.
Tek yapabildiğim buydu.
Ayağa kalkmaya çalıştım,bu hiç kolay olmadı.
Başım deli gibi zonkluyordu.
Kapıyı yumruklamaya başladım,hiç kimseden ses yoktu.
Yatağa geçtim deli gibi ağlamaya devam ettim.
Kilit sesi ile irkildim.
Biri ışığı yaktı,gözlerim kamaşmıştı.
Gözlerimi ovuşturdum korkuyla.
Gözlerimi açtığımda karşımda o vardı.
Çarpıştığım o çocuk...
Sessizlik lanet odaya hakim olurken birbirimize bakıyorduk.
Sessizliği bozan o oldu.
"Özür dilerim."dedi yatağa otururken.
Sadece titrek sesimle "Neden?"diyebildim.
Yüzüme bakmıyordu.
"Yanlış zaman da yanlış yerdeydin."
"Yüzüme bak!"dedim ellerimle başını kaldırırken.
"Özür dilerim."
"Özür dileme!Beni buradan çıkar."
"Yapamam."
"O adamı öldürdün sen.Pis katil,aşağılık herif!"
"Bilmiyorsun."
"Biliyorum...Onu öldürdün,sıra ben de."
"Beni ihbar etmeyeceğinden emin olmalıyım."
"Korkaksın sen."
Başını öne eğdi
"İkinci kez kafandan darbe aldın.Doktor 24 saat boyunca dikkatli olun dedi,kendine iyi bakman gerekiyor."
"Dalga mı geçiyorsun sen lanet herif?Benim katilim olacaksın sen,canımı umursayan biriymişsin gibi davranma bana."
"Yemeklerini güzel ye,iyileşmeye bak."
"Ben buradan çıkıcam,seni de ihbar edicem.
Benim ailem,ev arkadaşlarım,iştekiler,okuldakiler beni merak edecekler.Hatta çoktan etmişlerdir,seni bulacaklar."
"Şimdi sana telefonunu vericem ve seni merak edenleri arayacaksın,iyi olduğunu söyleyeceksin."
"Bunu asla yapmam."
"Her kim bir canavarla çarpışmayı göze alırsa,bir canavar olmayı da göze alsın.Uçuruma uzun uzun bakarsan,uçurum da sana bakmaya başlar."
"Canavar sen misin ben mi?Uçurum hangimiz?"
"Bunu çok yakında öğreneceğiz."
Ayağa kalktı ve odadan gitti.
Sadece ağlıyordum,kafayı yiyecektim.
Şimdi ne olacaktı?
Her şeyi yoluna sokmuşken mi ölecektim?
Benim ölümüm bu mu olacaktı?
O aklımda yer eden,aşık olmaktan korktuğum insan tarafından mı öldürülecektim?
Kapı açıldı,içeri o katil girdi.
Elinde yemek tepsisi vardı.
Ayağa kalktım.
"Bunları yemen gerekiyor,anlıyorum çok fazla şey yaş..."cümlesini tamamlamadan tepsiye vurdum.
Her şey her yere saçılmıştı,üzeri bile batmıştı.
Hiçbir şey demeden odadan çıktı.
Okan pisliğini düşündüm.Bana dokunduğunda yaşadığım o tiksindirici şeyi şimdi yaşıyordum.
Beni arıyorlar mıdır diye düşünüyordum.
Ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama yine kapı açıldı,yatakta oturuyordum çaresizce.
Gözlerimi diktim o katile.
"Üzerine bir şeyler getirdim.Saatlerdir o elbiseylesin rahat olursun,biraz uyursun."derken yüzüme baktı katilim.
Cevap vermedim.
Konuşmaya devam etti:
"Ama uyanınca yemek ye lütfen."
"Lanet herif!Beni düşünüyormuş gibi davranmalarını sikiyim."
Ağlamaya başladım.
Utanmadan bana sarıldı,onu ittim.
Ne bu duygulu katil mi?
"Sakın bana dokunma.Sakın!"
"Bak böyle yapma,çok kötü görünüyorsun."
"Kötü görünmüyorum zaten kötüyüm."
"Seni arayıp duruyorlar,telefona cevap vermek zorundasın."
"Kaç gündür buradayım."
"Sadece 20 saat."
"Beni buradan çıkar."
"Yapamam."
"Siktir git."
Yerinden kalktı,beni kitleyip gitti.
Bıraktığı kıyafetleri giydim,siyah saten bir gecelikti.
Ne kadar da anlamlı diye düşündüm.
Bacaklarım ve kolumda morluklar vardı.
Kapıya vurmaya başladım,kapıyı açtı.
"Lavaboya gitmem gerekiyor."
Lavabonun yerini gösterdi,kapıyı kitledim.
Filmlerdeki gibi bir çıkış noktası yoktu.
İşi mi gördüm,elimi yüzümü yıkadım.
Aynaya baktığımda şoka uğramıştım.
Gözlerim şiş,yüzüm çizik ve yaralarla doluydu.
Lavabodan çıktığımda beni bekliyordu,içeriye doğru girdim hiçbir şey demeden.
"Hala yemek yemedin,lütfen ye."
"Senden bir şey istiyorum."
"Ne istiyorsun?"
"Sadece şarkı dinlemek."
"Bekle."dedi ve kapıyı kitleyip gitti.
Yaklaşık 5 dakika sonra laptopla geldi.
"Şimdi istediğin şarkıları indir,bağlantılarını kesicem."
Bilgisayarı önüme çektim,beni kontrol ediyordu.
Anladım ki burada bana eşlik edecek şarkılardı sadece.
İstediğim şarkıları indirdim ve bilgisayarı ona uzattım.
Ne yaptığına bakmadım bile.
"Şimdi bir şeyler ye."dedi gözlerimin içine bakarak.
Ayağa kalktı.
"Biliyor musun?Seni ilk gördüğüm de..."dedim ve durukladım gözlerim dolmuştu.
Boğazım düğüm düğümdü.
Yanıma oturdu.
Başımı kaldırdığımda gözlerimin içine bakıyordu.
Gözlerimden yaşlar süzülüyordu.
"Seni ilk gördüğümde,benim katilim olacağını tahmin bile edemezdim."
Nefes aldım konuşmaya çalışıyordum,gözümden yaşlar süzülürken.
"Keşke o ukala çocuk olarak kalabilseydin aklımda kalb...
Bak bana sakar şirin bile diyemiyorsun.Çünkü bu sefer yaptığım sakarlık beni hayatımdan edecek."
Kafasını çevirdi,bana bakmıyordu.
Yanımdan kalktı ve hiçbir şey söylemeden odadan çıktı.
O çıkınca ağlamam daha kötü bir hal aldı.
Hüngür hüngür ağlıyordum.
Ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama başka bir adam kapıyı açtı ve komidinin üzerine yemek bırakıp gitti.
Bu adam diğeri değildi,çok fazla adamları vardı belli ki.
Hayatta bir şeyleri yoluna getirmeye başladığımı sandığım anda aslında yeniden kaybolduğumu anladım.