"Neredeydin?"
"İşim vardı"
Jisung kollarını birbirine dolamıș kapıya yaslanırken sesini yükseltti "Ne işin vardı!?"
"Önemsiz bir kaç şey işte" Minho üstündeki gömleğin düğmeleri açmaya başlarken Jisung sinirle "Önemsizse söyle işte!" dedi
"Birisiyle buluştum!" Minho birden bağırınca Jisung şaşırıp ağzı açık ona baktı "Mutlu musun!?"
Kafayı mı yemişti bu çocuk!? Evin tam ortasındaki odada Jisung'a karşı bağırıyordu!
Minho gözlerini devirip gömleğini hışımla kollarından çıkarıp dolaba fırlattı
Jisung onu cidden artık tanıyamıyordu. Onun bildiği Minho kendisine bağırmayı geç dolaba gömleği fırlatacak birisi bile değildi. Ne kadar sinirli olursa olsun onu bile katlayıp yerine koyardı
Jisung'un aklına bir kaç gün önce kendi kendine düşünürken söylediği söz geldi
Bu çocuk yaşadığı hayattan gerçekten memnun muydu?
Değildi elbetteki. Ve artık bunu belli ediyordu
Minho çıplak üst bedenine düz renk bir tişört geçirirken Jisung yavaşça odayı terk etti. Koridorda yere bakarak adımlamaya başladı
Minho'nun onunla sonsuza kadar kalacak hali yoktu ya
Kendisini sevdiği falan da yoktu. 20 yıldır katlandığı veletten başka bir şey değildi Jisung
"Buraya gel!"
Tekrar bağırması ile Jisung yerinde sıçradı. Hızla arkasına dönüp odanın kapısına baktı. Öncekinden daha da sinirli bağırmıştı
Korka korka kapıya doğru gitti. O sırada Minho pantolonunu da değiştirmişti. Yatağın üstünden telefonunu alıp Jisung'a döndü "Ne var?"
Jisung'u kolundan tutarak kapının eşiğinden içeri soktu ve kapıyı kapatıp kilitledi. Jisung ne olduğunu anlamaya çalışırken Minho Jisung'un yanaklarından tutup dudaklarına yapıştı
Kısa ve sert bir öpücük bırakıp ellerini çekmeden alınlarını birleştirdi "Babanla konuştum"
Jisung göz teması kurmaya çalışarak Minho'ya baktı ama o gözlerini kapatmıştı ve Jisung'un tahminine göre sakinleşmek için derin derin nefesler alıyor, ancak bunu yaparken de titriyordu
"Ne hakkında?"
"Seni sevdiğim hakkında" Minho gözlerini açtığında Jisung ile göz göze geldi. Derin bir nefes alıp kendisine şaşkınlıkla bakan Jisung'a tamamen gözlerini kilitledi
"Seni seviyorum"
Jisung şaşkınlıkla karışık gülümsedi
"Ben de seni seviyorum"
Minho gülümseyip Jisung'un yanağını baş parmağıyla okşadı "Peki... Babam ne dedi?" Minho geri çekilip tebessüm ederken düşünüyormuş gibi yaptı
"Kimse bilmediği sürece sorun yok. Hatta resmi davranmamıza bile gerek yok"
"Yani..." gözleri mutlulukla açıldı "İzin verdi?"
Minho başını sallayıp gülümsedi "Evet" Jisung Minho'nun boynuna atlarken Minho'nun kolları ise Jisung'un belinde yerini almıştı. Sarılırken ikisi de gülümsüyordu. Minho yüzünü Jisung'un boynu ve omzu arasındaki boşluğa sokup Jisung'u kokladı
Mutlu anları Jisung'un birden "Bekle" diyip Minho'yu itmesi ile son buldu
"Sen benden ne saklıyordun? Unuttum sanma! Ayrıca bunu neden en başından söylemedin? Ve son olarak biz çıkıyor muyuz?"
"Benden sana çıkma teklifi etmemi bekleme. Sadece itiraf etmem 20 yılımı aldı"
"Ben mi teklif edeyim? Sen hiç teklif eden uke gördün mü?"
"Sen az önce uke olduğunu mu kabul ettin?"
Jisung panikleyip hafiften sesini yükseltti
"Hayır etmedim!"
"Vay canına, bu 'altına girmek istiyorum'un farklı bir söylenme biçimi olmalı"
"Etmedim dedim! Hem geçiştirme ve diğerlerini cevapla!"
Minho derin bir nefes alıp diğer iki soruyu hatırlamaya çalıştı "En başından söyleyemedim çünkü beni sevip sevmediğini bilmiyordum. Reddedilmekten korktum"
"Diğeri?" Minho iç çekip "Bu başka bir mesele" dedi
"İlişkimizle alakalı değil mi?"
"Hayır" Jisung şüpheyle baktı "Ama bunu senin için yapıyorum demiştin"
"Sürpriz olmasını istiyorum" Jisung dudaklarını bastırıp onu boydan süzdü "Peki kiminle buluştun?"
Minho sırıtıp Jisung'un üstüne yürümeye başladı
"Neden merak ediyorsun?"
"Çünkü..." Minho ve kapalı olan pencerenin arasında sıkışana kadar geriye kaçtı Jisung. En sonunda Minho'nun kolları arasına esir alınmıştı
"Çünkü sen benim sevgilimsin..." kaçırdığı gözlerini cevabını alana kadar Minho'ya kilitledi "Değil misin?"
Minho çıkma teklifi etmek zorunda olmamanın verdiği rahatlama ile sırıttı "Öyleyim"
Sırıtmamaya çalışıp pek de başarılı olamazken geri çekildi ve geçip kendi yatağına uzandı. Kollarını kafasının altında birleştirip gözlerini kapattı
"Erkek kardeşimle buluştum"
Jisung da kendi yatağına geçip oturdu
Minho'nun kendi ailesi olduğunu sürekli unutuyordu
Küçükken gerçek ailesini bulmuşlardı ve yılda bir kaç kez gidip gerçek ailesi ile buluşuyordu. Araları iyiydi bildiği kadarıyla
"Kardeşinin adı ne?"
Jisung kendi yatağından kalktı ve Minho'nun yanına geçti. Başını Minho'nun göğsündeki yerine koyduğunda Minho da başının altındaki kollarından birisini çıkarıp Jisung'a sardı
"Hwang Hyunjin"
"Hwang? Soy adınız Lee sanıyordum"
"Imm... Onun durumu biraz daha farklı. Babamın evli olmadığı bir kadından çocuğu ve annesi doğum yaparken ölmüş. Aileye kabul etmedikleri gibi öylece kopmasına da izin vermiyorlar. Zeki bir çocuk, kullanmaya çalışıyorlar"
Jisung anlayışla başını salladı
Ne ilginç hayatlar vardı. O çocuk büyük ihtimal çok yalnız hissediyordu kendini. Ailem diyebileceği doğru düzgün birisi bile yoktu. Neyse ki Minho onun abisiydi
Bekle
Minho Jisung'un da abisiydi
İçinde oluşan kıskançlığı 'Ama aynı zamanda sevgilin!' diyerek susturdu. Tabi ya Minho benim sevgilim!
Mutlu olarak Minho'ya sardığı kolunu daha da sardı
Minho Jisung'un sevgilisiydi!
__________________
"Böyle söyledi"
"Ne tür bir planı varda kurdu korumanı istiyor?"
"Bilmiyorum, ben de bunu düşünüyordum. Diğer oyuncuları bilmiyorum ama kesinlikle bizden daha çok şey biliyor. Sincap ve kurt, birde benim rolüm. Başka kimin rolünü biliyor bilmiyorum ama yönetici için söyledikleri hiç hoşuma gitmedi"
"Benim de. Yine de iyi bilgi koparabiliriz çocuktan. Ayrıca planını merak ediyorum"
Chan Woojin'i başıyla onayladı. Yürüyüş yolunda birlikte gidiyorlardı. İkisi de derin düşüncelerdeydi
"Aklıma gelmişken... Birbirimize hiç kendimizden bahsetmedik" Chan'ın söyledikleri karşısında Woojin sadece "Doğru" dedi
Woojin biraz sessiz birisiydi. Chan bunun bilincinde olarak ilk konuşmaya başladı
"2 küçük kardeşim var ve ailem de hayatta. Kimseyi öldürmedim ve o piskopatlara zıt olarak tertemiz bir sicilim var" ikisi birlikte güldü
"Oyuna sadece eğlenmek ve eğlenirken de para kazanmak için girdim. Eğlence şirketi kurmak gibi bir düşüncem yok çünkü zaten eğlence şirketim var. Aslında babamın var, ben şubesini yönetiyorum"
Woojin kendi kendine "Vay" dedi ve cesaretlenerek bu sefer o anlatmaya başladı
"Bir abim var, birlikte yaşıyoruz. Ben üniversiteye gidiyorum, o ise çalışıyor. Ailem de 2 saat kadar yakın bir şehirde oturuyor"
Durup başka ne söyleyebileceğini düşündü "Kimseyi öldürmedim. Genelde sessiz birisiyimdir ve insanları çok incelerim. Sanırım bu yüzden bu rolü aldım"
"Ben sanırım aşırı korumacıyım" kendi kendine güldü "Kız kankalarımı bile kıskandığım oluyor"
Woojin kendi kendine başını salladı "Sanırım aşırı biraz"
Gülüp yürümeye devam ettiler "Böyle bir oyun olmasaydı kesinlikle seninle kanka olurdum"
"Ama var. Bazen katilim sen mi olacaksın diye düşünüyorum" İkisi de gülse de bunda ciddiydiler. Herkesin içinde böyle bir korku vardı. Ya birlik olduğum kişi bana ihanet ederse?
Eninde sonunda bu olacaktı. En sona sadece 1 kişi kalabilirdi ya
__________________
Minho'nun gülerken yaptığı şu yandan sırıtışa her gün paldır küldür düşüyorum aq Jisung'a özel bakış gibi djskxmsmxmsmxm
MINHO'YU SU YEŞIL HODDIE MIDIR NEDİR ADI GÜZELLE 72747374738 KEZ GÖRME DUASI ENTER
Wuhuu bugün 3 te yb attım, bakalım kim sabahlıyor fjdkdkskdkc