Owen: Papa? Huh? Ano?
Angeline: Itong litrato na ito? *Umiiyak* Bakit? Bakit kasama ka namin ni Mama?! Sino kaba talaga! Sino ka! *Napataas ang boses*
Owen: Teka eja, hindi kita naiintindihan huminahon ka.
Angeline: *Napatayo siya at binato kay Owen ang wallet na hawak niya* Yung litrato diyan na masaya at buong pamilya! Yan ba ang pamilya mo ha!
Owen: Huwag mong sabihin na? *Napapaluha*
Angeline: *Sabay niyang upo at hagulgol*
Owen: Ikaw ang anak namin ni Ella? Ella Mitra?
Angeline: Oo! Ako nga! Ako ang anak ni Ella Mitra na 5 taon palang iniwan na ng ama! Iniwan ng isang walang kwentang ama kaya wala akong nagawa noong nakitakita kong nahihirapan kakakayod yung nanay ko! Dahil nawala ang tatay ko! *Patuloy pa din ang pagbuhos ng luha niya*
Owen: Anak kailangan kong umalis noon. Kailangan kong magtrabaho sa ibang bansa para sa inyong dalawa, bumalik ako anak bumalik ako para inyo ng Mama mo pero hindi ko na kayo na abutan sa bahay na tinitirhan natin at ang sabi namatay na daw kayong dalawa kaya naging panatag na lang noon ang puso ko kasi alam kong nasa tamang lugar na kayo. *Umiiyak*
Angeline: Tamang lugar?! Nagpapatawa kaba ha! Masaya kapa dahil namatay kami ha! Ganun ba! Pwes! Panindigan mo! *Tumayo sa kinauupuan at akmang papalabas ng restaurant*
Owen: Anak anak. *Lumuhod sa harap ni Jel*
Angeline: Umalis kana diyan sa harapan ko! *Pinagtutulakan niya si Owen*
Owen: Patawarin mo na ako Anak. Patawarin mo na ang Papa mo. Kasalanan ko lahat patawarin mo ko. *Sabay niyang yakap sa binti ni Jel*
Reyana: Jel? Owen? *Nagulat*
Angeline: Mame?
Owen: Reyana.
Angeline: Magkakilala kayong dalawa? Paano? Bakit?
Reyana: Anong nangyayare dito bakit ka umiiyak Jel?
Angeline: *Niyakap niya si Reyana* Umuwi na tayo Ma, umuwi na tayo.
Owen: Jel please, pakinggan mo ako.
Reyana: Ano bang nangyayare?! Owen??? Jel?? Ano bang nangyayare?!
Angeline: Teka? Ma? Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko? Magkakilala kayong dalawa? At anong ginagwa mo dito? Hindi po ba may klase pa kayo.
Reyana: Hmm e kasi Jel hmmm, mabuti pa huminahon ka muna para masagot na lahat ng tanong mo.
Angeline: Hindi yun ang kailangan ko! Ang kailangan ko ay katotohanan!
Owen: Katotohanan? Nililigawan ko na anak si Reyana.
Angeline: Totoo ba ito ma!? Totoo ba ito!
Reyana: Anak, nanliligaw pa lang naman ang Tito Owen mo sakin e. *Hinawakan ang kamay ni Jel* Kumalma ka, anak kumalma ka.
Angeline: *Tinagtatag ang pagkakahawak ng kamay ni Reyana* Diba! Nangako ka Ma! Nangako ka na hindi kana magpapasok ng lalaki sa buhay mo! Nangako!
Owen: Huwag mo ng pagtaasan ng boses ang Mame Reyana mo!
Angeline: You left, remember? Nung iniwan mo ko, kami ni Mama. Simula nun nawalan ka na ng karapatan para sabihin kung ano bang dapat kong gawin!
Reyana: Jel, matuto kang gumalang sa nakakatanda sa'yo.
Angeline: Bakit ko naman gagalangin ang isang katulad niiya! Mang-iiwan ng pamilya! Mang-iiwan ng anak!
Reyana: Anak mo si Jel, Owen?
Owen: Oo, hindi ko alam na ang tinutukoy mo palang Ella ay siyang Ella din na nakarelasyon ko noon.
Angeline: At ngayon ang Mame Reyana ko naman ang balak mong tuhugin right?!
Reyana: Jel! Anong kabastusan yang lumalabas sa bibig mo.
Angeline: At pinagtatanggol niyo pa siya?!
Owen: Jel, ayusin mo ang tono ng pananalita mo. Hindi mo na nirerespeto ang damdamin ng Mame Reyana mo.
Angeline: Pareho niyo lang akong niluluko! Pareho niyo kong pinagmumukhang tanga! *Sabay alis sa restaurant*
Reyana: *Umiiyak* Bakit parang ang bilis naman ata ng lahat?
Owen: *Niyakap niya si Reyana* Aayusin ito mahal. Aayusin ko ito.
Reyana: Anak mo ba talaga si Jel?
Owen: Oo.
Reyana: Mauna na ako, kailangan ko pang sundan si Jel, baka kung ano pang mangyare sa kaniya.
Owen: Sasama ako.
Reyana: 'Di na kailangan.
Owen: Anong hindi na kailangan! Ama Pa din niya ako! Kailangan niya pa din ako!
Reyana: Pero hindi mo ba nakikita ha! Miski sarili mong anak! Kinasusukahan ka! Miski siya hindi niya na atam na malaman niyang may tatay pa pala siya!
Owen: *Niyakap muli si Reyana* Pati ba naman tayo masisira na? Ngayon nahanap ko na ang anak ko, hindi ba pwedeng maging isang buong pamilya na lang tayo?
Reyana: Hindi ko alam Owen, hindi ko na alam kung anong dapat nating gawin. Mabuti pa umuwi na lang muna ako baka maisipan Pa ni Jel na maglayas mas mahihirapan tayo kapag ganun ang nangyare.
Owen: Aayusin ko ito.
Reyana: Aayusin katin ito. *Sabay halik kay Owen*
Owen: Basta Reyana, huwag kang susuko. Hindi tayo susuko. *Muli niyang halik kay Reyana*
Reyana: Mauna na ako.
Owen: Ihahatid na kita.
Reyana: Huwag na. Hintayin mo na lang ako. Iuupdate naman kita.
Owen: Mag-iingat ka Mahal. *Sabay halik sa noo ni Reyana*
Reyana: Ikaw din. Mag-iingat ka.
Owen: Iloveyou Mahal.
Reyana: Mauna na ako.
Reyana's Pov
Pagkatapos naming mag-usap ni Owen ay kaagad akong umuwi ng bahay para kausapin si Jel. Pumasok ako ng bahay at ang tahimik ng paligid. Umuwi na kaya si Jel?
Reyana: Jel? Jel?
Angeline: *Nag-iimpaki ng damit*
Reyana: Anong ginagawa mo ha! *Sabay kuha sa mga damit ni Jel*
Angeline: Huwag mo nga akong pakilaman!
Reyana: Huwag pakilamanan!? Inintindi mo ba lahat bg sinasabi mo ha!
Angeline: E bakit?! Ako kailan niyo ko iintindihin!
Reyana: Kailan?? Araw-araw kitang iniintidi.
Angeline: E yung kanino ano yun! Anong eksena yun! Ha! Nangako kang hindi kana maghahanap ng lalaki! Sino yun! Sinong Owen yun! Liar!
Reyana: *Sinampal si Jel*
Angeline: *Nagulat*
Reyana: Nagkulang pa ba ako sa'yo Jel ha! Kulang pa ba sa'yo lahat. Nakahanap lang ako ng lalaking magpapasaya sakin ganyan na ang asta mo! Pinalaki kita at tinuring kitang anak! May mali pa ba sa pagpapalaki ko sa'yo. Alam kong hindi mo hinihiling na ituring kitang anak dahil simula't sapol kasalanan ko lahat. Nawala ang nanay mo ng dahil sakin! Sakin! Ako ang dahilan kung bakit nararamdaman mong palagi kana lang mag-isa. Oo! Kasalanan ko lahat sisihin mo ko! Pero bago mo pa ako nasisi. Sinisi ko na ang sarili ko. Dahil kung ikaw nasasaktan mas dobleng sakit ang natatamasa ko. *Umiiyak*
Angeline: Mame sorry po. *Sabay yakap habang humahagolgul*
Reyana: Masakit sakin anak pero araw-araw kong tinitiis at humihinge ng tawad sa panginoon dahil sa kasalanang iyun.
Angeline: Sorry mame sorry. Kahit kailan hindi ako naging mabuting anak sayo at araw-araw pinapasakit ko ang ulo mo, pero ma kahit ano gawin muna lahat mag-asawa kana or magpamilya kana pero wag lang sa lalaking iyun! Kahit kanino Ma, kahit sino wag lang siya. Dahil kinamumuhian ko ang lalaking iyun!
Reyana: Pero anak, tatay mo pa din siya at kung wala siya wala ka din dito.
Angeline: Pero iniwan na niya kami noon. Iniwan niya kami ni Mama at alam niyo pong hindi naging ganun kadali ang lahat para samin ni Mama.
Reyana: Anak, iniwan ka man niyo noon alam mong pinagsisihan na niya yun ngayon.
Angeline: No! Hindi, mas gugustuhin pa nga niyang namatay ako e! Kaya Ma please wag mo na akong paniwalain sa kasinungalingan ng lalaking yun dahil pagod na ako Ma. Pagod na ako.
Reyana: Pero anak bigyan mo naman siya ng panahon gusto ka niyang makasama at gusto niyang magka-ayos pa kayo.
Angeline: Hindi ko na gustong magka ayos pa kami. Matutulog muna po ako pwede po bang lumabas muna kayo ng kwarto.
Reyana: Baka mamaya atakihin ka na naman. Dito na lang ako sa tabi mo. Babantayan lang kita.
Angeline: *Humiga sa kama*
Reyana: *Humiga at niyakap si Jel* Anak, alam kong mahirap pero masarap magpatawad.