"Όχι σε παρακαλώ! Μην με σκοτώσεις, δεν ήταν η ιδέα μου δεν έκανα τίποτα!" φώναξα.
Τα μάτια του ελαμπαν στο φως της πανσελήνου, το δέρμα του ήταν κρύο και η φωνή του βαριά.
"Ακριβώς!" μου είπε.
Πήδηξε πάνω μου καθώς εγώ φώναζα για βοήθεια, σε ένα δευτερόλεπτο με δαγκώνει στον λαιμό κάνοντας με να ουρλιάζω.
"ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!" Φώναξα, η μάνα μου ήρθε αμέσως να δει τι συμβαίνει.
"Είσαι καλά;" με ρώτησε αγχωμένη.
"Ναι, ναι ήταν απλά ένα όνειρο.." της είπα προσπαθώντας να ηρεμήσω.
"Εντάξει.. Η ώρα είναι 11 και το φορτηγό να έρθει στις 1 οπότε, κάνε κάτι να περάσει η ώρα σου. Έχουνε πολύ δουλειά μετά." μου είπε και έφυγε από το δωμάτιο.
Σηκώθηκα πάνω και έριξα μια ματιά στο σαλόνι, άρχισα να σκέφτομαι τον χώρο που θα μπουν τα πράγματα.
Πήγα στην μπαλκονόπορτα και κοίταξα απέξω, είχαμε μια μικρή αυλή με λουλούδια.
Την άνοιξα και βγήκα έξω, το ζεστό αεράκι χτύπησε να τα μαλλιά μου, ακολούθησα τα λουλούδια, με έβγαλαν στην πίσω αυλή.
Είχαμε ένα mini bar και ένα τραπέζι με καρέκλες.
Για οροφή είχαν βάλει μερικά ξύλα με λουλούδια να κρέμονται, ήταν πολύ ωραία, αναρωτιέμαι γιατί δεν βγήκα πιο πριν.
Έτσι όπως κοίταζα τον χορό, είδα ότι και το απέναντι σπίτι είχε αυλή, αλλά στην οροφή δεν υπήρχαν λουλούδια, όλα ήταν τόσο μαύρα.
Δεν ξέρω ακόμα τι έγινε με αυτό το σπίτι.
Αποφάσισα να μπω μέσα, δεν ξέρω με τι θα σκοτώσω τον χρόνο μου αλλά μπορώ να κάνω καμιά βόλτα στο σπίτι.
"Μαμά το ρεύμα είναι ανοιχτό;" την ρώτησα.
"Γνωρίζεις ότι δεν ξέρω από ρεύματα οπότε να η απάντηση σου." μου είπε καθώς συνέχιζε την δουλειά της.
"Οκ, στην πίσω αυλή έχει τραπέζι με καρέκλες αν θέλεις να πάς να κάτσεις." της είπα.
"Επιτέλους, μην κάνεις καμιά βλακεία." μου είπε και βγήκε από το σπίτι.
Ας περάσω κι εγώ λίγο την ώρα μου.
Ανεβαίνα τις σκάλες, ήθελα να ξαναπάω στο πατάρι. Ίσως είχε κάτι που δεν είχα δει.
Σταμάτησα αμέσως, μα φυσικά! Η πόρτα κάτω από την σκάλα!
Πως δεν την κοίταξα αυτή;
Κατέβηκα γρήγορα την σκάλα και πήγα στην πόρτα, ήταν λίγο δύσκολο να την ανοίξω αλλά όταν τα κατάφερα, ένας τόνος σκόνης ήρθε στην μούρη μου.
Άνοιξα τον φακό του κινητού και άρχισα να κατεβαίνω τα δύο σκαλοπατακια.
Ανατρίχιασα ολόκληρη, υπήρχαν λίγες κούτες εδώ κάτω, λογικά οι προηγούμενοι ηδιοκτητες να τα ξέχασαν εδώ. Σκέφτηκα.
Πλησίασα την μια κούτα, έγραφε κάτι πάνω αλλά δεν καταλαβαινα, την ξεσκόνισα λίγο με το χέρι μου και έγραφε: Ημερολόγια.
Πιάνου ημερολόγια; Χωρίς σκέψη πήρα την κούτα και την έβγαλα έξω με ησυχία, πήγα πάλι μέσα, είχαν μείνει άλλες δύο.
Η μια έγραφε: Στοιχεία, και η άλλη: Φωτογραφίες.
Τι φάση; Σκέφτηκα, αυτός που είχε το σπίτι παίζει να ήταν πολύ περίεργος.
Πήρα και τις τρεις κούτες και τις πήγα στο πατάρι.
"Για να δούμε τι είχε εδώ ο περίεργος." είπα.
Άνοιξα την κούτα με τα ημερολόγια, και ποιος θα το φανταζόταν! Είχε ημερολόγια!
Υπήρχαν αριθμοί πάνω τους, από το ένα μέχρι το πέντε!
Του αρέσει να γράφει πολύ!
Έριξα μια μικρή ματιά στο πρώτο βιβλίο, έγραφε πολλά πράγματα, είχε μικρές ζωγραφιές με φεγγάρια και λύκους.
Πήρα την επόμενη κούτα που έγραφε στοιχεία.
Όταν την άνοια είδα πολλά περίεργα πράγματα, είχε τρίχες ζώου μέσα σε μια σακουλιτσα, αίμα σε ένα δοχείο, δόντι, νύχια, Χριστέ μου πόσα ακόμα.
Ήταν τόσο αηδιαστικά όλα αυτά, γιατί τα κρατάει; Είναι κάτι σημαντικό;
Σίγουρα, το αίμα θα είναι σημαντικό.
Ειρωνεία εε;
Ναιπ...
Αλλάζω κουτα, πάω στις φωτογραφίες, πάω να ανοίξω το κουτί και...
"Νατάσα! Ήρθε το φορτηγό! Έλα κάτω!" μου φώναξε η μάνα μου.
Όχι τώρα! Πήγα να ανοίξω το κουτί!
Καλά, φαίνεται ότι θα δω πιο μετά.
Έβαλα τα κουτιά σε μια γωνία και κατέβηκα τις σκάλες, βγήκα έξω από το σπίτι και είδα το φορτηγό με τα πράγματα μας και δυο βοηθούς.
Η μάνα μου τους μίλαγε και εγώ επεξεργαζόμουν το φορτηγό, άνοιξαν την πόρτα και είδα όλα τα κουτια με τα πράγματα μου.
Τα είχα φτιάξει ξεχωριστά έτσι για να μην τα μπερδέψουμε.
Κατέβαζαν κούτες και εγώ έπαιρνα τις δικές μου και τις άφηνα μπροστά στο μπάνιο, δεν θα ανέβω και όλες τις σκάλες κιόλας.
[...]
Η ώρα είναι 8 και έχω πεθάνει!
Αφού βγάλαμε όλες τις κούτες, φτιάξαμε λίγο το σπίτι και μετά βάλαμε τα έπιπλα, το δωμάτιο μου έγινε τελευταίο.
Συναρμολογησαν το κρεβάτι μου και το γραφείο μου, τώρα απλά μου μένει να βγάλω τα πράγματα από τις κούτες.
Ναι δεν το έχω φτιάξει ακόμα, χάσαμε την περισσότερη ώρα να φτιάξουμε το σαλόνι και την κουζίνα.
Δωμάτιο της μάνας μου είναι εντάξει, και το μπάνιο καλό είναι, άνοιξαν το ρεύμα και το νερο, συνδέσαμε το ίντερνετ και το Netflix, και τώρα απλά συνεχίζουμε να φτιάχνουμε λίγο το σπίτι.
Έπεσα πάνω στο -χωρις σεντονι- στρώμα και κοίταγα τον ουρανό.
Άρχιζα να σκέφτομαι όλα αυτά με τις κούτες, τον προηγούμενο ηδιοκτητη, γιατί να τα έχει όλα αυτά.
Με αυτές τις σκέψεις με πήρε ο ύπνος.
[...]
*Σπάσιμο γυαλιού*
Τι ήταν αυτό;!
Θεέ μου τι ώρα είναι, 3:51;! Έλεος ρε μαμά γιατί είσαι ξύπνια μέχρι τωρα;
Βγήκα από το δωμάτιο μου και άρχισα να κατεβαίνω τις σκάλες κουρασμένη.
Μετά θυμήθηκα ότι δεν είχα βάλει σεντόνι στο κρεβάτι αλλά άκυρο.
Όταν έφτασα στον διάδρομο είπα.
"Ρε μαμά γιατί είσαι ξυπν-" σταμάτησα απότομα.
Η μάνα μου δεν ήταν στην κουζίνα και το φως ήταν κλειστό, τι φάση;
Άνοιξα το φως και είδα ένα σπασμένο ποτήρι στο πάτωμα με νερά.
"Γαμωτο..." είπα, πήρα την σφουγγαρίστρα και άρχισα να διώχνω τα νερά, με τα χέρια μου πήρα τα γυαλιά και τα πέταξα.
Καθάρισα καλύτερα το πάτωμα και έριξα μια τελευταία ματιά στο δωμάτιο.
Το παράθυρο ήταν ανοιχτό.
Εε τι στο καλό πια; Δεν γίνεται να άφησε ανοιχτό το παράθυρο, δεν γίνεται.
Και πως έπεσε κατω το ποτήρι; Ξερεις κάτι; Θα ασχοληθώ με αυτό αύριο, είμαι πολύ κουρασμένη για να μάθω τι έγινε.
Πήγα στο δωμάτιο μου και έβαλα ένα σεντόνι, πήρα ένα μαξιλάρι και ξάπλωσα, ευτυχώς που τα σχολεία αρχίζουν σε μια εβδομάδα οπότε έχω χρόνο.
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
I AM BACK!!!!!
Οκ έλειψα αρκετό καιρό να πούμε την αλήθεια, χεχεχε.....καλή χρονιά, καλό κορονοιο να είστε όλοι καλα, να μένετε σπίτι και ΠΛΥΝΤΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ! Με πολύ αγάπη 😊❤❤❤❤
Τεσπά
Να και το πάρτ 3! Τι φάση με το ποτήρι?
Τι λέτε να έγινε?
Αν σας άρεσε αυτό το παρτ βάλτε ένα αστεράκι, η υποστήριξη σας με βοηθάει να συνεχίσω!
Θα τα πούμε μια άλλη φορά!
Kisses. Tony ♡