SEPSE TE DUA

forca e faljes

femijen nuk dija cte beja. Zemra me thoshte ta mbaj,ishte gjaku im,por si ta mbaja.Vendosa te abortoja ne muajin e 4.Mjekja me paralajmeroi qe paraqiste shume rrezik,por une nuk ndryshova mendje. Pas abortit zbulova qe nuk do te mund te behesha dot me kurre nene.Ne mitren time nuk do te ngjizej me pasardhes,do te isha nje e paafte. Nuk do mund te ndieja kenaqesine e te qenurit nene si cdo femer."Irisi kishte shtangur.Letra ishte qullurnga lotet. Fshinte syte here pas here sepse nuk i besohej."Ajo ndodhi ishte goditja perfundimtare e jetes time pas gjitheasaj qe te kisha bere ty.
Kete po e ndaj me ty dhe me varrin. Askush tjeter nuk e mori vesh.Per mua eshte presion shume i madh. Vetja me eshte neveritur,e urrej.Cdo gje qe prek shkaterroj,cdo njeri qe me do e lendoj.E di qe kete leter do e lexosh kur une nuk do te jem me.Mos u ndiej ne faj,e vetmja fajtore jam une dhe shpresoj qe nje dite do e kem faljen tende. Do jem duke e pritur mer sa kohe te duash,fundja shpirti im tanime meriton ferrin,ate qe ty ta dhurova ne Toke. Vendosa te ti shkruaj ne leter keto fjale,sepse nuk kisha guxim te ti them perballe. Fundja nuk do te me besoje,dhe as une nuk kisha guxim te te shoh ne sy.Ne ata sy qe une vete kisha mbjelle lot.E di qe do gjesh forcen te ecesh perpara,dhe nje dite do kesh ne krah lumturine e botes,sepse Zoti sheh. Dhe ti do te marresh ate qe meriton.Eshte e kote te te them qe te kam dashur fort,pas gjithe asaj qe te bera,por eshte e vertete.Dhe kur te jem atje lart,ti do te mbetesh mikja ime me e mire.Do te jem prane teje sa here te kesh nevoje,kur te jesh e lumtur apo me pak e tille.Do te jem duke festuar me ty,duke qare me ty. Mbaje mend kete,do te jem. Mbase nuk do te me shohesh,por me zemer do te me ndjesh,ashtu sic kemi bere gjithmone.Sa keq qe nuk dita te te ruaja,te humba ty mikja ime e shtrenjte.Po guxoj ta them per here te fundit kete fjale qe une vete i vura  shkelmin.Fitova gjithe lumturine e botes ne cdo gje qe perjetuam bashke! Faleminderit per cdo buzeqeshje qe me dhurove,dhe me fal per cdo lot qete ktheva ne shkembim.
Me shume dashuri,dhimbje ,e keqardhje njekohesisht!Amantia."
Irisit i ishte mpire shikimi nga lotet.U ngrit menjehere dhe shkoi prane dritares.Iu duk sikur brenda nuk kishte ajer,dhe po i zihej fryma.Dicka i ishte bere lemsh ne fyt.Ngriti koken drejt qiellit.Ajo tanime ishte atje larg,mes yjeve,mes engjejve te tjere,prane Zotit.Por ishte dhe aty prane saj,sepse e ndiente me Zemer,tamam sic e kishte shkruar ne leter.Sepse miqte emire pavaresisht gjithckaje,ndihen me zemer.syte i kishte ngulitur ne ate hapesire te madhe qiellore.E vetmja gje qe peshperiti ishte : Te kam falur mikja ime,te kam falur.Dhe lotet i mbuluan fytyren. Nje yll shkelqeu me