Yatağımda sağa sola dönüp durdum. Uykum gelmiyordu. Sürekli yaşadığım için alışmıştım. Geç saatlere kadar oturur uykum gelince yatağa yatardım fakat uykum gelmezdi. Oflayarak telefonumu aldım. Bir tane uygulamaya girdim ve kimlerin aktif olduğuna baktım. Tanjiro, İnosuke ve Giyuu. İnosuke'yi direkt eliyorum. Onunla konuşacağıma ölürüm daha iyi. Geriye Tanjiro ile Giyuu kaldı. Tanjiro'yu seçtim.
Zenitsu: Hey, n'aber?
Tanjiro: Merhaba Zenitsu. İyiyim sen nasılsın?
Zenitsu: Eh işte. Biraz konuşalım mı?
Tanjiro: Tabi. Ne konuşmak istersin?
Zenitsu: Aslında ne konuşacağımızı bilmiyorum.
Tanjiro: Anladım. Ben konu açayım öyleyse.
Tanjiro: Saçların doğal mı, çok güzeller de. Merak ettim.
Zenitsu: Tam olarak nasıl yanıt vereceğimi bilmiyorum. Normalde saçlarım siyahtı. Yıldırım çarptı ve bu hâle geldiler.
Tanjiro: Harikaymış. Eminim siyah saçınla mükemmeldin ama sarı saç sana ayrı hava katıyor.
Zenitsu: Öyle mi düşünüyorsun?
Tanjiro: Evet. Sen çok harikasın Zenitsu.
Zenitsu: Teşekkür ederim. Mutlu ettin beni.
Tanjiro: Sen her zaman mutlu olmalısın.
Tanjiro: Genellikle seni gergin görüyorum ve senin için endişeliniyorum.
Zenitsu: Korkağın tekiyim de ondan.
Tanjiro: Korkak olduğunu düşünmüyorum. Aksine cesur birisin.
Zenitsu: Şakan güzeldi.
Tanjiro: Seninle dalga geçmiyorum.
Zenitsu: Peki.
Zenitsu: Ben yatıyorum, iyi geceler.
Tanjiro: Tatlı rüyalar Zenitsu.
Biliyordum, Tanjiro'nun sözlerinin yalandı. Beni asla cesur olarak görmüyordu ya da mükemmel olarak. Sadece özgüvenimi yerine getirmeye çalışıyordu. Babamın görevlendirdiği kişilerden birisiydi sonuçta. Görevleri buydu.