Ju pershendes me kengen lart vajza <3
Ne bande kishte shperthyer apokalipsi. Jo me zombi,por me njerez qe perpiqeshin me cdo kusht te luanin rolin e drejtuesit.
Bosi kishte vdekur.
I madhi te medhenjeve kishte rene si thes me patate ne toke duke u perpelitur si nje pule pa koke. Dikush e kishte vrare
Por kush?
Pse?
Por krahu i djathte nuk kishte kohe te merresh me keto budalliqe ai duhet te gjente Kristalin prandaj nuk e pranoi vendin e liderit sepse e dinte qe duhet te hiqte dore nga kerkimet per te dhe ai me mire te vdiste sesa ta linte ate te vetme ne boten e mizorise.
Si vend i binte dores se djathte te ishte ne krye,Tobiasit,por ai nuk e pranoi pozicionin.
Kjo ndodhi diten kur Kristali u lirua.
Tobiasi ishte i mbistresuar dhe donte vetem ta kerkonte,sdonte te merrej me kete drame qe po i rrinte ngjitur si nje rrodhe e mallkuar.
Prandaj e mori nje vendim shpejt e shpejt pa i mar parasysh gjerat,ose pasojat qe do vinin nga ajo
I mblodhi te gjithe dhe i lajmeroi qe krahu i majte,Tonio do te ishte ne krye kur ai nuk do ishte prezent.
Nuk eshte se i pelqente shume kjo situate por nxori me te miren nga kjo kasaphane qe i kishte marr frymen. Plus qe Tonio i kishte sherbyer mire gjithe keto vite.
Doli dhe nuk u kthye me ate dite por filloi te kerkonte,kerkonte dhe kerkonte pa pushim.
Njehere i kishte rene te fiket ne nje nga stolat qe ishin aty prane dhe njehre tjeter e zuri nata jashte dhe u detyrua te flinte ne nje hotel.
Nuk e dinte se dhe sa do duronte mos ta shihte ate, buzeqeshjen rrezellitese, menyren sesi flinte, ose kur ishte aq e ftohte saqe nuk mundeshe dot ta lexoje se cfare kishte ne mendje.
Por gezohesh qe dinte ta shkrinte kete akullin qe i kishte zene zemren dhe e bente ate te qeshte pa ndrojte dhe plot jete.
As vete se kishte kuptuar sesi nata e kishte zene qiellin me mantelin e saj te erret dhe atij i erdhi inat qe kaloi tutje dhe nje dite joproduktive. Shau nder dhembe dhe po shikonte yjrt. Ishte nje nate e bukur,por do ishte me e mire nese ajo do te ishte te
U kthye ne shtepi,mori nje gote uiski dhe u ule ne divan duke mar fryme thelle.
Ajo frymarje i kujtoi qe ishte gjalle dhe duhet te besonte se ajo ishte gjithashtu,duhet te kerkonte me shume,me thelle ,por ai kishte jave qe hecte qorrazi pa ndonje piste specifike.
Qendronte ne erresire dhe po perpiqesh te kujtonte ndjesine e buzeve te saj mbi tijat,ndjenjat e ndezuara ne naten qe kaluan bashke dhe shprehjen e dashurise nga ana saj. Lotet i erdhen deri ne gryke por ai nuk i nxirrte dot,i kishte ruajtur per momentin kur do ta gjente ate.
"Qenke zhytur ne mendime" i tha Tonio duke zbritur ngadale shkallet me nje pistolete ne dore.
Tobiasi sa e pa u ngrit ne kembe dhe vuri doren ne brez per te marr armen e tij,por ai godite shume afer berrylit duke e gervishtur pak.
"Tonio ke rrjedhur? Cfare ben?" ju hakerrye Tobiasi me pak habi,e dinte qe kishte nje gje qe nuk shkonte me te,por te vriste bosin e tij ishte paksa e cuditshme,vetem nese ai...
"Ti e vrave?" e pyeti me cudi njekohesisht.
"Bingo gjeni dhe kjo nuk eshte e vetmja gje qe kam bere" tha triumfator duke ngritur paksa mjekren dhe ju afrua atij me afer sikur te ishte ndonje mbret i vetshpallur dhe qe e donte boten te gjunjezuar nen kembet e tij.
Cdo hap qe afrohesh Tobiasi ndjente me shume neveri per te. Ai qe i kishte sherbyer me ndershmeri gjithe keto vite,ose te pakten keshtu mendonte, tani dinte qe donte me gjithe shpirt ta vriste.
"Po pse?" e pyeti duke ja larguar paksa,por Tonio ju afrua me shume duke ja vene pistoleten ne temtha.
"Asnje hap me shume Tob,ose ti hodha trute ne ere" dhe Tobiasi e pa me sy kercenues duke i shprehur se ne qofte se nuk e shkerpte ate kembez do ta vriste ai.
Tonio e mori mesazhin.
"Oh me beso do te te vras,por ne fillim do te te tregoj se ku eshte e dashura jote" tha lehte lehte duke nxjer dhembet jashte dhe Tobiasi e ktheu koken menjehere nga ai duke e vene tyten e pistoletes mu ne mes ta ballit. Nuk pati per asnje sekonde frike,por gjithcka donte te bente ishte te merrte vesh per te.
"Cfare the ti bir k*rve?"
"Meqe e paske me nxitim te vdiske pse mos te ta plotesoj deshiren" hoqi siguresen,por syte e Tobiasit nuk lane kurre te tijat.
Syte e kristalta te Tobiasit ngjanin si qielli i paster i parajses kurse te Tonios si zemra e Luciferrit
"E di" filloi ai "Kristali eshte gjysem motra ime" dhe kjo e beri me shume konfjuz Tobisin.
"E urreja ate qe ne castin qe lindi sepse babi me la mua per te,dhe sa here qe vinte fliste sesa e zgjuar apo e bukur qe ishte dhe une se duroja dor. Ajo me mori famen dhe dashurine qe ne diten qe lindi" mori fryme duke shtrenguar dhembet por pistoleten me shume. Dukej qe urrjetja e tij i kishte kaluar kufijte e cmendurise dhe Tobiasi gjithashtu nga ankthi nese ajo do te ishte mire.
"Prandaj une e largova. E detyrova ate miun e kompjutrave ta torturonte,ta perdhunonte dhe ne fund ta vriste, ajo vdiq nje jave me pare" tha me qetesine me te madhe,por ai nuk e vuri re.
Gjunjet ju prene dhe syte kerkuan token me padurim.
Ajo kishte vdekur?
Jo se besonte kete
Ajo eshte gjalle e ndjente ne shpirt,por nuk e shihte dhe nga kjo u thye me shume
E vetmja dashuri qe ai kishte njohur ne jeten e tij tashme ishte thyer ne mijra copa dhe nuk kishte njeri qe ti mblidhte.
Ndihesh i coptuar dhe bosh. Ajo ishte bota e tij,por tani ishte thjesht si nje ere kalimtare, iku po aq shpejt sa erdhi. E la boten te vuante per pranine e saj dhe te kerkonte me padurim per me shume. Si nje i varur nga droga.
"J-o tiii po ge-nje-n" the me zerin e dridhur dhe duke pritur nje konfirmin nga ai,por i erdhi thjesht nje buzeqeshje e semure
"Ajo vdiq" tha thate dhe qarte i vellai i Kristalit dhe ato dy fjale e shkatuarruan serish. Nuk do mundesh te jetonte pa te, kishte ardhur fund per te dhe ai e dinte,prandaj ja tha keto fjale pa ju dridhur zeri pa asnje moment
"Me vrit"
Dhe Tonio nuk prit me shume,shtrengoi pistolen dhe u mat te gjunte,por ishte gjaku i tij qe perfundoi ne dysheme dhe jo i Tobiasit.
Ai ngriti syte dhe hodhi shikimin ne drejtim te deres dhe e pa ate,Kristalin duke qendruar me pistoleten ne dore duke marr fryme me veshtiresi.
Ajo e kishte shpetuar,zemren edhe trupin.
Ne syte e Tobiasit ajo ishte femra me e bukur tani.
Te dy qendruan pak sekonda duke pare njeri tjetrin dhe kishin frike se mos ishte ndonje mirazh i kesaj shkretetire te mallkuar qe e quajme jete.
Por jo,ne fakt ishte mese e vertete,lotet ne fytyren e saj e konfirmuan.
Ata vrapuan ne drejtim te njeri-tjetrit duke lene te gjithe boten pas,duke u dashur edhe njehere nga e para
Ai e mori ne krahet e tij dhe frymarjet e tyre kishin mar tatpjeten. E preku ne floke,ne faqe ,hunden e vogel, gjithandej dhe po ndihesh sikur po pershkonte doren mbi mendafsh. Kishte frike ta puthte se ndoshta ajo do te thyesh dhe kjo nuk ishte e vertete
Por heshtjen shurdhuese e prishi ajo duke i kerkuar te njeten gje ate dite qe kaluan bashke
"ME THUAJ TE DUA TOBIAS!!!!!" dhe ai e beri, ngjeshi buzet me te sajat per te treguar sesa shume i kishte munguar se dhe ajo ishte arsyeja qe ai jetonte,dhe sdo ta linte me kurre te shkonte.
Epo ky ishte fundi!!!! Mbaroi me ne fund.
Si ju duk? Ju ka pelqyer historia?
Ata e meritonin njeri-tjetrin dhe edhe pse jam e keqe nuk i lash te ndare,sepse me duken nje cift i forte dhe e meritojne te jene bashke.
Kane kalaur me shume se 7 muaj qe e fillova kete liber dhe tju them te verteten nuk e kisha menduar qe do dilte keshtu po keto personzhet e mia kane mendjet e tyre dhe une jam thjesht ajo lexuesja qe ka nderin te shkruaje historite e tyre.
Doja tju falenderoja ju qe me keni qendruar afer dhe e keni lexuar kete mish-mashin tim.ju vlersoj shume vajza.
Keni deshire te filloj ndonje histori tjeter? Apo ta mbyll ketu kete "talentin tim gjysmak" per te shkrujtur?
Pafshim vajza ju puth <3