[a/n: Hello guys! Last SC na po to. Sana po magustuhan ninyo.]
Jasmine's POV
"Baby JN. Wah! Ang cute cute mo talaga." sabe ni sabay yakap sa baby ko. Hehehe.
Nilalaro ko si JN habang hinihintay si Nathan. Kakain kasi kami sa labas e.
"Ma'am." tawag sakin nung isa sa nga kasambahay.
"Oh? Bakit?" tanong ko. Binaba ko muna si JN sa sofa.
"May nagpapabigay daw po sainyo." sabe niya. Itim sa kahon?
"Huh? Sino daw nagbigay?" tanong ko.
"Iniwan nalang po dun sa gate na may sulat po na para sainyo daw po tong kahon." nagtaka naman ako sa sinabe niya.
"ah... sige... akin na." sabe ko sabay kuha nung kahon. Bakit ang lamig?
Tinignan ko muna si Baby JN bago binuksan.
O______O
"KYAAAAAAAHHHHH!" sigaw ko sabay bato nung kahon.
"A-Ano y-yan? B-Bakit m-may ganyan?" tanong ko habang nanginginig.
Ang laman ng kahon ay isang patay na fetus na nakabalot sa tela na may dugong nakapaligid.
"Jass? JASS!" dumating na si Nathan. Nung nakita niya ako, agad siyang lumapit sakin.
Niyakap niya ako. Nanginginig parin ako sa takot. How cruel is that? Sino naman ang magpapadala nun sakin?
"Uwaaa!!! Uwaaa!!!" umiiyak na si JN. Niyakap ko si Nathan.
"Yaya, pakidala naman po muna si JN sa kwarto niya." sabe ni Nathan dun sa yaya ni JN. Agad namang kinuha si JN at inakyat.
Bumitaw muna saglit sakin si Nathan at tinignan yung kahon.
"Shit." rinig kong sabe niya pagkatingin sa kahon.
Kinuha niya yung kahon at chineck.
May kinuha siyang papel sa loob at binigay na dun sa kasambahay yung kahon.
"Sunugin niyo yang kahon na yan kasama yung laman." sabe niya sa kanila.
Lumapit siya sakin. "Jass, shh... tama na. Nandito na ako." sabe niya. He caressed my hair.
"N-Nathan. N-Natatakot ako para kay JN. S-Sino naman kaya ang n-nagpadala nun?"
"Shh.... I'll look for that bastard. Don't worry, Jass. Walang mangyayaring masama kay JN." kampante niyang sagot.
Pero alam ko din deep inside, nagaalala siya sa anak namin. Patay na ang Santos brothers, so sino naman kaya itong manggugulo samin ngayon?
Binabasa na ni Nathan yung sulat. Nagiba ang expression niya.
"Nathan?" tawag ko sa kanya. Tumingin naman siya sakin.
"Ano nakalagay sa... sa sulat?" tanong ko. He shook his head.
"Wala. Ako na bahala. Wag ka na magalala, okay?" sabe niya and he kissed my forehead.
Tumayo siya at aakmang aalis kaya agad kong hinawakan ang kamay niya.
"Saan ka pupunta?" tanong ko.
"May aasikasuhin lang ako."
Umiling ako. "No, dito ka lang, please?" biglang umamo ang mukha niya. He sighed and nodded.
"Tara sa taas. Magpahinga ka na." sabe niya sabay alalay sakin.
Medyo kumalma ako sa pagpayag niya na dito muna sa tabi ko.
Pero... hindi parin mawala ang takot na nararamdaman ko.
I know that person wants my baby. Please... wag siya.
Not my baby..
***--***
Nathan's POV
"Ano ba meron, Nate? Bat mo kami pinatawag?" tanong ni Carl.
"My family's in danger." seryoso kong sagot. Nagulat naman sila sa sinabe ko.
"What? What do you mean?" tanong ni Yano. I sighed.
"Someone sent a black box to Jass... at sa loob nun... ay patay at duguan na fetus." sagot ko. Nagkatingin silang tatlo.
"Fuck. Sino naman kaya gagawa nun?" sabe ni Luc. I closed my eyes.
Hindi parin mawala sa utak ko yung expression ni Jass nung nakita niya ang kahon na yun.
She was so scared. So vulnerable that time.
Umagang umaga pa nga lang paggising niya, ang agad niyang pinuntahan ay ang anak namin. Just to check if his okay.
She doesn't even want to leave the house without our son.
Napahilamos nalang ako ng mukha.
"Sino naman kaya ang gagawa nun? The Santos Brothers are dead." Luc. Napamulat ako ng mata.
"maybe... may natatago pang alas ang Santos'." sabe ni Yano. Napatingin kami sa kanya.
"There's a possibility na may tinatago pa silang alas at ang alas na yun ay ang sa tingin nila na makakapag pabagsak sa gang naten." tama si Yano.
"Tama. At pwedeng naghahanda na sila. Hindi naten alam kung kelan sila pwede umatake." Carl.
Tama sila... naalala ko pa yung sinabe ni Joshua bago ko siya barilin.
"Kahit patayin mo ako, hindi pa ubos ang DN. At kahit pataying mo ako, mabubuhay parin ang DN."
"Tama, kayo. Ang kailangan nalang naten alam, ay kung sino ang alas na yun." sabe ko. Tumango naman sila.
I need to make sure that my family is safe. And I'll make sure to kill who that bastard is.
Someone's POV
"Uwaaa!!! uwaaa!!" kinarga ko ang baby ko at pinatahan.
"Shhh... tama na baby Julie. Nandito na si mommy." sabe ko habang pinapatahan.
*knock* *knock*
"Pasok!" bigla namang bumukas yung pinto at pumasok si Butler Hans.
"Madam, nasa baba na po si Sir Charles." sabe niya.
"Ahh.... s-sige. Paki sabe baba na ako." nagbow na siya at lumabas.
Hay... bakit ka pa kasi nawala, Josh. Kailangan ka namin ng anak mo.
Kinuha ko yung pamunas ni Julie at lumabas na.
Pagkababa ko, agad kong nakita si Charles na kausap si Butler Hans.
Nang mapansin ako ni Butler Hans, agad siyang nagbow kay Charles pati na rin saakin at umalis.
"Long time no see, Mae." napatingin naman ako kay Charles. I rolled my eyes at him.
"Cut the act, Charles. Alam ko namang ayaw mo sakin e." inis kong sabe.
Oo, ayaw niya sakin. Ayaw niya sakin para kay Josh. At hindi ko alam kung bakit.
"Hahaha.... ang sungit mo naman. Oo nga ayaw ko sayo para sa pinsan ko. Pero anong magagawa ko? May anak na kayo at yang anak mo ang alas para mapabagsak ang kalaban." sabe niya habang nakatingin sa anak ko.
"Bakit ba kailangan niyo pa idamay si Julie? For pete sake! Ito ba ang dahilan kung bakit ako inanakan ni Josh? Para may alas kayo kapag nawala na sila ng kapatid niya? Pathetic!" sabe ko. Nagiba naman ang expression ng mukha niya.
"You know nothing, so you better shut up!" mukhang nagalit siya. I don't care.
"Then tell me! Dapat malaman ko. Anak ko ang pinaguusapan naten dito." seryoso kong sabe. He closed his eyes and breathe heavily.
"Sige. Pero hindi muna ngayon. I'll give you time para makasama ang anak mo na walang inaalala. You better thank me." tinignan ko lang siya na walang bahid ng emosyon.
"Why would I? Diba gagawin niyo ding puppet ang anak ko? Tsk."
"Hahaha.... tama ka. Pero we'll still treat her as our princess. Our precious treasure. " nakangisi niyang sabe.
Kinabahan ako sa sinabe niya. I know na kokontrolin lang nila ang anak ko.
I want my daughter to live her life as a normal girl. Pero... mukhang hindi mangyayari yun.
"I already send the box to the Carson's." seryoso niyang sabe.
"At sa tingin ko... they're starting to look for Julie. So you better stay inside this mansion if you want your daughter to live." I nodded.
"Good." nakangiti niyang sagot.
Tinignan ko ang anak ko at hinawi ang buhok.
I'm sorry baby. Ikaw ang mahihirapan sa mga nagawa ko. I'm so sorry, Julie.
***--***
16 years later...
Jasmine's POV
"Justin, wake up! You'll be late for your first day of school!"
"5 more minutes, mom." sabe niya. I sighed.
"Manang mana ka talaga sa daddy mo." sabe ko. Napapailing nalang ako.
"Justin NASH Roberts Carson, you better stand up and get your ass in the bathroom! NOW!" naiinis na ako sa batang to ah!
"Ugh! Okay! Okay! Jeez. Stop calling me Nash, Mom. You know I hate it." sabe niya sabay tayo at pumasok sa banyo ng padabog.
Hay nako. Ang laki laki na talaga ng anak ko.
Bumaba na ako papunta sa kusina.
"Hay nako, Nathan. Yang anak mo ah, lumalaking katulad mo. Mainitin ang ulo!" sabe ko sabay upo sa tabi niya.
"Hahaha.. hayaan mo na. Binata na e. Atsaka ganyan talaga kapag teenager." sabe niya sabay inom ng kape.
"Tsk. Ang sabihin mo... mana sayo! Kuhang kuha niya ang ugali mo. Pati nga mukha e! Ay sus." sabe ko sabay kuha ng tinapay.
"Good Morning, tita tito!" bati ng kadarating lang na tatlong binata.
"Good morning din. Nasaan ang mga magulang niyo?" tanong ko.
"Ah.. si mama po at si papa nasa bahay. Natutulog pa." sabe ni Cameron. Anak nila Carl at Kamille.
"Si dad po nasa office. Si mommy naman po nasa bahay." sagot ni Lance. Anak nila Luc at Summer. Oh diba?
"Si Papa po nasa Japan. Si Mama naman po kasama sila lola't lolo." sagot ni Akihiro. Anak nila Yano at Himiko.
"Ganun ba? O sya, kumain muna kayo oh. Nasa banyo pa yung si Justin." sabe ko.
"Salamat po." sabe nila sabay upo sa table.
"Aki, kelan daw uwi ng papa mo?" tanong ni Nathan kay Akihiro.
"Bukas po, tito." sagot ni Akihiro.
"Ah... sige."
"I better go. Baka malate pa ako sa meeting ko." sabe ni Nathan sabay tayo. Siya na kasi ang nagmamanage ng company namin.
He kissed my forehead. "Okay, gotta go. Bye hon, bye boys." sabe ni Nathan.
"Sige, po tito." sabe nila. Umalis na si Nathan.
Grabe, hirap ng laging naiiwan sa bahay. Buti nalang talaga nagtayo ako ng restaurant.
"Mom!" sigaw ni Justin at naglakad na papunta samin. He kissed my cheek.
"Morning." sabe niya.
"Good morning." sabe ko pabalik.
"Aga niyo ah." sabe niya dun sa tatlo.
"Syempre! Baka malate e." sabe ni Lance. Manang mana sa ama. Lahat ata sila nagmana sa tatay e! Ang lakas naman ng genes nang mga asawa namin.
"We better hurry up. Mahirap malate." sabe ni Cameron.
"Oh yeah." sabe ni Justin sabay kuha ng toasted bread.
"Gotta go, mom. See you later." sabe niya sabay halik sa pisngi ko.
"Bye tita!" paalam nila. I nodded.
"Magiingat, okay?"
"Okay po!" sabay sabay nilang sabe.
Mga bata talaga ngayon.
Medyo kampante na ako ngayon. I know, Justin can handle everything by himself.
Mana ata sa tatay niya. Bata palang... he's already good on everything.
Pero.... last 16 years ago... that threat hasn't been erased in my mind yet. Yung kaba ko? Meron parin. Pero... di na ganun ka kabado.
He's already sixteen. And I think its time for him to know... the truth.
Justin's POV
"KYAAAAHHHH! ANG BLACK KINGS!" pagkababang pagkababa palang namin sa van nila Lance e agad na nagtilian ang mga babae at nagsilapitan samin. Tsk.
"Excuse lang po." sabe ni Lance. Ang gulo nila.
Kahit mga guards hindi sila mapigilan.
I hate this. I hate too much attention. Ang ingay at ang gulo nila.
Ni hindi na na kami makadaan.
"Ano nagagawin naten? Baka malate na talaga tayo sa klase naten." sabe ni Cameron.
"STOP!" sigaw ko. Natahimik naman ang lahat.
"Can you please move! Nakaharang kayo!" inis kong sabe. Agad agad naman silang umiwas.
Tsk. Pathetic girls.
"Nice dude! Pagikaw talaga, sumusunod ang lahat." Lance.
"Nakakatakot kaya magalit yang si Justin. Brr... at ang cold ng aura niya." sabe ni Cameron na umaaktong parang nilalamig. I glared at them.
"Tama na nga yan. Tara na sa klase naten... baka malate pa tayo." sabe ni Akihiro sabay tulak samin.
Siya lang naman ang matino e. Pero may pagkababaero din to. Matino kang dahil di mahilig sa gulo. Pero mahilig sa babae. Hay nako.
Nang mahanap na namin ang classroom namin. Agad kaming pumasok.
Gulat naman ang nakita namin sa mga mukha nila.
"OMG! Kaklase naten ang Black Kings!"
"Si Lance! Ang pogi niya talaga!"
"Kaklase naten ang Cameron ko!"
"Nice! Ang swerte naten. Kaklase naten sila King Justin."
Tsk. Ang ingay nila.
Naglakad nalang kami papunta sa pinaka likod.
Pagkaupo ko, agad kong sinalpak ang earphones ko at natulog. Inaantok pa ako.
Mga ilang minuto lang ay...
"Good morning everyone!" tsk. Andyan na ang teacher.
Hindi ko muna inangat ang ulo ko. Maya na.
"Okay... we have a tranferee. So you better behave, okay?" tranferee?
"Babae po ba?" tanong ni... Lance. Sure ako.
"Yes." at naghiyawan na ang mga lalake. Tsk.
"Okay okay. Settle down. Papasukin ko na. So behave!"
At narinig ko nalang na bumukas ang pinto at sumara.
Bakit biglang natahimik? Pangit ba? Hay nako.
"Okay. Introduce yourself." rinig kong sabe nung teacher.
"Umm... h-hello. I'm Julie Mae Santos. Turning 16." curiousity attacks kaya naiangat ko ang ulo ko.
O______O
Kaya naman pala natahimik. Maganda siya.
Mukha siyang dyosa. Wait... what?!
Nakatingin din siya sakin. Its weird. I feel like I know her.
()()()()()()().....
HELLO!
TAPOS NA PO ANG SC.
Ang part 2 po nito ay Power of Love. PERO! Di ko muna gagawin. Tatapusin ko muna po yung isa kong story. Kaya medyo matatagalan. Sorry, po.
Sa mga naghihintay ng part 2. Medyo matatagalan pa po. Sorry. Thank din po sa pagbasa ng story ko.
Thank you!
Sweet Despair po! New story ko. Hhehehe. Sana po basahin niyo din. ^_^