SOMEONE'S POV:
"The seal is broken, report this to the king and call all the servants immediately!" utos ko sa mga tao dito sa loob, hindi namin alam kung ano ang nangyari pero bigla na lang nawala ang pana sa dibdib ng dating hari na ilang daang taon nang mahimbing na natutulog dito sa puno, walang sino man ang may kayang magtanggal ng pana sa dibdib ng unang hari maliban na lang kung pinatakan mo ito ng dugo ng isang Khiodis.
Pinagmasdan ko ang mukha ng dating hari na nagngangalang Tross, mahimbing siyang natutulog at nakatali sa katawan niya ang mga ugat ng puno. Nananatili parin ito sa kanyang binatang anyo dahil sa panang gawa sa yelo na nakalagay dati sa kanyang dibdib, base sa kwento sa akin ng dating nagbabantay dito ay ang unang reyna daw ng mga Khiodis ang may gawa sa kanya nito bago ito namatay, hindi namin alam kung ano ang dahilan kung bakit imbis na patayin niya ang unang hari ay pinatulog na lamang niya ito ng ilang daang taon, pero mabuti na rin ito.
Bigla akong nakaramdam ng panginginig nang magmulat ang kanyang mga mata. Gaya ng sabi ng iba ay malamig ang mga tingin nito, walang emosyon o kung ano man ang makikita, hindi mo alam kung ano ang tumatakbo sa kanyang isipan.
Tinanggal niya ang mga ugat ng puno na nakatali sa kanyang katawan at hinagis ang mga ito sa sahig. Tumingin ito sa akin at lumapit.
"How long did I sleep?" bigla akong nanginig dahil sa malamig na boses nito.
"I-It's been a-a hundred years y-your majesty." hindi ko mapigilang mautal dahil sa takot, ni hindi man lang ako makatingin sa kanya.
"It's been so long." sabi niya ng nakangiti, pero hindi ngiting masaya kundi ngiting may binabalak na masama. " So she's still alive, I can feel the presence of that woman who cursed me."
Buhay? Ilang daang taon na ang nakakalipas, at balita rin noon na namatay siya pagkatapos niyang patulugin ang hari.
"I'm sorry to say this your majesty but, the first queen died after she put you to sleep." nakayuko paring sabi ko sa kanya.
"She's not, I can still feel her presence, I know she's alive, she's only hiding herself somewhere." pagpupumilit nito at naglakad na palabas ng kwarto. Bigla akong nanlambot pagkalabas na pagkalabas nito, muntikan ko ng hindi kinaya ang presensya niya. Nakakatakot nga talaga ang unang hari gaya ng sabi ng iba.
Ngayon na nga siguro magsisimula ang totoong laro, we must prepare for the war in the future.
TROSS'S POV:
At last I'm finally awake from my deep sleep. I finally escaped that never ending darkness, it was like a nightmare. But I wonder who took the arrow and I still smell the blood of Meridel on my chest.
I touched the part of my chest where the blood is."Ahhhh this kind of smell, I missed it. My beloved Meridel, soon you will be mine."
As I walked in this hallway, a girl with an innocent face walked towards me. She stop in front of me and showed me an arrow, and that arrow is the one that is on my chest a while ago. So she is the one who took it, but I didn't sense any Khiodis power.
"You are now free your majesty, the Darktross kingdom is waiting for you, take your revenge, now that the new queen is born." she said.
"Very well then but what is your name child?" I asked to give this girl a reward.
She didn't speak at first but then.
"I'm Thalia your majesty. Your humble servant, the daughter of Hephaestus from the fire clan who secretly serves you for generations." she introduced.
"Fire clan, my most loyal servants. Tell me, who is the ruler of your clan now?"
"It's my father Hephaestus, your majesty. He is the one who ordered me to get the arrow from your chest."
"Very well, tell him to come here and I will appoint him as my right hand man."
"We are very much obliged your majesty, I will tell him right a way, this servant will now leave your majesty." she said and leave.
Everything now is set, I called all the people here in the kingdom especially the present king to get my thrown back.
"And now, I will announce to everyone of you that I, the first king of the Darktross kingdom will get my thrown back and be the ruler again." I announced and all of them bowed except for the present king.
"I object! I am the present king, I should rule this kingdom!" he shouted. I gave him my deadly stare and he stopped and bowed against his will.
"You don't have the right to object, I am the first ruler of this kingdom and also the most powerful." I said with authority. And now everything is in my hands, I can now take back what's mine.
THIRD PERSON'S POV:
Nakaramdam ng kutob si Josephine na parang may masamang nangyari ng araw na iyon, hinihiling na lamang niya na sana ay mali ang kutob niya. Itinuon na lamang niya ang atensyon niya sa task na ibinigay sa kanila ng kanilang professor na kumuha ng halamang gamot sa labas ng Winterhold upang makagawa ng medisina.
Naghiwa hiwalay silang lahat dahil binilin ng kanilang professor na dapat ay indibidwal nilang gawin ang task kaya bawal ang may kasama. Naisipan ni Josephine na pumunta sa loob ng gubat kung nasaan marami ang mga halamang gamot. Lingid sa kaalaman niya na mayroon na palang taong naghihintay sa kanya roon.
Kumuha siya ng ilang piraso at maglalakad na sana paalis nang makaramdam siya ng presensya sa kanyang likuran, lumingon siya rito at nakita ang isang lalaking nakatayo at nakatingin ng diretso sa kanyang mga mata. Hindi niya alam na ang lalaking kaharap niya ngayon ay ang unang hari ng iniiwasan niyang kaharian na si Tross.
Pinagmasdan ng lalaki si Josephine at ngumiti ito nang makitang kamukhang kamukha ng dalaga ang unang reyna ng mga Khiodis na siyang nagpatulog sa kanya ng mahabang panahon.
"At last, we meet again..........................................my beloved Meridel."
Pagtataka ang makikita sa mukha ng dalaga dahil sa pangalang binanggit ng lalaki, iniisip niya na mukhang napagkamalan lamang siyang ibang tao nito. Hindi na lamang niya ito pinansin at nagpatuloy na naglakad palabas ng gubat ngunit nagulat siya nang bigla siyang yakapin ng lalaki sa likod.
"Why are you so eager to leave me? After so many years we meet again and now you are going to leave me again? That's not fair, I always love you, my feelings never faded but you always rejected my feelings and left me behind, you also put me to sleep for a hundred years just to escape from me. Why Meridel, why?" sabi nito ng may halong sakit.
Hindi alam ni Josephine ang isasagot dahil sa gulat at dahil hindi niya kilala ang lalaking ito. Pero napaisip ito na ang babaeng binabanggit ng lalaki ay si Meridel na unang reyna ng mga Khiodis at binanggit rin nito na pinatulog siya ng ilang daang taon.
Lalo siyang nagulat nang mag sink in sa kanyang utak ang nangyayari na ang lalaking nakayakap sa kanya ngayon ay ang hari ng mga Darktross na si Tross.
This is bad, I need to get out of here before things get worst. Sabi niya sa kanyan isipan. Itinulak niya ang lalaki at lumayo dito.
"I-I'm not Meridel, you're just mistaking me of someone, please go away, I don't know you." lakas na loob niyang sabi kahit na sa loob loob niya ay natatakot na siya.
Lumapit parin sa kanya ang lalaki na may lungkot sa kanyang mga mata. Nasasaktan ito dahil pinagtatabuyan siya ng babaeng pinakamamahal niya.
"I'm not mistaking you of someone, I know you are the reincarnation of Meridel, you have the same scent of blood and the same presence. Please don't push me away." pagmamakaawa niya pero bigla siyang binato ni Josephine ng kanyang water spikes at naging tyansa ito para makatakas.
Iniwasan ni Tross ang mga water spikes ni Josephine kaya hindi niya agad nahabol ang dalaga.
I will still chase you Meridel sabi nito sa sarili at muling bumalik sa kanya kaharian.
Pagod na pagod at basang basa ng pawis si Josephine nang makabalik ito sa Winterhold, nagtataka ang kanyang mga kasama dahil sa lagay nito.
"Miracle?" napalingon siya sa lalaking nasa tabi niya at nakitang si Tober ito. "What happened to you? Are you ok?" tanong nito sa kanya ngunit hindi niya ito pinansin.
Hindi mawala ang pag-aalala ni Tober nang makita kanina si Josephine na tumatakbo pabalik ng Winterhold na may takot sa mukha kaya nang tabihan niya ito ay agad itong nagtanong ngunit hindi siya pinansin ng dalaga. Nagtataka siya kung bakit iba na ang pakikitungo sa kanya nito na para bang hindi siya kilala nito.
"Tell me what happened, why are you so terrified a while ago?" tanong ulit nito ngunit hindi parin siya pinansin ng dalaga kaya hinila na niya ito papunta sa gilid ng hallway upang makausap ng maayos, pilit nagpumiglas si Josephine pero dahil sa lalaki si Tober at mas malakas ito sa kanya ay nahila parin siya nito.
"Now tell me what happened." utos nito sa dalaga.
"None of your business." inis na sabi nito na siyang ikinagulat ni Tober.
"Why are you acting like that Miracle? You're different now, I don't understand you anymore." tanong niya dahil sa ibang-iba na ang pakikitungo nito sa kanya.
"I didn't tell you to understand me, now let me go coz I don't have business with you." walang gana niyang sagot, maglalakad na sana siya paalis ngunit pinigilan siya ni Tober.
"You do have business with me because we're friends." biglang napatulala si Josephine dahil sa sinabi nito.
"Friends? Oh right, we're friends. You confessed to me before that you love me and you also said that you will make me fall in love with you and you succeeded. Now you are telling me that we're friends? Oh come on Tober." unti-unti nang pumapatak ang luha sa mga mata niya dahil sa sakit. "Maybe all you've said was a lie and you're just confused because you are longing for the girl you love, and that girl is the new student right? You don't have to asked me how did I found out, I just saw you two kissing in the hallway and because of that I realized that I shouldn't have fallen in love with you, I should have controlled my feelings. It's a mistake that I came back, I should have stayed at that damn place and let them torture me to death so that I don't have to feel this pain anymore! Maybe we should not see each other anymore Tober, I don't want to have business with you nor be friends with you. But let me say this just this once, I love you and goodbye." sa huling pagkakataon ay hinalikan ni Josephine si Tober sa labi, siya na ang humalik dito dahil alam niyang ito na ang huli. Pinunasan niya ang luha sa kanyang mga mata at naglakad na paalis.
Dahil doon ay bigla na lamang pumatak ang luha sa mga mata ni Tober ng hindi niya namamalayan, kirot ang nararamdaman niya sa kanyang dibdib dahil sa mga sinabi ni Josephine. Ngunit nalilito parin siya kung sino nga ba kay Thalia at Josephine ang mas matimbang sa puso niya. Hindi niya kayang mawala ang isa sa kanilang dalawa pero si Josephine na mismo ang lumayo sa kanya. Isang pagkakamali na binanggit niya ang salitang kaibigan, kaya tuluyan ng lumayo sa kanya ang dalaga.
Walang pakealam si Josephine kung sino ang nababangga niya habang naglalakad dahil sa sakit na nararamdaman niya at paulit ulit na naglalaro sa kanyang isipan ang nangyari kanina.
Nakita ng kanyang mga kaibigan ang kalagayan niya habang naglalakad kaya agad nila itong nilapitan. Nagulat sila sa nang makita ng malapitan si Josephine, puno nang sakit ang makikita sa kanyang mga mata. Hindi nila alam ang gagawin dahil sa hindi nila alam kung ano ang nangyari, inalalayan na lamang nila ito papunta sa kanyang kwarto at sinalubong sila ng dalawang masiglang alaga ng dalaga ngunit biglang nalungkot ang mga ito nang makita ang itsura ng kanilang amo.
Pinaupo ng magkakaibigan si Josephine, at pinunasan ang mga luha nito.
"What happened besty?" nag-aalalang tanong ni Mandy sa kanya ngunit hindi siya sinagot ng kaibigan kaya hindi na lamang niya ito pinilit.
Lahat sila ay napatigil sa kanilang ginagawa at tumingin sa pintuan maliban kay Josephine. Lumabas mula sa pintuan si Tober na pagod na pagod sa pagtakbo, agad siyang lumapit kay Josephine at lumuhod sa harapan nito.
"I'm so sorry Miracle please don't do this, my feelings for you is true but I also love Thalia. She's my first love that's why I'm confused, I hope you understand and please give some time to think." pagmamakaawa niya sa dalaga na ikinagulat ng magkakaibigan dahil sa hindi nila alam kung ano ang nangyayari, ngunit mas nagulat sila nang biglang humagulgol si Josephine.
"P-please leave Tober, I d-don't want to see you anymore." pagmamakaawa niya.
"No Miracle, I won't. Please don't do thi_"
"I said leave!"
"I won't, even if you push me away I won't leave."
Hindi alam ng magkakaibigan kung ano ang sasabihin dahil nalilito sila kung ano ang nangyayari.
Biglang tumayo si Josephine at lumabas. "If you don't want to leave, then I will be the one to leave." susundan na sana siya ni Tober at ng mga kaibigan ngunit gumawa siya ng barrier na gawa sa ice. "Don't you dare follow me." malamig na sabi nito at tuluyan nang umalis, lingid sa kaalam niya na may biglang namuong yelo sa ilang parte ng kanyang puso dahil sa sakit na nararamdaman nito na para bang may sariling isip ang kanyang puso na balutin ang sarili upang hindi na tuluyan pang makaramdam ng sakit, kasabay nito ang malakas na pagbuhos ng nyebe sa paligid.
Nagkagulo ang mga winterfairies sa likod ng paaralan kung nasaan ang lawa dahil alam ng mga ito na may masamang nangyari at kailangan nilang puntahan si Josephine upang pakalmahin ang puso nito.
Ang puso nitong nasaktan.
***
Sorry for the late update.
KillerKnight