Η ώρα φτάνει έχει πάει 8
Βλέπω το κινητό μου να βγάζει ειδοποίηση από τον Στέφανο...
"Ετοιμάσου!"
Το βλέπω και το γεγονός ότι θα παω ναρκωτικά σε κάποιον , με πανικοβάλλει, αλλά το γεγονός και ότι ο Αχιλλέας έμπλεξε επειδή με προειδοποίησε με σκοτώνει...
Βάζω το μαύρο ψιλομεσο Μου τζίν και μια μαύρη κοντη μπλούζα , βάζω την ζακέτα μου την κούμπωνω και βάζω την κουκούλα, άφησα και τα μαλλιά Μου κάτω..
Περνώ την τσάντα που μου έδωσε ο Στέφανος και πάω κάτω στο σαλόνι
Βλέπω την μάνα μου να κάθεται στον καναπέ βλέποντας τηλεόραση...
-Μαμα πάω στον Αχιλλέα να κάνουμε την εργασία μπορεί να αργήσω
-ενταξει νά προσέχεις
Την κοιτάω...
Και φεύγω, περνώ μια βαθιά ανάσα και προχωράω προς το πάρκο... βλέπω τον άντρα που κάθεται στο δέντρο και τον πλησιάζω...
Του δίνω την τσάντα και μου δίνει τα λεφτά σε μια άλλη τσάντα...με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω...
- Καλό κομμάτι
Λέει καθώς με γδυνει με τα μάτια του
- Δεν είναι για εσένα όμως του λέω και φεύγω ,όσο πιο γρήγορα τελειώσει αυτό το μαρτύριο τόσο πιο καλά...
Πάω στο αυτοκίνητο του Στέφανου αφήνω την τσάντα και μου δίνει την διεύθυνση και το κλειδί του διαμερίσματος που έχει τον Αχιλλέα..
- Δεν θέλω να με ξανά ενοχλήσεις έκανα αυτό που μου ζήτησες!
Με κοιτάει και βάζει μπρος και φεύγει...
Περνώ ένα ταξί και του λέω να με πάει σε εκείνη την διεύθυνση...
Ήταν ένα απομονωμένο μέρος , ήταν ένα μικρό σπιτάκι εκεί..
Ανοίγω την πόρτα και ψάχνω στο δωμάτιο τον Αχιλλέα
- Αχιλλέα?!!!
Φωνάζω μήπως και με ακούσει..
ΑΧΙΛΛΈΑ ΡΟΝ (ΩΩΩΩ)
Ο Μαλακας μόλις έφυγε η Άρια έβαλε του δικούς και με χτυπούσαν, πρπσπαθησα να αντέξω αλλά με έβαλαν κάτω 1 με 3 άτομα δεν πάει...
Το σώμα μου εκεί γεμάτο σημάδια και ματωμένα...με πάνε σε ένα απομονωμένο μέρος και με βάζουν μέσα σε ένα δωματιακι...
Ο Στέφανος μπαίνει μέσα στο δωμάτιο , μαζί με έναν άλλο τύπο που δεν τον είχα ξανα δει...
- Τι μικρός που είναι ο κόσμος εε αδερφούλη;
- Γιατί το κάνεις αυτό ρε Πουστη ηλίθιε!
- Να μαθαίνεις να μένεις μακριά από την Άρια Μου!!
- Μην τυχόν μια την πειράξεις ψυχακια!!
Θα σε κάνω ένα με το πάτωμα!
- Τι έγινε Αχιλλέα μήπως στα ξαφνικά την θέλουμε ;; Ζηλευομαι το κομμάτι που είχα εγώ κάποτε και τώρα τις τα είπες όλα για να με μισήσει
Λέει και με χτυπάει , με είχε δέσει δεν μπορούσα να αντισταθώ...
- Κάνε μου ότι θες , αλλά μην μπλέξεις την Άρια...
Δεν της αξίζεις!
- Ενώ της αξίζεις εσύ;
Λέει και γελάει ειρωνικά
- τις αξίζω, γιατί εγώ δεν θα την μπλέξω πουθενά σε αντίθεση με εσένα!
Και το ξέρεις γιατί φοβάσαι ότι θα την χάσεις επειδή θα επιλέξει μένα!
- ΒΟΎΛΩΣΕ ΤΟ!
Λέει και με κλωτσαει
Είμαι πλέον αδύναμος
Δεν μπορώ να κάνω τίποτα
- Απλά μόνο μην την πειράξεις είναι η τελευταία κουβέντα που λέω και πέφτω κάτω...
Προσπαθώ και ξεφύγω από το δέσιμο αλλά τσάμπα προσπαθώ..ο πουστης δεν έχει ξανά έρθει από πρίν...
Κάθομαι κοιτώντας το μαύρο σκοτεινό τοίχο απέναντι Μου...
Ακούω Μια φωνή μου φενεται γνώριμη, δεν είμαι σίγουρος για αυτό αλλά μου φενεται η φωνή της Άριας, σηκωνομαι και επίκεντρονομαι στην φωνή τής
Η φωνή της φωνάζει το όνομα Μου
Και εγώ αρχίζω να φωνάζω το δικό της
Ανοίγει η πόρτα και την βλέπω μπροστά μου
- Θεέ μου , Αχιλλέα!!!
Με βλέπει και έρχεται κατά πάνω Μου...
Με κοιτάει και με βοηθάει να ξεδεθω από τα σχοινιά...
- Θεέ μου Αχιλλέα, είσαι καλά;
Με κοιτάνε αυτά τα δύο κάστανα της μάτια...
Και με ακουμπάει με τα δύο της χέρια στα μάγουλα μου βλεποντας τα χτυπήματα μου...
Την κοιτάω αφού σιγουρευωμαι ότι είναι καλά...
Την πιάνω από τα μάγουλα και ενώνω τα χείλη μας....
Με έχει στείλει πάλι στο δικό της πλανήτη...
Πόσο χαίρομαι που ο Μαλακας δεν την πείραξε αλλά εαν μάθει ο πουστης ότι θα την πλησιάζω θα την απειλεί...
Πρέπει να μείνω μακριά της για να είναι ασφαλής...
Τελειώνουμε το φιλί μας και με βοηθάει να σηκωθώ, πάμε στο ταξί που μας περίμενε έξω και πάμε σε ένα ξενοδοχείο...
Περνει της πρώτες βοήθειες και Μου καθαρίζει της πληγές...
- Άρια , πες μου ότι δεν το έκανες;
Λέω και την κοιτάω
- έπρεπε να το κάνω
Λέω και χαμηλώνω το κεφάλι μου
- ΓΙΑΤΙ ΓΆΜΩΤΟ ΆΡΙΑ?! ΓΙΑΤΊ?!
-ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ Ο ΜΌΝΟΣ ΤΡΌΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΒΡΩ!
Λέω και τον κοιτάω στα μάτια
Ήρεμη και με κοιτάει...
- Δεν έπρεπε Γαμωτο!
-Δεν είχα άλλη επιλογή Αχιλλέα και το ξέρεις..
Έπρεπε να σε προστατέψω το ξέρεις!
Όπως το έκανες και εσύ!
- Ναι αλλά τώρα δεν θα μπορέσω καν να σε πλησιάσω...
- Τι εννοείς Αχιλλέα;
Μου λέει και το βλέμμα της σκοτεινιάζει...
- Δεν πρέπει να είσαι κοντά Μου...
Θα σε καταστρέψει και πρέπει να σε προστατέψω.
Της λέω και βάζω τα χέρια μου στα μάγουλα τής...
- δεν θέλω να μείνεις μακριά μου, μπορώ να προστατέψω μόνη μου τον εαυτό μου...
- Δεν γίνεται αλλιώς..
Την κοιτάω στα μάτια και την φιλάω για μια τελευταία φορά...
Με σταματάει σηκώνεται και φεύγει...
- Πουστη
Είναι η τελευταία κουβέντα που ακούω από αυτήν περνει την ζακέτα της και φεύγει από μπροστά μου
- Συγνώμη Άρια....
Λέω και κατεβάζω το βλέμμα μου...