"Evet çocuklar dersler yüzünden oldukça sıkıldığınızı okul idaresine söyledim."
Sıkkınlıkla nefes verdim. Gerçekten artık derslerden bıkmıştım.
Çoğu kişi uyuyordu geri kalanlarda öğretmenin dediklerini dinlemek dışında her şeyi yapıyordu.
"Okul idaresiyle bir kamp düzenlemeye karar verdik. Çarşamba günü sabah yola çıkacağız. Yani iki gün sonra. Kamp üç gün sürecek. Gidecekler yarın mutlaka rehber öğretmenine ismini yazdırsın."
Sınıftan yüksek sesli bir gürültü koptuğunda kulaklarımı tıkama isteğimi zor engellemiştim.
Sevinçle beni omuzlarımdan tutup hunharca sarsan Taehyung'u ittirip üzerimi düzelttim. Bu ne sevinçti böyle.
"Arabada birlikte oturmalıyız Jimin. Çok eğeleneceğimize eminim. Ahh şimdiden çok fazla heyecanlı hissediyorum."
Gözlerimi devirdim. Aslında çok eğlenceli ve güzel olacağından emindim. Çünkü gerçekten böyle bir şeye ihtiyacımız vardı.
Kafamı dağıtmak için mükemmel bir fırsattı.
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Kamp sabahı;
Okulda buluşup öğretmenleri beklemeye başlamıştık. Hoseok ve Taehyung fazlasıyla heyecanlıydı. Bende heyecanlıydım. İlk defa okulun hazırladığı bir geziye gidecektik.
"Biraz sessizleşir misiniz artık."
Öğretmenin bağırmasıyla bizde gülüşmelerimizi bırakıp öğretmene baktık.
"Kimin kiminle aynı çadırda kalacağını ve otobüste oturcağı kişiyi belirlemek için kura çekeceğiz. Sırayla çekmeye başlayalım."
Üzüntüyle Tae'ye ve Hoseok'a döndüm. Birlikte oturamayacaktık.
Onların birlikte oturma şansı vardı ama ben şanssız bir insan olduğum için yakın olmadığım biriyle oturacağım kesindi.
Emindim bundan. Sıra bana geldiğinde bir kağıt çektim. Benden sonra Taehyung çekti.
Kağıdı açtığımda gözlerimin kocaman olmasına izin vererek şaşkınlıkla kağıda baktım.
Şanssızım derken bu kadarını da beklemiyordum. Daha kötüsü olamazdı sanırım.
"Hoseok-ah birlikte oturuyoruuuz"
Taehyung'un sevinç çığlıkları kulağıma ulaşırken sinirle ve şaşkınlıkla elimdeki kağıdı buruşturdum.
Üzüntüyle bağırıp Taehyung'a vurmaya başladım.
"Seni lanet olası. Nasıl bu kadar şanslı olabilirsin? Tanrım neden bu kadar şanssızım?"
Hoseok bana dönüp sorgulayan bakışlarla bana baktı.
"Ne oldu ki?"
Hoseok'un sorusuyla bayılıyormuş gibi yaptım.
"O kadarda kötü olamaz Jimin. Kim çıktı sana? En fazla Min Yoongi falan çıkmıştır."
Sinirle Taehyung'a dönüp yakasına yapıştım.
"Jeon Jungkook çıktı seni bok beyinli."
Taehyung gülüp saçmalama der gibi elini salladı.
"Hadi oradan."
Elimdeki kağıdı Taehyung'un gözüne tuttuğumda onunda anında gözleri kocaman olmuştu.
"Vay be. Min Yoongi derken şaka yapıyordum ama o bile çıksa daha iyiydi. En azından Min Yoongi daha insancıl."
Taehyung'un dediklerinden sonra Hoseok destek olmak istercesine omzumu sıvazladı.
"Onu tanımadığımız için öyle sanıyoruz Jimin. Brlkide göründüğü gibi biri değildir."
Omzularımı düşürüp önüme döndüm.
Arabaya girdiğimizde adımızın yazılı olduğu koltuklara oturmaya başladık. Kendi koltuğuma oturduğumda çok geçmeden yanımda oluşan kıpırtıyla yana döndüm.
Jeon Jungkook...
Yüzüme bile bakmadan sessizce yanıma oturup airpodunun tekini sağ kulağına taktı.
Madem o konuşmuyordu, o zaman bende onu konuştururdum.
"Selam. Ben Jimin, Park Jimin."
Uzattığım elime derince baktı. Çok değişik bakıyordu. Bir an elimi yemesinden bile korkmuştum.
O da elini getirip elimi tuttu.
Elimdeki değişik dokuyla eline baktım. Elinde eldiven vardı. Oysa eldiven giymek için hava fazlasıyla sıcaktı.
"Jeon Jungkook."
Sessizce konuştuğunda ilk defa sesini duyuyor gibiydim. Toparlanmak adına başımı iki yana salladım.
"Hava sıcak. Neden eldiven giyiyorsun?"
İlk önce ellerine daha sonra bana baktı. Bugün kırmızı lenslerini takmıştı. Ama daha öncekilere göre daha parlak bir kırmızıydı. Ona kesinlikle yakışıyordu.
"Doku hastalığım var. Ellerim soğuktur. Hatta buz gibi..."
Anladığımı belirtircesine kafamı salladım.
"Bu seni rahatsız ettiği için mi eldiven takıyorsun?"
"Hayır, senin rahatsız olmaman için takıyorum."
Hafif sırıtarak baktı. Bu yüz ifadesi benim ürkmeme neden olmuştu.
Belli etmemeye çalışarak güldüm.
"Hayır hayır, bunu yapmana gerek yok. Gerçekten. Çıkar hatta."
Ellerini tutarak siyah eldivenlerini çıkardım.
Daha sonra uzun ince elini kendi tombul ve küçük ellerim arasına aldım.
İlk başta tenime değen soğukluk ellerimi çekmeme neden olmuştu. Ama daha sonra bunu belli etmemeye çalışarak ellerini tekrar sardım.
Gerçekten elleri çok fazla soğuktu.
Gözleri ellerimize kaydığında gözleri şaşkınca açıldı.
"Ellerin.... Çok küçük."
Elleriyle ellerimi kavradı ve daha dikkatli baktı. Ten rengi fazlasıyla beyaz ve soluktu. Ölü gibi duruyordu.
Yolun geri kalanını daha sessiz bir şekilde geçirdik.
O uyuduğunda bile elini bırakmamıştım. Biraz olsun ısınmamıştı ama o da elimi bırakmadığı için bende bırakma gereksinimi duymamıştım.
Jungkook'un ağzından:
Benim uyuduğumu sanıyordu. Çünkü uyuyormuş gibi yapıyordum. Eğer yapmayıp faha fazla ona bakarsam kendime engel olamayabilirdim.
Park Jimin...
Kimsenin kanı bu kadar başımı döndürmemişti...
Ve kimsenin kanı için bu kadar direnmemiştim...
Seni bu kadar yakınımda görmek hep istediğim şeydi...
Uzun zamandır istediğim tek şey...
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Selaaaam. Güzel bir bölüm olmuştur umarım. Umarım beğenirsiniz...
Nasılsınız?
Eğer bölümü beğendiyseniz en alttaki yıldıza basar mısınız? Eğer basarsanız çok mutlu olurum. ⭐⭐⭐
Başka yblerde görüşmek üzeree. Sizi çoook seviyoruuuum.. 😘😘😘💗💗❤️❤️❤️💗💗💜💜💜😍😍