💖 ခ်ဳိၿမိန္ေသာ ဇနီးဆိုးေလး 💖
Book. : 11
Chapter. : 1 + 2
Original novel : Perfect Secret Love
Translator. : Goddess
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
စာစဥ္ ၁၁၊ အခန္း ၁။ မင္းတုိ့ရဲ့သူေဌးက အက်ပ္ရုိက္ေအာင္လုပ္ေနလို့
ခ်ဴးဟုန္ဂြမ္းသည္ ရီပိုင္၏ရည္ရြယ္ခ်က္တုိ့ လမး္စေခ်ာ္သြားၿပီး ဒီလိုအမွားမ်ိဳးကို လုပ္မိသြားေစလိုၿခငး္ၿဖစ္ေလရာ ၊ ဒီေတာ့ ေအာင္ၿမင္သြားခဲ့ေလၿပီမိို့ သူ့အား ၿဖားေယာင္းေနၿခငး္ကို ရပ္တန့္လုိက္ပါေတာ့၏။ သူ့ေဖာင္တိန္ကို ထုတ္ယူလိုက္ကာ စာခ်ဳပ္ေပၚတြင္ လက္မွတ္ထိုးေပးလုိက္ေတာ့ၿပီး ။
“ေကာငး္ၿပီ၊ အခု ဒီလူကို မငး္ ပိုင္သြားၿပီ။ ဒါကို ယူလုိက္။ လြွဲေၿပာငး္မယ့္ကိစၥအတြက္ ၀မ္ဘင္းဆီကို ယူသြားၿပလုိက္။
မငး္ သြားလုိ့ရပါၿပီ”
ရီ၀မ္၀မ္သည္လညး္ စာခ်ဳပ္တြင္ လက္မွတ္ထိုးလုိုက္ပါ၏။
“ေက်းဇူးပါ၊ ဥကၠဌ ခ်ဴး”
“မင္းရဲ့ရံုးခန္းကို သန့္ရွင္းေရးလုပ္ေပးဖုိ့ လူလြွတ္ထားၿပီးၿပီ။ ၀န္ထမ္းအိမ္ရာမွာ မငး္ ထိပ္တန္း၀န္ေဆာင္မႈေတြနဲ့လညး္ပဲ ေနရေစမယ္ဗ်ာ။ မငး္ ဒီေန့ပဲ သြားၾကည့္ၾကည့္ုလိုက္လုိ့ရတယ္။ စိတ္အလိုုုုုုုုုုုုုမက်တာေတြ ရွိရင္ က်ြန္ေတ္ာ့ကို ေၿပာသာေၿပာလုိက္”
ခ်ဴးဟုန္ဂြမ္း၊ သူ့ရဲ့ဘီယာဗိုက္ၾကီးကို ပြတ္သပ္လုိက္ၿပီး ၿပံုးလ်က္ ။ ရီ၀မ္၀မ္ရဲ့အေရွ့ ေသာ့တြဲတစ္ခု ခ်ေပးလုိက္ပါေတာ့၏။ “ဟားဟား၊
ရီပိုင္၊ အေကာင္းဆံုးၾကိဳးစားကြာ။ က်ြန္ေတာ္က မင္းကို အၿမင့္ၾကီးကို မွန္းထားတာ”
ရီ၀မ္၀မ္၊ ေသာ့ကို ယူၾကည့္လုိက္ေလရာ၊ ေရြွေရာင္ထြင္းထားသည့္စာလံုးတုိ့ကို
ၿမင္လုိက္ရပါေတာ့၏။
ဂရန္းဗ်ဴဴးအိမ္ရာ....
ဒီေနရာတြင္ေတာ့ ခ်ဴးဟုန္ဂြမး္သည္ကား သူမကို ကလိမ္ဥာဏ္
ဆင္ထားၿခင္း မရွိပါေခ်။ ထို၀န္ထမ္းအိမ္ရာဆုိသည္ကား ကမာ့ၻအင္တာတိန္းမန့္မွာရွိေနသည့္ အေကာင္းဆံုးေသာအိမ္ရာသာ ၿဖစ္ေခ်သည္။ ထိုေနရာတြင္ နာမည္ေက်ာ္မန္ေနဂ်ာမ်ားစြာနွင့္ ၾကယ္ပြင့္ မ်ားစြာတုိ့သည္ ေနထိုင္ခဲ့ၾကပါ၏။ ဟန္ရွန္းယြီကိုယ္တုိင္သည္ပင္ သူ မေအာင္ၿမင္ခင္တုန္းက အခ်ိန္တစ္ခုၾကာေအာင္ ေနထုိင္သြားခဲ့သည္ ပင္။
အေဆာင္ကို အရင္သြားၾကည့္ၾကည့္လုိက္္သင့္လား။
ဒါမွ ငါ အဲဒီကေန ဘယ္လုိစခန္းဆက္သြားရမလဲဆုိတာကို ၾကည့္ၾကည့္လုိ့ရမွာေပါ့။
သူမ ေလ့လာေတြ့ရွိမိသေလာက္ဆုိလ်ွင္၊ စီရီဟန္သည္ကား သေဘာ
တူေခါငး္ညိတ္ခဲ့ရံုသာ ရွိေသးသည္ -- သူသည္ သူမ လုပ္ေနသည့္ အရာေတြမွာ ၀င္ေရာင္စြက္ဖက္ၿခင္းတုိ့ မရွိေလဘူးဆုိပါေသာ္ၿငား၊ က်င္းဥယ်ာဥ္ကေန ေၿပာင္းေရြွ့ရဖို့ကိစၥသည္ကေတာ့ သူမ မတတ္နုိင္ သည့္ ကိစၥတုိ့ၿဖစ္လုိ့ေနပါ၏။
ကမာ့အင္တာတိန္းမန့္ကေန ၿပန္လာၿပီးသည့္ေနာက္တြင္၊
ရီ၀မ္၀မ္၊ စီရီဟန္ထံသို့ သကာေလာင္းထားသည့္စာတစ္ေစာင္ ေပးပို့လုိက္ေတာ့ေလၿပီ။
[ကိုကို၊ ခ်စ္ေလ ဒီေန့ ကမာၻ့အင္တာတိန္းမန့္ကို သြားခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ အလုပ္တစ္ခုလညး္ ရခဲ့ၿပီ။ အားလံုးက ေခ်ာေခ်ာေမြ့ေမြ့ပဲ သက္လား ။ ခ်စ္ မနက္ၿဖန္ကေနစၿပီးေတာ့ အလုပ္စဆင္းလုိ့ရၿပီတဲ့။ ဒါေပမယ့္ေလ၊ ကိုကိုရာ၊ ခ်စ္ရဲ့့အလုပ္နဲ့က က်င္းဥယ်ာဥ္မွာ ဆက္ေနဖို့ နည္းနည္း အဆင္မေၿပနုိင္ေလာက္ဘူးဆုိေတာ့ေလ၊ ခ်စ္ ၀န္ထမ္းအိမ္ရာကို ေၿပာငး္ေနရင္ေကာင္းမလားလို့]
မ်ားေသာအားၿဖင့္၊ သူမ စာပို့လုိက္ၿပီဆိုသည္နွင့္၊ စီရီဟန္သည္ ခ်က္ခ်င္းနီးပါးဆုိသလို စာၿပန္္ပို့ေပးတတ္သူတည္း ၿဖစ္ေလရာ။ ဒီတစ္ၾကိမ္တြင္ေတာ့၊ ပင္လယ္ၾကီးထဲကို ေက်ာက္ခဲတစ္ခဲ ပစ္ခ်လိုက္သည့္အလားနွယ္။
အခ်ိန္အၾကာၾကီးၾကာေအာင္ စာၿပန္လာသည္ကို ေစာင့္လုိ့ေနၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ေတာ့၊ ရီ၀မ္၀မ္။
ရြွီရီထံသို့ စာတစ္ေစာင္ပုိ့လုိက္ပါေတာ့၏။
[အိမ္ေတာ္ထိန္း ရြွီ၊ စီရီဟန္ ခု ဘာေတြလုပ္ေနလဲ ။
က်ြန္မ သူ့ဆီကို ခုနက စာပို့လုိက္တယ္။
သူ ၿမင္ၿပီးသြားၿပီလား]
အခ်ိန္တခ်ိဳ့ၾကာၿပီးသည့္ေနာက္တြင္၊ ရြွီရီ ၊ စာၿပန္လာပါ၏ ။
[အမ္၊ အစည္းအေ၀းခန္းထဲမွာပါ။ သူ ခုနကေတာ့ ဖုန္းကို ၾကည့္လုိက္တာေတြ့တယ္ခင္ဗ် ။ သူ ၿမင္ၿပီးသြားေလာက္ၿပီလုိ့ က်ြန္ေတာ္ေတာ့ ထင္တယ္ ။ ေဒၚေလးငယ္ေလးရယ္၊ သူ့ကို ဘာေတြမ်ား သြားပုိ့လုိက္တာလဲဗ်ာ]
မက္ေဆ့ခ်္ကို ဖတ္ၿပီးသြားသည့္ေနာက္ စီရီဟန္ရဲ့တံု့ၿပန္မႈကို
ရြွီရီ ေၿပာဆုိၿခင္း မရွိပါေသာ္လည္း၊ ရြွီရီရဲ့ေလသံအရေတာ့
သူမသည္ အၾကမ္းဖ်င္းေတ့ာ မွန္းမိေနေလေခ်ၿပီ။
သူ ေဒါသထြက္ေနတာပဲၿဖစ္ရမယ္….
ရီ၀မ္၀မ္၊ သူမရဲ့ေခါင္းေလးေပၚ လက္တုိ့တင္ထားလုိက္ေတာ့ၿပီး သက္ၿပင္းတစ္ခ်က္ မႈတ္ထုတ္လုိက္ပါေတာ့၏။
တၿခားနည္းလမ္းမရွိဘူး။ မန္ေနဂ်ာေတြဆိုတာက မ်ားေသာအားၿဖင့္ သူတုိ့ရဲ့သရုပ္ေဆာင္ေတြနဲ ့ ခပ္ေ၀းေ၀းမွာ ေနေလ့ရွိၾကတာမဟုတ္ဘူး။ အဲ့လိုေနခဲ့လုိ့ရွိရင္ ရုတ္တရက္ေပၚေပၚလာတတ္တဲ့ ကိစၥေတြကို ဘယ္လို ေျဖရွင္းႏိုင္ပါေတာ့မလဲ။ က်င္းဥယ်ာဥ္မွာ ေနဖို့ဆုိတာကလဲ ငါ့အတြက္ အဆင္မေၿပၿပန္ဘူး။ ငါ အေနွးနဲ့အၿမန္ကို ေၿပာငး္မွာပဲ ဆုိေတာ့ ဒီအကြက္ကေတာ့ ေရွာင္လြွဲလုိ့ ရမွာမဟုတ္ဘူး။
အား။ ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ေခါက္တုန္းက ငါ နွင္းဆီပန္းေတြကို သံုုးခဲ့တယ္….ဒီတစ္ေခါက္ေရာ ...ဒီတစ္ေခါက္ေရာ
သူ့ကို ေခ်ာ့ဖို့အတြက္ ဘာကိုသံုးရမလဲ ။
ဒီအေၾကာငး္ကို အခ်ိန္အၾကာၾကီးေတြးေတာလို့ေနပါသည့္ ရီ၀မ္၀မ္။ သူမ က်င္းဥယ်ာဥ္သို့ ၿပန္သြားလိုက္ေတာ့ၿပီး၊ ေနာက္၊ ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ့ တေလ ၀ယ္ဖို့ရာ ေစ်းသို့သြားေတာ့ေလ၏။
သူမ လုိအပ္သည့္အရာေတြအားလံုးကို ၀ယ္ၿပီးသြားသည့္ခ်ိန္တြင္၊ အလုပ္ခ်ိန္ုကုန္ေတာ့မည္ကုိ သတိၿပဳသြားမိေတာ့ေလရာ။ ရီ၀မ္၀မ္၊
စီ ေကာ္ပိုေရးရွင္းသို့ တစ္ဖန္တပ္ေခါက္ၿပန္သြားပါေတာ့၏။
သူ့အား အၿမင္ေကာငး္ေတြရွိထားခဲ့သည့္ အတြင္းေရးမွဴးမေလးသည္ သူ့ကို ထပ္ေတြ့လုိက္ရသည္နွင့္ မ်က္လံုးတို့ ရြွန္းလဲ့ေတာက္ပသြား ေတာ့ေလၿပီ။
“သခင္ေလး ရီ၊ ဥကၠဌ စီ ကို လာရွာတာမလားရွင့္။ အစည္းအေ၀းက မၾကာခင္ၿပီးေတာ့မွာပါ။ က်ြန္မ အေပၚထပ္ကို လုိက္ပို့ေပးပါ့မယ္”
ရီ၀မ္၀မ္သည္ကား ။ အတင္းေၿပာလုိသည့္စိတ္ဆႏၵတုိ့ ေလာင္က်ြမ္းေန သည့္ ထုိမ်က္လံုးတစ္စံုေၾကာင့္ ကန္းေတာ့မတတ္ပင္ ၿဖစ္လုိ့ေနလ်က္။ သူမရဲ့နႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းတုိ့ ေကြးတက္သြားေတာ့ၿပီး ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းပင္ ေခါင္းညိတ္ၿပလုိက္ပါေတာ့၏။
“ေက်းဇူးပါ”
သူတုိ့ အေပၚထပ္သို့ ေရာက္သည္နွင့္၊ အတြင္းေရးမွဴးမေလးသည္ သူ့အား အစည္းအေ၀းခန္းမ်က္နွာခ်င္းဆိုင္က ၀န္ထမ္းနားေနခန္းတြင္ ထုိင္ေနေစၿပီး။ “ဥကၠဌ စီ က ခနေနဆုိ အစညး္အေ၀းၿပီးေတာ့မွာပါ။ ဒီမွာ ခနေလာက္ ေစာင့္ေပးပါဦးေနာ္”
“ရပါတယ္”
ရီ၀မ္၀မ္၊ ေခါငး္ညိတ္ၿပလို္က္ၿပီး သူမလက္ထဲက ပစၥည္းတုိ့ကို ခ်လိုက္ပါေတာ့၏။ ဒီေနာက္၊ သူမ အစည္းအေ၀းခန္းဆီသို့ ၾကည့္လုိက္ေလရာ။
သူမရဲ့ေနရာကေန မွန္ၿပတင္းေပါက္ကို ၿဖတ္ၿပီး
အစညး္အေ၀းခန္းထဲက စီရီဟန္ကို ၿမင္ေနရပါ၏။
စီရီဟန္၊ အထဲက လူေတြနဲ့ မ်က္ေမွာင္ၾကီးၾကဳတ္လုိ့ စကားေၿပာေနေလ ၏။ သို့ေသာ္၊ သူမကို သတိၿပဳမိသြားေလဟန္တူသည္၊ သူ့ရဲ့အၾကည့္တို့ သည္ တခနေလာက္ သူမေလးဆီတြင္ တန့္ရပ္သြားခဲ့ပါ၏။
ရီ၀မ္၀မ္၊ လက္ၿပနႈတ္ဆက္ေတာ့မလို ဟန္ၿပဳလုိက္ရံုရွိေသး၊ စီရီဟန္သည္ကား ၿပန္လွည့္သြားနွင့္ေခ်ၿပီ။
အတြင္းေရးမွဴးမေလးသည္လည္း အထူးဧည့္သည္ေတာ္ကို တစ္ေယာက္ထဲထားမပစ္ခဲ့ရဲသည္မို့ ရီ၀မ္၀မ္အား အေဖာ္ၿပဳ စကားေၿပာေပးေနရင္း သူမအား က်ိတ္ရိႈးလို့ေနေလ၏။
ထိုလူငယ္ေလး၏မ်က္နွာသည္ကား ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္အလားပင္။ သူ့ရဲ့အသားအရည္မွာ မိန္းမသားတစ္ေယာက္ထက္ပင္ ပုိမိုေကာင္းမြန္ လုိ့ေနေလသည္။ သူ့ရဲ့့ၿပစ္ခ်က္မရွိပံုုုရိ္ပ္ေလးမွာ အနုပညာေၿမာက္လွစြာ။ သူသည္ ဒီအခိုက္တြင္၊ ေမးေစ့ကို လက္နွင့္ေထာက္လုိ့ စိုးရိမ္ေနသည့္ မူဟန္ေလးနွင့္ အစည္းအေ၀းခန္းဘက္ဆီသို့ ၾကည့္လုိ့ေနရကား ။
သူ့ရဲ့အမူအရာကို ၿမင္ေနရသည့္အတြင္းေရးမွဴးမေလး မေမးဘဲမေန နုိင္ေတာ့။ “သခင္ေလး ရီ၊ ရွင္ ဒီေန့ စိတ္မသာမယာၿဖစ္ေနသလိုပဲ။တစ္ခုခုမ်ား ၿဖစ္ခဲ့လို့လား”
ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးရဲ့မ်က္နွာသည္ကား အခန္းထဲမွ ေအးစက္စက္နွင့္ ခန့္ထည္သည့္အလွေလးအေပၚတြင္သာ ေကာ္ကပ္ထားလ်က္။
သူ သက္ၿပင္းခ်လိုက္ေတာ့ၿပီး။ “ဟုတ္တယ္။ က်ြန္ေတ္ာ စိတ္မၾကည္ ေနဘူး။ အဲဒါ မင္းတို့ရဲ့သူေဌးက အက်ပ္ရုိက္ေအာင္လုပ္ေနလုိ့ေလ…”
အတြင္းေရးမွူးမေလး။ “…”
💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖
စာစဥ္ ၁၁၊ အခန္း ၂။ က်ြန္မ ရွင္နဲ့ ဂုဏ္ၿပဳခ်င္လုိ့
ဒါက ဘာစကားၾကီးလဲ ။ မသိရင္ သူ့ခ်စ္သူကပဲ စိတ္ေကာက္ေနသလုိလုိမ်ိဳးၾကီးပါလား ။
ငါ့ရဲ့အေလးစားရဆံုး၊ အတည္ၾကည္ဆံုးသူေဌးက….စိတ္ေကာက္…ေနတာလား….?
အတြင္းေရးမွဴးမေလး၊ သူမရဲ့ဘ၀တစ္ခုလံုး က်ိဳးေၾကမြသြားေတာ့သလုိ ခံစားလိုက္ရေတာ့ေခ်ၿပီ။
ဒီလိုၿဖင့္ အခ်ိန္သည္ကား ကုန္လြန္လာခဲ့ေလသည္။
ရီ၀မ္၀မ္ ဘုတ္အစည္းအေ၀းခန္းမမ်က္နွာခ်င္းဆိုင္တြင္ ေစာင့္ေနခဲ့သည္မွာ ၂ နာရီနီးပါးမွ်ပင္ ရွိသြားခဲ့ေလၿပီ။
အတြင္းေရးမွဴးမေလးသည္လည္း တစ္ခ်ိန္ၿပီးတစ္ခ်ိန္ အစည္းအေ၀း ခန္းမဘက္ဆီသို့ လည္ပင္းတေမ်ွာ္ေမ်ွာ္ၿဖင့္ ဆန့္တငင္ငင္ၾကည့္ေနရင္း ဆီကေန ရွက္လာမိဟန္တူေလသည္။ “ရြွီ လူၾကီးမင္း အခုနတုန္းက ေၿပာသြားခဲ့တာကေတာ့ အစည္းအေ၀းက ခနေနဆို ၿပီးေတာ့မွာလို႔ပါ။ ဘာလုိ့မ်ား ဒီေလာက္ေတာင္ ၾကာေနရတာပါလိမ့္….အားနာလိုက္တာ သခင္ေလး ရီ ရယ္….သူတို့ေတြ အစည္းအေ၀းခန္းထဲမွာ ၿပသနာတစ္ခုခုမ်ား ရွိေနလို့လားမသိဘူး….”
သူေဌးက တကယ္ၾကီး စိတ္ေကာက္ေနတာၾကီးေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္၊ မဟုတ္ေလာက္ဘူးမလား။ ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ေခါက္တုန္းကက်ေတာ့ သူ အစည္းအေ၀းကို အေစာၾကီးသိမ္းပစ္ခဲ့ၿပီးေတာ့….
“ရပါတယ္။ မင္းရဲ့အလုပ္ေတြက အေရးၾကီးတယ္မွတ္လား။ သြားပါ။ လုပ္စရာရွိတာ သြားလုပ္ပါ။ က်ြန္ေတာ့္ကို အေဖာ္လုပ္ေပးမေနလညး္ ရပါတယ္” ရီ၀မ္၀မ္ သေဘာထားၿပည့္ၿဖိဳးစြာနဲ့ ေၿပာလုိက္သည္နွင့္။
အတြင္းေရးမွဴးမေလးမွာလညး္ လုပ္စရာတုိ့တစ္ထပ္ၾကီးတစ္သီႀကီး ရွိေနေလသည္ၿဖစ္ေလရာ။ သူမ ခ်က္ခ်င္းပင္ ထြက္သြားပါေတာ့၏။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္၊ အစည္းအေ၀းခန္းထဲ၌ ။
အခ်ိန္ဇယားအရဆုိလ်ွင္ အစည္းအေ၀းသည္ကား ေစာေစာစီးစီး ၿပီးသင့္ေနေလၿပီ ။ သို့ေသာ္လညး္ ၊ ဘာေၾကာင့္မို့္ုိ ဒီေလာက္ထိ ၾကာေနသလဲဆုိသည္ကို သူမ မသိေခ်ေတာ့။
ရီ၀မ္၀မ္၊ ေမွာင္မိႈင္းေနသည့္ေကာငး္ကင္ၾကီးကို ၾကည့္လုိက္ၿပီးေနာက္၊ ဘယ္ေတာ့မွၿပီးေတာ့မည္မဟုတ္သည့္ အစည္းအေ၀းခန္းရဲ့ တံခါးကို တစ္ခ်က္ ၾကည့္လုိက္ေလသည္။ ေနာက္၊ ရီ၀မ္၀မ္၊ ဘယ္လုိမွ ဆက္သည္းခံနုိင္ၿခင္းမရွိေတာ့ေလရာ ဆံုးၿဖတ္မိလိုက္ေတာ့သည္ကား။ စီရီဟန္ ဆီသို့ စာတစ္ေစာင္ ပုို့လုိက္ဖို့ရာ။
[ရွင္ ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ ၿပီးမွာလဲ]
စီရီဟန္၊ သူ့လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြရဲ့တင္ၿပခ်က္ေတြကို နားေထာင္ေနရင္းကေန သူ့ဖုန္းကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္
သည္ကို သူမ ေသေသခ်ာခ်ာ ၿမင္လုိက္မိေလသည္ ။
သို့ေသာ္လည္း၊ သူသည္ကေတာ့ မက္ေဆ့ခ်္ကို္ ဖတ္ၿပီးသြားသည့္တုိင္ေအာင္ပင္ တစ္ခ်က္ေလးမွ အမူအရာၿပလာၿခင္းမရွိေခ်ရကား။
ရီ၀မ္၀မ္၊ ဆက္၍သာ ေစာင့္ဆိုင္းေနရေတာ့ေပသည္။
အခ်ိန္တစ္ခ်ိဳ့ၾကာၿပီးေလသည့္ေနာက္၊ အစည္းအေ၀းသည္ကား ၿပီးဆံုးသည္မရွိေသး။ ဒီေတာ့၊ သူမ ေနာက္ထပ္စာတစ္ေစာင္ ထပ္ရုိက္ပို့လုိက္ၿပန္ေလ၏။ [မၿပီးေသးဘူးလား]
မက္ေဆ့ခ်္မ်ားစြာပို့ပါေသာ္လည္း ၿပန္စာမလာေလသည့္ေနာက္၊
ရီ၀မ္၀မ္ စားပြဲေပၚ အုပ္မုိးခ်လိုက္ေတာ့ၿပီး သူမရဲ့ဖုန္းမွာ စိတ္တုိတိုနွင့္ စာရုိက္လုိက္ပါေတာ့၏။ [က်ြန္မ ၀ယ္လာတဲ့ ေဂၚဖီထုပ္ေတြ ပုပ္ကုန္ေတာ့မယ္….]
ေကာင္းကင္ၿပင္သည္ကား လံုး၀အတိ ေမွာင္မိႈင္းလုနီးပါး ၿဖစ္လာခ်္ိန္၊ ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ စီရီဟန္၊ အစည္းအေ၀းခန္းကေန ထြက္လာခဲ့ ေခ်ၿပီ။
အၾကီးတန္းမန္ေနဂ်ာတု့ိသည္လညး္ အရမး္ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါးကို အနွိပ္စက္ ခံထားၾကရသည္ၿဖစ္ေလရာ သူတုိ့ အၿပင္ကို ထြက္ရၿပီဆုိသည္နွင့္ အတင္းေၿပာခ်င္စိတ္တုိ့ပင္ မရွိနုိင္ေတာ့ဘဲ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ ကသုတ္ကရိုက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကေတာ့ေလၿပီ။ သူတို့တေတြ ေၿပးသြားၾကေလသည္မွာ ယုန္ေတြထက္ေတာင္ ပိုလုိ့ၿမန္ေနေလ၏။ ေနာက္ေတာ္ပါးကေန လိုက္ပါလာရဲသည့္ သတိၱတုိ့ ရွိေနသူမွာကား ရြွီရီတစ္ေယာက္တည္းသာလ်ွင္ပါတည္း။
ေၿခတံရွည္ၾကီးတုိ့ၿဖင့္ ေဘးဘီ၀ဲယာကို တစ္စက္တစ္ေလမွ်ပင္ ေစာင္းငဲ့ၾကည့္ေလၿခင္းမရွိဘဲ ေရွ့သုိ့ ေလွ်ာက္ေနပါသည့္ စီရီဟန္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ရြွီရီအား အမိန့္တို့ ေပးေနပါ၏။
“ပဲရစ္ကို သြားဖုိ့ ေလယာဥ္စီစဥ္ထား”
ရြွီရီ၊ ရီ၀မ္၀မ္ဘက္ဆီသို့ ေစာင္းငဲ့ၾကည့္ုလုိက္မိရင္း၊ မေနွာင့္ေနွးရဲသည္လည္း ၿဖစ္ေလရာ။
သူ ၿမန္ၿမန္ပင္ ၿပန္ေၿဖလုိက္ပါ၏။
“ဟုတ္ကဲ့၊ က်ြန္ေတာ္ အခုပဲ လုပ္လုိက္ပါ့မယ္”
ေၿခလွမ္းသံတုိ့ကို ၾကားလုိက္ရသည္နွင့္၊ စီရီဟန္ ထြက္လာၿပီဆုိသည္ ကို သိသြားေတာ့သည့္ ရီ၀မ္၀မ္။ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိပင္ မတ္တပ္ရပ္ လုိက္ပါေတာ့၏။ သုိ့ေသာ္၊ ခ်က္ခ်င္းပင္ သူမ ၾကားလိုက္ရေတာ့သည္ ကား၊ စီရီဟန္သည္ နုိင္ငံၿခားထြက္ေတာ့မည္ဟု ။ ရီ၀မ္၀မ္၊ ဆြံ့အသြားရ ေတာ့ေပၿပီ။ သူမ တစ္ခုခု ဖြင့္ဟေၿပာလုိက္ခ်င္ပါေသာ္လညး္၊ ဒီအခုိ္က္၊ ဂလြမ္း ဆိုသည့္ အသံၾကီးတစ္ခု ပဲ့တင္ရုိက္သြားေတာ့ေလၿပီ။
သူမ ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္နွင့္၊ သူမ ယူလာ ခဲ့သည့္ အိတ္အၾကီးၾကီးထဲက ပစၥည္းေတြအားလံုး ေအာက္သို့ ၿပဳတ္က်ကုန္ၿခင္းပင္။
သေဘာၤခရီးအတြက္ ၿပင္ဆင္ထားသည့္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္တုိ့၊ အသားနွင့္ ဟင္းခတ္တန္ဆာပလာတုိ့ပါတည္း။ ဒါေတြအၿပင္၊
သူမ အေဆာင္ေၿပာငး္ေရြွ့ဖို့ရာ စီစဥ္ထားသည့္ သြားတိုက္တံ၊ မ်က္နွာသုတ္ပ၀ါေတြနဲ့ ေန့စဥ္သံုးအသံုးအေဆာင္ပစၥညး္တုိ့ပါတည္း။
ၾကမး္ေပၚက်ကုန္သည့္ ပစၥည္းတုိ့ကို ၿမင္လုိက္ရသည္တြင္၊ စီရီဟန္ရဲ့အမူအရာမွာ ပုိလုိ့ပင္ ေအးစက္သြားခဲ့ရေခ်ၿပီ။
သု့ိေသာ္လညး္၊ ေနာက္တစ္စကၠန့္၊ သူ သတိၿပဳမိသြားသည္ကား။
ရီ၀မ္၀မ္ ၿပင္ဆင္ထားခဲ့သည့္ ေန့စဥ္သံုးအသံုးအေဆာင္ပစၥည္း တု့ိတြင္….. သြားတုိက္တံ၊ မ်က္နွာသုတ္ပ၀ါ၊ ေရလဲတဘက္နဲ့ အိမ္တြင္းစီးဖိနပ္တုိ့မွာ အစံုလုိက္ၿဖစ္ေနၿခင္းပင္….
တစ္စံုက ပန္းေရာင္ၿဖစ္ၿပီး က်န္တစ္စံုသည္ကေတာ့ အၿပာေရာင္ ၿဖစ္
ေနေလၿခင္း။ ဒါ့အၿပင္၊ ဒီအရာေတြအားလံုးသည္ သူ သံုးေလ့သံုးထ
ရွိသည့္ဘရန္းတုိ့ ၿဖစ္ေနပါ၏။ သူမသည္ က်င္းဥယ်ာဥ္ကအလုပ္သမား တုို့ကို သူမအတြက္ ဒါေတြကို ၿပင္ဆင္ထားခုိ္င္းခဲ့ၿခင္း ၿဖစ္ေပလိမ့္မည္။
ဒီေန့စဥ္သံုးအသံုးအေဆာင္တုိ့ိကုိ ၿမင္လုိက္ရသည္တြင္ေတာ့ စီရီဟန္ရဲ့မ်က္နွာမွာ ေၿပာငး္လဲသြားေတာ့ၿပီး လမး္သြားေနရင္း
ကေန တန့္ရပ္လုိက္ပါေတာ့၏…..
ရီ၀မ္၀မ္၊ ဒူးေကြးခ်လုိက္ၿပီး ပစညး္တစ္ခုခ်င္းစီတစ္ခုခ်င္းစီတုိင္းကို ေကာက္ယူေနပါ၏။ ဒီေနာက္၊ သူမရဲ့ေသးငယ္ငယ္မ်က္နွာေလးသည္ ေမာ့လာၿပီး တီးတုိးေရရြတ္လာသည္ကား။ “ရွင္ နုိင္ငံၿခား ထြက္ေတာ့ မလုိ့လား။ က်ြန္မ အလုပ္ရခဲ့ၿပီမလို႔…. ရွင္နဲ့အတူတူ ဂုဏ္ၿပဳဖုိ့ စီစဥ္ ထားတာ….”
အနွီလူသားၾကီး နႈတ္ခမ္းတုိ့ တြန့္ေကြးလာေခ်ၿပီ။
ေနာက၊္ အမူအရာမရွိစြာၿဖင့္ ၿပန္ေၿပာလာသည္ကား။
“ကုိယ္ မသြားဘူး။ ရြွီရီ သြားမွာ”
ရြွီရီ။ “….ဟမ္”
💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖
ဒီ၀တၳဳေလးကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တယ္ဆိုရင္ like and share လုပ္ဖို႔ မေမ့နဲ႔ေနာ္ 😘😘😘😘😘😘😘
မနက္ျဖန္ ဒီအခ်ိန္ေလးမွာ ျပန္ဆံုေတြ႕ၾကရေအာင္ေနာ္ 💖💖💖
Goddess :
စာစဥ္ ၁၂ ၀င္လိုသူဒါဒါေလးမ်ား cb တြင္ လာေရာက္ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါၿပီေနာ္ 😍😍
.......
Unicode
💖 ချိုမြိန်သော ဇနီးဆိုးလေး 💖
Book. : 11
Chapter. : 1 + 2
Original novel : Perfect Secret Love
Translator. : Goddess
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
စာစဉ် ၁၁၊ အခန်း ၁။ မင်းတို့ရဲ့သူဌေးက အကျပ်ရိုက်အောင်လုပ်နေလို့
ချူးဟုန်ဂွမ်းသည် ရီပိုင်၏ရည်ရွယ်ချက်တို့ လမ်းစချော်သွားပြီး ဒီလိုအမှားမျိုးကို လုပ်မိသွားစေလိုခြင်းဖြစ်လေရာ ၊ ဒီတော့ အောင်မြင်သွားခဲ့လေပြီမို့ သူ့အား ဖြားယောင်းနေခြင်းကို ရပ်တန့်လိုက်ပါတော့၏။ သူ့ဖောင်တိန်ကို ထုတ်ယူလိုက်ကာ စာချုပ်ပေါ်တွင် လက်မှတ်ထိုးပေးလိုက်တော့ပြီး ။
“ကောင်းပြီ၊ အခု ဒီလူကို မင်း ပိုင်သွားပြီ။ ဒါကို ယူလိုက်။ လွှဲပြောင်းမယ့်ကိစ္စအတွက် ဝမ်ဘင်းဆီကို ယူသွားပြလိုက်။
မင်း သွားလို့ရပါပြီ”
ရီဝမ်ဝမ်သည်လည်း စာချုပ်တွင် လက်မှတ်ထိုးလိုက်ပါ၏။
“ကျေးဇူးပါ၊ ဥက္ကဌ ချူး”
“မင်းရဲ့ရုံးခန်းကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးဖို့ လူလွှတ်ထားပြီးပြီ။ ဝန်ထမ်းအိမ်ရာမှာ မင်း ထိပ်တန်းဝန်ဆောင်မှုတွေနဲ့လည်းပဲ နေရစေမယ်ဗျာ။ မင်း ဒီနေ့ပဲ သွားကြည့်ကြည့်ုလိုက်လို့ရတယ်။ စိတ်အလိုမကျတာတွေ ရှိရင် ကျွန်တေ်ာ့ကို ပြောသာပြောလိုက်”
ချူးဟုန်ဂွမ်း၊ သူ့ရဲ့ဘီယာဗိုက်ကြီးကို ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး ပြုံးလျက် ။ ရီဝမ်ဝမ်ရဲ့အရှေ့ သော့တွဲတစ်ခု ချပေးလိုက်ပါတော့၏။ “ဟားဟား၊
ရီပိုင်၊ အကောင်းဆုံးကြိုးစားကွာ။ ကျွန်တော်က မင်းကို အမြင့်ကြီးကို မှန်းထားတာ”
ရီဝမ်ဝမ်၊ သော့ကို ယူကြည့်လိုက်လေရာ၊ ရွှေရောင်ထွင်းထားသည့်စာလုံးတို့ကို
မြင်လိုက်ရပါတော့၏။
ဂရန်းဗျူူးအိမ်ရာ....
ဒီနေရာတွင်တော့ ချူးဟုန်ဂွမ်းသည်ကား သူမကို ကလိမ်ဉာဏ်
ဆင်ထားခြင်း မရှိပါချေ။ ထိုဝန်ထမ်းအိမ်ရာဆိုသည်ကား ကမာ့္ဘအင်တာတိန်းမန့်မှာရှိနေသည့် အကောင်းဆုံးသောအိမ်ရာသာ ဖြစ်ချေသည်။ ထိုနေရာတွင် နာမည်ကျော်မန်နေဂျာများစွာနှင့် ကြယ်ပွင့် များစွာတို့သည် နေထိုင်ခဲ့ကြပါ၏။ ဟန်ရှန်းယွီကိုယ်တိုင်သည်ပင် သူ မအောင်မြင်ခင်တုန်းက အချိန်တစ်ခုကြာအောင် နေထိုင်သွားခဲ့သည် ပင်။
အဆောင်ကို အရင်သွားကြည့်ကြည့်လိုက်သင့်လား။
ဒါမှ ငါ အဲဒီကနေ ဘယ်လိုစခန်းဆက်သွားရမလဲဆိုတာကို ကြည့်ကြည့်လို့ရမှာပေါ့။
သူမ လေ့လာတွေ့ရှိမိသလောက်ဆိုလျှင်၊ စီရီဟန်သည်ကား သဘော
တူခေါင်းညိတ်ခဲ့ရုံသာ ရှိသေးသည် -- သူသည် သူမ လုပ်နေသည့် အရာတွေမှာ ဝင်ရောင်စွက်ဖက်ခြင်းတို့ မရှိလေဘူးဆိုပါသော်ငြား၊ ကျင်းဥယျာဉ်ကနေ ပြောင်းရွှေ့ရဖို့ကိစ္စသည်ကတော့ သူမ မတတ်နိုင် သည့် ကိစ္စတို့ဖြစ်လို့နေပါ၏။
ကမာ့အင်တာတိန်းမန့်ကနေ ပြန်လာပြီးသည့်နောက်တွင်၊
ရီဝမ်ဝမ်၊ စီရီဟန်ထံသို့ သကာလောင်းထားသည့်စာတစ်စောင် ပေးပို့လိုက်တော့လေပြီ။
[ကိုကို၊ ချစ်လေ ဒီနေ့ ကမ္ဘာ့အင်တာတိန်းမန့်ကို သွားခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ အလုပ်တစ်ခုလည်း ရခဲ့ပြီ။ အားလုံးက ချောချောမွေ့မွေ့ပဲ သက်လား ။ ချစ် မနက်ဖြန်ကနေစပြီးတော့ အလုပ်စဆင်းလို့ရပြီတဲ့။ ဒါပေမယ့်လေ၊ ကိုကိုရာ၊ ချစ်ရဲ့အလုပ်နဲ့က ကျင်းဥယျာဉ်မှာ ဆက်နေဖို့ နည်းနည်း အဆင်မပြေနိုင်လောက်ဘူးဆိုတော့လေ၊ ချစ် ဝန်ထမ်းအိမ်ရာကို ပြောင်းနေရင်ကောင်းမလားလို့]
များသောအားဖြင့်၊ သူမ စာပို့လိုက်ပြီဆိုသည်နှင့်၊ စီရီဟန်သည် ချက်ချင်းနီးပါးဆိုသလို စာပြန်ပို့ပေးတတ်သူတည်း ဖြစ်လေရာ။ ဒီတစ်ကြိမ်တွင်တော့၊ ပင်လယ်ကြီးထဲကို ကျောက်ခဲတစ်ခဲ ပစ်ချလိုက်သည့်အလားနှယ်။
အချိန်အကြာကြီးကြာအောင် စာပြန်လာသည်ကို စောင့်လို့နေပြီးသည့်နောက်တွင်တော့၊ ရီဝမ်ဝမ်။
ရွှီရီထံသို့ စာတစ်စောင်ပို့လိုက်ပါတော့၏။
[အိမ်တော်ထိန်း ရွှီ၊ စီရီဟန် ခု ဘာတွေလုပ်နေလဲ ။
ကျွန်မ သူ့ဆီကို ခုနက စာပို့လိုက်တယ်။
သူ မြင်ပြီးသွားပြီလား]
အချိန်တချို့ကြာပြီးသည့်နောက်တွင်၊ ရွှီရီ ၊ စာပြန်လာပါ၏ ။
[အမ်၊ အစည်းအဝေးခန်းထဲမှာပါ။ သူ ခုနကတော့ ဖုန်းကို ကြည့်လိုက်တာတွေ့တယ်ခင်ဗျ ။ သူ မြင်ပြီးသွားလောက်ပြီလို့ ကျွန်တော်တော့ ထင်တယ် ။ ဒေါ်လေးငယ်လေးရယ်၊ သူ့ကို ဘာတွေများ သွားပို့လိုက်တာလဲဗျာ]
မက်ဆေ့ချ်ကို ဖတ်ပြီးသွားသည့်နောက် စီရီဟန်ရဲ့တုံ့ပြန်မှုကို
ရွှီရီ ပြောဆိုခြင်း မရှိပါသော်လည်း၊ ရွှီရီရဲ့လေသံအရတော့
သူမသည် အကြမ်းဖျင်းတေ့ာ မှန်းမိနေလေချေပြီ။
သူ ဒေါသထွက်နေတာပဲဖြစ်ရမယ်….
ရီဝမ်ဝမ်၊ သူမရဲ့ခေါင်းလေးပေါ် လက်တို့တင်ထားလိုက်တော့ပြီး သက်ပြင်းတစ်ချက် မှုတ်ထုတ်လိုက်ပါတော့၏။
တခြားနည်းလမ်းမရှိဘူး။ မန်နေဂျာတွေဆိုတာက များသောအားဖြင့် သူတို့ရဲ့သရုပ်ဆောင်တွေနဲ့ ခပ်ဝေးဝေးမှာ နေလေ့ရှိကြတာမဟုတ်ဘူး။ အဲ့လိုနေခဲ့လို့ရှိရင် ရုတ်တရက်ပေါ်ပေါ်လာတတ်တဲ့ ကိစ္စတွေကို ဘယ်လို ဖြေရှင်းနိုင်ပါတော့မလဲ။ ကျင်းဥယျာဉ်မှာ နေဖို့ဆိုတာကလဲ ငါ့အတွက် အဆင်မပြေပြန်ဘူး။ ငါ အနှေးနဲ့အမြန်ကို ပြောင်းမှာပဲ ဆိုတော့ ဒီအကွက်ကတော့ ရှောင်လွှဲလို့ ရမှာမဟုတ်ဘူး။
အား။ ပြီးခဲ့တဲ့တစ်ခေါက်တုန်းက ငါ နှင်းဆီပန်းတွေကို သုံးခဲ့တယ်….ဒီတစ်ခေါက်ရော ...ဒီတစ်ခေါက်ရော
သူ့ကို ချော့ဖို့အတွက် ဘာကိုသုံးရမလဲ ။
ဒီအကြောင်းကို အချိန်အကြာကြီးတွေးတောလို့နေပါသည့် ရီဝမ်ဝမ်။ သူမ ကျင်းဥယျာဉ်သို့ ပြန်သွားလိုက်တော့ပြီး၊ နောက်၊ ပစ္စည်းတစ်ချို့ တလေ ဝယ်ဖို့ရာ ဈေးသို့သွားတော့လေ၏။
သူမ လိုအပ်သည့်အရာတွေအားလုံးကို ဝယ်ပြီးသွားသည့်ချိန်တွင်၊ အလုပ်ချိန်ုကုန်တော့မည်ကို သတိပြုသွားမိတော့လေရာ။ ရီဝမ်ဝမ်၊
စီ ကော်ပိုရေးရှင်းသို့ တစ်ဖန်တပ်ခေါက်ပြန်သွားပါတော့၏။
သူ့အား အမြင်ကောင်းတွေရှိထားခဲ့သည့် အတွင်းရေးမှူးမလေးသည် သူ့ကို ထပ်တွေ့လိုက်ရသည်နှင့် မျက်လုံးတို့ ရွှန်းလဲ့တောက်ပသွား တော့လေပြီ။
“သခင်လေး ရီ၊ ဥက္ကဌ စီ ကို လာရှာတာမလားရှင့်။ အစည်းအဝေးက မကြာခင်ပြီးတော့မှာပါ။ ကျွန်မ အပေါ်ထပ်ကို လိုက်ပို့ပေးပါ့မယ်”
ရီဝမ်ဝမ်သည်ကား ။ အတင်းပြောလိုသည့်စိတ်ဆန္ဒတို့ လောင်ကျွမ်းနေ သည့် ထိုမျက်လုံးတစ်စုံကြောင့် ကန်းတော့မတတ်ပင် ဖြစ်လို့နေလျက်။ သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းတို့ ကွေးတက်သွားတော့ပြီး ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးပင် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပါတော့၏။
“ကျေးဇူးပါ”
သူတို့ အပေါ်ထပ်သို့ ရောက်သည်နှင့်၊ အတွင်းရေးမှူးမလေးသည် သူ့အား အစည်းအဝေးခန်းမျက်နှာချင်းဆိုင်က ဝန်ထမ်းနားနေခန်းတွင် ထိုင်နေစေပြီး။ “ဥက္ကဌ စီ က ခနနေဆို အစည်းအဝေးပြီးတော့မှာပါ။ ဒီမှာ ခနလောက် စောင့်ပေးပါဦးနော်”
“ရပါတယ်”
ရီဝမ်ဝမ်၊ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး သူမလက်ထဲက ပစ္စည်းတို့ကို ချလိုက်ပါတော့၏။ ဒီနောက်၊ သူမ အစည်းအဝေးခန်းဆီသို့ ကြည့်လိုက်လေရာ။
သူမရဲ့နေရာကနေ မှန်ပြတင်းပေါက်ကို ဖြတ်ပြီး
အစည်းအဝေးခန်းထဲက စီရီဟန်ကို မြင်နေရပါ၏။
စီရီဟန်၊ အထဲက လူတွေနဲ့ မျက်မှောင်ကြီးကြုတ်လို့ စကားပြောနေလေ ၏။ သို့သော်၊ သူမကို သတိပြုမိသွားလေဟန်တူသည်၊ သူ့ရဲ့အကြည့်တို့ သည် တခနလောက် သူမလေးဆီတွင် တန့်ရပ်သွားခဲ့ပါ၏။
ရီဝမ်ဝမ်၊ လက်ပြနှုတ်ဆက်တော့မလို ဟန်ပြုလိုက်ရုံရှိသေး၊ စီရီဟန်သည်ကား ပြန်လှည့်သွားနှင့်ချေပြီ။
အတွင်းရေးမှူးမလေးသည်လည်း အထူးဧည့်သည်တော်ကို တစ်ယောက်ထဲထားမပစ်ခဲ့ရဲသည်မို့ ရီဝမ်ဝမ်အား အဖော်ပြု စကားပြောပေးနေရင်း သူမအား ကျိတ်ရှိုးလို့နေလေ၏။
ထိုလူငယ်လေး၏မျက်နှာသည်ကား ပန်းချီကားတစ်ချပ်အလားပင်။ သူ့ရဲ့အသားအရည်မှာ မိန်းမသားတစ်ယောက်ထက်ပင် ပိုမိုကောင်းမွန် လို့နေလေသည်။ သူ့ရဲ့ပြစ်ချက်မရှိပုံရိပ်လေးမှာ အနုပညာမြောက်လှစွာ။ သူသည် ဒီအခိုက်တွင်၊ မေးစေ့ကို လက်နှင့်ထောက်လို့ စိုးရိမ်နေသည့် မူဟန်လေးနှင့် အစည်းအဝေးခန်းဘက်ဆီသို့ ကြည့်လို့နေရကား ။
သူ့ရဲ့အမူအရာကို မြင်နေရသည့်အတွင်းရေးမှူးမလေး မမေးဘဲမနေ နိုင်တော့။ “သခင်လေး ရီ၊ ရှင် ဒီနေ့ စိတ်မသာမယာဖြစ်နေသလိုပဲ။တစ်ခုခုများ ဖြစ်ခဲ့လို့လား”
ဆယ်ကျော်သက်လေးရဲ့မျက်နှာသည်ကား အခန်းထဲမှ အေးစက်စက်နှင့် ခန့်ထည်သည့်အလှလေးအပေါ်တွင်သာ ကော်ကပ်ထားလျက်။
သူ သက်ပြင်းချလိုက်တော့ပြီး။ “ဟုတ်တယ်။ ကျွန်တေ်ာ စိတ်မကြည် နေဘူး။ အဲဒါ မင်းတို့ရဲ့သူဌေးက အကျပ်ရိုက်အောင်လုပ်နေလို့လေ…”
အတွင်းရေးမှူးမလေး။ “…”
💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖
စာစဉ် ၁၁၊ အခန်း ၂။ ကျွန်မ ရှင်နဲ့ ဂုဏ်ပြုချင်လို့
ဒါက ဘာစကားကြီးလဲ ။ မသိရင် သူ့ချစ်သူကပဲ စိတ်ကောက်နေသလိုလိုမျိုးကြီးပါလား ။
ငါ့ရဲ့အလေးစားရဆုံး၊ အတည်ကြည်ဆုံးသူဌေးက….စိတ်ကောက်…နေတာလား….?
အတွင်းရေးမှူးမလေး၊ သူမရဲ့ဘဝတစ်ခုလုံး ကျိုးကြေမွသွားတော့သလို ခံစားလိုက်ရတော့ချေပြီ။
ဒီလိုဖြင့် အချိန်သည်ကား ကုန်လွန်လာခဲ့လေသည်။
ရီဝမ်ဝမ် ဘုတ်အစည်းအဝေးခန်းမမျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် စောင့်နေခဲ့သည်မှာ ၂ နာရီနီးပါးမျှပင် ရှိသွားခဲ့လေပြီ။
အတွင်းရေးမှူးမလေးသည်လည်း တစ်ချိန်ပြီးတစ်ချိန် အစည်းအဝေး ခန်းမဘက်ဆီသို့ လည်ပင်းတမျှော်မျှော်ဖြင့် ဆန့်တငင်ငင်ကြည့်နေရင်း ဆီကနေ ရှက်လာမိဟန်တူလေသည်။ “ရွှီ လူကြီးမင်း အခုနတုန်းက ပြောသွားခဲ့တာကတော့ အစည်းအဝေးက ခနနေဆို ပြီးတော့မှာလို့ပါ။ ဘာလို့များ ဒီလောက်တောင် ကြာနေရတာပါလိမ့်….အားနာလိုက်တာ သခင်လေး ရီ ရယ်….သူတို့တွေ အစည်းအဝေးခန်းထဲမှာ ပြသနာတစ်ခုခုများ ရှိနေလို့လားမသိဘူး….”
သူဌေးက တကယ်ကြီး စိတ်ကောက်နေတာကြီးတော့ မဟုတ်လောက်ပါဘူးနော်၊ မဟုတ်လောက်ဘူးမလား။ ပြီးခဲ့တဲ့တစ်ခေါက်တုန်းကကျတော့ သူ အစည်းအဝေးကို အစောကြီးသိမ်းပစ်ခဲ့ပြီးတော့….
“ရပါတယ်။ မင်းရဲ့အလုပ်တွေက အရေးကြီးတယ်မှတ်လား။ သွားပါ။ လုပ်စရာရှိတာ သွားလုပ်ပါ။ ကျွန်တော့်ကို အဖော်လုပ်ပေးမနေလည်း ရပါတယ်” ရီဝမ်ဝမ် သဘောထားပြည့်ဖြိုးစွာနဲ့ ပြောလိုက်သည်နှင့်။
အတွင်းရေးမှူးမလေးမှာလည်း လုပ်စရာတို့တစ်ထပ်ကြီးတစ်သီကြီး ရှိနေလေသည်ဖြစ်လေရာ။ သူမ ချက်ချင်းပင် ထွက်သွားပါတော့၏။
တစ်ချိန်တည်းမှာပင်၊ အစည်းအဝေးခန်းထဲ၌ ။
အချိန်ဇယားအရဆိုလျှင် အစည်းအဝေးသည်ကား စောစောစီးစီး ပြီးသင့်နေလေပြီ ။ သို့သော်လည်း ၊ ဘာကြောင့်မို့ို ဒီလောက်ထိ ကြာနေသလဲဆိုသည်ကို သူမ မသိချေတော့။
ရီဝမ်ဝမ်၊ မှောင်မှိုင်းနေသည့်ကောင်းကင်ကြီးကို ကြည့်လိုက်ပြီးနောက်၊ ဘယ်တော့မှပြီးတော့မည်မဟုတ်သည့် အစည်းအဝေးခန်းရဲ့ တံခါးကို တစ်ချက် ကြည့်လိုက်လေသည်။ နောက်၊ ရီဝမ်ဝမ်၊ ဘယ်လိုမှ ဆက်သည်းခံနိုင်ခြင်းမရှိတော့လေရာ ဆုံးဖြတ်မိလိုက်တော့သည်ကား။ စီရီဟန် ဆီသို့ စာတစ်စောင် ပို့လိုက်ဖို့ရာ။
[ရှင် ဘယ်အချိန်လောက် ပြီးမှာလဲ]
စီရီဟန်၊ သူ့လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေရဲ့တင်ပြချက်တွေကို နားထောင်နေရင်းကနေ သူ့ဖုန်းကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်
သည်ကို သူမ သေသေချာချာ မြင်လိုက်မိလေသည် ။
သို့သော်လည်း၊ သူသည်ကတော့ မက်ဆေ့ချ်ကို ဖတ်ပြီးသွားသည့်တိုင်အောင်ပင် တစ်ချက်လေးမှ အမူအရာပြလာခြင်းမရှိချေရကား။
ရီဝမ်ဝမ်၊ ဆက်၍သာ စောင့်ဆိုင်းနေရတော့ပေသည်။
အချိန်တစ်ချို့ကြာပြီးလေသည့်နောက်၊ အစည်းအဝေးသည်ကား ပြီးဆုံးသည်မရှိသေး။ ဒီတော့၊ သူမ နောက်ထပ်စာတစ်စောင် ထပ်ရိုက်ပို့လိုက်ပြန်လေ၏။ [မပြီးသေးဘူးလား]
မက်ဆေ့ချ်များစွာပို့ပါသော်လည်း ပြန်စာမလာလေသည့်နောက်၊
ရီဝမ်ဝမ် စားပွဲပေါ် အုပ်မိုးချလိုက်တော့ပြီး သူမရဲ့ဖုန်းမှာ စိတ်တိုတိုနှင့် စာရိုက်လိုက်ပါတော့၏။ [ကျွန်မ ဝယ်လာတဲ့ ဂေါ်ဖီထုပ်တွေ ပုပ်ကုန်တော့မယ်….]
ကောင်းကင်ပြင်သည်ကား လုံးဝအတိ မှောင်မှိုင်းလုနီးပါး ဖြစ်လာချိန်၊ နောက်ဆုံးတွင်တော့ စီရီဟန်၊ အစည်းအဝေးခန်းကနေ ထွက်လာခဲ့ ချေပြီ။
အကြီးတန်းမန်နေဂျာတု့ိသည်လည်း အရမ်းဆိုးဆိုးဝါးဝါးကို အနှိပ်စက် ခံထားကြရသည်ဖြစ်လေရာ သူတို့ အပြင်ကို ထွက်ရပြီဆိုသည်နှင့် အတင်းပြောချင်စိတ်တို့ပင် မရှိနိုင်တော့ဘဲ ချက်ချင်းဆိုသလို ကသုတ်ကရိုက်ပျောက်ကွယ်သွားကြတော့လေပြီ။ သူတို့တတွေ ပြေးသွားကြလေသည်မှာ ယုန်တွေထက်တောင် ပိုလို့မြန်နေလေ၏။ နောက်တော်ပါးကနေ လိုက်ပါလာရဲသည့် သတ္တိတို့ ရှိနေသူမှာကား ရွှီရီတစ်ယောက်တည်းသာလျှင်ပါတည်း။
ခြေတံရှည်ကြီးတို့ဖြင့် ဘေးဘီဝဲယာကို တစ်စက်တစ်လေမျှပင် စောင်းငဲ့ကြည့်လေခြင်းမရှိဘဲ ရှေ့သို့ လျှောက်နေပါသည့် စီရီဟန်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ရွှီရီအား အမိန့်တို့ ပေးနေပါ၏။
“ပဲရစ်ကို သွားဖို့ လေယာဉ်စီစဉ်ထား”
ရွှီရီ၊ ရီဝမ်ဝမ်ဘက်ဆီသို့ စောင်းငဲ့ကြည့်ုလိုက်မိရင်း၊ မနှောင့်နှေးရဲသည်လည်း ဖြစ်လေရာ။
သူ မြန်မြန်ပင် ပြန်ဖြေလိုက်ပါ၏။
“ဟုတ်ကဲ့၊ ကျွန်တော် အခုပဲ လုပ်လိုက်ပါ့မယ်”
ခြေလှမ်းသံတို့ကို ကြားလိုက်ရသည်နှင့်၊ စီရီဟန် ထွက်လာပြီဆိုသည် ကို သိသွားတော့သည့် ရီဝမ်ဝမ်။ ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် မတ်တပ်ရပ် လိုက်ပါတော့၏။ သို့သော်၊ ချက်ချင်းပင် သူမ ကြားလိုက်ရတော့သည် ကား၊ စီရီဟန်သည် နိုင်ငံခြားထွက်တော့မည်ဟု ။ ရီဝမ်ဝမ်၊ ဆွံ့အသွားရ တော့ပေပြီ။ သူမ တစ်ခုခု ဖွင့်ဟပြောလိုက်ချင်ပါသော်လည်း၊ ဒီအခိုက်၊ ဂလွမ်း ဆိုသည့် အသံကြီးတစ်ခု ပဲ့တင်ရိုက်သွားတော့လေပြီ။
သူမ မြန်မြန်ဆန်ဆန် မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်နှင့်၊ သူမ ယူလာ ခဲ့သည့် အိတ်အကြီးကြီးထဲက ပစ္စည်းတွေအားလုံး အောက်သို့ ပြုတ်ကျကုန်ခြင်းပင်။
သဘောၤခရီးအတွက် ပြင်ဆင်ထားသည့် ဟင်းသီးဟင်းရွက်တို့၊ အသားနှင့် ဟင်းခတ်တန်ဆာပလာတို့ပါတည်း။ ဒါတွေအပြင်၊
သူမ အဆောင်ပြောင်းရွှေ့ဖို့ရာ စီစဉ်ထားသည့် သွားတိုက်တံ၊ မျက်နှာသုတ်ပဝါတွေနဲ့ နေ့စဉ်သုံးအသုံးအဆောင်ပစ္စည်းတို့ပါတည်း။
ကြမ်းပေါ်ကျကုန်သည့် ပစ္စည်းတို့ကို မြင်လိုက်ရသည်တွင်၊ စီရီဟန်ရဲ့အမူအရာမှာ ပိုလို့ပင် အေးစက်သွားခဲ့ရချေပြီ။
သု့ိသော်လည်း၊ နောက်တစ်စက္ကန့်၊ သူ သတိပြုမိသွားသည်ကား။
ရီဝမ်ဝမ် ပြင်ဆင်ထားခဲ့သည့် နေ့စဉ်သုံးအသုံးအဆောင်ပစ္စည်း တု့ိတွင်….. သွားတိုက်တံ၊ မျက်နှာသုတ်ပဝါ၊ ရေလဲတဘက်နဲ့ အိမ်တွင်းစီးဖိနပ်တို့မှာ အစုံလိုက်ဖြစ်နေခြင်းပင်….
တစ်စုံက ပန်းရောင်ဖြစ်ပြီး ကျန်တစ်စုံသည်ကတော့ အပြာရောင် ဖြစ်
နေလေခြင်း။ ဒါ့အပြင်၊ ဒီအရာတွေအားလုံးသည် သူ သုံးလေ့သုံးထ
ရှိသည့်ဘရန်းတို့ ဖြစ်နေပါ၏။ သူမသည် ကျင်းဥယျာဉ်ကအလုပ်သမား တို့ကို သူမအတွက် ဒါတွေကို ပြင်ဆင်ထားခိုင်းခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။
ဒီနေ့စဉ်သုံးအသုံးအဆောင်တို့ိကို မြင်လိုက်ရသည်တွင်တော့ စီရီဟန်ရဲ့မျက်နှာမှာ ပြောင်းလဲသွားတော့ပြီး လမ်းသွားနေရင်း
ကနေ တန့်ရပ်လိုက်ပါတော့၏…..
ရီဝမ်ဝမ်၊ ဒူးကွေးချလိုက်ပြီး ပစည်းတစ်ခုချင်းစီတစ်ခုချင်းစီတိုင်းကို ကောက်ယူနေပါ၏။ ဒီနောက်၊ သူမရဲ့သေးငယ်ငယ်မျက်နှာလေးသည် မော့လာပြီး တီးတိုးရေရွတ်လာသည်ကား။ “ရှင် နိုင်ငံခြား ထွက်တော့ မလို့လား။ ကျွန်မ အလုပ်ရခဲ့ပြီမလို့…. ရှင်နဲ့အတူတူ ဂုဏ်ပြုဖို့ စီစဉ် ထားတာ….”
အနှီလူသားကြီး နှုတ်ခမ်းတို့ တွန့်ကွေးလာချေပြီ။
နောက၊် အမူအရာမရှိစွာဖြင့် ပြန်ပြောလာသည်ကား။
“ကိုယ် မသွားဘူး။ ရွှီရီ သွားမှာ”
ရွှီရီ။ “….ဟမ်”
💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖
ဒီဝတ္ထုလေးကို ကြိုက်နှစ်သက်တယ်ဆိုရင် like and share လုပ်ဖို့ မမေ့နဲ့နော် 😘😘😘😘😘😘😘
မနက်ဖြန် ဒီအချိန်လေးမှာ ပြန်ဆုံတွေ့ကြရအောင်နော် 💖💖💖
Goddess :
စာစဉ် ၁၂ ဝင်လိုသူဒါဒါလေးများ cb တွင် လာရောက်ဆက်သွယ်နိုင်ပါပြီနော် 😍😍