Chapter 5
We're now on the road just a few miles from the house.
Selena turned to the other way, hindi ko alam kung saan iyon patungo pero itinigil nya ang sasakyan. We are surrounded with trees now.
"Twenty minutes, Phoenix." Selena said while looking outside the windows, eyeing for possible changers lurking behind those trees.
Hindi ko nakuha kung anong ibig sabihin ni Selena kaya napatingin ako kay Phoenix.
He's now watching me, grinning. Kumunot ang noo ko.
"Come on, Aide." Tawag ni Phoenix sa akin sabay baba.
What? I whispered to myself pero sumunod rin kay Phoenix dala ang espada ko. Bago ko pa maisara ang pinto ng sasakyan ay nagsalita si Phoenix.
"Hindi iyan ang gagamitin mo." Nakangising sabi nya bago ako nilagpasan at binuksan ang likod ng truck.
Nanlaki ang mata ko. He took a rifle the same with the one hanged on his body. It's a M4 Carbine rifle. Well, that's what he told me before. He handed it to me, nalaglag ang panga ko. Ito ang gagamitin ko.
He chortled while staring on my face.
"You need to train everyday. I've seen you panting over an easy work. It's not good." Aniya.
Sumimangot ako but he's actually right.
He already taught me how to use a rifle. Pero ang isang to ay ngayon ko pa lang magagamit.
"Twenty minutes, guys. Hunt twenty meters away from here if you don't want changers hanging around the car while I wait for you! Sigaw ni Selena mula sa loob ng sasakyan.
Hindi ko namalayang ilang metro na pala ang layo ni Phoenix sa akin kaya tumakbo ako at hinabol sya. He's holding his rifle now. Bumuga ako ng malalim na hininga nang makasabay na ako sa kanya.
Tinignan nya ako. Nginitian ko sya. "Thanks."
"We'll do this everyday until you won't waste a single shell anymore." He replied.
I'm starting to like this side of Phoenix.
Thunderous gunshots rang through the air. Halos mabingi na ako pero naririnig ko pa rin ang mga ungol ng changers mula sa paligid. There are at least a dozen of them lurking in the woods. I bet they lived in those houses in the middle of the woods, several meters away from here.
Gusto ko ng humingi ng tulong kay Phoenix pero nakasandal lamang sya sa puno. Tinitignan ako.
Ilang metro ang layo namin mula sa sasakyan pero alam kong naririnig kami ni Selena. Huminga ako ng malalim. Tatlong basyo ng bala ang nahulog sa paanan ko. Some of the changers are decomposing since it's been a week already after the outbreak but there are some of them na makakaya pa ng sikmura ko. Their lurid skin reminded me of the day where everything around seems like a tinderbox. Naaawa ako sa kanila. Biktima lang kaming lahat dito.
Biktima ng hindi ko alam na dahilan.
A tear fell from my eye after the last shell fell to the ground.
Sampung changer ang nakikita kong nakadapa ilang metro ang layo sa akin. Ang iba ay mga apat na metro lamang. Hindi na sila gumagalaw. Ang isang babaeng changer na una kong napatay ay may nakatali pa sa kanyang kaliwang binti. Siguro'y tinalian sya ng kanyang pamilya bago pa sya lumala.
"Fifteen bullets for ten changers. Not bad." Puna ni Phoenix.
Mabilis kong pinahiran ang luha ko at agad na binigyan sya ng ngiti.
It felt great but I still need a lot of practice.
"Let's go." Yaya nya kaya sumunod ako.
Umikot si Selena hanggang makabalik kami sa tinahak namin na kalsada kahapon, pero lumiko sya sa kaliwa. After twenty minutes ay nakita ko na ang malawak na taniman. There's a big barnhouse. Malaki ito, dalawang palapag na gawa sa kahoy ang nasa gilid ng mga taniman. It has no fences. Ang likod nito ay kakahuyan.
Itinigil ni Selena ang sasakyan ilang metro ang layo mula sa bahay.
Tahimik ito, wala akong naririnig na kahit ano.
Dala ang aming mga armas ay lumakad kami patungo sa bahay.
"This is Ernest's farm, he lived with his wife. Nasa ibang lugar ang mga anak nila." Ani Selena.
I can see sacks from here. I hope they're sacks of potatoes. Fingers crossed.
Panay ang tingin ni Phoenix sa akin. Pinandilatan ko sya sa huling titig nya sa akin, umiling iling lang sya bago nauna sa amin.
"I can't see any signs of living here."
Nang nasa harap na kami ng bahay ay naamoy ko na ang malansang amoy. Amoy na nagmumula sa mga nalanta ng gulay at changer.
Nilapitan ko ang mga sako na nakasandal sa gilid ng bahay malapit sa pinto. I knew it. They're potatoes! Ang swerte namin at kami ang nakauna sa bahay na ito. Pero hindi pa namin natitignan sa itaas. Baka nasa itaas pa sila't nagtatago. I doubt it though.
Sabay kaming nagtakip ng ilong nang makapasok na kami. Naiwang nakaawang ang pinto. Sinipa ito ni Phoenix ng malakas sabay tutok ng baril nya.
Nagsiliparan ang mga langaw palabas. Todo iwas naman ako dahil alam ko kung saan saan sila nakadapo.
May nabubulok na changer ang nasa hagdaan. Basag ang bungo nito. Ang isa ay nasa tabi ng mga nalantang gulay. Puno ng uod ang katawan nito. Tomatoes, lettuce, eggplants, carrots, cucumber, broccoli, onions, garlics and more. Most of them are rotten already but I'm hoping na may mapapakinabangan pa. If none, pwede namin itong itanim.
Then I heard a piteous yelp upstairs. Nakatinginan kaming tatlo. Tumango si Selena. We head to the stairs after nyang sipain ang changer sa hagdanan. Nakasara ang pinto but it's not lock.
Selena stopped mid way.
"Kayo nalang ang tumingin, I'll bring the car to the front and I'll check if there are other changers at the back." Sabi ni Selena bago umalis.
Naiwan kami ni Phoenix. Kinakabahan ako, hindi ko alam kung anong makikita ko sa loob.
Someone whimpered again. I think its a dog. The thought excites me. Well, animals didn't get infected by the c-virus.
Dahan dahang itinulak ni Phoenix ang pinto. He aimed his rifle and went in a defensive firing stance. Hawak ko ang baril ko. Pumasok ako nang masiguro ni Phoenix na walang gumagalaw sa loob. The whimper became louder.
And it stinks here. Gaya ng naamoy ko sa labas.
I scutinized the place. There's a small living room on my right side, there's a kitchen straight and two bedrooms on the left side. One is bigger.
May mga pagkaing nagkalat sa mesa. May box ng cereal na nahulog. Nagkalat ang karton sa sahig na parang sinadyang punitin. Then I heard soft moans. Sumunod ako kay Phoenix at tinignan ang tinitignan nya.
Napasigaw ako, sunod sunod ang patak ng luha ko habang nakatakip sa bibig ko ang isa kong kamay.
Hinila ako ni Phoenix at niyakap. Ngayon ay natatakpan na ng katawan nya ang nakita ko kanina. Isinara nya ang pinto.
"It's alright. You were not supposed to see that. Bumaba na tayo." He muttered, hugging me with his one arm.
I composed myself at pinahiran ang basa kong pisngi. Naaawa ako sa kanila. They took their fate by their own hands. Siguro ay alam nilang hindi na maibabalik sa dati ang mundo. They were old and maybe they don't want to become one of them lalo na't wala ng kasiguraduhan ang lahat ng bagay sa mundo ngayon. Magkayakap silang nakahiga sa kama, their hairs were gray, their skin has wrinkles and they don't seem sad while they laid there. At least they're still together. Inunahan ko na ang namumuong luha sa mata ko.
Hinawakan ni Phoenix ang braso ko.
"Wait!" Pigil ko sa kanya nang magsimula na syang maglakad hawak ang braso ko.
Lumapit ako sa sofa, sa ilalim nito ay nakita kong nagtatago ang pinanggalingan ng iyak. A german shepherd dog, almost a full grown dog but he's still a pup to me.
The dog cried softly, looking at me with those pitiful eyes.
I crouched down and smiled. "It's okay. I wont hurt you." I cooed.
Inilapit ko ang kamay ko sa kanya. The dog growled but I kept on telling him that it's okay. Nilingon ko si Phoenix. Nakatingin sya sa akin, I giggled. This poor little dog is scared.
Inamoy nya ang kamay ko bago dahan dahang umalis mula sa pagkakatago. He licked my hand and sniffed it again. His tail wiggling, telling me that he's not scared anymore.
"Good boy," I uttered then he licked my face.
"Phoenix—"
"We can't just take anyone or anything in the house, Aide." Phoenix cut me off.
Nanlumo ako sa sinabi nya.
"I'll take care of him and I'll give him half my share of food. Please, he's just a pup." I pleaded.
Yakap yakap ko na ang aso. He's looking at Phoenix, with pleading eyes. Napangiti ako.
I pout my lip, umirap si Phoenix bago ako tinalikuran.
"We'll take care of him." Aniya na narinig ko ng klaro.
"Yes!" Napatalon sa gulat ang asong hawak ko pero nang makitang nakangiti ako ay tumahol siya.
Kinarga ko sya pababa. Nakita kong natakot siya pero hindi sya kumilos. Hindi madumi ang kanyang mga paa. Siguro'y hindi sya nakababa dahil may changer sa hagdan. I guess the couple left the door open para makalabas ang aso but maybe he pushed it closed because of the changer. It doesn't matter now because Phoenix said that WE will take care of him.
"That's Chase." Sabi ni Selena nang makitang karga ko ang tinawag nyang Chase.
"So, you're Chase, huh?" Sabi ko sa kanya.
"He was five almost six months old the last time I went here. That was a week ago before the outbreak." Selena filling me all informations about this cute little bud.
Nakita kong kinakarga na ni Phoenix ang mga sako ng patatas. May iba pang gulay dito sa loob na mapapakinabangan.
"S-Selena, if you don't mind—"
Selena cut me off with a deep sigh.
Then she gave me a smile.
"Ernest is a good friend and I know how much he loved Chase dahil kasama nya ito tuwing nagbebenta sya sa bayan. So, yeah, I don't mind." Selena responded before she went back in putting the vegetables that are still edible in a sack.
"Put him in the backseat with you. He's clean. Parang anak ang turing ni Ernest sa kanya simula nang dumating yan sa buhay nila." Ani Selena.
Gusto kong pumalakpak sa tuwa pero di ko magawa dahil karga ko si Chase.
Kinausap ko sya sa may bintana ng sasakyan ng maipasok ko na sya. Nagpaalam ako sa kanya para tumulong kina Selena at Phoenix.
"Aide, gather all what you think we'll need here. After we bury their bodies, we'll check if they have stuffs upstairs that we can get." Maotoridad na sabi ni Phoenix pero imbes na sumagot ay natigilan ako.
Tumango ako bago inabala ang sarili ko sa pagpili ng mga gulay. They're friends with Selena at ayaw ni Selena na iwan sila hanggang sa tuluyang mabulok sa loob. They deserved to be at peace.
Two sacks filled with vegetables. One sack has edible ones. The other sack, we'll plant them once they'd dried up.
Kinarga ko ito sa likod ng sasakyan. Mabigat pero kinaya ko. Hindi ako pumayat pero hindi rin ako tumaba. I'll workout properly to build muscles. Hindi na masyadong kita ang abs ko.
Nang matapos ako ay kinausap ko si Chase. He's watching in the back of the truck. Nakita ko kung saan talaga sya nakatingin.
Sa ilalim ng puno naisipang ilibing nina Selena ang mag asawa. I jogged towards them nang makitang tinatakpan na nila ng lupa ang mga katawan na nababalot ng makapal na kumot. They're both sweating, lalo na si Phoenix na nakadikit na ang kanyang tshirt sa katawan dahil basang basa ito ng pawis. May mga butil ng pawis sa kanyang noo.
Selena started muttering prayers to give them peace and I closed my eyes and prayed, too.
I have my eco bag in my hand as I scanned their pantry. May mga nakuha kami pero di masyadong marami. What do we expect? They lived in a farm at alam kong halos gulay ang kinakain nila. May isang maliit na balde ng dogfood akong nakita at kinuha ko iyon. Inabot ko ang mga delata sa itaas na cabinet pero nahagip ng kamay ko ang isa at nahulog ito. Nasa sampung de lata ang nakuha ko. May isa pang nasa sahig.
Yumuko ako at pinulot ito.
Hindi muna ako tumayo nang mapansing may kakaiba sa sahig.
"What are you doing?"
Hindi ko pinansin si Phoenix, sa halip ay hinawakan ko ang sahig na gawa sa kahoy. Mapusyaw ang kulay ng ibang bahagi ng sahig. Dark brown rectangled shaped wood, they're a little bit darker than the others, it is kind of lifted hindi gaya ng iba na flat lang. There are three of those. Isa dito sa ilalim ng mesa. Isa sa kung saan nagtago si Chase kanina. Ang isa ay sa gitna ng dalawang pinto ng kwarto. We checked the rooms too and we found one pistol.
Lumuhod si Phoenix sa kung saan ako.
I pulled my blade out at inukit ang gilid ng kahoy.
Nanlaki ang mata ko nang bumukas ito.
There's a rifle.
In the end, we got three rifles and two pistols with enough shells, sacks of potatoes, vegetables and a handsome german shepherd dog.
Tama nga si Selena, hindi masyadong kita ang bahay kung nasa daan ka pa. I wonder kung nasaan na 'yong mga sinasabi ni Phoenix na mga armado. Hindi namin sila nakikita at ang sabi nya'y hindi nya na rin nakita ang mga ito.
Tumunog ang radyo ni Selena nang malapit na kami sa gate. May dalawang changer na sumalubong sa amin. Bumaba kami para dispatsahin ito.
"Help me dig a hole after we ate our lunch or we can harvest corn first before that." Sabi ni Phoenix.
"The latter will come first." Nakangiti kong sabi sa kanya.
Tumango lang sya. Mataas ang sikat ng araw pero balewala lang sa amin ito. Excited na bumaba si Chase at hindi ito lumalayo sa akin kaya natatawa ako.
We started unloading the truck when I heard Selena.
"Harris, you listen to me." Nagtitimpi sa galit na sabi ni Selena sa radyong hawak nya. "Tell us where you are and we can meet and pick you up."
I heard a deep voice on the other line.
"Ma, kasama ko sila Eason. Brewer City is far from Granjero. At hindi madali ang gusto mo. We're trying to survive here."
"Harris, mas ligtas kayo dito."
"The roads are too dangerous, Ma. We heard of a militia. They're against the Camp Hawkins. We heard reports that they're aggressive."
"We can meet at Howell, son!"
Inagaw ni Phoenix ang radyo mula kay Selena. She looks pissed and worried at the same time.
"Harris, get your ass to Howell and we can meet you there. The militia are everywhere. Tell us when you're a ready. Be careful."
"Soon, bro. Over and out." Isinauli ni Phoenix ang radyo kay Selena.
He patted her back like they're just siblings. I just shrugged my shoulders. Lucky that he has a mother like Selena. Strong, independent and can still kick anyone's ass.
Siguro'y natatakot ang kapatid nyang bumyahe. He's right. Brewer City is farther than Velleity. So, his name is Harris huh. Kung ako ay siguradong matatakot rin sa gusto ni Selena. Oo nga't magiging ligtas sila dito pero hindi sila magiging ligtas sa daan. Maliban sa mga may masamang intensyon na mga tao, they're in a big city at mas madami ang changers doon.
Sinimulan na naming ipasok sa loob ni Selena ang mga nakuha namin. Ang mga nalantang gulay ay iniwan namin sa labas. Ang iba ay dinala namin sa loob para lutuin. Marami kaming patatas at hindi kami nababahalang masyado rito. Hindi sila madaling malanta gaya ng ibang gulay.
Kumain kami matapos makapaghanda si Phoenix. Siya ang nagluto at gaya noong unang dating ko dito. Sobrang sarap ng niluto nya.
Unti unti na naming inuubos ang karne na nasa basement.
"We will need tons of perfume if we want to mask the scent around here. Pero hindi rin ito magtatagal." Sabi ko kay Selena.
Tumango-tango sya.
"But we can use citrus." Nakangiting suhestyon ko.
Tinignan ko si Chase. Kakatapos nya lang kumain. Nakahiga siya sa carpet malapit sa sofa. I waved my hand and he waved his tail and smiled.
"That's a good idea." Phoenix commented, busy with his food.
"Hahanap tayo ng orange or anything sa tindahan." Sabi ni Selena.
We can also find other oils made of eucalyptus, lavender and mints. That way, hindi sasakit ang mga ulo namin dahil sa mga perfume. We can also mix it if it's possible.
We want to masks our scents everytime we go out and also cover the front gates everytime we come home. Para hindi kami masundan. Para narin may iba kaming magawa sa labas gaya ng pagbubungkal ng mga paglilibingan namin sa kanila.
After we had our lunch, nagpahinga muna kami sandali ni Phoenix bago tumulak palabas para anihin ang mga mais. Iniwan ko muna si Chase.
Dala ko ang radyo ko, beretta at ang espada. May dala rin kaming sako ni Phoenix.
Nilibot muna namin ang labas na pader.
May nakikita akong changer sa malayo. Mukhang effective ang halos ipangligo ko na pabango ni Selena. It sniffled in the air for a moment but it continued walking around, hunting for food.
Nauna si Phoenix sa akin.
May isa kaming nakasalubong na changer kanina sa taniman pero mabilis namin itong nadispatsa. It's wearing a farmer's hat, yung may tali sa leeg. Gutay gutay na ang suot nito pati lamang loob.
Naiinis ako sa mga dahon ng mais na tumatama sa braso ko. Mas matangkad lang ako ng ilang sentimetro dito. I cut them off using my sword. Naaliw ako sa ginagawa ko. Tinignan ko ang dinanan ko kanina.
Nakikita ko mula dito ang malapad at matayog na pader nina Selena.
May nakita akong mais. Mahaba ito, I think it's over twelve inches. I grinned and bit my lower lip. Sweet corns are the best.
I already have six corns in my sack. Sobrang dami ko pang nakikita, naghihintay na makuha ko.
Tumingin ako sa dinaanan ni Phoenix kanina.
I didn't see him.
Tumingkayad ako. It's impossible for me not to see him since he's taller than the corns.
"Shit." Napamura ako.
Lumakad ako papunta sa kung saan ko sya nakita kanina pero wala. Umikot ako. Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko.
"Phoenix!" I called.
Namamawis ang kamay kong nakahawak sa espada. Lumakad pa ako ng ilang hakbang. Wala na akong pakialam kung may makarinig na changer sa sigaw ko.
"Phoenix!" I screamed once again.
Hininaan ko ito ng konti.
Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung may nangyaring masama sa kanya. I wiped my face with my trembling hands. Saan ka ba nagsusuot, lalaki ka.
Gusto kong humagulgol sa iyak. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Isa lang ang naiisip ko.
"Selena..." Making sure na hindi manginig ang boses ko.
"Aide, what's the problem?" She asked through the radio, walang bakas ng pag aalala sa kanyang boses.
Napamura ako. I don't know how to tell her.
"S-Selena... P-Phoenix is—"
Hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil may humablot sa radyong hawak ko.
——
Feel free to share your thoughts about the story! :) Don't forget to vote if you like this chapter. Thanks!