Title: Expect the UNEXPECTED
———
Napangiti ako ng mapait ng makita ko ang paglayo ni mama.
Aalis nanaman s'ya iiwan n'ya nanaman ako magisa.
Napabuntong hininga nalang ako sa isiping wala nanaman akong makakasama sa bahay.
Bumalik na ako sa kusina upang ayusin ang pinagkainan namin ni mama kanina.
Inipon ko lahat ng tirang pagkain saka iyon nilagay sa plastic. Tuwing may mga tirang pagkain ay nilalagay ko ito sa plastic para kunin nalang nung katulong namin. Inuuwi nya ito sakanila upang ipangkain sa mga alaga nitong aso.
Ngunit sa kasamaang palad ay wala ang katulong namin ngayon. Umuwi s'ya sa probinsya nila dahil inatake daw ng sakit sa puso ang tatay nya.
Tinapos ko na ang lahat ng kailangan kong gawin sa kusina, pagkatapos kong hugasan ang mga pinagkainan ay umakyat na ako sa kwarto para magpahinga.
Palaging wala si mama, kung umuwi man sya ay ilang linggo lang syang mananatili at babalik uli sa ibang bansa para alagaan abg mga batang nangangailangan ng tulong nya.
Medical mission ang meron si mama. Sa madaling salita, mas pinili nyang alagaan ang ibang bata kesa sa sarili nyang anak.
Nahiga na ako sa kama saka ipinikit ang aking nga mata.
_____
"Gising na tulog mantikang Rossian! Gising na! Gising na!" Iritado kong inatay ang alarm clock ko. voice record ko yan.
Bumangon na ako, inayos ko muna ang buong kwarto bago tumungo sa banyo at naligo.
Matapos kong maligo ay dumeretso na ako sa kusina para magluto ng agahan na para sakin.
"Ay butiki! Sino ka? Anong ginagawa mo sa loob ng bahay ko!?" Naibulalas ko ng may makita akong lalaki na nagluluto sa loob kusina!
"Gising ka na pala. Pasensya na at pinakealaman ko ang kusina mo. Gutom na gutom na kase ako." Aba't bastos! Nakatalikod sya sakin kaya hindi ko makita ang mukha nya!
"Tinatanong kita!" Lumapit ako sa lamesa ng makita ko ang isang kahoy na pamalo ang nakalatag sa lamesa.
"Maupo ka muna." Aniya na hindi parin humaharap sakin.
"Sinabi nang, SINO KA!? Humarap ka sakin! Sino ka ba ha!? Paano ka nakapasok sa loob ng bahay ko!?" Iritadong sabi ko. Narinig ko ang pagngisi nya.
"I'm Alex Gabriel." Sagot nya saka palang humarap sakin.
(O_O) yan na yan ang mukha ko ngayonnnn!
Ang gwapo nya dir!— wait! Hindi! Hindi sya gwapo!
"What are you doing here? Paano ka nakapasok sa bahay ko!?" Muling sigaw ko sakanya. Itinutok ko sakanya ang nakuha ko kaninang kahoy na nasa lamesa.
"You forgot to lock the door." Nakangising aniya.
Inirapan ko sya. Itinagilid ko ang aking ulo, pinagaaralan ang bawat anggulo ng kanyang mukha.
"Labas!" Sabi ko sakanya.
"But, I'm hungry." Reklamo nya naman.
"LABAS!" Sigaw ko.
"But I don't want to, R O S S I A N." Nanlaki ang mga mata ko ng sabihin nya ang pangalan ko!
"Paano mo nalaman ang pangalan ko!? Sino ka ba talaga ha!?"
"Kumain muna tayo. Gutom na gutom na ako, Rossian. Kagabi pa ako walang kain. Hindi ka pala nagtira ng pagkain para saakin." Sabi nya pa habang hinahanda ang pagkain na niluto nya.
"At bakit naman kita titirahan? Eh hindi ko nga alam na darating ka!" Pagsusungit ko sakanya.
"Tara na kumain ka na. Umaasim na yang mukha mo, mas lalong pumapanget ka." Napahawak ako sa aking mukha. Bastos talaga!
"Pagkatapos mong kumain ay umalis ka na!" Tumango na lamang sya habang nakangiti bilang sagot.
Naupo na ako kaya naupo narin sya. Nagsimula na kaming kumain at wala manlang ni isa ang nagsasalita.
"I'm Alex Gabriel." Paguulit nya sa sinabi nya kanina.
"I know. At hindi ako interesado sayo." Sarkastikong sabi ko.
"I'm your fiancee."
"Huk———" nabilaukan ako dahil sa sinabi nya!
Ano daw!? Fiancee? What the hell?
Inabutan nya ako ng tubig pero imbis na tanggapin iyon ay kinuha ko ang baso na may lamang tubig sa gilid ng lamesa ko.
"Hindi yan tubig." Natatawang aniya.
Napatingin ako sakanya ngunit Huli na para malaman kung ano iyon. Nainom ko na ang kalahating Suká na nasa bibig ko. Naibuga ko ang iba pang laman ng bibig ko sakanya.
THIS IS THE WORST!
Inabutan nya uli ako ng tubig, inabot ko na iyon dahil hindi ko na alam kung ano pa ang gagawin ko!
Hays. Nakaraos din!
"Hinay hinay lang kase." Sinamaan ko sya ng tingin habang tinawanan nya lang ako.
"Aalis ka na sa pamamahay ko, sa oras na maubos mo na ang kinakain mo." Seryosong sabi ko, natigil sya sa pagtawa. Sumeryoso na rin ang mukha nya. Umayos na ako ng upo saka ipinagpatulog ang pagkain, ganon din sya.
Natapos kami sa pagkain ng wala manlang imikan.
*dingdong doorbell*
"Ako na ang magbubukas." Prisenta nya.
"Ako na. Ako ang may ari ng bahay."
Tumayo na ako saka tumungo sa pintuan. Sumilip muna ako sa maliit na bilog sa may pinto bago ito buksan.
"May naiwan ka ba mama?" Tanong ko kay mama.
"I just wanted to check if he's here." She replied.
"That.. Alex?" Mataray kong tanong.
"Yeah. So, he's here?" Tuwang tuwa na tanong nya sakin.
Imbis na sumagot ay tumalikod na ako sakanya at pumunta sa sala saka naupo sa sofa.
"Omo! He's here! Hello hijo." Tss.
"Hello tita." Matamis ang ngiting bati ni Alex pabalik. Napangiwi ako ng halikan nya si mama sa pisngi.
Tsh. Tita? Paano ba silang nagkakilala!?
"Hi Hijo. Buti naman at nakapunta ka na dito sa bahay."
"Yes tita, sabi nyo ho kase sakin ay mawawala kayo ng ilang buwan at kailangan ng anak nyong may magbantay sakanya." So hindi pala talaga kami mag fiancee?
"Yeah that's true. Naalala ko kase na pupunta ka dito. Kaya bumalik ako para tingnan kung nakarating ka ba sa tamang bahay. hahaha, at para makumusta na rin ang anak ko."
Makumusta? Tapos yang lalaki na yan ang kausap nya? Tch.
"Kakatapos nga lang po naming kumain eh. Maupo po tayo." Alok naman ng kumag na lalaking yon!
Bahay nya ba to? S'ya pa talaga ang may ganang gawin yan? Tss.
Naupo silang dalawa sa katapat na sofa ng inuupuan ko.
May center table din na nakaharang saamin.
"Buti naman at nakakain na kayo. Ikaw ba ang nagluto?" Tuwang tuwa na tanong sakanya ni mommy.
"Yes po."
"Nais ko mang kumain ah kailangan ko nang umalis. Ngayon kase ang flight ko papunta sa U.S hindi kase natuloy kagabi kaya imbis na umuwi ay sa bahay nyo ako natulog kaya ko nalaman na pupunta ka dito ay dahil sinabi sakin ng nanay mo." Paliwag ni mama.
Napairap na lamang ako sa usapan nila. Tumayo na ako saka naglakad papunta sa kwarto ko.
Naupo ako sa upuang nasa harap ng study table ko saka binuksan ang laptop ko.
Tinungo ko ang wattpad site saka nagbasa ng He's Into Her ni Maxinejiji.
'Aimee: If you took our proficiency exam, the results will be 'MISSING' hahahahahahaha!
Max: If you took an IQ test, the results would be 'NEGATIVE'.
Aimee: ha! You think I'm idyit? (IDIOT daw)
Max: No.. because calling you an idiot will be an insult to all the stupid people.
Aimee: W-what!?
Max: Brains ain't anything Aimee.. in fact in your case they're nothing..
Aimee: H-ha! Y-you!!! You're gonn----
Max: Shut the fvck up Aimee! I'm eating! Yung laway mo baka tumalsik sa food ko!
Aimee: H-ha! Kaya ka tumataba e! Dahil ang takaw mo! Mag sama kayo ni Migz at BJ! Pare-pareho kayong matataba!
Max: I may be fat, but I can exercise.. kung iinsultohin ba kitang pandak.. magagawan mo ng paraan ang pagtangkad mo!?'
Ito talaga ang isa sa mga tumatak sa isip ko.
*tok tok tok*
Napairap ako sa kawalan ng marinig ko ang sunod sunod na katok mula sa pinto.
"Sino yan? Busy ako." Sabi ko na hindi manlang umaalis sa pwesto ko.
Nanatili akong naka tingin sa laptop ko at nagbabasa.
"Busy sa pagbabasa?" Rinig ko ang sarkastikong sagot nya. Pakiramdam ko ay napakalapit nya saakin!
Ramdam na ramdam ko ang hininga n'ya. Nagtayuan lahat ng balahibo ko nang maramdaman ko ang hininga nya sa leeg ko.
Agad akong napatayo habang naka harang ang mga braso ko sa aking dibdib.
"Paano kang nakapasok sa loob ng kwarto ko!?" Inis na asik ko.
Kinuha ko ang unan na nasa kama at ibinato iyon sakanya ngunit naka iwas sya!
"LUMABAS KAA!!" Sigaw ko sakanya pero hindi manlang sya natinig.
Nanatili syang naka tingin saakin hababg naka ngisi.
"Wag mo nang takpan wala naman umbok." Nakangising aniya.
"BASTOS KAAA!!" Tinapon ko ang nahawakan kong unan sakanya sa pangalawang pagkakataon ay nakailag sya!
Peste!
"Magiging asawa rin naman kita kaya wag ka nang umasta na parang hindi ko yan makikita." Pagkatapos nyang sabihin yon saka sya lumabas ng kwarto!
"BASTOS KA TALAGAAAA!!——ack!" Ubo ako ng ubo Dahil sa sobrang pagsigaw.
Pesteng talaga syaaa!!
Lumapit ako sa pinto saka sinarhan ito at ni-lock!
Wag na wag syang papasok ditooo!
Padabog akong nahuga sa kama. Ang kalahating katawan ay nasa kama at ang mga paa naman ay nasa sahig. Habang ang mga kamay naman ay nasa magkabilaan at naka unat.
Nanatili akong nakatingin sa kisame.
Walang ibang pumapasok sa isip ko kundi ang mokong na 'yon!
Paano nya napasok ang bahay ko?
Paano nya nalaman ang bahay ko?
Paano nya ako nakilala?
Paano ko sya naging fiancee!?
Litong lito na ang utak ko. Hindi ko na alam kung ano ba ang dapat kong gawin para mawala sya sa bahay na 'to!
*ting!* Light Bulb.
Alam ko na! Hindi ko sya papansinin! Magapanggap nalang ako na hindi ko sya nakikita at wala akong kasama sa loob ng bahay!
Napangiti ako sa isipin kong 'yon.
Buong maghapon akong nanatili sa kwarto. Kumakatok sya sa pinto para lang ayain akong kumain pero hindi na ako lumabas pa simula kanina.
Hindi naman ako nagugutom dahil meron namang mini ref. dito sa loob ng kwarto. Buti nalang at bumili ako ng pagkain noong isang araw.
*tok tok tok*
"Hindi ako nagugutom." Pinangunahan ko na s'ya. Alam kong yayayain nya lang akong kumain.
"Lumabas ka na d'yan. Gutom na gutom na ako, hindi pa ako nakakakain simula kanina." Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi nya!
Malumanay ang tono ng boses nya at halatang nanghihina!
Hindi! Hindi pwede! Gumagawa lang yan ng paraan para lumabas ako dito! Hindi ako madadala sa mga kalokohan mo Alex Gabriel!
Bumalik na ako sa kama ko saka nahiga. Tumingin ako sa relos ko, 11:48 p.m. ipinikit ko na ang aking mga mata saka mahimbing na natulog.
—————
To be continued..