10 χρόνια πριν
Αυτό που έγινε δε μπορώ να το χωνέψω. Πάντα άτυχη. Πάντα. Μιλούσα στο τηλέφωνο με την Ελπινίκη. Εκείνη τη κουτσομπόλα που έμενε στο πρώτο σπίτι που νοικιάζαμε με τον Αντρέα. Έκανα βλακεια που κράτησα τον ίδιο αριθμό τηλεφώνου εδώ και τόσα χρόνια αλλά όλο το άφηνα και να τα τώρα.
Είδα το νούμερο αλλά ούτε που το είχα στην μνήμη. Δυστυχώς για μένα.
Το σήκωσα αμέριμνη και ξαφνικά μια γυναίκα άγνωστη άρχισε τις χαιρετούρες. Είδα και έπαθα να καταλάβω ποια είναι και ακόμη θα έψαχνα αν δε μου έλεγε πως ήταν η γειτόνισσα στη Περικλέους.
Η Ελπινίκη λοιπόν πάντα ήταν αυτό που λέμε το λαγωνικό της γειτονιάς. Μάθαινε τα πάντα. Από το αν ξεράθηκε η γλάστρα της φοιτήτριας στο ισόγειο μέχρι αν ο κύριος στο ρετιρέ τα φορούσε στη κυρία του. Πότε δε κατάλαβα πως τα μάθαινε απλά πάντως είχε μια ακόρεστη διάθεση να μοιραστεί τις πληροφορίες με εμάς τους υπόλοιπους.
Όπως μου είπε είχε βρεθεί πριν λίγες μέρες με την αδερφή του Αντρέα, τη Μαριλένα. Είναι πολύ φίλες οι δυο τους εδώ και χρόνια. Ανύπαντρη η μία, χήρα η άλλη χωρίς παιδιά, βρίσκονται μια στο σπίτι της μιας μια στης άλλης για καφέ και κουτσομπολιό.
Για να μη τα πολυλογώ βρέθηκαν οι δυο φίλες πριν λίγες μέρες και η Μαριλένα της τα είπε όλα τα νέα του Ανδρέα.
Κέρδισε λέει στο Τζόκερ. Τριακόσια εκατομμύρια. Το διανοείσαι; Ήταν βουτηγμένος στη μιζέρια και τη φτώχεια όσο ήμουν μαζί του και μόλις τον άφησα κέρδισε το Τζόκερ. Αυτό και αν είναι ατυχία.
Εμείς εδώ προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να κρατήσουμε την επιχείρηση με τα δέρματα αλλά οι βιοτεχνίες πάνε από το κακό στο χειρότερο και οι Έλληνες συνεργάτες του Δημήτρη κλείνουν τις επιχειρήσεις τους λίγο λίγο.
Αν ήξερα πως τα πράγματα θα γίνονταν έτσι θα είχα κάνει υπομονή. Δε θα είχα επιστρέψει πίσω στο κωλονήσι που έτσι και βήξεις το έχουν μάθει όλοι.Ο Δημήτρης προσπαθεί να κάνει το καλύτερο που μπορεί και του το αναγνωρίζω αλλά μερικές φορές αυτό δε φτάνει.
Ήλπιζα πως αν γύριζα πίσω στη Σύρο η μάνα μου θα μάθαινε πως επεστρεψα και ίσως μετά από τόσα χρόνια, να λύγιζε και να με συγχωρούσε. Αλλά όχι. Είναι φτιαγμένη από πέτρα αυτή η γυναίκα. Καρφί δε της καίγεται αν ζω ή αν πέθανα αλλά ελπίζω τουλάχιστον πως όταν πεθάνει η κληρονομιά της θα πάει σε μένα. Τη ξέρω, δε μπορεί να με μισεί τόσο πολύ.
Από τη στιγμή που μίλησα με την Ελπινίκη, μου έχει τρυπώσει στο μυαλό η ιδέα να επικοινωνήσω με τον Άντρεα. Δεν ξέρω ακόμη τι θα του πω αλλά πάντα ήταν εύκολο θύμα ο καλός μου και πιστεύω πως αν τον πείσω πως έχω μετανιώσει ίσως και να μπορέσω να απλώσω λίγο χέρι στα εκατομμύρια του.
Το ξέρω πως αυτό θα μοιάζει με προδοσία στον Δημήτρη αλλά κι αυτός με πρόδωσε κάποτε. Άλλωστε όταν έφυγα μαζί του μου υποσχέθηκε άνεση και καλή ζωή. Όχι να μετράω και το δεκαράκι. Αν ήταν έτσι θα εμένα με τον ανόητο τον Αντρέα που τον είχα και του χεριού μου.
Μια εβδομάδα αργότερα
Αποφάσισα να του τηλεφωνήσω τώρα το απόγευμα που ο Δημήτρης έχει πάει στην αδερφή του και ο Μάνος είναι στο φροντιστήριο. Η μικρή κοιμάται οπότε έχω το σπίτι δικό μου.
Πήρα τηλέφωνο στη ταβέρνα του ίσως ακόμη τη δουλεύει κανονικά. Άλλωστε απ'όλη κατάλαβα δεν έχει και πολλές μέρες που κέρδισε το Τζόκερ.
Το τηλέφωνο χτυπάει τρεις φορές και αρχίζω να πιστεύω πως έχει κλείσει πια τη ταβέρνα. Όμως καθώς πηγαίνει για τέταρτο χτύπημα ακούω τη φωνή του να αντηχεί στην άλλη άκρη της γραμμής ήρεμη και διακριτική.
"Μεζεδοπωλείο "Η παρέα", καλησπέρα σας!"
"Αντρέα; Εσύ είσαι;" ξέρω πολύ καλά πως είναι αυτός μα πρέπει να φανεί πως τον ψάχνω καιρό στη προσπάθεια μου να του ζητήσω συγνώμη.
"Ναι ο ίδιος. Εσείς ποια είστε;" ρωτάει διστακτικά και ελπίζω να παραμείνει ήρεμος όταν μάθει ποια είμαι.
" Αντρέα, η Ελένη είμαι... "διστάζω λίγο δήθεν πως δειλιάζω. Ελπίζω να πιάσει το κόλπο της μετανοημένης.
Πέφτει μια βαθιά σιωπή, ακούω μόνο την ανάσα του να βαραίνει και κρατάω κι εγώ τη δική μου.
"Τι θες Ελένη;" ακούγεται εκνευρισμένος κι έτοιμος να κλείσει το τηλέφωνο.
" Έχουμε πολύ καιρό να μιλήσουμε και ήθελα να δω πως τα πάτε. Μη νομίζεις σας έχω κι εγώ στο μυαλό μου"
"Το μυαλό σου είναι επικίνδυνο μέρος Ελένη μου. Καλύτερα να μας βγάλεις από εκεί για να γλιτώσουμε" μου απαντάει ειρωνικά και φοβάμαι πως ο Αντρέας που ήξερα δεν υπάρχει πια.
" Έλα τώρα Αντρέα το ξέρεις πως έφυγα γιατί ήθελα να γυρίσω στο νησί μου. Είχα νοσταλγήσει τον τόπο μου. Τι να σου έλεγα; Εσύ μόλις είχες φτιάξει τη ταβέρνα και είχες αλλού το μυαλό σου. Η μικρή δε μπορούσε να φύγει ξαφνικά για την επαρχία. Το ξέρω πως καταβάθος με συγχωρείς και με καταλαβαίνεις, έτσι δεν είναι; " παίρνω το πιο γλυκό μου ύφος και νιώθω πως θα αρχίζω να στάζω σιρόπι από το τόσο καλόπιασμα.
" Ελένη τι στο διάολο θες; Το διαζύγιο στο έδωσα συναινετικό να συνεχίσεις τη ζωή σου. Τη μικρή τη κράτησα εγώ και σε άφησα να κάνεις τη δική σου οικογένεια. Τι θες τώρα και μου τηλεφωνείς δήθεν τάχα πως θες να μάθεις τα νέα μου. Ξέρουμε πολύ καλά πως τα μόνα νέα που σε μοιάζουν και γι'αυτά πήρες άλλωστε, είναι τα λεφτά του Τζόκερ που κέρδισα. Γι' αυτό και συζητάμε τώρα έδω δήθεν σαν φίλοι με το σεις και με το σας" ακούγεται έξαλλος και πιστεύω πραγματικά πως δεν έχω πλέον καμία επιρροή πάνω του.
" Ναι έμαθα για το Τζόκερ.Μου τηλεφώνησε η παλιά μας γειτόνισσα, η Ελπινίκη. Αλλα φυσικά και δε σου τηλεφώνησα γι'αυτο. Ήθελα να μάθω τι κάνει η μικρή,ετοιμάζεται για τις εξετάσεις; Δε ξέρω καν τι θέλει να σπουδάσει.. Σκεφτόμουν ίσως πως θα μπορούσα να πετάγομαι κάποια Σαββατοκύριακα να την βλέπω ή να έρχεται αυτή σε εμάς, μόλις τελειώσει το σχολείο.
Αφού δεν μπορούσα να πλευρίσω αυτόν, θα είχα τη μικρή από κοντά. Πότε δε ξέρεις...
"Ένα πράγμα θα σου πω Ελένη και βάλτο καλά στο μυαλό σου. Σε παντρεύτηκα και έσωσα το τομάρι σου, με εγκατέλειψες και σε άφησα ελεύθερη χωρίς παρατράγουδα. Μα αν τολμήσεις να πλησιάσεις τη Νόρα, ορκιζομαι πως θα σε βρω και θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια. Και αυτό δεν είναι απειλή, είναι υπόσχεση " είπε αργά και παγωμένα ο Αντρεας και σώπασα.
Το επόμενο που άκουσα ήταν η νεκρή γραμμή του τηλεφώνου. Όχι δεν ήταν πια αυτός ο Ανδρέας που γνώριζα. Αυτόν τον εξαφάνισα την ημέρα που έφυγα για να επιστρέψω πίσω στη Σύρο.
Εξι χρόνια πριν
" Τι έχεις πάθει κορίτσι μου γιατί είσαι έτσι;"
Δε μου έφταναν τα προβλήματα του Δημήτρη έχω και αυτή την μικρή τη γειτόνισσα την Ευρυδίκη που ήρθε εδώ και κλαίει χωρίς να καταλαβαίνω τι έχει συμβεί.
"Με συγχωρείτε κυρία Ελένη ειλικρινά αλλά ήμουν χάλια και στο σπίτι μόλις γύρισα, δεν ήταν κανείς. Οι γονείς μου ήταν στη δουλειά μαζί με την αδερφή μου. Πολλές φίλες δεν έχω και κόντευα να τρελαθώ. Έπρεπε να μιλήσω κάπου."
Αυτό μου έλειπε τώρα. Να κάνω και την ψυχολόγο στα προβληματικά του νησιού. Ουφ θεέ μου, δε ξέρω πια γιατί όλοι νομίζουν πως μπορούν να με φορτώνουν με τις σαχλαμάρες τους.
" Μη στεναχωριέσαι γι'αυτο, απλά δε καταλαβαίνω γιατί είσαι έτσι. "
" Κοιτάξτε να δείτε. Αυτό το καιρό που ο Μάνος λείπει στη Θεσσαλονίκη, μιλούσαμε πάρα πολύ. Είχαμε έρθει πολύ κοντά και η αλήθεια είναι πως πίστευα πως επιτέλους... εεε.. ξέρετε.."
Φυσικά και ξέρω μικρή ανόητη πως τον κυνηγάς όλη σου τη ζωή.
" Ναι ναι νόμιζες πως ίσως είχατε έρθει πιο κοντά "
" Ακριβώς. Πριν δύο μέρες λοιπόν μου είπε πως ήταν τρελά ερωτευμένος και πως πρώτη φορά νιώθει έτσι για κάποια. Δε μου ανέφερε τίποτα για το ποια ήταν η συγκεκριμένη κοπέλα ούτε κάτι σχετικό. Κι εγώ πίστεψα η ανόητη πως ήμουν εγώ. Ήταν τελείως βλακεία το ξέρω, δε καταλαβαίνω καν πως το συμπέρανα. Σήμερα το πρωί λοιπόν ξυπνάω τόσο χαρούμενη και ήθελα να του στείλω μήνυμα οπότε μπήκα στο Facebook για να του γράψω. Και τότε είδα τη τη φωτογραφία " μου λέει καθώς κλαίει με αναφιλητά σαν απροσάρμοστο πεντάχρονο.
" Τι φωτογραφία ήταν; " ρωτάω και ομολογώ πως αρχίζω να έχω μια μικρή περιέργεια.
" Ήταν ο Μάνος με μια άλλη κοπέλα. Μια πολύ όμορφη κοπέλα. Ήταν αγκαλιά σε ένα club και κάποιος την είχε ανεβάσει από τη παρέα τους και τους είχε κάνει tag" μου εξηγεί και εγώ προσπαθώ να καταλάβω την ορολογία του Facebook καθώς δεν ασχολούμαι με τα Social media.
"Να εδώ την έχω αποθηκεύσει" λέει και σηκώνει το τηλέφωνο τηλέφωνο της δείχνοντας μου τη φωτογραφία στην οθόνη.
Πράγματι είναι αγκαλιασμένοι και φαίνονται πολύ χαρούμενοι. Η κοπέλα μου θυμίζει κάτι αλλά δε μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς. Σίγουρα όμως είναι όμορφη με έναν γήινο και ήρεμο τρόπο. Φοράει ένα λουλουδατο φόρεμα, ασπρό με μπλε λουλούδια και έχει τα μαλλιά της πιασμένα ψηλά.
"Νόρα Προδρόμου,λέει το tag. Απορώ που στο καλό ξεφύτρωσε τώρα αυτή.." λέει με νεύρα η Ευρυδίκη δίπλα μου αλλά εγώ δεν την ακούω πια γιατί έχω ήδη σοκαριστεί από το πώς τα φέρνει η μοίρα.
Σωπαίνω και όσο η Ευρυδίκη γκρίνιαζει, εγώ σκέφτομαι πως θα αποφύγω μια ενοχλητική σύγκρουση που θα μου χαλάσει τα σχέδια μου.
(καλησπέρα 🌹 προχωράμε και λίγο λίγο μας λύνονται οι απορίες. Ελπίζω να σας αρέσει ο τρόπος που εξελίσσεται η ιστορία! 💓 Σας ευχαριστώ που διαβάζετε τα κεφάλαια, σχολιάζετε και ψηφίζετε!! 💓 Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο, φλκκκ!