Chapter 3
The cold water wake all the sleeping cells in my body. Sobrang lamig pero tiniis ko iyon. Sandaling nakalimutan ko ang gagawin namin ngayong araw.
At tuluyan na nga pala kaming nawalan ng tubig. Okay lang dahil pinaghandaan na namin iyon.
Alas tres pa lang ay gising na ako. Naghanap ako ng kape sa baba at nagtimpla sa isang tasa. Buti nalang at may mainit pang tubig na natira. Nag init kasi ng tubig si Selena kagabi. Nakaligo na ako at handa na para mamaya.
I held the smoking hot cup of coffee with my two hands and ambled to the sofa. Maingat ko itong ibinaba sa mesang gawa sa kahoy. I guess ako pa lang ang gising.
I checked my wrist watch. It's already quarter to four. After taking a sip from my coffee, hinawi ko ang kurtina at pinagmasdan ang labas ng pader. One, two... Dalawang changer ang ngayo'y nakadikit sa pader. They're trying to come inside but they can't. Mabuti nalang at hindi nila kinakalampag ang gate. Siguro'y dahil wala silang pagkaing naaamoy. They are hitting the walls with their body and then they started walking away and be back again. Repeat.
Tinakpan ko ang bibig ko at bumungisngis. Siguro'y buong magdamag nilang ginawa 'yan. Nakakapagod pero hindi mo maaninag ang pagod sa kanila.
They can't feel pain. They don't get tired. They're always hungry.
The sun hasn't rise yet. Muli akong uminom ng kape bago kinuha ang baril sa tabi ko. Hinawakan ko ito ng mahigpit. I took a deep breath. This will get me ready before we head out. Kabado akong tumayo at naglakad papunta sa pinto.
Dahan-dahan kong inangat ang pangalawang lock na may kadena gamit ang isa kong kamay bago ko pinihit ang door knob. Hawak ng isa kong kamay ang baril.
I slowly opened it but someone pulled it outside kaya napasigaw ako sa gulat. Tinakpan ko ang bibig ko. Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko. There's somebody outside. Hindi ko ito nakita, ni hindi ko ito narinig. Nanginginig ang katawan ko sa harap ng pinto.
"Aide,"
"Ahh!" Sabay atras ko dahilan para mawalan ako ng balanse.
Bumagsak ako sa sahig at nabitawan ko ang baril sabay tingin kay Phoenix ng masama. He's grinning and I glared at him, cursing him under my breath. Damn, this man!
Dali-dali akong tumayo at inayos ang suot ko sabay tingin sa lalaking nakapamulsa sa harap ko. Pilit nyang tinatago ang kanyang ngiti. Habang ako ay nanggagalaiti sa galit. Gusto ko syang paghahampasin at sigawan pero namuo lang ang luha sa mga mata ko.
Sobrang natakot ako. Sobrang lakas ng tibok ng dibdib ko tapos may tatawag lang sa'yo bigla. Hindi ko man lang napansin na nakababa na sya. Tumulo ang luha sa mata ko. He took a step towards me but I flinched. He stopped and reach one hand to me pero umiwas ako.
"Look, hindi ko sina—" Nakakahiya.
"Someone pulled the door when I opened it." Sabay pahid ko sa mukha ko.
Bwesit tong lalaking 'to. Sobrang natakot ako sa ginawa nya. I'm still glaring at him. This time, his face doesn't show any emotions.
"No. It was me. I pushed the door when you pulled it open." Sabay yuko nya at tingin muli sa akin.
Mas lalong uminit ang ulo ko. Mas lalong dumami ang tubig na namuo sa mata ko.
"Alam mo bang sobrang natakot ako?!" Umiiyak na sigaw ko sa kanya. Wala na akong pakialam.
"L-Look. Aide, I'm sorry. I didn't mean to scare you!" Paliwanag nya.
He closed the gap between us. Now, he's towering me with his tall and broad frame. Hanggang balikat nya lamang ako.
Marahas kong pinahiran ang luha sa pisngi ko. I rolled my eyes at dinampot ang baril na nabitawan ko. Nakakainis. Nakakahiya. Akala ko may humila sa labas. Yun pala, tinulak nya lang ang pinto. I glared at him again bago bumalik sa kape ko. I want to punch him pero hindi muna ngayon. Ulitin nya pa ang ginawa nya at makakatikim talaga sya sa akin.
Inubos ko ang kape ko sa isang inuman. Mainit pa ito pero tiniis ko dahil sa inis ko.
Tumayo ako at naglakad patungo sa pinto. Tumabi naman sya nang buksan ko ito. Inarapan ko sya bago ako lumabas. Sumilay ang ngiti sa kanyang labi na mas ikinainis ko.
Tinignan ko ang dalawang changer. They're sniffling and growling. Hinahanap nila kung saan nanggagaling ang amoy. Their heads wriggled as they sniffed, finding where the delicious scent is coming from. Naglakad ako patungo sa kanila. Nawala ang kaba ko dahil sa galit ko kay Phoenix. Alam kong pinapanood nya lang ako pero hindi ko sya nilingon. Malapit ng sumikat ang araw.
The changers are now snarling while looking at me. Inilusot ng isa ang kanyang mga kamay na puno ng dugo at sugat. Parang gusto akong yakapin. She has broken teeth. Some of it are missing. The half of her face is nearly gone. I can see maggots from here festering her poor stomach. She's wearing a dress covered with sludge and dark blood. I grimaced and turn my gaze to the other changer. It's an old man. I covered my nose. Poor old man. May mga nagkalat na dugo sa mukha nya. I can see his esophagus from here. His arms was skin less and I can see its bone. I think of it as the worst but I'm sure as hell that changers out there are worser than these fella. Questions formed in my mind while looking at them. Did they ran feeling so hopeless? Did they sacrificed themselves?
They became too loud now. Growling, gnashing their teeth, reaching for me with those jaundiced eyes telling me how ravenous they are.
Itinaas ko ang baril ko at itinutok sa babaeng changer. Pero dumaan si Phoenix sa tabi ko kaya agad kong hinawakan ang tshirt nya.
"What do you think you are doing?" I exclaimed.
He lifted his right hand holding an axe. Kumunot ang noo ko. He will gonna kill them with that? That's too risky.
"They are my target Phoenix." I uttered, gritting my teeth in annoyance.
Tinignan nya ang kamay kong nakahawak sa tshirt nya bago bumuga ng hininga. Mas hinigpitan ko ang hawak sa itim nyang suot.
"And you'll get other changer's attention with the noise of it." And her rolled his eyes. "Let me kill them and I'll give you a different target."
"No! What if matalsikan ka ng dugo nila at maging infected ka rin?" Naiinis kong sabi.
"You're worried of me." He stated kaya nanlaki ang mata ko.
"Bahala ka sa buhay mo." Sabay bitaw na may halong tulak ko sa kanya.
It was supposed to be my target and it will get me ready before we head out. But he has a point, makakakuha ng atensyon ng ibang changers ang malakas na tunog kung gagamit ako ng baril. And no way in hell na ako ang magliligpit sa mga yun gamit ang palakol na dala nya.
Hindi pa nakakasikat ang araw ay nanggagalaiti na ako sa galit kay Phoenix. Ayokong tuluyang masira ang araw ko.
I heard a crushing sound, twice but I did not bother to look at Phoenix. It's too selfish of me. What if there are other changers out there lurking without him knowing? Tinignan ko ang kinaroroonan ni Phoenix. The gate is open and he's outside. Tumakbo ako pabalik sa gate at iniangat ang baril ko, handa kung may biglang susulpot na changer. Phoenix are now dragging their bodies. The sun is slowly creeping high. Natamaan ng sinag ng araw ang pabalik na si Phoenix. Iniwan nya ang mga patay sa di kalayuan. Walang kahit anong talsik ng dugo sa katawan nya pero ang dulo ng palakol ay nababalot ng parang putik mula sa ulo ng mga changer.
"I'm okay." Sabi ni Phoenix. I smiled sarcastically bago sya inirapan.
Pumasok na ako sa gate. Narinig kong isinara iyon ni Phoenix. Nakita ko si Selena sa may pinto, handang handa na. Tumakbo ako papunta sa kanya.
"Good morning. I'll just get my things." Sabi ko bago dumiretso sa loob.
Binabalot ako ng kaba at hindi ako mapakali habang tinatahak namin ang daang pinapagitnaan ng mga kahoy. I'm a hundred percent sure that there are a lot of changers skulking in the woods. Nakatingin ako sa labas. Si Selena ang nagmamaneho ng truck. Hindi ko alam kong bakit.
Hindi ko alam kung ilang kilometro pa bago kami makarating sa may mga establishemento at kabahayan. May mga bahay kaming nadaanan pero malayo sa isa't isa. Ang iba ay sarado, ang iba ay alam kong wala ng buhay. Gaya ng sabi ni Phoenix, may iba pang survivors sa loob ng mga bahay na natatakpan ng kurtina o tabla ng kahoy ang mga bintana. I'm now living outside the city where I grew up. The town of Selena is called Granjero. I don't know what it means but I think it has something to do with farms. Why? Because they have wide farmlands. It's part of Hawkins City.
I closed my eyes and remembered my neighborhood. God, how I missed our streets, our house, our neighbors, my family. May pag-asa pa kayang makabalik ako doon?
"I think we have to find barb wires." Ani Phoenix na nasa shotgun seat ngayon.
Before we head out ay tinakpan namin ang bintana ng sasakyan ng hindi gaanong makapal na plywood. Na I'm sure wala ring silbi kung ilang dosenang changers ang susugod sa amin.
It was Phoenix's idea. I don't know what's his job before the outbreak happens but I can say that he's good with everything. Nalaman kong may sariling bahay pala sya in the city that is next to mine. He's living in Velleity City. Titira lang sana sya ng ilang araw sa bahay ni Selena para may kasama sya. Sa araw na nakita nila ako ay galing sila non sa bahay ni Phoenix para kumuha ng ilang gamit. Lucky that they were together during the outbreak. Unlike me, one unlucky woman.
"For what? The walls are high enough. Shit." Bulalas ni Selena nang may masagasaan kaming Changer.
May mga iilan ng sumusulpot sa daang tinatahak namin, siguro'y dahil sa tunog ng sinasakyan namin. I muttered prayers. I hope that we can survive this day.
"Hindi tayo pwedeng maging kampante, Ma." Sabi ni Phoenix habang ang siko ay nakatukod sa bintana at ang kanyang kamay ay nasa bibig.
"Fine. But we'll get what's on our list first." I agree.
"Gaano pa kalayo ang mapagkukunan natin ng mga nakalista?" I asked.
Nagkatinginan kami ni Selena sa rearview mirror.
"We're almost there. It's not that big though but I'm sure we can get what we need. We need to be back before 12pm." Aniya.
Tinignan ko ang relo ko, it's 6:30 in the morning and the sun is already high above. Nagkatinginan kami ni Phoenix sa side mirror pero nag iwas sya ng tingin.
Now, I can see establishments already. Garbage bins are everywhere, just like dead bodies and changers sniffling around. I can see dozens of them. I hope we can park in an area na walang masyadong changers. Some stores has broken glass doors. Nagpapahiwatig na may nauna ng pumasok doon. Inilibot ko ang tingin ko. The place is lifeless. There are stray dogs that I want to take with me which I surely can't. Poor pets. They lost their friends and families. Animals are alive, but I can't see any sign of humans out here. Maybe they're hiding or maybe there are none.
"Park there, Ma." Sabay turo ni Phoenix sa harap ng isang cake shop.
May mga nagkalat na sasakyan sa daan. Ang mga bintana ay may mga marka pa ng kamay at mga dugo. Ang iba ay basag. Ang eksena ay gaya lang sa nangyari sa lugar ko. Roastrel. That's the name of the place. Nabasa ko lang sa statue sa di kalayuan.
"Aide, wag kang lumayo sa amin." Sabi ni Selena bago tumigil ang sasakyan sa harap ng cake shop.
"May mga changers." Mahinang sabi ko nang makalabas ako ng sasakyan.
Mahigpit ang hawak ko sa baril ko. Beretta ang dala ko ngayon. My blade is on its sheath na nakatali sa beywang ko.
Four changers hobbled towards us from different directions. I can smell their stench from here. It's too strong. I want to vomit pero pinigilan ko. Merong papalapit pa lang pero sigurado akong matatagalan pa dahil hindi na makalakad ng maayos ang mga ito. Their loud moans and growls will surely hunt me in my dreams tonight.
Sabay na bumagsak ang apat na changers. Umalingawngaw ang putok ng baril at muntik na akong magtatalon sa tuwa ng matamaan ko ang ulo ng isa. Nagkatinginan kami ni Phoenix. Tig isa kami habang dalawa kay Selena.
"Let's move." Sabi ni Selena na nauna na.
Sumunod ako sa kanya habang si Phoenix ay sinisiguradong walang makakalapit sa Ford truck. I'm so freakin' nervous. Nilingon ko ang kulay puting truck. Si Selena ang may hawak ng susi. Makakahinga lang ako ng maluwag kung makakapasok muli ako sa sasakyan na yan.
Maganda na sana ang lugar maliban sa mga nakakatakot na ungol ng mga changers. Nakita kong may mga hawak na silang pamalo na hindi ko alam kung saan nila galing dahil bag at baril lang naman namin ang mga dala namin kanina.
Maingat ang mga hakbang namin, sa di kalayuan ay may nakita akong kumikinang. Buti nalang at walang masyadong changers sa dinaanan namin. Ilang metro pa lang ang layo namin sa truck.
Tinakbo ko ang kumikinang na bagay. It's a sword, maybe a japanese kind of sword. Maybe someone used it once to defend him or her self.
May dugo sa ilang bahagi nito. It's a good thing dahil hindi ko kailangang lumapit masyado sa changer. Hindi kasi pwedeng baril ang gamitin namin lagi. Ayaw ko namang makuha ang atensyon ng lahat ng changer sa paligid.
Galit ang mukha ni Phoenix nang makasabay muli ako sa kanila. Hindi ko na pinansin.
"We're here." Mahinang sabi ni Phoenix.
Napatingin ako sa tapat ng establishemento kung saan kami tumigil. It's probably ten meters from here. It's a drugstore. This is great dahil malapit lang.
"The doors are closed." Sabi ni Selena kaya napatingin ako sa glass doors ng kinaroroonan namin.
It's locked from the inside or maybe, hindi pa ito nagbukas during the outbreak. I doubt it. Maybe the staffs closed it when they've seen what's going on outside. At baka napakaraming changer sa loob. The thought made my whole body shiver in fear. No one dared to loot this small supermarket. Maybe because there were dozens of changers inside. Oh God, I wish I'm just exaggerating.
"Kung babasagin natin yan, makukuha natin ang kanilang atensyon." I stated.
"We'll go through the back door."
"Paano kong matrap tayo?" I asked, raising my brow to Phoenix.
"We'll open this door." Sabay turo ni Phoenix sa saradong pinto.
I'm sure pwede itong maunlock mula sa loob.
"Great idea. That will serve as our exit. Isa pa, hindi tayo mahihirapan dahil hindi masyadong malaki ang tindahan nato. Let's go." At nauna na naman si Selena.
Nilibot namin ang limang nakahilerang tindahan bago kami makarating sa likod. The hallway is dark. There are four closed metal doors. I can hear growls from one of those doors na nadaanan namin. Then we stopped in front of a door na bahagyang naka bukas. Unlike the other four doors. Kinabahan ako. Maybe there are other survivors inside. Or maybe there are changers who just went in.
Nauna si Phoenix this time, si Selena ang nahuli.
We went in carefully. I can smell the unique stinky smell of a changer. I recognized it right away. It was dark inside. There are boxes piled that almost reached the ceiling. We can easily grab them pero ang kukunin lang namin ay ang nasa listahan. Some of the box has no labels. At sure akong mahihirapan kaming maghanap sa mga nasa listahin dahil kailangan pa naming isaisahin ang mga box. But there are boxes of bottled water here. Pwede to para hindi kami mahirapan masyado. Isang kargahan lang.
Muntik na akong mapasigaw nang makitang may changer na wala ng buhay. Basag na ang ulo. It's where the stench came from.
I heard growls behind the door which I guess is a restroom pero dumiretso si Phoenix kaya sumunod ako. We passed three empty cubicles. We checked it first dahil baka may mga nagtatago doon. Pero wala.
From here, I can already see the racks full of stuffs that are on our lists and hear low growls from a dozen of changers or more.
It's like we are walking in a frozen lake that anytime will break and swallow us down. Tumigil si Phoenix.
"There are over a dozen of them. We will take them down one by one." He said na nagpahigpit sa paghawak ko sa samurai. "If you mess it up, we will leave you." Banta nya sa akin.
Tell me that after we are done here. Don't pressure me like this, damn you. Hindi pwedeng makagawa ng kahit anong ingay bago namin sila mapatumba isa isa. Hindi ko inakalang ito muna ang pagdadaanan namin bago makakuha ng mga kakailanganin. Things won't come easy, they say.
The groans went louder nang makapasok na kami at nakapagtago.
Nagkatinginan kami ni Phoenix habang nakadikit at nagtatago kami sa mga nakahilerang display ng mga grocery items. He counted from one to three before he went out of my sight. Shit. Ganun din ang gagawin ko. I turned to my left and the growl became clearer. Nanlaki ang mata ko when I heard the changer sniffling and growling. Umupo ako ng bahagya at sinilip ito. Naririnig ko ang kabog ng dibdib ko. Tinakpan ko ang ilong ko gamit ang isa kong kamay.
Nailagay ko na sa holster ko sa beywang ang baril ko.
Damn. The smell is suffocating me. I wanna throw up but I don't wanna mess everything and be left behind. The decomposing changer hobbled and before it found me ay tumayo na ako at sinalubong ang ulo nito ng espada. The sword went through its brittle head easily. I should stop describing these changers but this one lost its nose. The putrid changer went lifeless and before it made a loud thud, I catch it with my leg through its rotten side before slowly bringing my leg down. And now, my pants has sludge from the changer.
Pinagpawisan ako ng husto sa isang changer pa lang. I smelled a strong fragrance bago pa ako makalakad. Pero binalewala ko iyon. Maybe something spilled from the products.
Sa bawat hampas na naririnig ko ay malakas na mga ungol ang kasunod nito. Tingin ko ay nakukuha nina Selena at Phoenix ang atensyon ng iba dahil isa pa lang ang napatay ko.
I came across to one, sa gulat ko ay muntik na akong mawalan ng balanse pero umatras ako at mabilis na naibaon sa ulo nito ang dulo ng espada. Nakasuot ito ng kulay dilaw na polo shirt at may name plate. Nang matumba ito ay hindi ko na nasalo. It made a loud thud. Shit.
Nakarinig ako ng ungol na papalapit. Kaya inabangan ko ito. I hid beside the stall at nang makita ko na ang pinanggalingan nito ay sinalubong ko. I chopped it's head with the sword and I promised my self to never do that again because it's the grossest thing that I've done. Tatlo na ang napatumba ko. I saw Phoenix on the other section of goods. Hindi sya mukhang pagod gaya ko. Sumandal muna ako sa section kung saan naroon ang mga toiletries. I looked at the other side of the store, panting. I haven't checked the stalls on the other side yet.
Tinignan ko ang sapatos ko at nahagip ng mata ko ang perfume na nasa sahig. It's open and almost empty. No doubt, ito ang naaamoy ko kanina. At sino namang gagamit pa ng pabango sa ganitong kalagayan ng mundo? Hindi ko na ito pinulot.
I heard someone's heavy foot steps kaya napatingin ako sa dinaanan namin kanina. I thought it was Phoenix but I was wrong.
Our eyes met and I was left there with eyes wide open in disbelief.
"Gahhh!" I screamed when someone pulled my left foot kasabay ng pagkahulog ng mga wet wipes at tissue na nahawakan ko.
God, I don't wanna die today.