Nanunumbalik na ang gana ko sa story na ito! Tara try nating araw arawin ang update!
Umm I dunno why people ask me for Rain and Reino's story? :/ this is also their story if you've read my A/N's way back book 1 this story is not just about Lena and Aston but as well as Rain and Reino's.
Saka nalang pala muna ang kiligan factor ha? naisip ko kasi Book 3 na ito eh! kelangan ko ng tahiin ang kwento mula sa mga retasong kinalat ko ;)
_________________________________________________
Lena's POV
Dumating kami sa kampo na naidestino sa amin sa Tibet ng madaling araw naghanda na ang hukbo namin para sa gagawin naming pagsalakay sa kuta ng mga terorista sa may bulubunduking banda ng Tibet. Our troops planned a assault during the dawn to get them unprepared, maayos ang taktika na gagamitin namin obviously ay magaling ay may gawa nun.
I strapped a belt of grenades on my waist, three molotov cocktails and took my trusted SR-16 M4 with a King Arms MRE RAS.
Wraith came out from the trailer in an army suit. I smirked at him
"What?" he asked, hindi ko akalain na babagay din naman pala dito kahit papano ang normal na mga damit, akala yata ng mga hukbo namin kanina ay isang gothic rocksatr ang kasama kong dumating.
"Nothing, marunong ka din palang magdamit ng normal" I said, hindi lang niya ako pinansin as he smirked, tulad ko his eyes were burning with amusement. Ngayon alam ko na kung bakit ito ang ipinadala ni Kuya na kasama ko sa misyon na ito. Tulad ko din siya noon, a daredevil walang kinatatakutan kahit pa kamatayan. Ganyan ako...dati. Pero ngayon iba na ako eh, may asawa na kasi akong babalikan.
Pero hindi ko maidedeny na excited ang bawat himaymay ng pagkatao ko sa delikadong misyon na ito. I've always loved field work, the more dangerous it was the more yearning I had for it. At ang apoy sa mga mata ni Wraith ngayon ganoon din ang apoy sa mga mata ko noon, hindi ko maitatangging hanggang ngayon ay nae-excite pa din ako sa mga ganitong misyon. I'm Lena Cathena after all, it was years ago since I discovered that I'm not cut to be your ordinary damsel in distress, not cut to wear a pretty dress sitting in a flowery garden. Not your type of girl who should be adorned with precious stones.
Sinulyapan ni Wraith ang bitbit ko as he smirked
"Nice choice" he said, namangha ako ngayon lang ako nakakita ng taong marunong na um-appreciate ng magandang armas, si kuya ang turing niya sa mga armas niya ay tila basura na pwedeng palitan anytime...well my brother is deadly with or without weapons anyway. Hindi ako ganoon kabihasa sa hand to hand combat mas sanay akong may mga armas ako so I treat my weapons as my babies.
"What are you bringing?" I asked he smirked at me as he held his gun, namilog ang mga mata ko why it was a VFC SCAR-H Tan Airsoft Electric AEG Gun
"Just this, and...this" he said as he held another SRC G36K Electric Airsoft Gun AEG Rifle in his other hand
"And the weight?" tanong ko hindi biro ang bigat ng mga baril na iyon! Mawawalan din ng mga kwenta ang mga iyon kung sobrang bigat lang din, we need more than ammo in this mission we need muscle too.
"Case is made of plastic, only the butt and the barrel is made of aluminum. Ammo's explosive and armor piercing customized just for my needs" he said, namangha ako! Saan sa lupalop ng mundo siya nagpapagawa ngg armas niya? Well ano nga ba ang aasahan ko? the bastard was the one of the owners of the largest intelligence spyware in the world.
Why the hell would someone like him work for the Philippine Army then? Pinagmasdan ko siya...
"What?" he said
"Nagtataka lang ako kung ano'ng ginagawa ng isang katulad mo sa Pilipinas" I said, he just shrugged
"If not for your brother" he said "Long story, saka ka nalang magtanong" he smirked, nag-iba ang tingin ko kay Wraith, gone was his image of a circus freak weirdo to me, now it was like working with my brother, halos ganitong ganito din ang kapatid ko dati when we were both active in the field, mas nakikita ko na siya as my superior.
"Let's go, the men are on their planks, it's high time we give these terrorist a dose of their own medicine" he smirked "And take this" he said at inabot sa akin ang isang contraption na hindi ko maintindihan
"Ano 'to?"
"Open it" he instucted inside were grenades the size of a meatball
"That's a new technology, press the buttons according to the numbers sa case and it'll explode, what do you think?" he said napangisi na din ako
"Cool!" I said as he smirked at me
"Let's go then" he said.
***
Tanaw na namin ang kampo kung saan nagkukuta ang mga terorista.
"To your positions" I commanded the troops through my transmitter, this mission is gonna be messy.
"Wait for my signal before you infiltrate" I said tinanguan ko si Wraith as I jumped from the jeep, we took our positions ng biglang may rumadyo sa akin
"Major General! There's something amiss!" sabi ng isang kadete sa akin
"What?!" I blurted sumilip sa binoculars si Wraith at nagisang linya ang bibig nito, even his actions are tulad ng kay Kuya, no wonder magpartners ang mga ito noon, halos parehong pareho sila ng mga galaw.
"Damn" he said in a low tone napakunot ang noo ko it was a man dressed in a butler's suit na prenteng prenteng naninigarilyo sa labas ng kampo, at.... at....
nagkalat ang duguan mga parte ng katawan ng mga teroristang tinutugis namin sa paanan nito, nangilabot ako sa nakita, kapagkuwan ay lumabas mula sa kampo ang isang babaeng may mahabang buhok na nakaputi may hawak itong rifle sa isang kamay, kakaiba silang manamit.
"We're in deep shit" Wraith muttered
"With just those two? Dalawa lang sila at isa lang ang may armas!" I said, binabawi ko na pala ang unang assessment ko sa kanya, wala naman pala itong binatbat kundi isa't kalahating duwag!
"Troops! Move out!" I commanded at waring nagulat ito
"NO!!!" he screamed but it was too late gumalaw na ang first line troops namin para salakayin ang dalawa ngunit sa isang kisap mata...out troops were beheaded...ni hindi ko nakita kung ano ang naganap ng kumilos ang lalaking naninigarilyo at bigla nalang nagkalat ang parte ng katawan ng mga sundalo namin.
Damn it! Akmang susugod na din ang iba pang kadete namin ng magsalita si Wraith sa radyo
"Stand your ground! and don't move!" he said. A-ano bang ginagawa niya?! sa gulat ko ay iniwan niya ang mga armas niya sa sasakyan
"Ano ba ang ginagawa mo?!" I hissed, lumapit si Wraith sa mga ito, at nakita ko ang nangyari, may parang sinulid na pumaikot sa leeg at sa kamay at paa nito, I gasped aloud! Strings?! totoo ba ang nakikita ko? No not strings! those were micro-filiament razor wires.
Nabasa ko na sa ilang history books noong nag-aaral pa ako na may mga assassins noong sinaunang panahon na ang tanging gamit sa pagpatay ay mga wires, o matatalim na parang sinulid sa nipis na tulad ng nasa gitara ngunit sa ubod ng talim ay napakahirap gamitin. I shivered hindi ako makapaniwala sa nasaksihan ko, I never expected to encounter someone na gumagamit pa din ng micro-filiament razor wires sa pakikipaglaban! And by the looks of it waring napakabihasa ito sa paggamit nun, kaya pala nakagloves ang lalaki.
Nakita ko ang pagguhit ng dugo sa leeg ni Wraith, akmang kikilos kami ng sumenyas itong wag gagalaw.
"Who are you?" tanong ng lalaki kay Wraith
"UN's soldier, Zephyr Wraith Lavigne" he said calmly, nakita kong medyo umigting ang pagkakasilo ng leeg ni Wraith
"WRAITH!!!!!" I screamed saka ako nagpaputok hudyat upang sumugod ang hukbo namin
"LENA NOOO!!!!!" narinig ko pang sigaw ni Wraith ngunit parang slowmotion lahat sa mata ko ng mula sa rifle ng babaeng kasama nito ay parang baliw na pinagbababaril ang mga myembro ng hukbo namin, may pinindot din itong tila bomba na biglang sumabog sa dinadaanan ng ilan sa hukbo namin, ang ilan ay nasilo din ng armas ng lalaki ngunit napakawalan nito si Wraith na duguan.
Hindi ko namalayan kung paano nakalapit ang lalaki kanina akmang papaputukan ko siya ng makita kong magkalasuglasog ang baril ko sa kamay ko maging ang mga iba ko pang armas. At bumuhos sa akin ang dugo ng mga kasamahan kong nagtangkang sumagip sa akin, harapharapan ko silang nakita kung paano magkalasoglasog at waring naulanan ako ng dugo ng mga ito. Waring nanginig ang buo kong kalamnan ng hindi ako makagalaw, sugatan si Wraith at gumagapang patungo sa amin, patay na ang iba pa naming kasamahan, sa isang kisap-mata lamang nangyari ang mga iyon.
"Checkmate" he said, akala ko ay katapusan ko na ng bigla nalang itong mawalan ng malay, ng hatawin siya ng likod ng baril ng babaeng kasama nito.
"Idiot!" she mumbled as she carried him towards a descending chopper, nanatili lang akong nakamasid lang, hindi ako makagalaw. Tinapunan ako ng tingin ng babae saka ito sumakay sa helicopter as the ascended and flew away from that bloodbath.
Aston's POV
"Job's done master" Zickhaela said over the phone habang nakaupo ako sa bahay. Nagbago ang isipan kong sundan si Lena, mas malaking gulo lang iyon sa pamilya ko.
"Report" I said
"Only Slade and I went to the mission Sir. Slade is an idiot he almost killed Leiutenant General Wraith Lavigne" she said, dapat pala sana ay tinuluyan na niya ito eh, pero teka---
"You encountered UN's troops?" bulalas ko
"Yes sir, fortunately I recognized your wife from the pictures in the mansion so she was unharmed, we're terribly sorry for our miscalculation sir!" she blurted, damn...
"Very well. So you eradicated UN's troops too?" I said
"By mistake...sir.." nanginginig nitong sabi, wala na akong pakialam sa kung ano man ang mangyari sa kanila ang mahalaga ay ligtas si Lena
"We had no choice when they started attacking us sir, we wiped out the terrorists for them yet they attacked us, we had to---"
"It's fine Zick. Take Slade with you an retreat to the island until the heat by UN is off around you, we can't risk it. How about my father?" I asked
"I think he knows sir..." she stammered
"Damn..." I muttered "Thank you Zick. Dismissed" I said, saka ako tumayo. Now all I have to do is to contain the news. Ng biglang umilaw nanaman ang monitor. I answered the call, along with it was a video kung ano ang naganap sa Tibet kaninang madaling araw. Slade and Zick were Britain's Deadliest assassins, yet the most stealth with their talents. Ang kailangan ko lang gawin ngayon ay itago mula kay Lena ang ugat ng nangyari kanina. And discover who inside the UN is incharge of the AFP para masiguro ko kung ano ang misyong napupunta sa asawa ko.
"The round table found out about your little merry jamboree out there Volt" a voice came out ng matapos ang video
"I didn't know na kaya mong i-risk ang kapayapaan natin sa UN para lang sa asawa mo" he said
"It was an accident, UN attacked my men" I defended Slade and Zick
"Because you butted into their business!" he said
"I had to do what I had to" I said at nag-iwas ng tingin dito
"All for that girl. Ano ba ang meron sa babaeng iyan Aston na kinalolokohan niyo ni Drei?!" he demanded
"Just shut up. Should you really be concerned about my fuss kung hindi mo pa din alam hanggang ngayon kung sino ang ka-alyansa ni Drei na nagtraydor sa iyo sa Round table?" I said nagtiim ang bagang nito, bagama't nasa mga kamay namin si Drei ngayon hindi namin alam kung sino sa Round Table ang kasamahan nito at mapanganib pa din itong maituturing, kaya naman limited na tao pa din ang nakaka-alam kung saan namin ito tinatago, dahil paniguradong gagawa ng paraan ang mga kasama nito para iligtas ito at mapatay akong tuluyan.
Kapag nangyari iyon walang ibang hahalili kay Papa kundi maging ang head sword dahil kahit gaano pa ito kasama ang posisyong ini-aatas sa amin ay by Birthright. Ang palagay ni Drei ay sa kanya nararapat ang posisyon na iyon dahil siya ang panganay ngunit ako ang legal na Martins kaya sa akin iyon ipinamana. Kung hindi dahil doon, hindi magtatanim ng inggit sa akin si Drei at hindi niya kami guguluhin ni Lena. Ngunit kahit pa ibigay ko sa kanya ang posisyong iyon ay sadyang malalim na ang poot sa akin ni Drei at kukunin at kukunin niya sa akin si Lena.
Malalim ang ugat ng sigalot naming magkapatid, lalo na't napakalawak ng sakop nito at hindi ko hahayaang madamay si Lena sa gulong ito
"I am warning you, wag na wag niyong idadamay si Lena o ang pamilya niya sa gulong ito, magsisisi kayo" I said. Napabuntong hininga ako at pumunta sa verandah...
Halos maghapon na akong nakaupo doon.
Malaking pagkakamali ang ginawa ko ng pakasalan ko si Lena... sa ginawa kong iyon mas lalo lamang siyang madadamay sa sigalot ng buhay ko, nagkamali din akong ipakita sa iba kung gaano siya kahalaga sa buhay ko... for my enemies would use her against me. I am doing my hardest to detach my own emotions from her, to erase my feelings for her... that way ay hindi na siya madadamay pa sa gulo ng pamilya ko, ng responsibilidad ko at ng mga kaaway ng pamilya ko. Napakaraming gulo ang nakatali sa kamay ko... at mas gugustuhin ko pang mabuhay nalang ng malayo sa kanya kaysa madamay siya sa mga gulo ko.
I can't even tell her my reasons... because half of me thinks that she'll be too stubborn to accept it and half of me thinks she won't care anyway.
"Really now Aston? Pinakasalan mo si Lena kahit alam mo ng hindi ka niya mahal? Na gusto lang niyang maghiganti sa iyo? Hinding hindi ka na niya mamahalin pa Aston! Ang martyr mo naman! Ilang taon pa ba ang kelangan mo para maintindihan na hindi talaga kayo para sa isa't isa?"
Waring naririnig ko pa din ang boses ni Drei sa tenga ko, ang tawa nito...at ang mga sinabi niya... at sumunod dito ay ang mga salita ni Lena noon...
"Pinlano naming lahat iyon ni Kuya Rigid para lumabas ka sa pinagtataguan mo. At ganti ko na din iyon kay Aston sa nangyari sampung taon na ang nakalipas. Wala akong damdamin para sa kanya, wala akong pakialam malumpo man siya o hindi, pero hindi siya pwedeng mamatay dahil ako ang malalagot sa Britanya"
Damn...
"My work is everything, ng iwan ako ni Aston ten years ago nagbago na ang lahat, I am not the same Lena I used to be parte ng paghihiganti ko ang pagpapanggap ko, I was hitting two birds with one stone, fulfilling my duty as the Major General and inflicting the pain he inflicted on me ten years ago"
I clutched my chest ng mahirapan akong huminga habang naaalala ko pa din ang lahat...
"Gusto ko siyang hiyain sa publiko, ng mawala ang lahat sa kanya. Then I'll leave him hanging, pinagastos ko siya ng isang napaka enggrandeng kasal sa harap ng media at pati ang knighthood niya ay itinaya niya pero lahat ng iyon ay pinlano ko para makapaghiganti sa kanya, I am a major general at sino naman ang gustong makasal sa isang lalaking muntik ng malumpo?"
A part of me wants to believe that those were all lies... but a part of my heart is scared to trust her again. Her words almost destroyed me, natatakot ako... natatakot ako na ipagkatiwala ang puso kong muli sa kanya dahil alam ko sa sarili ko na oras na pinapasok ko siyang muli...hindi ko na kakayanin kung ano pa ang maaari niyang idulot muli sa akin...
Naputol ang pagmumuni muni ko ng marinig kong bumukas ang pinto ng condo ko. Lumingon ako it was Lena. I eyed her... kanina pa dapat siya nakabalik, pero ng pagmasdan ko ang mga mata niya...
Tulala ito...
Nilukob ng pag-aalala ang pagkatao ko.
"Lena?" I asked, ni hindi man lang nito nabuksan ang ilaw sa bahay at dumadusdos siyang paluhod sa carpet, lumapit ako sa kanya at nagulat ako ng makita ang luhang umagos sa mga mata niya...
"Its all my fault..." garagal na sabi nito, hindi ko maintindihan. Ano ba ang...
"I gave them the orders...ngayon ay wala na sila..." she continued
"They died because of me...I was careless..." patuloy na sabi nito habang umaagos ang luha sa mga mata nito, naestatwa ako sa kinatatayuan ko...
Naikuyom ko ang mga kamay ko and bit my lower lip until they hurt. It wasn't her fault...it was my fault! Kung hindi ako nakialam...hindi sana mapapatay ni Slade at Zick ang mga kasamahan niya. Pero ginawa ko lang iyon para...para masigurong ligtas siya...
"Namatay silang lahat...because of my incapability...Aston...ano'ng mukhang maihaharap ko sa pamilya nila..." hagulgol nito, as if on instinct I took her in my arms as she sobbed. Waring pinupunit ako ng konsensya ko...hindi ko inakalang ganito ang magiging bunga ng lahat.
"Sugatan si Wraith at hindi ko alam kung may mabubuhay pa sa ibang kasamahan naming critical ang lagay...ang tanga ko, ang tanga tanga ko...sana pala...sana pala..." hikbi nito
"Shhhh...tahan na...hindi mo ito ginusto Lena...walang may gusto ng nangyari." pang-aalo ko sa kanya
It was my fault...
I carried the crying Lena to our bedroom, yes our bedroom at hinayaan siyang umiyak sa balikat ko. She could cry all she wants nandito lang ako, hindi ko siya iiwan...hindi ko pala talaga siya kayang iwan.
Kahit gaano pa kasakit ang pwedeng maging balik sa akin ng ginagawa ko ngayon. Bahala na...I guess I'll endure every hurt...everything...all for her.
__to be continued.
next time nalang ulit yung kilig moments at yung kay Rain at Reino kelangan ko ng ayusin ang mga gulo eh gulong halos nakalimutan ko na since book 1