Parker'sPoint of View
Tumakboat magtago. Sa loob ng dalawang araw yan ang ginagawa ko. Salabing-anim na taon ko sa mundong ito ay ngayon lang ako nakaramdamng ganito katinding takot. Ganito siguro ang pakiramdam ng mgakarakter sa mga horror movies na napapanood ko.
Itsucks right? Tama nga talaga si Robbie, noon pinapanood ko lang anghorror movies pero ngayon parang ako na mismo ang karakter nanakikipaglaban para sa kanyang buhay. Ang kaibahan nga lang, totohannato. Walang script. Walang pause. Walang Cut. Kung oras mo na, orasmo na.
"ParkerImperial mahahanap parin kita kahit saan ka magtago!"
Kungako ang karakter na nasa bingit ng kapahamakan, siya naman angdemonyong maaaring maging sanhi sa kamatayan namin.
Nabuhayako sa mundong to na may magandang pananaw sa mga bagay. I was thelittle girl who believed that all things are bright and beautiful, Oonga't walang perpektong tao dahil ang lahat ay nagkakasala perohindi ko naman inakalang may mga tao palang aabot na sa puntongnakahanda na silang pumatay ng mga taong walang kalaban-laban.
Allthings are bright and beautiful? Big No.
Dalawangaraw na ang nakakaraan, kung tatanungin mo ako kung ano angpinaka-kinatatakutan ko, siguro Multo at Kadiliman ang magiging sagotko.
Perongayon, wala na akong ibang kinatatakutan pa kundi tao.
Paanonga ba umabot ang lahat sa ganito?
"Parkeryou have to focus and memorize okay? Hindi naman to mahirap kungiisipin mong hindi." Nakangiti niyang paalala sa akin habangnilalagyan ng highlights ang mga formula na nasa libro ko.
"Honestyis the best policy Grey, ngayon pa lang sinasabi ko nang hindi madaliang trigonometry." Napasandal na lamang ako sa kinauupuan ko'tnapabuntong hininga sabay gulo ng mahaba kong buhok. Hay naku, bakitpa kasi ako pinanganak na bobo pagdating sa Math.
"Okayganito, kung hindi mo talaga kayang imemorize edi sipain mo nalangang upuan ko bukas para maiabot ko sayo ang test paper ko. O diba?Copy-paste lang?" Mahina niyang saad habang nakangiti ngnakakaloko.
Ibinabako ang librong hawak ko at sinmaan siya ng tingin. Kahitstudent-council president, andami paring kalokohan nitong si Grey.Pero ang sweet naman ng boyfriend ko, pinapakopya pa talaga ako saexam.
"Wagmo nga akong tingnan ng ganyan, pag ako masyadong nagandahan sayokakaladkarin kita patungong simbahan." Ngumisi siya na para bangnagpapa-cute at mariin akong tiningnan sa mga mata. Mag-iisang taonna ang relasyon namin pero hindi ko parin mapigilang mamula sa mgasinasabi niya.
"Cheatingis not my style Grey," Giit ko. "At ano papakasalan mo ako?"Biro ko sa kanya.
Bahagyasiyang tumawa't napailing-iling."Asa ka pa. Kakaladkarin kita sasimbahan para pabendisyunan. Nagmumukha ka ng mamaw eh." Sa sinabiniyang iyon ay agad na nawala ang ngiti sa mukha ko. Alam kongnagbibiro lang siya pero nakakainis parin kaya hinampas ko na lamangsiya ng libro. Nakakainis talaga siya minsan!
"Perosyempre joke lang yun," Tinanggal ni Grey ang beanie sa ulo niya'tisinuot ito sa akin. Hinintay niyang ngumiti ako ngunit patuloy kolang siyang binigyan ng matalim na tingin. Tahimik lang kaming dalawahabang nagpapalitan ng tingin, siya abot tenga ang ngiti kaya angsingkit niyang mga mata ay halos hindi ko na maaninag. Samantalangako, halos mag-abot na ang dalawang kilay.
"Ngitika na bilis! Ayiee! Ngingiti na 'yan!" Panunukso sa akin ni Greyhabang nakangiting aso kaya hindi ko na napigilan pa ang sarili kongmatawa. Bago ko siya nakilala, hindi ko inakalang makakaramdam ako ngganito, na kahit nakatingin lang ako sa kanya ay masaya na ako. Imay be young but im pretty sure that I love this guy.
"Anglibrary ay lugar para mag-aral at hindi para maglandian. You shouldknow that Grey," Biglang umupo sa harapan namin ang isang lalakingnakasuot ng varsity jacket. Naliligo siya sa sarili niyang pawispatunay na kakatapos lang niya sa paglalaro ng Basketball.Napakatalim ng tingin niya sa amin lalong-lalo na kay Grey.Pinanlisikan ko siya ng mata pero si Grey, ngiti lamang ang itinugonsa kanya. "Parker mag-aral ka. Di ka pwedeng bumagsak kung gustomong matanggap ka sa New York." Paalala niya sa akin at bago umalisay ngumisi pa siya. Aish! Kailangan ba talaga niyang banggitin angtungkol sa New York?! Nanadya na talaga siya!
"Bakitba ang laki ng galit ng Kuya Dominic mo sakin? Magkaibigan naman kaminoong freshmen pa tayo ah?" Aniya pero bilib ako sa kanya kasi sakabila ng inaasal ng kuya ko sa eh nagagawa parin niyang magpasensya.
"Kasithat time hindi pa kita boyfriend. My brother doesn't really hateyou. He doesn't like my boyfriend which just so happens to be you."I honestly told him. Let me tell you what are the perks of having mybrother as a classmate in this boarding school; Nothing.
Ourschool, Provident high isn't an ordinary one. Provident High is anexclusive school for the elite which happens to be located in asecluded island. Weird right? But nang dahil din dito isa kami sanaging mga pinaka-respetadong skwelahan sa buong bansa. Dahil nasaisa kaming islang malayo sa siyudad ay nakakapag-focus kami sapag-aaral. Isa ito sa mga dahilan kung bakit dito kami pinag-aral ngmga magulang namin, Quality Education. Minsan nakakahome-sick atnakakapagod pero worth it naman kasi sigurado na ang future namin.And because malayo kami sa bahay ako parati ang nakatoka sa laundrynamin ni Kuya. Para na nga niya akong ginagawang alila dito.
"Tekaano yung tungkol sa New York?" wala na ang ngiti sa mukha ni Greykaya bahagya akong nagtaka.
"Uhm,noon kasing bata pa ako, pangarap ko na talagang mag-aral sa FilmSchool so I decided to send out an application"
"Bakitsa New York pa? Madaming film school dito sa Pilipinas, dito kanalang. Mahirap para sa ating dalawa kung mag-aaral ka sa malayo,"nabigla ako sa naging reaction ni Grey. Akala ko magiging supportivesiya pero I find it very sweet na ayaw niyang magkahiwalay kami."Mauna na ako, inaantok na kasi ako. Goodnight Parks" hindi ko nasiya napigilan pa nang bigla niyang kunin ang mga gamit niya at agadna lumabas ng library. He looked pissed kaya hindi ko maiwasangma-guilty.
"Mukhangbadtrip tayo Parks ah?" dumating ang bestfriend kong si Carly.Kapansin-pansin ang napakalapad niyang ngiti habang dala-dala angisang bouquet ng bulaklak. "Grey didn't like the idea of me goingto New York for college but it's not a big deal," pinilit ko nalamang ang sarili kong ngumiti sa kabila ng pamo-mroblema. "So, whogave you the flowers? Ikaw Carly ah, may boyfriend ka na pala, di moman lang sinabi!" Panunukso ko.
"Parkeyhulaan mo sino nagbigay nito!" Carly grabbed a chair and sat besideme. Halos mangisay ito sa kilig. Just to be sure, bahagya konginilayo ang sarili ko mula sa kanya, may tendency kasi na manghampassi Carly kapag kinikilig. Pre-emptive measure muna, ayoko na ulitmagkaroon ng pasa.
"Hmmm.Let me guess, si Blake no? Sinasabi ko na nga ba't crush mo dinsiya eh! Infareness bagay—" Hindi ko na natapos pa ang sasabihinko nang bigla na lamang dumating si Miki. Ang isa pang bestfriendnamin.
"Asus!Pa suspense-suspense pa! Sa kuya mo yan galing. Nililigawan na niyasi Carly!" Anunsyo ni Miki na labis kong ikinagulat. Si Carly namanhayun, kilig na kilig na halos magmukha ng kamatis dahil sa sobrangpamumula ng mukha. Aware ako na crush niya ang kuya ko pero malihimkasi yung loko kong Kuya eh.
Hindiko namalayan na nakanganga parin pala ako. Humanda talaga si Kuyaoras na umiyak si Carly nang dahil sa kanya.
Abalakaming tatlo sa pagk-kwentuhan nang bigla na lamang kaming sinita nglibrarian. Oo nga pala, library nga pala to. Tsk tsk, 'to talagangbibig namin wagas kung dumaldal.
"Maka-alisna nga dito. Ang ingay niyo" Hershel, the most popular and at thesame time the meanest girl in school blurted out. We all looked ather as she was gathering her stuff, kapansin-pansin ang pagigingbadmood niya. Parang alam ko na bakit, simula pa lang kasi noon aymay gusto na siya sa Kuya ko, siguro narinig niya ang sinabi ni Miki.Nagkatinginan kaming tatlo at natahimik nalang.
"Guysmauna na ako, makikipag-ayos muna ako kay Grey," Paalam ko ngunitsabay na napailing-iling ang dalawa. "Bakit? May problema ba sagagawin ko?"
"Parksfirst time niyo tong magka-misunderstanding diba? I suggest youshouldn't make the first move. Ikaw ang girl, ingatan mo ang pridemo 'te" Sabi pa ni Miki at agad na nakipag-high five kay Carly.Nakakainis, ganito ba talaga kapag may relasyon, andaming kailangangisaalang-alang? Kaka-stress pala magka-lovelife eh.
"Okayso what should I do?" I asked at itinuro lamang ni Carly si Dixonna nasa pinakalikurang bahagi ng library. Dixon is Grey's roommateand at the same time closest friend. Unlike Grey, isang loner siDixon. Mahiyain, mabait and at the same time napakatalino. Naaawa akosa kanya kasi isa siya sa mga parating nabu-bully ng ibang students.
"HiDixon! Pwede bang humingi ng favor sayo?" Lumapit ako at umupo satapat niya. Tumingala naman siya at agad na inayos ang makapal nasalaming suot niya magmula pa noong freshmen kami. Gaya ng dati,hindi niya magawang makatingin sa akin ng direst pero ngumiti siyasakin.
"K-kilalamo ako Parker?" Tanong niya kayat nginitian ko na lamang siya ngnakakaloko.
"Whywouldn't I? Bestfriend mo kaya ang boyfriend ko and speaking ofGrey, pwede bang paki-tingnan kung okay lang siya? Nag-aalala kasiako sa kanya eh." Napatingin sa paligid si Dixon at pagkuwaytumango.
"Ah,o-oo sige sure" Nauutal nitong sambit at dali-daling tumayo ngunitsa sobrang pagmamadali ay aksidente niyang nasagi ang isang lalakengnakaupo sa isang tabi.
"Dixonnaman eh! Dahan-dahan lang!" Mainit yata ang ulo ng lalakeng to.
"Chillka lang Robert." Pumagitna na ako sa kanila ngunit sinamaan langako ng tingin ni Robert.
"Bakit?"Inosente kong tanong.
Bumulusokang hangin palabas ng ilong niya. "Robbie ang pangalan ko hindiRobert! Saan nanggaling ang ERT?! Saan napunta ang BBIE?! Sinaktan moang puso ko Parker, break na tayo." Isinuot niya ang kanyangheadphones at napahawak sa kanyang dibdib. Natawa na lamang ako.
ClassicRobbie. Lord of the Toyo.
*****
Nakarinigako ng malabong sigawan kayat dahan-dahan kong idinilat ang mga matako at iniangat ang ulo ko. Kinusot ko ang mata ko at dahan-dahanginiunat ang kamay ko. Lechugas nakatulog pala ako dito sa library.Alas-dos na pala ng umaga pero nag-iisa na lamang ako dito. Wala anglibrarian, wala sina Kuya at maging ang ibang mga studyanteng gayanamin ay nagpupuyat para sa darating na midterms.
"Closethe door! Close the freaking door!!!"
Gulatna gulat ako nang biglang dumating ang hingal na hingal na sina Miki,Carly at Kuya. Tumatakbo sila at parang takot na takot habangnagsisigawan.
Dali-dalingsinara ni Kuya ang pintuan ng library at hinarangan ito ng mga upuan.Bigla akong nanlamig sa kaba. Andaming tanong sa isip ko ngunitnangingibabaw ang takot. Anongnangyayari?
"Stayback and keep quiet!" Aligagangsambit ni Kuya at dali-dali kaming pinaatras.
"K-kuyaanong nangyayari?" mahinangsambit ko ngunit itinaas lang ni kuya ang kamay niya na para bangpinapatahimik ako. Napatingin na lamang ako kay Carly at mas laloakong kinabahan nang makitang umiiyak siya at habang nanginginig satakot.
"H-hindinatin siya dapat iniwan."Paulit-ulit na sambit ni Miki habang humahagulgol.
"Shhhh!!!" Sitasa kanya ni Kuya na halatang natatakot rin.
Biglakaming nakarinig ng isang tili ng babae. Kasabay nun ay ang kanyangpalahaw. Nanlaki ang mga mata ko. Bumilis ang tibok ng puso ko dahilsa takot.
Kilalako ang boses na yun.
"Eliza" mahinangbulong ko. Ramdam ko ang takot mula sa sigaw at palahaw niya.
"Bitiwanmo ako! Tulong! Tulong! Parang-awa niyo na tulungan niyo ako!" Mulingsigaw ni Eliza kayat sa labis na pagkabigla koy napahawak na lamangako sa bibig ko. Sigaw lang ng sigaw si Eliza habang humihingi ngtulong. Tanging boses lang niya ang naririnig ko ngunit takot natakot ako. Mistula akong nanigas sa kinatatayuan ko.
"Makethem stop! make them stop!" iyaknaman ni Carly habang tinatakpan ang tenga niya.
Nakarinigkami ng ilang kalabog. Kasunod nitoy mga bakas ng kamay na para banghumahampas sa pintuan ng mismong library. Dahan-dahang napaatras sikuya palayo sa pintuan. Sinenyasan din niya kaming umatras.
"Helpme! Help me! Parang-awa niyo na buksan niyo to!" Sigawng sigaw si Eliza mula sa labas habang kinakalampag ang. Pilit niyangbinubuksan ang pintuan upang makapasok sa kinaroroonan namin.
"ATEPARKER BUKSAN NIYO TO! PAPASUKIN NIYO AKO! TULUNGAN NIYO AKO! ATEPARKER!" Unti-untingtumulo ang luha ko nang marinig kong isinigaw ni Eliza ang pangalanko. Nang dahil sa takot ay sandali akong nanigas sa kinatatayuan ko.
Biglaakong niyakap ni kuya "Shhh!Shhh! dont listen" mahinangbulong niya at pilit na tinatakpan ang tenga ko. Takot na takot naako, ayoko na.
"TULONG!TULONG!"
Mistulaakong nahimasmasan kaya dali-dali akong tumakbo papunta sa pintuanupang buksan ito ngunit bigla na lamang akong hinila nila Kuya upangpigilan. "ATEPARKER! ATE PARKER! GUYS BUKSAN NIYO TO! PLEASE! PARANG AWA NIYO NA!"Muling sigaw ni Eliza na takot na takot.
"Eliza!" Sigawako ng sigaw gusto ko siyang tulungan.
"Parkerno! Parker dont open the door!" Sigawnila Kuya at Carly.
Pinilitakong kumawala mula sa kanila ngunit di ko kaya. Wala akong magawakundi mapaiyak na lamang. Muli kaming nakarinig ng isang malakas natunog. "Eliza!Eliza!" Sigawako ng sigaw habang unti-unting lumalabo ang lahat.