Birkaç kelimeyi serbest bıraktı Wu.
“Aklımı bu kadar karıştıran ne, anlamıyorum? Yaptığım her şeyden şüphelenir oldum. Şuan seviştiğim adam hakkında neden hiçbir şey bilmiyorum!”
Model gülümsemesini bozmadan bakışlarını hafifçe solundaki gözlere çevirdi.
“Bir modelim. Bunun gereği olarak fiziğim oldukça kullanışlı. Bu kadar bilmek yeterli. İnlemek için bir isim gerekiyorsa…” Duraksadı ve gözlerini tavana çevirdi. “Edison. Bunu biliyorsun.” Modelin dudaklarından dökülen kıkırdama yöneticinin kulaklarını zor buldu.
“Bundan bahsetmiyorum. Seninle özel anlar paylaşıyoruz. Ama herhangi birinden fazla bilgim yok!”
Modelden bu sefer daha yüksek bir kıkırdama duyuldu.
“Benim için de geçerli bu. Neden tek taraflı bakıyorsun ki? Eşitiz anlayacağın. Bir sorun olduğunu düşünmüyorum. Sadece sevişiyoruz.”
“Sadece sevişiyoruz?” Yönetici de kıkırdadı. “Neden bu kadar açık sözlüsün? Her istediğini yapar mısın?”
Edison tek kaşını kaldırdı.
“Wu! Sanırım şuan benden bir şeyler öğrenmek için bir taktik kullanıyorsun!”
“Zekiceydi. Kabul et! Sadece diğerlerine göre fazla zekisin!”
…
“Eşit değiliz!” Model yöneticiye döndü. Ne demek istediğini sordu gözleriyle. “Eşit değiliz. Sen benim adımı biliyorsun. Gerçek adımı. Bana ismini söylemeye borçlusun.” Genişçe gülümsedi.
“Pekala. Bu kadar kolay olmamalı. Bunu baştan beri biliyordum. Seninle tanışmadan önce de… Ve herkes biliyor Wu. Bu bana özel bir şey değil!”
Wu modelin söyledikleriyle gerildi. “Ancak… Gerçekten istiyorsan bana bir sırrını ver! Sırrıma karşılık sırrın! Çok adil!”
…
Model parlak gülümsemesi ile kendisine bakan adama yaklaştı.
‘İlk öpücüğümüz.’
Aklından geçirdi ve susturdu düşüncelerini. Şefkatle bakan gözlerin sahibine bıraktı kendisini.
O gece yoğun bir karmaşıklıkla sevişti iki adam. Bir nefes sonrasını düşünmeden…
Birbirlerinin nefesinde dinlendiler.
İki büyük sırrın ortaya döküldüğü gece…