inner demons

'Gaan we nou naar huis?'

'Noa, kappen nou met dat gezeur. Het komt zo langzamerhand, me strot uit!' Kees ramt uit frustratie, zijn hand tegen het stuur van de rode Fiat panda. Als de toeter af gaat, schrikt hij zich wezenloos. Hun voorganger schrikt ook en steekt boos zijn middelvinger naar zijn achterligger op. Kees maakt een gebaar terug. Dat lijkt op sorry. Maar het had net zo goed, rot toch op kunnen zijn. Rosa, wordt door de gehele commotie wakker en haalt de oordoppen van haar I pod uit haar oren. Het klassieke muziekstuk wat op staat, het Lacrimosa III Sequentia. Zet ze even op pauze. ' Oké, wat is er aan de hand mannen?' Ze kijkt naar Kees, die met een sago kop naar de weg staart en ze kijkt via haar spiegel naar Noa. Hij zit op de achterbank, met dezelfde expressie op zijn gezicht naar zijn moeder te kijken. ' Ik wil naar huis mam. Ik ben het helemaal zat, om in die klote auto te zitten.' 'Let op je taal gebruik Noa. Het is nog maar een uurtje rijden en dan zijn we thuis.' 'Kan die klote panda, niet wat harder ofzo?' 'Noa, Shut up!' Kees wordt zo kwaad, dat hij bij de inhaal manoeuvre bijna een bestelbusje raakt. Hij rukt zijn stuur woest naar rechts, om het voertuig te ontwijken. Hij botst daardoor, bijna tegen een nietsvermoedende bestuurder die op de rechter baan rijdt. Hier en daar, toeteren andere bestuurders naar de rode auto. Die nu met gierende banden, tot stilstand komt op de vluchtstrook. Kees draait zich om naar zijn zoon. ' Als je niet stopt met je gezeur, dan loop je maar naar huis begrepen?' Noa haalt ongeïnteresseerd zijn schouders op en kijkt naar buiten. Rosa is het zat. 'Ik rijd vanaf nu wel verder. Want ik wil graag, in een geheel veilig thuis komen. Kees stapt uit en ramt de deur van de bestuurders kant hard dicht. Daarna moet de deur van de passagiers kant het ook ontgelden. Rosa neemt plaats op de bestuurdersstoel. Ze doet haar spiegels goed en geeft rustig gas. In alle rust voegt ze de auto weer in op de snelweg. Ondertussen zet ze de radio aan, op haar favoriete radio zender Classic FM.

Ze zijn een week te logeren geweest, bij haar zus Sofie in Brabant. Het was een hele gezellige fijne week alleen, Noa die aan het puberen is heeft de gehele week lopen klagen. Hij speelt in een band en dat is het enige wat Noa interesseert. Noa is een einzelgänger gaat graag zijn eigen weg zit uren op zijn kamer te drummen en komt alleen naar beneden als het eten klaar is. Om daarna gelijk weer naar boven te gaan om verder te drummen. Op school loopt hij de kantjes er van af. Rosa vindt het enorm jammer want ze weet dat haar zoon goed kan leren. Maar nu hij bezig is, met de band laat hij zijn school links liggen en gaat volledig op in de rock wereld waar hij zich in begeeft. Zijn vrienden hebben een niet al te goede invloed op hem. De conrector van Noa zijn school had Noa betrapt op het roken van een joint. Hij kreeg drie weken huisarrest maar Noa interesseerde het geen ene reet. 'Hij haalde een foto tevoorschijn van zijn ouders in jongere jaren die hij had gevonden in een plakboek. Op de foto stonden zijn ouders in hippie kleding met een dikke joint in hun handen. 'Stelletje Hypocrieten, jullie blowden zelf vroeger ook.' Rosa had hem verbijsterd aan gekeken. Sprakeloos was ze.

Rosa dacht, dat een weekje met zijn drietjes in de gezonde buitenlucht hun goed zal doen. Maar dat had ze helemaal verkeerd in geschat. Nu zat ze met een chagrijnige man en een nog meer chagrijnige puber zoon in de rode panda op weg naar huis. Tien minuten later en nog veel kilometers weg van huis geeft Noa aan dat hij moest plassen. Rosa neemt de afslag, naar het dichts bijzijnde benzine station.

Nu dat zijn ouders alleen zijn, kunnen ze even met elkaar praten. 'Ik weet echt even niet, wat we met Noa aan moeten hoor schat.'Hij haalt echt het bloed, onder mijn nagels vandaan.' 'Lieverd laat die jongen nou gewoon even, hij mist zijn zus en hij zit midden in zijn puber tijd. Hoe meer je hem op zijn vel gaat zitten hoe erger het wordt. Wij zijn ook jong geweest. We hebben ook geblowd en stomme dingen gedaan. Het komt echt wel goed met hem.'Rosa laat haar gedachten langs de streken van haar zoon gaan en doet een klein schiet gebedje dat het echt allemaal goed komt met Noa. Ze durft het niet tegen Kees te zeggen, maar ze maakt zich net zoveel zorgen om hem als haar man.

Rosa besluit om een bak koffie te halen. Ze is doodop en ze moet nog een stuk rijden. 'Ik ben zo terug lieverd, wil je ook iets te drinken hebben of iets te eten?' Kees mompelt iets van koffie en een gevulde koek. Noa die weer terug is van zijn toilet bezoek, roept vanaf de achterbank dat hij een Red Bull wil. 'Lief zijn voor elkaar hoor. Geen ruzie maken als ik weg ben. Begrepen?' Haar man en zoon knikken instemmend met hun hoofd.

Bij de kassa, ziet Rosa een folder liggen over een rommelmarkt die in het dorp gehouden wordt. De caissière ziet de vrouw naar de folder kijken.'Het is echt een hele leuke markt mevrouw zegt ze. Veel antiek. Het is heel populair onder de toeristen. Het is zeker een bezichtiging waard. Rosa pakt het wisselgeld aan. Ze loopt met de folder en de hapjes en drankjes richting de auto. Gelukkig hebben de mannen zich aan hun woord gehouden en is er geen 3e wereld uitgebroken. 'Zeg mannen, het is nog steeds ook mijn vakantie dus ik wil hier naar toe.' Rosa houdt de folder in de lucht, omhoog. 'Fuck' roept Noa. 'Dat meen je toch niet? We zouden naar huis gaan. En nu wil je naar zo een stoffige rommelmarkt. Hij schopt kwaad, met zijn leger kisten tegen de achter kant van de passagiers stoel. Waardoor Kees naar voren valt en de hete koffie over zich heen krijgt. 'Godeverdegodverdomme Noa!' Kees is woedend en kijkt zijn zoon aan, met een blik alsof hij hem wilt vermoorden. 'Ja, wat nou? Het ging per ongeluk joh.' Rosa is er helemaal klaar mee. Ze schreeuwt boven haar vloekende man en zoon uit, ' koppen dicht!' Anders, smijt ik jullie hier er allebei uit en dan kunnen jullie samen naar huis lopen. De mannen zwijgen. Ze kijken allebei naar Rosa die in tranen uitbarst en met vol gas de auto weer de snelweg op stuurt. Ze durven allebei niets te zeggen en staren maar naar buiten. 'Ik ga naar die rommelmarkt' zegt Rosa. Met haar mouw veegt ze haar snot en tranen weg.

Vijftien minuten later, parkeert Rosa de auto. Ze lopen al zwijgend, naar de straat waar de rommelmarkt wordt gehouden. Entree 2 euro, zegt het blonde meisje achter de kassa tegen hen. Rosa betaalt en loopt verder. Noa geeft nog snel ff een knipoog naar het knappe meisje. Maar zij, beantwoordt zijn knipoog met een middelvinger. 'Kutwijf' mompelt Noa. Het is een drukste van jewelste op de markt. Er zijn echt honderden kraampjes en overal klinkt live muziek. Noa hoort in zijn jaszak het nummer van Volbeat, Sand Man's Tong af gaan. Hij neemt snel op. ' Zussie!' ' Hai Broer Konijn. Hoe is het met je?' ' Nou volkomen kut zussie. Dat weekje bij Tante Sofie was super gaar. Paps, loopt de gehele tijd aan me kop te zeiken. Ik wil naar huis.' ' Ouwe moppersmurf dat je bent, klaag toch niet zo.' Doe aardig tegen pappa en mamma. Ik zie je, over drie weken weer.' Gedraag je! Groetjes van ons.' En voordat Noa nog iets terug kon zeggen, had Caro al weer opgehangen. Drie weken Zwitserland ik wou dat ik mee kon. Nee, ik zit met mijn ouders opgescheept op een oude stoffige klote markt.

Noa opent zijn blikje Red Bull en stuurt nog even een paar WhatsAppjes naar zijn maten. Over drie dagen, hebben ze een gig in de Melkweg Amsterdam. Er komen een aantal scouts om de nieuwe bandjes te bekijken. Hopelijk vinden ze onze band goed en worden we gespot. Dat zou echt retegaaf zijn, denkt Noa. Onze band, The 50s is goed. bands. Maar ze zijn nu ook bezig, met het Hij speelt de drums, het enige goede wat hij van zijn vader heeft overgenomen. Zijn zus kan ook heel goed drummen. Ze is afgestudeerd aan het Conservatorium. En omdat te vieren, heeft Rick haar als verassing meegenomen naar Zwitserland. Rick zijn favoriete vakantie bestemming.

Hij loopt verder langs de stalletjes. Hij is zijn ouders, al lang al uit het oog verloren. Antiek hier te koop, schreeuwt een bord hem toe. Noa vindt antiek erg interessant. Hij heeft al een aantal mooie dingen verzameld. Zijn passie voor antiek, heeft hij meegekregen van zijn opa en oma. Zij verzamelen antiek en vertellen hem de mooiste verhalen over de voorwerpen die zij hebben gekocht. Achter de kraam staat een jonge man. Noa schat hem op een jaar of 28. De man ziet er ongezond uit. Een bleke huid en zijn ogen liggen diep in de kassen verscholen. Piekerig vet bruin haar. Hij is erg mager en maakt een zeer onrustige indruk. De man praat in zich zelf, alsof er iemand naast hem staat. Noa krijgt medelijden met de man. Er staat helemaal niemand bij zijn kraampje, terwijl het bij de anders kraampjes erg druk is. ' Hoi, zegt Noa tegen de kraameigenaar. Je hebt mooie spullen te koop.' Noa laat zijn blik over de antieke sieraden, poselijnen waskommen, zilveren servies en jugendstil lampen gaan. Hij pakt zijn portemonnee en ziet dat er maar 50 euro in zit. ' Nou, daar ga ik niet ver mee komen.' De man kijkt Noa aan, met een levenloze blik. Hij wijst, naar een houten antieke sieraden box. Het hout is prachtig bewerkt met engelen afbeeldingen. De koperen hang en sluit werk is in zeer goede staat. Noa pakt de sieraden box op en bekijkt het van alle kanten. De verkoper mompelt iets, wat Noa niet kan verstaan. Hij ziet in de verkoper zijn hand, een klein zilveren sleuteltje. Het is bewerkt met rode en groene smaragden. De stenen fonkelen hem, tegemoet. Noa neemt de sleutel aan. Stopt het in het sleutelgat en draait de sleutel om. Om hem heen word het helemaal stil. Het lijkt wel alsof hij helemaal alleen is. Hij kijkt op naar de verkoper. De man staat nog steeds, in zich zelf te mompelen.' Mafkees' fluisterde Noa zachtjes. Hij opende de klep. Hij floot tussen zijn tanden door, van ongeloof. Wauw dit is vet. In de blauw fluwelen beklede, antieke sieraden kist ligt een zilveren kubus. Op de kubus staan allemaal Latijnse spreuken. Het is een prachtig voorwerp en heel oud. Noa heeft nog nooit zo iets moois gezien.

'Kopen?' Noa kijkt op, vanwaar de stem vandaan komt. De verkoper herhaald nog een keer zijn vraag.' Kopen?' Noa kijkt naar de sieraden box en de inhoud. Hij vraagt zich af, wat het moet gaan kosten. Onbetaalbaar dacht hij. 'Ik heb maar, vijftig euro bij mij. Sorry, maar ik kan het niet van u kopen. Het is prachtig dat wel.' ' Vijftig euro is goed. Verkocht,' zegt de verkoper druk gebarend. 'Meneer, u weet niet wat u zegt. Deze kist met inhoud, kost duizenden euro's en geen vijftig euro.' ' Verkocht, zegt de man weer. Jij blij ik blij. Dat geld, interesseert me geen ene reet. Noa kijkt de man verbaasd aan. De man lijkt vastberaden, in zijn beslissing. ' Weet u, het echt heel erg zeker?' ' Ja, schreeuwt de man uit. Jij bent nu de nieuwe eigenaar veel geluk ermee.' Noa geeft de man, zijn vijftig euro en loopt met de sieraden box in zijn handen weg. ' Oké, dat was totally weird.' ' Wat is totally weird?' Hoort hij een bekende stem achter hem zeggen. Noa draait zich om en ziet zijn ouders achter hem staan. 'Wat heb je daar in je handen?' Zijn vader en moeder kijken, naar de sieraden box. Noa maakt het open. 'Wauwie', zeggen zijn ouders tegelijk. 'Heb ik gekocht, voor vijftig euro. Ongelooflijk hé, dit alles is duizenden euro's waard.' ' Het is prachtig, zegt zijn moeder. Maar wat is het? En waarom, heb je het zo goedkoop kunnen bemachtigen?' 'Ik heb echt geen idee. De verkoper wilde er zo snel mogelijk vanaf. En ik kan zo een buitenkansje, niet laten liggen natuurlijk. 'Misschien is het wel vervloekt, zegt zijn vader spottend. Daarom, wilde hij er zo snel vanaf.' ' Tuurlijk pappa, je klinkt nou net zoals Caro. In die hocus pocus shit geloof ik echt niet.' ' Misschien had hij het wel gestolen en wilde jij er daarom zo snel van af,' zegt zijn vader wederom spottend. ' Nou laten we hopen van niet. De politie voor de deur, is wel het laatste wat we willen hebben.' Rosa kijkt haar zoon bedachtzaam aan. ' Ik wil, dat je het aan je opa en oma laat zien. Ook moet je op onderzoek uit gaan. Zodat je weet, wat het is en waar het vandaan komt. Als het niet gestolen blijkt te zijn, mag je het houden van mij.' ' Oké mam. Gaan we nu naar huis dan? Want ik ben het zat!' 'Ja, Noa we gaan naar huis. Maar eerst gaan we naar de Mac Donalds om wat te eten.' 'Super goed.' roept Noa enthousiast.

De verkoper van het kistje. Hield het voor gezien. Hij ging eerder dan gepland, zijn spullen inpakken en inladen. Eindelijk, was hij van dat ding af. Dat ding, dat het tot waanzin heeft gedreven. Hem doodziek heeft gemaakt. Het zal hem nooit, meer kunnen lastig vallen. Vanaf nu zal alles beter gaan. 'He, ga je er nu al weer vandoor? Het is nog lang geen tijd.' Voor de verkoper stond een gezette man in een lange suède jas. Onder de jas droeg hij een blauwe overal. De groene regenlaarzen van de man, zaten onder de modder.' Hoi, Ton ja, ik kap ermee. De zaken, gaan bar slecht.' Ton, de marktleider. Kijkt de verkoper bezorgd aan. Gaat het wel goed met je jongen, je ziet zo pips?' De verkoper wuift de vraag weg en gaat verder met inpakken. ' Sterkte met inpakken jongen. Denk, een beetje om je zelf. Je ziet er slecht uit.' Als alles ingepakt is, sprint de verkoper in zijn witte bestelbusje. Hij geeft flink gas en rijdt met gierende banden weg. Hij rijdt de provinciale weg op en doet zijn radio aan. Hij krijgt geen goede zender te pakken. Alle zenders storen. Hij draait, aan de knoppen en stopt wanneer hij een zender ontvangt die het wel doet. ' Waar denk jij, dat je naar toe gaat?' De verkoper schrikt. Jezus, waar kwam die stem vandaan. ' Ik zei, waar denk jij dat je naar toe gaat.' De verkoper kijkt naar de radio, waar de stem vandaan lijkt te komen. Hij herkent de stem gelijk. ' Nee, dat kan niet, ik heb dat ding verkocht. Je moet mij, met rust laten. Val die andere man, die de box gekocht heeft lastig ofzo. Maar laat mij, met rust!'

' Dat dacht ik niet. Je bent van mij. Ben je onze deal, al weer vergeten. Jouw ziel is van mij. De verkoper kijkt in zijn spiegel en ziet op de achterbank een zwarte schim zitten. Hij voelt hoe zijn voet op het gaspedaal drukt en de auto gaat telkens harder rijden. Hij probeert zijn voet van het gaspedaal af te krijgen maar het lukt hem niet. Hij kijkt weer in zijn spiegel en de schim zit nog steeds op de achterbank. De auto gaat harder en harder. Je ziel is van mij, zegt de schim. De auto, komt in een greppel terecht. Het voertuig, begint te spinnen en door de snelheid word de auto de lucht in gelanceerd. Richting een grote boom. De verkoper schreeuwt het uit van angst. Hij kan niets doen, om de naderende ramp te ontkomen. Hij is op slag dood als de auto de boom raakt.

'Ik heb zijn ID.' Roept een ambulance broeder, als ze het lijk uit de auto halen. ' Laat eens zien, zegt een vrouwelijke politie agente. Ze pakt de bloederige ID aan en wrijft de rode smurrie opzij, zodat ze het ID kan aflezen. ' Mark Jacobs, boswachterij Brabant. Jezus, ik ben blij dat we zijn ID hebben. Want ik denk, dat zijn familie hem niet kan identificeren. Aangezien hoe erg, hij is toegetakeld. Oké, neem hem maar mee. Jullie gaan verder met het onderzoek hier, ik wil graag weten wat hier is gebeurt. Wat een ravage. Dat wordt een hoop papier werk' moppert de agente.

Noa veegt met zijn mouw het stof van de plank en trots zet hij de kist met open deksel op de zojuist provisorische schoon gemaakte plaats.

Hij gaat op het rand van zijn bed zitten en kijkt nog even goed naar zijn gekochte schat. Zijn zus heeft hem wel eens verteld om nooit spullen te kopen op een rommelmarkt of in kringloop winkel. ' Je weet maar nooit of je de energie van een overleden eigenaar mee naar huis neemt ' zegt ze dan. Lulkoek, vindt Noa. Hij is dol op zijn zus maar al dat paranormale gedoe, dat interesseert hem geen ene reet.

Toen hij zijn ouders vroeg waarom ze verhuisd waren van het platteland naar een saai rijtjeshuis, vertelde ze hem zo een ongelooflijk achterlijk verhaal. De ouwelui van mij zijn gestoord en hij moet hardop lachen om zijn eigen gedachten. Geestverschijningen en demonen, ze bestaan voor hem alleen in boeken en films. Ik geloof in dingen die ik zie en tastbaar zijn denkt Noa. Hij maakt zijn veters los en schopt zijn leger kisten uit. Er komt nog een herinnering bij hem naar boven en hij moet opnieuw lachen om de stomme dingen die zijn zus wel eens tegen hem zegt. ' Ga nooit op de zolderkamer slapen want, energie in huis stijgt altijd naar boven en blijft daar hangen. Je zal altijd onrustig slapen en nachtmerries krijgen. Verf ook niet, je kamer rood. Volgens Caro houdt de kleur rood, energie vast en laat het nooit meer los. Nou denkt Noa, ik slaap op zolder. De kamer heeft rood met zwarte muren en ik slaap prima. Mijn zus is gewoon, echt niet goed wijs.

Hij verwisseld zijn baggy spijkerbroek en trui voor zijn hardloop outfit. Er is niks beters dan met snoeiharde metal muziek een stuk te gaan joggen. Hij opent de deur van zijn slaapkamer en rent de twee houten trappen af naar beneden. Zijn moeder Rosa is druk bezig in de keuken met het avond eten. Elvis Presley staat snoeihard aan en zijn vader laat zijn beruchte danspassen zien. Mijn ouders zijn net zo gek als mijn zus denkt Noa. ' Ik ben over een uurtje terug, ik ga even joggen.' Elvis zingt Jailhouse Rock zo hard, dat Noa zijn stem wordt overruled. Nikka hun kat rent achter Noa aan naar buiten. Ze volgt hem altijd het is net een hond. Mensen moeten altijd lachen als ze Noa voorbij zien komen rennen met de lapjes kat achter hem aan. Het zal er inderdaad vreemd uit ziet denkt hij. Noa zwaait naar Famke en Arjon die een paar huizen verder dan hem wonen. Als Patricia zijn ongelooflijke knappe buurmeisje voor de grap naar hem fluit als een bouwvakker die een lekker ding ziet. Fluit hij ook terug naar haar. Noa zet zijn IPod aan en zoekt naar een goed nummer van De KATMEN een rockabilly groep uit Engeland.

Noa is een knappe jongen met stoere gelaatstrekken. Door zijn lange zwarte haar , heldere blauwe ogen en afgetraind lichaam valt hij in de smaak bij de meiden. Hij heeft nog geen vriendin en heeft daar ook geen tijd voor. Alhoewel.. zijn geest dwaalt af naar de meid in zijn leven waar zijn hart sneller door gaat kloppen. Hij schudt zijn hoofd en zijn gedachten aan haar verdwijnen net zo snel als ze opgekomen zijn. Geen tijd voor meiden houdt hij zich voor. Al zijn vrije tijd stopt hij in zijn band en drumlessen. Hij wilt beter worden dan zijn zus en doorbreken in de muziek wereld.

Hij kijkt achterom en Nikka volgt hem nog steeds over het bruggetje heen en de dijk op. Noa rent langs de plaats waar de Woman in White, mannen zou hebben ontvoerd. Nog zo een lulkoek verhaal waar hij niks van gelooft. Om zijn zus te stangen gaat hij altijd over de dijk heen joggen en hij heeft dat wijf waar zijn zus hem over verteld heeft nog nooit gezien. De speed metal van Metallica brengt hem in renners flow. Hij ademt diep de naar vers gemaaide gras lucht in en blaast het langzaam weer uit. Hij voelt zich super en zet nog een tandje bij om harder vooruit te komen.

Voldaan door het avond eten laat hij de warme straal van de douche over zijn gespannen spieren stromen. Na het rennen doet hij altijd nog een paar setjes push ups en sit ups. Hij schuift het douche gordijn op zij en bekijkt zijn naakte lichaam in de spiegel. Hij balt zijn gespierde armen en trekt een stoere blik. Hij is trots op zich zelf en op zijn lichaam. Twee jaar terug was hij veels te zwaar voor zijn leeftijd. Hij werd gepest op zijn school en door frustratie vrat hij zich helemaal vol met baggerbende. Na de vreselijke tijd op zijn basisschool gooide hij het roer om. Zijn passie voor muziek en door een tip van zijn tante heeft hij gekozen voor een school waar ze muziek, toneel en televisie als hoofdvakken hebben. Beste beslissing ooit vind hij, zijn klasgenoten en leraren zijn vet relax. Noa begon met sporten en viel meer dan vijfentwintig kilo af. Hij kijkt nog een keer goedkeurend naar zijn spiegelbeeld en trekt het douche gordijn weer dicht.

Noa zijn schooldag zit er op, hij haalt zijn bestickerde skateboard uit zijn rugzak. Vandaag is het practice day van zijn band. Ze hebben nieuwe nummers geschreven en volgende week mogen ze optreden op het schoolfeest. Met het optreden komt het wel goed denkt Noa we kunnen rocken als een malle. Er komen alleen wel scouts kijken om de band te beoordelen. Als hij hieraan denkt gieren de zenuwen door zijn strot.

Een conductrice zegt station Uitgeest door het omroepsysteem. De trein stopt en de deuren springen open. Noa gaat op de skateboard staan en zet met zijn rechtervoet af. Met een stoere move springt hij uit de trein vandaan en hij negeert het gemopper van andere reizigers. Hij zet zijn I Phone aan en zoekt het nieuwe nummer op van zijn favoriete band. Noa stuurt de skateboard met hoge snelheid van de helling af en hij ontwijkt de fietsers die voorrang hebben. Hij zoeft langs het hertenkamp en via het oude dorp van Uitgeest zet hij koers richting de jachthavens waar hun studio is.

Het is juli en in de zomer komen er veel toeristen naar het dorp. Waterrecreatie is hier booming business en de campings staan afgeladen vol. Noa en zijn maten zitten vaak te chillen op hun favoriete terras aan het water onder genot van een hapje en drankje kijken ze naar de mooie meiden die voorbij komen in hun bikini's en zomerse kleding. Het gestuntel van de toeristen die leren surfen en zeilen zorgt ook voor groot leedvermaak. Noa remt zijn skateboard op het laatste moment af bij de deur van de studio. Zijn maten zijn al binnen en zijn bezig met de sound check. Gitaren, blaasinstrument en een contrabas worden door elkaar bespeeld. Noa begroet zijn vrienden en pleurt vervolgens zijn rugzak neer bij zijn drumstel. Hij heeft een hoop klote baantjes gehad om eindelijk dit muziekinstrument te kopen. Hij heeft gekozen voor een kobalt blauwe drumstel met een extra drumkit opstelling. Zeven bekkens en twee floordrums met de naam van de band erop lijkt wel heel erg overdreven maar Noa is zo trots als een pauw dat dit alles van hem is. Volgens zijn leraar is hij een geboren drummer en leert hij alles ongelooflijk snel. De oefeningen om dubbel bass te leren vindt hij een peace of cake. Drummen zit in zijn ziel en zal er nooit meer uit gaan.

Hun band speelt geen covers en alleen maar eigen werk. Iedereen levert zijn ideeën en eigen geschreven stukken in. Hun stijl is Rockabilly muziek en hun inspiratie halen ze uit muziek van Elvis, The KATMEN, The Cramps, The Stray Cats en zijn zus haar lieveling zangeres Imelda May. Noa vindt Imelda May een ongelooflijk mooie vrouw maar niemand is zo knap als het meisje wat nu de studio binnen stapt. De tijd lijkt stil te staan of beter gezegd in slow motion. Zoals in een romantische film komt deze prachtige verschijning altijd binnen. Alle aandacht gaat naar haar toe. Ze straalt een prachtige energie uit en iedereen moet gewoon naar haar kijken. Ze heeft lang blond engelachtig haar dat ze altijd draagt in een jaren vijftig kapsel. Emma is haar naam en Noa voelt zijn gezicht opgloeien. Emma is slank met mooie rondingen op de juiste plaats. Haar glimlach doet iedere man smelten en andere meiden op school zijn stik jaloers op haar. Het beste van dit alles vindt Noa nog haar stem, zo zuiver als een engel en zo ruig als volwassen rocker. Alles klopt aan haar en Noa is smoorverliefd op Emma. Vandaag heeft ze een strakke lichtblauwe jaren vijftig jurk aan versierd met doodskoppen en eenhoorns. Om haar perfecte hals draagt ze zijn ketting die hij haar gegeven heeft voor haar verjaardag. Kleine speelkaarten met dobbelstenen rinkelen zachtjes als ze langs hem loopt op haar torenhoge hakken. Emma kan ongelooflijk goed pokeren dat heeft ze van haar vader geleerd. Hij heeft een eigen casino in Alkmaar. Ze was ontzettend blij met haar ketting toen Noa hem gaf op haar verjaardag. Hij had hem speciaal voor haar besteld via een internet site van een vintage winkel in Engeland.

Noa neemt plaats op zijn leren kruk en pakt zijn stokken uit de koker. Het hout voelt altijd fijn in zijn handpalmen en hij maakt een paar roffels op de snare drum. Naast Emma, verrukkelijke Emma denkt Noa. Heb je nog Thijs op de contrabas, Machiel en Sem op de basgitaar, Mark speelt waanzinnig goed piano. Roy, Chiel en Stan nemen het blaassectie voor hun rekening en dan had je nog Noa zelf voor drums en percussie. Emma zingt een paar toonladders en doet haar andere stemoefeningen. Noa kan zijn ogen niet van haar afhouden. Hij schrikt op uit zijn trance, als Thijs een stomp tegen zijn arm aan geeft.' Je bek staat open jongen en het ziet er niet uit.' ' Nee jij, trekt volle zalen met die rotkop van je,' snauwt Noa naar zijn maat.

Ze kijken elkaar boos aan maar dat houden ze het niet lang vol en schieten in de slappe lach.

Als iedereen zijn plek heeft ingenomen, tikt Noa een vierkwarts maat af en de band begint gelijk met spelen.' Ik heb nog steeds geen bericht ontvangen van Caro.' Rosa ramt door haar frustratie de warme pannen met avondeten veel te hard op de houten tafel.' Caro had ons beloofd om de twee dagen te bellen en tot nu toe hebben wij maar twee telefoontjes ontvangen van haar. Ik ben zo ongelooflijk boos.'' Lieverd, je maakt je veel te druk. Ze zijn volwassen genoeg om zich te redden en Rick kent Zwitserland beter dan Nederland. Kalmeer toch even een beetje want ik wordt bang van je.' ' Bemoei je er niet mee ik heb je niks gevraagd snot verdomme!'

De pan met jus wordt zo hardt op de tafel gezet dat zelfs Noa naar beneden komt om te zien wat er allemaal aan de hand is. Rosa haar man verstopt zich snel achter de telegraaf en besluit zijn mond maar te houden. ' Wat een gezelligheid hier,' zegt Noa quasi nonchalant en 'gatverdamme eten we witlof.' Kees probeert Noa nog te waarschuwen vanachter zijn krant door middel van een houd je mond toch gebaar. Rosa haar geduld is op en ze ontploft. ' Het is hier geen hotel, als jullie dat soms denken! Er zijn regels in dit huis en daar moet iedereen zich aan houden en wat ik op tafel zet, dat vreet je gewoon op.' Zonder iets te zeggen eten ze met lange tanden en onder ongezonde spanning het avond eten op.

Op de deur van Noa zijn slaapkamer zit een memo geplakt. 'Ruim als de sodemieter je slaapkamer op, ik ben je schoonmaakster niet! afzender je moeder.'

Noa trekt de memo van de deur af en loopt mokkend zijn slaapkamer in. Hij begrijpt de zorgen van zijn moeder wel. Noa controleert zijn Phone en ook hij is teleurgesteld dat er geen berichten zijn binnen gekomen van Caro. Drie weken Zwitserland en hij mocht niet mee. Noa is er nog pissed off over. Hij trekt aan het koortje van de plafond ventilator en het licht springt aan. 'Jezus mam' sist hij tussen zijn tanden door. Ik weet dat ik mijn slaapkamer moet schoonmaken maar wat je nu gedaan hebt is belachelijk. Al zijn vieze was, restafval van eten en alle meubelen zijn op een grote hoop geschoven. Het lijkt wel een Egyptische piramide van spullen. Noa is verbaasd en ook boos. Zijn Playstation en stereo toren is los gekoppeld van de bedrading.

Zelfs zijn peperdure flat screen tv ligt gevaarlijk balancerend boven op de stapel. ' Fuck '

Noa rent naar beneden om verhaal te halen bij zijn moeder. Ze loopt met de huistelefoon te ijsberen door de huiskamer. Zo te horen is het Tante Sofie die zijn moeder probeert te kalmeren.

' Mam ' roept Noa maar zijn moeder geeft geen sjoege. ' Mam ' probeert Noa opnieuw maar zijn moeder steekt haar hand omhoog en gebaart dat Noa haar niet moet storen. Noa is nu de gene die zijn geduld verliest ' mam ' schreeuwt hij. ' Je moet nu mee komen naar mijn slaapkamer. Prima dat je doorgeeft dat mijn slaapkamer opgeruimd moet worden. Maar om nou mij hele slaapkamer ondersteboven te trekken, om je statement te maken is gewoon bullshit.'

Zijn moeder kijkt hem verschrikt aan. ' Soof ' ik bel je zo terug oké?' ' Noa, waar heb je het over? Ik heb alleen de memo op je deur gedaan, toen ik je door een hurricane verwoeste slaapkamer zag. Ik heb niet aan je spullen gezeten maar misschien hebben de kabouters het wel gedaan.'

Zijn moeder kijkt hem met haar welbekende spottende blik aan. Noa weet dat hij te ver is gegaan en het is een kwestie van seconden dat zijn moeder hem echt op zijn sodemieter geeft.

Noa zet zijn woede op zij. ' Wilt u dan alstublieft, even komen kijken zodat ik kan laten zien wat ik bedoel?' ' Prima, ik ben heel benieuwd om te zien tot waar kabouters toe in staat zijn.

Noa trekt zijn moeder haastig zijn slaapkamer in om te laten zien wat hij bedoelt. Rosa kijkt om haar heen en dan blijft het even stil. Hij schrikt op van haar stem als ze begint met praten. ' Is dit een grap Noa dat vind ik dat je een slecht gevoel voor humor bezit.

Noa voelt zich ongelooflijk voor lul staan en durft zijn moeder ook niet aan te kijken.

Er is niks bijzonders aan zijn slaapkamer te zien afgezien van de gewone troep die er standaard ligt. Het meubilair staat gewoon op zijn plaats. Geen piramide van troep en geen flat screen tv op de top er van. Alles is gewoon zoals het moet zijn. ' Wat the F..' ' Noa, let op je taal gebruik! zegt zijn moeder dreigend. Hij wilt nog iets tegen haar zeggen maar het is tevergeefs zijn moeder is al weg. Tik, tik, tik met een potlood roffelt Noa op het houten bureau. Hij zit midden in een toets en hij kan zich niet concentreren. Sterker nog denkt hij, als ik mijzelf wel goed had concentreren had ik er toch niks van gebakken. Ik ben zo druk met de band en het drummen dat ik niet geleerd heb voor deze toets Duits. Hij vult wat vakken in naar zijn idee wat correct moet zijn en levert het ingevulde formulier als eerste in.

' Nu al klaar? ' vraagt zijn lerares. Noa kijkt naar de grof gebouwde vrouw met kort stekeltjes haar. Als je niet beter zou weten had je gedacht dat ze een vent is. Noa neemt een stap naar achteren en probeert een golf van walging te onderdrukken. Jezus, heeft dat mens nog nooit van kauwgom gehoord? ' Ja, nu al klaar inderdaad. Peace of cake die toets.' Voordat zijn lerares zijn toets kan bekijken en hem voor lul zal zetten voor de gehele klas loopt hij al naar buiten.

Hij gaat zitten op de betonnen met mozaïek steentjes versierde rand van de immense vijver. Noa denkt aan het vreemde vooral in zijn slaapkamer en aan zijn zus waar hij nog steeds niets van gehoord heeft. De warme zon bijt op zijn blote gezicht, Noa trekt zijn schoenen uit en zijn blote voeten duwt hij onder water. De toets heb ik echt verpruts denkt hij. Ik heb ook zo bagger slecht geslapen. Rare dromen over zijn zus, die in de problemen zou zitten hebben hem vannacht wakker gehouden. ' Hoi Noa, je hebt een vijf voor je toets Duits. Hij schrikt op uit zijn dagdromen, Emma is naast het komen zitten. Haar parfum Angel van Thierry Muglier ruikt heerlijk. De hoofdingrediënten ervan zouden bestaan uit chocolade, suikerspin en popcorn. Het past perfect bij haar, vindt Noa. ' Hoi Emma hoe weet jij wat ik voor cijfer heb?' ' De hele klas weet het Noa want de lerares heeft je papier om het schoolbord gehangen met een grote rode vijf er naast getekend.' Lekker dan, wat een stom wijf zegt hij boos. ' Ach laat dat mens toch lekker, ze heeft de pik op iedereen.' Noa is het met Emma eens maar hij zal dit akkefietje nog weken moeten aanhoren. Je zat diep in je gedachten. Is er iets wat je dwars zit Noa?' Hij kijkt naar Emma die er zoals altijd fantastisch uitziet. Vandaag heeft een een gele jaren vijftig jurk aan versierd met allemaal trosjes kersen. Torenhoge hakken in dezelfde kleur maken het plaatje af. Ze frunnikt met haar slanke hand aan de ketting. Wat kan mij het rotten, denkt hij en zegt wat hem dwars zit. Mijn zus zit in Zwitserland en ik heb nu al twee dagen helemaal niks van haar gehoord. Caro stuurt altijd berichten naar mij met leuke verhalen of maffe foto's. Mij moeder is helemaal van slag en dat reageert ze op mij af. Ik maak mij gewoon zorgen. Noem mij maar een softie, dat maakt mij niks uit.' Emma kijkt hem met haar prachtige ogen aan en lacht haar witte tanden bloot. ' Ik heb geen zus of broers maar het is toch heel normaal dat je zorgen hebt over je zus. Ik ken Caro ook heel goed en ze schrijft altijd leuke verhalen op facebook over haar vakanties enzo. Het is inderdaad vreemd dat ze niks van zich heeft laten horen. ' Misschien zijn ze wel aan het hiken in de bergen en heeft ze geen bereik.' Noa denkt na over wat Emma net zei. Dat klinkt inderdaad logisch, aangezien ze weken heeft geoefend voor lange wandelingen zucht Noa. De bel gaat voor het nieuwe schooluur en Emma staat op. ' Ik zie je vanavond weer, in de repetitie ruimte.' Noa knikt instemmend. Hij kijkt zijn droomvrouw na, als ze op haar hoge hakken door de rode klapdeuren verdwijnt.

Noa ploft neer op zijn bed. Ze hebben goede jam sessie gehad en de nieuwe nummers gaan echt super goed worden. Hij stuurt nog een keer een WhatsAp naar zijn zus. Noa wacht op een bevestiging dat ze het gelezen heeft maar die komt niet. Zijn ogen worden zwaar en hij valt in slaap.

Noa wordt wakker omdat - hij het koud heeft. Hij trekt zijn dekbed dichter tegen hem aan en probeert weer in slaap te vallen. Hij draait en hij woelt maar zijn slaap kan Noa niet herpakken. De kou wordt intenser en onaangenaam. Hij opent zijn ogen en drukt op het knopje van zijn lamp. De schakelaar geeft mee alleen het licht gaat niet aan. Noa drukt nog een paar keer maar er gebeurt niks. Noa kijkt om zich heen hij voelt zich niet op zijn gemak. Het raam zit dicht ziet hij en Noa snapt niet waar de kou vandaan komt. Het meest vreemde vindt hij is dat het waait in zijn kamer. Gordijnen bewegen woest op en neer door de windvlagen. Het schemerige licht afkomstig van de straatlantaarns in de straat neemt af, waardoor het in zijn kamer aardedonker wordt. Noa gooit het dekbed van hem af en wilt zijn bed uit stappen. Hij is verbaasd dat het hem niet lukt. Iets houdt hem plat tegen zijn matras aan en opstaan gaat niet. Het wordt telkens donkerder in zijn slaapkamer en de wind neemt telkens meer in kracht aan. Hij probeert zich op te drukken van het matras maar een onzichtbare kracht houdt Noa tegen. Hij opent zijn mond om te schreeuwen maar er komt geen geluid uit. Zijn stem lijkt te zijn verdwenen. De deur van zijn slaapkamer zwaait open. Hij hoort het geluid van blote voetstappen op de vinyl vloer zijn bed naderen. Noa probeert zich los te rukken uit de ijzeren greep waar hij in vast ligt gepind. Ik geloof niet in paranormale shit, ik droom en ik kan niet wakker worden denkt hij. De voetstappen houden op bij de rand van zijn bed. Noa voelt hoe iemand of iets op zijn bed gaat staan en de latten bodem kraakt door het toenemende gewicht . ' What the F.. is dit? vraagt Noa zich af. De slaapkamer deur slaat met een harde knal dicht en Noa voelt hoe iemand of iets wat hij niet kan zien over zijn voeten en benen heen loopt. Om via zijn buik, borstkas en hoofd door de muur achter hem te verdwijnen. Noa zijn lichaam is gloeiend heet alsof hij onder hete kolen is bedolven. De wind neemt langzaam weer af en de kou verdwijnt. Noa voelt dat de druk op zijn lichaam weer af neemt en hij springt op. Gedesoriënteerd rent hij over zijn bed heen. Hij struikelt over zijn dekbed heen en valt voorover. Noa tijgert met vlammende pijn in zijn hele lichaam naar de slaapkamer deur. Hij trekt zich op aan de deurklink en trekt uit alle macht het metalen voorwerp naar beneden. Het geeft wel mee maar de deur gaat niet open. Hij trekt en schopt en duwt en herhaalt het ritueel opnieuw maar de deur blijft dicht. ' Krijg de klere ' schreeuwt hij en is verrast dat zijn stem opeens weer terug is. Noa botviert zijn angst en kwaadheid op de gesloten uitgang. Plotseling zwaait de deur uit zich zelf open en moet hij op zij springen om niet geraakt te worden. Noa bedenkt zich geen moment. Hij staat op en negeert de pijnscheuten. Noa strompelt naar de deur opening en krijgt de schrik van zijn leven als hij door de vloer heen zakt. De overloop met de cv installatie en de trap naar beneden verdwijnt voor zijn ogen. Hij valt en valt steeds dieper het donkere gat in. Noa schreeuwt het uit van angst. Het duister slokt hem en trekt hem steeds dieper de afgrond in.

Een ijzige schreeuw haalt Henk uit zijn nachtrust vandaan. Slaapdronken luistert hij, naar het geschreeuw wat zijn nachtrust heeft verstoord. Henk draait zich om en is verbaasd dat Rosa niet naast hem ligt. Boven op de zolderoverloop brandt er licht. Blootsvoets loopt hij in zijn boxershort de trap op richting Noa zijn kamer. De slaapkamer deur staat open en Henk hoort zijn vrouw zijn zoon kalmerend toe spreken. Noa ligt op de grond met zijn moeder naast hem. Ze houdt hem in haar armen vast streelt zijn haar. ' Het was gewoon een droom Noa, er is niks aan de hand.' Noa huilt en Henk is verbaasd om zijn onkreukbare en stoere zoon zo te zien. ' Het was fucking real, ik beleefde het echt ' zegt Noa jammerend. ' Ze noemen dat lucide dromen, je beleeft een droom dan echt en je kan dan moeilijk wakker worden. Ik heb dat ook wel eens en het is inderdaad heel beangstigend.' Noa veegt zijn tranen met zijn hand weg en hij staat op. Gaan jullie, maar weer verder slapen. Dankjewel mam, voor je hulp. Het gaat weer oké.

Rosa en Kees liggen naast elkaar in bed en zijn allebei klaarwakker. ' Waar, denk je aan lieverd ?' Rosa neemt de tijd voor een antwoord. Ze heeft er zichtbaar moeite mee om te zeggen wat haar dwars zit. ' Ik dacht aan Caro en aan ons oude huis. Aan alle problemen, die we daar hebben gehad. Toen ik bij Noa in de kamer was, voelde ik mij niet op mijn gemak. Iets, deed me terug denken aan toen.' ' Noa had alleen, een nare droom. Het heeft niks, met paranormale materie te maken. Dit is een nieuwbouw huis, zonder geschiedenis. Je maakt je zorgen, om niks. Ga nou, maar slapen.' Ik kan, niet meer slapen. Ik verneem helemaal niks van onze dochter en nu weer Noa met zijn nachtmerries. Hij zei, dat er iemand of iets over zijn bed heen rende en door de muur verdween.' ' Ik snap niet, dat jij je geen zorgen maakt Kees! ' Rosa stapt uit haar bed en slaat haar ochtend jas om haar heen. ' Ik wil, dat je Rick zijn ouders belt om te vragen of ze iets van hem gehoord hebben.' Henk wilt iets zeggen maar hij bedenkt zich. Rosa

loopt de slaapkamer uit naar beneden. Kees draait zich op zijn rug en kijkt naar het plafond. Wat hij tegen Rosa wilde zeggen is, dat hij zich elke dag zorgen maakt om hun en de kinderen. Hij is elke dag bang, dat de geschiedenis zich herhaalt. Kees wilt niet, dat zijn vrouw dit weet en daarom zwijgt hij in alle talen.

' Noa slapen doe je in je bed en niet hier op school. ' Met een liniaal wordt er geslagen op zijn bureau en Noa veert op vanaf zijn stoel. De knal van de liniaal op het hout galmt door het leslokaal heen. Hier en daar wordt er zenuwachtig gelachen door Noa zijn klasgenoten. Noa raapt zijn omgevallen stoel op van de grond. ' Ga je maar melden, bij de conrector Noa. Ik tolereer dit gedrag niet, in mijn klas. Noa pakt zijn rugtas op en zonder een weerwoord tegen geven loopt hij het leslokaal uit. Wat een pokken zooi en hij is boos op zich zelf. Voor de tweede keer op rij, staat hij voor lul tijdens zijn lesuur Duits. Het kantoor van de conrector is gesloten en binnen wordt er een hevige discussie gevoerd. Vast iemand die ook op zijn klote krijgt denkt Noa. Hij pulkt aan een los zittend draadje van zijn rugzak en stampt een nieuw verzonnen drum ritme met zijn voeten. De deur van het kantoor gaat open en het vorige slachtoffer van de conrector komt ernstig overstuur naar buiten. 'Noa ' wordt er keihard geroepen uit de kamer. Noa blaast zijn adem zuchtend uit en verzamelt zijn moed bij elkaar om naar binnen te gaan.

De conrector zit voorovergebogen achter zijn bureau. Hij kijkt niet op als Noa binnen komt lopen en plaats neemt op de stoel voor hem. De lange man met ouderwets groen tweed pak aan is druk bezig met het schrijven van aantekeningen. Noa herkent het formulier wat in gevuld wordt. Het is een brief voor thuis om hun ouders te informeren over de wanstanden van hun kinderen. Noa krijgt ook zo een kut formulier mee. ' Denk maar niet dat je het even kan verscheuren en weggooien want het wordt gecontroleerd ' had de conrector eerder al tegen Noa gezegd. De man voor Noa komt regelrecht uit de serie catweazle gestapt. De zwarte sik op de man zijn kin maakt het plaatje compleet af. Hij ruikt zelfs muffig denkt Noa en zijn neus begint te kriebelen. ' Noa dit is al de vijfde keer deze maand dat ik je mag verwelkomen in mijn kantoor.' Gerard Zwager kijkt hem streng aan van onder zijn leesbril aan. De lijst voor wat je allemaal uit vreet wordt net zolang als de nijl rivier. Noa kan niet lachen om deze stomme opmerking maar de conrector schijnt pleziert te hebben in zijn grappen. Noa kijkt de saaie kamer door en laat zijn oog rusten op alle antiek prullaria die er staat. Wat een bende, hij moet eens weten wat ik laatst gekocht heb dan stopt hij gelijk met lachen denkt Noa. De krakende stem van de conrector haalt hem weer uit zijn gedachten.

'Je cijfers kelderen naar beneden Noa. Blowen achter het fietsenhok en nu ook nog eens slapen in de klas. Ik heb het idee Noa, dat je alleen maar bezig bent met de band. Je kan zo ontzettend goed leren. Wat is er toch aan de hand Noa? ' De conrector kijkt naar de jongen, die nu ongeïnteresseerd zijn schouders op haalt. ' Niks belangrijks meneer. Gewoon dingen die er niet toe doen. Ik had slecht geslapen en die joint was maar voor één keer. Ik beloof beter mijn best te doen oké?' Catweazle , kijkt hem onderzoekend aan. ' Als je niet mij wilt praten en je cijfers blijven kelderen dan stuur ik je naar de school psycholoog misschien wil je daar wel vertellen wat je dwars zit.' Ik ben niet achterlijk denkt Noa maar hij durft niet tegen de conrector in te gaan. De bel voor de volgende klas galmt door de gang heen. Noa staat op in de veronderstelling dat dit gesprek voorbij is. ' Noa je brief jongeman.' Fuck zegt Noa en hij komt stampend het kantoor weer binnen. Wat gebruiken jullie jongelui toch prachtige uitdrukkingen om je teleurstellingen kracht bij te zetten. Noa zegt maar niks en hij pakt de brief uit de hand van de conrector. ' Stel mij niet teleur Noa, ik houdt je in de gaten. Dat doe ik niet omdat ik je een rotjoch vindt maar omdat ik hoge verwachtingen van je heb en ook omdat ik jullie band goed vindt.' Noa vergeet de conrector te bedanken voor het net gegeven compliment en hij verlaat het kantoor. Ergens moet hij de conrector wel gelijk geven een paar dagen terug ging alles nog zo goed met mij denkt Noa en nu opeens lijkt het allemaal tegen te zitten.

Hij blijft voor de tuin poort staan. Noa hoort zijn ouders praten aan de andere kant van de houten schutting. De witte brief met waarschuwingen voelt opeens loodzwaar aan, in zijn bezwete hand. Hoe dan ook, hij zal de brief aan zijn ouders moeten geven met alle gevolgen van dien. Huis arrest of niet mogen drummen. Hij weet niet, wat hem boven de hoofd hangt wat betreft straf. Noa doet een stap naar voren en raapt al zijn moed bij elkaar om de tuin in te lopen. ' Hoi Noa ' zegt een bekende stem achter hem. Noa, draait zich verschrikt om. Jan hun achterbuurman en tevens psycholoog op zijn school kijkt hem vriendelijk aan. ' Tijd niet gezien jongen, hoe gaat het met je?' ' Het gaat wel, zegt Noa terwijl hij ongeïnteresseerd tegen een graspol aan trapt. Noa mag Jan zeker, het is een gezellige buurman. Hij kan altijd mooie verhalen vertellen over zijn vakanties. Alhoewel, hij het laatste verhaal wat Jan hem vertelde niet echt serieus kon nemen. Jan was naar Afrika geweest en had een verhaal over een olifant die achter een struikje vandaan kwam en achter hem aan ging. Jan overleefde het incident zonder kleerscheuren.

' Ik kom net terug van winter sport, zegt Jan. Het had weinig gescheeld of ik had je dit verhaal niet meer kunnen vertellen.' Noa kijkt hem verbaasd aan. ' Ik ging van de zwarte piste af als een volleerd skiër. Het sneeuw die dag was prachtig en de afdaling was geweldig. Totdat ik plotseling, moest uitwijken voor een nietsvermoedende berg marmot. Al balancerend op een ski schiet ik met hoge vaart van de baan af regelrecht richting een ravijn. Ik dacht echt dat mijn laatste dag had geslagen. Mijn leven raasde als een film voorbij mijn ogen. Het ravijn naderde en ik sloot mij ogen om niet de afgrond te zien. Ik wachtte, op de allesvernietigende klap. Maar wat denk je..? ' Noa haalt zijn schouders op. Jan laat zich niet ontmoedigen, door Noa zijn nonchalante houding en gaat verder met zijn verhaal. ' God had die dag hele andere plannen met mij. Ik opende mijn ogen en zag tot mijn verbazing dat mijn val was geremd door een klein boompje waar ik in hing. Het was een wonder dat het kleine boompje mijn gewicht kan dragen.' Jan begint bulderend hard te lachen. Natuurlijk, denkt Noa. Eerst die olifant en nu dit. Jan komt eindelijk bij van zijn slappe lach. ' Echt gebeurt, Noa eerlijk waar. ' Noa tovert een klein lachje tevoorschijn en zegt zijn buurman gedag.

Hij zet zich schrap voor het commentaar als hij de tuin in loopt. Door het raam ziet hij de silhouetten van zijn ouders. Net als hij de woonkamer in loopt en de brief wilt laten zien aan zijn ouders komt zijn moeder huilend op hem af. Ze slaat haar armen om hem heen en houdt hem stevig vast. Rosa is verschrikkelijk overstuur en Noa weet eigenlijk niet wat hij moet zeggen. Noa kijkt zijn vader aan ook zijn gezicht staat zorgelijk en rode ogen verraden dat hij ook heeft gehuild. Hij heeft moeite om uit zijn woorden te komen en Noa verstaat alleen dat zijn zus en Rick worden vermist. Noa rukt zich los uit de armen van zijn moeder en rent de trap op richting zijn kamer. Zijn ongeloof en verdriet maakt plaats voor een opborrelende woede bui. Als Noa uit eindelijk op zijn bed ligt en tot rust komt. Ziet hij dat zijn kamer nu helemaal op een rampenterrein lijkt. Veren uit gescheurde kussens bedekken de glasscherven eronder. Zijn complete vinyl platen album ligt verspreid door zijn kamer. Controlerend op schade ruimt hij ze weer op. Hij schuift wat vuile was opzij en trekt uit schrik zijn hand weer terug als hij iets warms aanraakt. ' Au ' hij bekijkt zijn rechterhand en ziet op zijn vingers blaren vorming ontstaan. Verbijsterend kijkt hij naar het voorwerp wat dit veroorzaakt heeft. De zilveren box wat Noa op de rommelmarkt heeft gekocht ligt voor hem op de grond.

Hij heeft er sinds dat hij het voorwerp op de plank heeft gezet niet meer naar om gekeken. Hij pakt het op met een vies T-shirt en bekijkt het aandachtig. Hij is gelijk weer onder de indruk van het glimmende zilver. Er is door de maker ervan, zeer veel aandacht besteed aan het versieren ervan. De teksten die er op staan zijn uiterst sierlijk vorm gegeven. Er zit geen sleutelgat in en Noa kan nergens anders een andere opening vinden. Het is net zoals een Chinese juwelenkist. Er moet een manier zijn om de box te openen zoals een geheime drukknop denkt hij . Noa legt het voorwerp weer terug in de houten kist. Ondanks de aantrekkingskracht van het voorwerp overweegt hij de mogelijk om de box te verkopen. Dan kan ik een ticket naar Zwitserland kopen, om te helpen met de zoektocht naar mijn zus en schoonbroer. Ik heb er echt alles voor over , om mijn zus te vinden. Zelfs mijn ziel...

Sofie en Monique zaten hevig ontroerd op de bank te luisteren naar hun geëmotioneerde zus. Rosa vertelde over de vermissing van Caro en Rick in Zwitserland. Het verhaal werd continu onderbroken door de heftige huilbuien van Rosa. Kees had de twee zussen gebeld met de vraag of ze langs wilden komen. Zo zaten ze in zwijgend, met een kop warme thee. Ingenesteld tussen de talrijke kleurige kussens. Geen van beide wist wat ze moesten zeggen. Kees had Nico voorgesteld om mee te gaan naar Zwitserland. Maar Nico had hem laten weten, dat het beter was om thuis te blijven. Noa en Rosa hadden hem nodig hield Nico vastberaden vol. Kees was onderweg naar de apotheek om een recept voor Rosa op te halen. Rustgevende medicatie had de dokter voorgeschreven. Om the Edge er een beetje af te halen, dat is misschien beter voor haar had de dokter medegedeeld. ' Rosa lieve schat, misschien is het even beter dat je gaat liggen. Je hebt een hele nacht niet geslapen. Ik en Soof doen het huishouden wel even. ' Monique ondersteunde haar zus naar buiten en laat haar neerzakken op de loungebank. ' Als er iets is, dan roep je ons oké? ' Rosa lijkt haar zus niet te horen en kruipt in elkaar op de bank.

Sofie en Monique verdelen de taken. Uiteindelijk start Sofie de stofzuiger en ontfermt Monique zich over het beddengoed en de was. Soof zet de radio hard aan en al swingend op het nummer Liquid Lunch van Caro Emerald haalt ze de droger leeg. Ze snuift de geur van robijn wasverzachter op, het doet Sofie aan vroeger denken en het werkt kalmerend op haar zenuwen. Ze vouwt de handdoek rustig op om het vervolgens op de stapel met andere handdoeken neer te leggen. Ze draait zich verschrikt om als een donkere schaduw langs haar heen glijdt. ' Monique, was jij dat ? Sofie hoort het monotone geluid van de stofzuiger en komt tot de conclusie dat haar zus niet zojuist in de badkamer was. Sofie pakt de volle wasmand op en loopt richting de slaapkamer. Nogmaals glijdt er een donkere schaduw vlakbij haar gezicht voorbij. Van schrik laat ze de wasmand uit haar handen vallen. Met een doffe klap komt de gele mand op de grond terecht. Sofie schrikt nogmaals van de klap en doet een stap naar achteren. Ze struikelt over haar eigen voeten en valt achterover. Ze voelt hoe iemand haar val tegengaat door haar op te vangen. Vlak boven de grond blijft ze hangen. Haar voeten op de grond, knieën gebogen en haar hele lichaam hangt recht. Sofie haar blonde lokken hangen tot op de grond. ' Jeetje. ' ' Bedankt Monique, je hebt reflexen als een scherpschutter zegt ze opgelucht.' Maar een reactie van haar zus blijft uit. Sofie voelt hoe haar lichaam wordt opgetild en ziet dat ze hoger boven de vloer komt te zweven. Ze raakt totaal in paniek. De herinneringen van haar bezetenheid een paar jaar terug komen razendsnel terug. Ze probeert zich uit de ijzeren greep te worstelen. Maar de gene die haar vast heeft is vastberaden om haar niet zo snel en makkelijk te laten gaan. ' Sofie ' fluistert een onmenselijke stem in haar oor. Ze herkent de stem gelijk en tranen van angst stromen over haar wangen. Onmogelijk zegt ze jammerend. ' Sofie ' zegt de stem nogmaals. Ze voelt hoe een natte tong over haar mond, wang en ogen glijdt en haar tranen op likt. Ze walgt van iedere aanraking en misselijk makend maagzuur stijgt om hoog.

' Jullie zijn nog lang niet van mij af. Het begint nu pas ' zegt de demon. Sofie haar lichaam stijgt tot aan het plafond en plotseling verbreekt de demon de verbinding. Haar lichaam valt neer op de houten vloer. Lucht ontsnapt door de klap uit haar longen. Benauwd en happend naar lucht leunt ze tegen de houten dressoir kast. Ze probeert een rationele verklaring voor wat er net gebeurt is te verzinnen. Maar ze komt al snel tot de conclusie dat de demon terug is en opnieuw is hun familie in levensgevaar.

Monique is druk bezig met stofzuigen en heeft helemaal niks meegekregen van wat er boven gebeurt is. Ze trekt de stofzuiger achter zich aan de hal in. Ze ontwijk Nikka, die continu mauwend voor haar voeten loopt. Wat moet dat beest toch van me. ' Ksst , ga weg. ' Monique duwt Nikka, voorzichtig met haar voet de huiskamer in. Ze sluit de tussendeur en kijkt geshockt in de spiegel. ' Wat een rimpels ' , zucht ze. Monique trekt de huid van haar gezicht naar achteren. ' Veel beter ' complimenteert ze zichzelf als haar rimpels gladgestreken zijn. Net op het moment dat ze wilt omdraaien en verder wilt gaan met stofzuigen. Bedenkt ze zichzelf en bekijkt Monique haar spiegelbeeld van dichterbij. Iets klopt niet aan het gene wat ze ziet. Het beeld lijkt onscherp alsof ze door een verkeerd afgestelde bril kijkt. Ze knippert met haar ogen maar het beeld blijft vervagen. Ze doet een stap naar voren totdat ze met haar neus tegen het glas aan staat. Het glas oppervlakte lijkt te golven als water. Monique heeft dit fenomeen wel eens eerder gezien als ze een zware migraine aanval heeft. Maar op dit moment heeft ze helemaal geen hoofdpijn. Ze doet weer een stap terug en probeert haar blik van de spiegel af te wenden. Ze verstart van schrik als dat niet lukt. Iets haar haar gezicht op dezelfde plek. Het voelt alsnog twee handen haar hoofd vast houden. Haar spiegelbeeld verandert naar een jongere evenbeeld van haar zelf. Monique kan haar ogen niet geloven als ze zichzelf ziet maar dan dertig jaar jonger. Haar jongere ik lacht naar haar en Monique voelt de angst in haar omhoog komen borrelen. Iets klopt niet en Monique wilt niet meer kijken. Ze probeert haar ogen te sluiten maar de handen die haar hoofd vast houden trekken met onzichtbare vingers haar ogen wagenwijd open. Haar evenbeeld verandert langzaam van jong naar oud. Gezonde huid verbleekt en witte tanden maken plaats voor een vergeeld en rottend gebit.

Prachtig lang krullend haar valt uit en de naakte huid eronder wordt zichtbaar. Oogleden beginnen te hangen en ouderdoms vlekken ontsieren het gezicht. Monique is doodsbang en begint te hyperventileren. Als klein kind had ze altijd last van hyperventilatie aanvallen als ze bang was. De vrouw in de spiegel kijkt haar spottend aan. Een keiharde ijs kille schreeuw komt uit de open mond van de vrouw. Monique haar oren doen pijn door het geluid. Monique probeert ook te gillen van pijn en angst maar haar stem lijkt te zijn verdwenen. Achter haar wordt een deur geopend en de stem van haar zus doorbreekt het gegil. De grip waar Monique is vast gehouden wordt verslapt. Ze bedenkt zich geen moment en slaat met de stofzuiger slang tegen de spiegel aan. De spiegel verbrijzeld en glassplinters worden de hal in gelanceerd. Sofie trekt haar zus naar de grond toe en gaat boven op haar liggen voor bescherming. Het gegil van de vrouw in de spiegel vervaagt. Sofie en Monique wachten totdat de rust helemaal terug is en helpen elkaar overeind. Monique haar gezicht zit onder de schrammen glasscherven hebben haar gezicht geschaafd. Sofie controleert haar zus op andere verwondingen. ' Ik ben oké zegt ze tot Sofie's opluchting.. ' Monique kijkt Sofie aan. Huilend stort ze zich in haar armen. ' Wat heb je gezien?' vraagt Sofie. Monique denkt terug aan wat er net gebeurt is. Ze is veels te bang om erover te praten. ' Rustig maar lieverd, je hoeft er niet over te vertellen als je dat niet wilt of kan. Kom eerst maar even bij van alles.'

' Wat is hier allemaal gebeurt?' Monique en Sofie slaken beide een gil omdat Rosa onverwachts achter hun staat. ' Wauw Rosa, jij hebt even stealth mode technieken we hoorde je niet aan komen. Je zus heeft een klein ongelukje gehad tijdens het stofzuigen. Ze struikelde over het snoer en viel daardoor met haar gezicht tegen de spiegel aan.' Rosa kijkt bezorgd naar het gehavende gezicht van haar zus. ' Het zijn maar schaafwonden. Ik ga mijn gezicht even wassen en dan zie je er helemaal niks meer van.' Monique loopt langs Rosa heen en zet de kraan in de keuken aan. ' Ik ruim de troep wel op ' en Sofie zet de stofzuiger weer aan. Kees zet zijn fiets tegen het houten vogel huisje aan. ' Hoi meiden, alles goed hier?' Hij trekt verbaasd zijn wenkbrauwen omhoog, als er geen reactie terug komt. Wat is er met jou gebeurd? Hij kijkt naar Monique haar gezicht beplakt met pleisters. ' Een ongelukje, met de stofzuiger. Het lijkt erger dan het is.' ' Laten we gaan ' en Sofie staat abrupt op. Zonder nog een woord te wisselen lopen de twee zussen de tuin uit. Tijdens de autorit naar huis wilt geen van beide praten over wat er allemaal voor gevallen is. De auto radio doet zijn best om de pijnlijke stilte op te vullen.

' Vandaag komt het aannemers bedrijf , voor de nieuwe dakopbouw. ' Rosa smeert al luisterend naar haar man, zijn brood. ' Weet je zeker, dat ik niet thuis moet blijven? ' ' Nee ik red mij wel en als er iets is dan bel ik. Rosa geeft een zoen op Kees zijn wang en stopt het brood in zijn rugzak. ' Werk se lieverd en tot vanavond.' De deurbel galmt door het huis en Rosa begroet het klusteam. Vandaag wordt er gestart met de werkzaamheden voor de dakopbouw op zolder. Rosa haar hoofd staat er helemaal niet naar, dat er klussers door het huis lopen. Het staat al weken in de agenda en Kees wilde het niet afzeggen. Rosa zet de koffie automaat voor de groep mannen aan en ondertussen belt ze haar zus Sofie. Sinds de laatste keer dat ze hier waren, zijn haar zussen niet meer langs geweest. Rosa heeft een vreemd onderbuik gevoel dat er toen iets gebeurt is waar haar zussen niet over willen praten. Monique neemt niet op de voice mail springt aan. Rosa probeert Sofie te bellen. Tot haar opluchting is Sofie wel thuis. ' Hoi Soof met je zus. Ik heb vandaag bouwvakkers in huis en Kees is aan het werk. Ik vroeg mij af of je even een bakkie koffie wilt komen halen? ' Rosa hoort dat Sofie aarzelt. ' Ik ben er over twintig minuten want ik ben toevallig in Uitgeest.'

Dertig minuten later zitten ze in de tuin. Rosa voert het woord en Sofie luistert aandachtig. Door de openstaande tuin deuren klinken de klusgeluiden. De mannen zijn nog geen half uur bezig of het huis is al veranderd tot een grote stofnest. Sofie niest door het tegemoet komende stof. ' Dus Caro en Rick zijn nog steeds niet gevonden? ' Nee.' Rosa neemt heel even rust voordat ze verder praat. Tranen van verdriet stromen over Rosa haar wangen. Haar onderlip trilt, wat een bekende tic is van haar zus als ze zenuwachtig is of verdrietig. ' Nico is naar Zwitserland afgereisd en heeft hulp van een speciale redding team. Sofie pakt Rosa haar bleke hand vast en houdt hem stevig vast. Ze vinden hun echt wel Rosa, het komt echt allemaal goed. Sofie haar maag krimpt ineen. Ze denkt terug aan de confrontatie met de demon en aan haar nichtje. Ze schaamt zich dat ze niks van haar heeft laten horen. De angst voor de demon heeft haar weggehouden bij Rosa. Precies wat de demon wilt denkt Sofie. De familie uit elkaar trekken en de zwakke schakels isoleren. Sofie houdt het gevoel tegen, over dat ze haar zus alles moet opbiechten. Ik bel vanavond Ezina besluit ze. Sofie geeft haar zus een knuffel en loopt naar binnen om eierkoeken te pakken. Volgens Sonja Bakker mag een eierkoek. ' We vreten zo dadelijk de gehele zak op ' roept ze naar haar zus. ' In tijd van crisis, mag je snaaien toch?

Sofie trekt de snoepkast open en kijkt omhoog naar het plafond. Boven haar hoofd klinken zware voetstappen en de bouwvakkers overstemmen hun radio met een hoop geschreeuw. Opeens galmt er een harde klap door het hele huis. De woning trilt en Sofie laat van schrik de plastic zak met koeken vallen. ' Help ' wordt er van boven naar beneden geschreeuwd. Sofie zet haar angst op zij en rent de trap op naar boven. Geluiden van een persoon met extreme pijn zorgt ervoor dat Sofie kippenvel op haar armen tot haar nek krijgt. Ze bereid zich voor op het allerergste als ze de zolder kamer betreedt. Op de grond ligt een bouwvakker te midden van een plas bloed. Een collega van hem probeert de bloeding die uit zijn arm lijkt te komen te stelpen. Er is zoveel bloed dat Sofie licht wordt in haar hoofd. Een andere collega is druk aan het bellen van het alarmnummer. Sofie ziet dat er een raam kapot is en overal ligt glas. ' Een slag aderlijke bloeding aan zijn polsen, brult de bouwvakker gestrest door de telefoon. Hij verliest ontzettend veel bloed en stelpen van de bloeding lukt niet. Hij ziet asgrauw en hij heeft zojuist zijn bewustzijn verloren. Schiet op Godsnaam. ' Sofie hoort, hoe de man het adres doorgeeft. Sofie rent naar de gewonde man toe en controleert zijn circulatie. De man haalt geen adem meer. Zoals geleerd tijdens de cursus EHBO, begint Sofie met reanimeren. De andere bouwvakkers voeren een heftige discussie. Sofie vangt tussen het reanimeren door vlagen op van het gesprek. Zwarte schimmen en een angstaanjagend gezicht in de weerspiegeling van het raam voordat het explodeerde zorgt ervoor dat Sofie precies weet wat er hier gebeurd moet zijn. ' Het is nog lang niet voorbij en ik ben nog maar net begonnen.' De demon, houdt zich aan zijn woord denkt ze. Het lijkt uren te duren voordat ze eindelijk de geluiden hoort van tegemoet komende hulpdiensten. De man onder haar handen is nog steeds niet bij kennis gekomen. Sofie vermoedt het ergste. Ze is doodmoe en heel haar lichaam doet pijn door het reanimeren. In haar ooghoek ziet ze Rosa met een geschrokken uitdrukking op haar gezicht tegen de deurpost staan. Als de ambulance broeders eindelijk er zijn en het slachtoffer aansluiten op een hartmonitor laat Sofie de man los. Onderuit gezakt tegen de kleding kast komt alle stress naar boven. Sofie schreeuwt zo hard als ze kan alle angst, verdriet en onmacht uit haar lichaam vandaan. Ze drukt haar handen tegen haar gezicht en wrijft de tranen weg. Haar handen voelen plakkerig aan. Ze haalt haar handen van haar gezicht af en ziet dan pas dat ze helemaal onder het bloed zit. Sofie haar maag maakt een looping van walging en ze gooit haar hele maag inhoud eruit. Sofie hoort hoe de broeder tegen zijn collega zegt. ' Tijdstip van overlijden, kondig het maar aan.' 13:13 uur antwoord zijn collega. ' Nee..' brult Sofie. Klootzak, dat je bent! Ik krijg je wel. We hebben je al eens eerder verslagen en dat zullen we nu nogmaals gaan doen.' Sofie voelt hoe twee sterke handen haar optillen. ' Neem haar even mee naar de auto, voor controle.' Ondersteunend door de broeder, loopt Sofie langs haar zus de trap af naar beneden.

Kees parkeert zijn auto op de oprit van Sofie haar huis. Hij had zijn schoonzus opgehaald op verzoek van Rosa. Sofie opent als verdoofd haar deur en stapt uit. ' Sofie wacht nog heel even.' Ze blijft staan met haar rug naar de auto gekeerd. Kees opent het raam aan de passagiers zijde. Rosa vertelde mij dat je iets riep toen de man dood werd verklaard. Sofie maakt geen aanstalten om zich om te draaien. In haar rechterhand speelt ze met de huissleutels. Kees hoort het gerinkel van het metaal wat tegen elkaar aan tikt in de auto. ' Wat bedoelde je met, we hebben je al eerder verslagen?' Sofie zwijgt en haalt haar schouders op. Ze sluit haar handen om de sleutels heen totdat het pijn doet. Haar stem klinkt gebroken als ze begint met praten. ' Hij is terug Kees en jullie zijn allemaal in gevaar. Kees schudt niet begrijpend zijn hoofd. Wat bedoel je Sofie, met hij is terug? Maar ze beantwoord zijn vraag niet en Sofie loopt weg.

Noa zit op zijn bed omringd door schoolboeken. De kleine logeerkamer is een tijdelijk onderkomen aangezien zijn kamer op de zolderverdieping een grote puinbak is. Het aannemers bedrijf wilt niet meer terug komen om het dakkapel te plaatsen. Zijn ouders kunnen geen enkel ander bedrijf vinden die de klus wilt afmaken. Het voorval met de gewonde bouwvakker is als een lopend vuurtje door het dorp verteld. Het verhaal is door personen erg opgeblazen. Noa weet wat er nu in het dorp wordt gefluisterd over hun huis. En bijgeloof houdt mensen weg. Hun huis zou bezeten zijn of nog mooier demonen zouden er huishouden. Allemaal achterlijken zijn het vindt Noa. Gelukkig hebben zijn ouders hulp gevonden in de buurman. Morgen komt hij met wat vrienden de klus afmaken. Noa hoopt dat ze er snelheid op zetten zodat hij over een paar dagen weer op zolder kan gaan slapen. Hij opent zijn boek wiskunde, waar hij een gruwelijke hekel aan heeft. Nog nooit heeft hij een voldoende gehad voor dit rot vak. Hij moet zijn cijfers ernstig opschroeven maar het lijkt wel of hij een vergiet in zijn kop heeft zitten. Hoe harder hij leert hoe minder hij er van onthoudt. Een paar maanden ging alles nog zo goed. En nu haal ik alleen maar slechte cijfers en sporten gaat ook voor geen meter. Noa gaapt met overdreven harde geluiden om zijn gaap kracht bij te zetten. s' Nachts slapen gaat ook slecht. rare dromen over schimmen en andere enge dingen houden hem bezig. De jongens van de band klagen ook al dat er geen moer uit zijn klauwen komt. En tot overmaat van ramp wordt hij ook weer op school gepest. De rare geruchten over hun huis hebben ook zijn school bereikt. Alleen Emma. Lieve, schattige en goddelijke Emma trekt zich niets aan van dit alles. Ze blijft hem steunen en belt hem elke avond. Met elke dag die voorbij gaat, wordt hij verliefder op haar. Maar Emma dit vertellen durft hij niet.

Hij gooit zijn boek aan de kant en laat zich achterover vallen op het bed. ' Kut bed, moppert hij hardop. Zo hard als een baal stro, dit logeer bed vindt hij. Noa sluit zijn ogen en probeert zijn gedachten te sturen naar een warm ver land waar hij in een hangmat heen en weer ligt te schommelen. Hij kan bijna de ruisende turquoise zee horen ruisen en het zout op zijn lippen proeven. Een harde klap brengt hem terug naar de werkelijkheid. Noa springt van zijn bed af. Het zal vast wel de vermoeidheid zijn want anders had ik gezegd dat mijn bed zojuist had bewogen. Noa wrijft in zijn ogen ze branden van de slaap te kort. Zijn ouders zijn naar Rick zijn moeder. Er schijnt een telefoontje binnen gekomen te zijn van Rick. Noa heeft te horen gekregen dat alles goed is met Rick. Alleen Caro is nog steeds spoorloos. Gen enkel teken van leven. Het baart Noa zeer veel zorgen dat Rick en Caro niet tegelijk zijn gevonden. Het komt vast goed houdt hij zich zelf voor. Caro is een keiharde tante, ze red zich vast wel. De slaapkamer deur die op een kier staat wordt opengeduwd door Nikka. Ze springt op bed en krult zich in tussen de dekens. Noa pakt zijn wiskunde boek op en probeert zich te concentreren op zijn huiswerk. Tijdens het maken van de ingewikkelde reken sommen worden zijn ogen zwaar en valt Noa in slaap.

Als Noa zijn ogen opent is het donker in de kamer. Op de tast zoekt hij naar zijn I Phone. Drie uur in de nacht geeft het toestel aan. Iets heeft hem gewekt. Een laag brommend geluid komt ergens vanuit zijn kamer vandaan. Noa zwaait zijn benen uit bed hij moet pissen en zijn blaas staat op knappen. Een vlammende pijn schiet door zijn lichaam als hij naar de deur loopt. Hij houdt zich vast aan zijn kleding kast om op adem te komen. Het brom geluid wat hij eerder hoorde verandert naar gesis. Noa probeert de verlichting aan te doen om te zien wat het geluid veroorzaakt. Hij drukt op de schakelaar en de verlichting springt als op een gegeven commando door Noa aan. Onder de boekenkast ligt Nikka. Ze heeft haar oren plat in haar nek liggen en haar scherpe tanden zijn zichtbaar. Nikka haar vacht staat rechtovereind als een hanenkam. Ze gromt en blaast naar Noa alsof haar grootste vijand voor haar staat. Als Noa toenadering zoekt om haar te kalmeren slaat ze woest om zich heen. Scherpe nagels trekken Noa zijn handpalm open. ' Nikka, doe ff normaal man.' Noa stopt zijn hand in zijn mond om het bloed op te zuigen. Fuck wat doet het toch altijd pijn als katten je krabben. Een tweede flinke pijnscheut trekt door zijn lichaam. Noa hapt naar adem. Het lijkt wel of zijn borstkas van binnenuit open gereten wordt. Nikka blijft woedend blazen en langzaam dimt het licht in de gang om vervolgens helemaal uit te gaan. Nikka houdt het voor gezien. Ze rent de gang uit en Noa voelt hoe Nikka haar vacht tegen zijn blote benen aanstrijken. Gedesoriënteerd door het plotselinge duister en de pijn strompelt Noa naar de badkamer. Hij botst op de overloop tegen de linnenkast aan. De zaklamp die altijd op de kast staat rolt van zijn plek af en komt tot stilstand tegen Noa zijn voeten. Hij pakt het voorwerp op en drukt op de aan knop. Noa zijn lichaam klapt bijna dubbel door een nieuwe heftige pijnscheut. De pijn trekt van zijn borstkas door naar zijn arm, kaken en hoofd. Ik krijg toch geen hartverkettering en de paniek giert door zijn keel. Hij loopt naar de kamer van zijn ouders en schijnt met de zaklamp door de openstaande deur. Hun bed is leeg en lijkt ook niet beslapen te zijn. Waar zijn ze in hemelsnaam ? vraagt hij zich af. Hij draait zich om en de licht straal van de zaklamp raakt de spiegel in de slaapkamer. Hij schrikt zich van zijn eigen spiegelbeeld. Jezus Noa, schijtebroek. Het is zo een horror film cliché, schrikken van je eigen spiegelbeeld. Maar ondanks dat uitgemolken horror movie schrikbeeld houdt hij zijn blik vast op de spiegel. Iets klopt niet. De druk op zijn borstkas wordt zo intens dat hij het uit schreeuwt van de pijn die het veroorzaakt. Noa wordt hysterisch, het lijkt wel of zijn ribben op het punt staan om te breken. Hij scheurt zijn T-shirt kapot en schijnt met de zaklamp op zijn borstkas. ' Fuck ' de zaklamp valt uit de hand van Noa en rolt over de vloer. Het schokkerige licht wat de zaklamp uit stoot, zorgt ervoor dat het beeld wat Noa nu ziet nog beangstigend uit ziet. Zijn hele lichaam zit onder de blauwe vlekken. Handafdrukken van een volwassen persoon staan op zijn blote huid als vers gezette tatoeages afgedrukt. Opnieuw wordt Noa overvallen door een zware pijnscheut. Hij kijkt naar zijn borstkas en ziet hoe twee handen van binnenuit tegen zijn vel aan drukken. Noa voelt hoe zijn ribben kast breekt onder de druk van de indringer in zijn lichaam en zijn vel scheurt open. Bloed gust uit de opening vandaan en spuit tegen de witte wanden van de slaapkamer aan. Noa gilt het uit en valt neer op de grond midden in de plas met bloed en afgescheurd vel. ' Je bent van mij! ' zegt een onmenselijke stem in zijn hoofd. Noa schreeuwt het uit van angst en pijn als hij voelt hoe zijn lichaam opgereten wordt.

' Noa wakker worden, je droomt.' Rosa en Kees houden hun worstelende zoon tegen de vloer aan gedrukt. Rosa houdt Noa zijn hoofd vast en Kees probeert Noa zijn schoppende benen te ontwijken. ' Jezus wat is hij sterk ' roept Kees. ' Noa wakker worden jongen, je droomt.' Noa opent zijn ogen. Zijn pupillen zijn helemaal weg gedraaid en alleen zijn oogwit is te zien. Schuimend speeksel, komt uit zijn mond. Rosa is zo geschokt door dit alles, dat ze keihard met haar vlakke hand tegen Noa zijn wang aan slaat. Met een ijzingwekkende gil, komt Noa terug bij zijn positieven. ' Hij is hier, en hij komt voor ons allemaal.' ' Wat bedoel je Noa? ' Maar voordat Noa nog iets kan zeggen zakt hij weg en verliest opnieuw zijn bewustzijn. Bel de ambulance! Kees pakt Noa zijn mobiel en drukt het noodnummer in.

Als Noa wakker wordt kijkt hij in de prachtige ogen van zijn moeder. ' Mamma, ' zijn stem klinkt zwak en vermoeid. ' Stil maar lieverd.' Rosa strijkt Noa zijn lange haren weg die voor zijn ogen hangen. ' Waar, ben ik ? ' ' Je bent thuis Noa. Je hebt een hyperventilatie aanval gehad. Als klein jongetje had je al wel eens last van lichte aanvallen. ' Wat voor dag is het vandaag? ' Woensdag Noa. Je hebt voor twee dagen aan een stuk door geslapen. Je lichaam heeft rust nodig, je gaat deze week niet naar school. Ik heb de jongens van de band ook gebeld en doorgeven dat je een paar dagen niet komt drummen. Ik zal Emma doorgeven dat je wakker bent. Ze vraagt vaak naar je. Volgens mij is ze verliefd op je.' Noa draait zijn blik weg van zijn moeder. Hij hoopt maar niet dat zijn moeder zijn rode kop ziet. Heb je honger? Noa zijn maag rommelt. ' Dat versta ik als een ja, antwoord zijn moeder en ze loopt de kamer uit. Zijn vader lost zijn moeder als the English Guard af en gaat in de luie stoel naast Noa zijn bed zitten. ' Hoe gaat het met je jongen?' ' Ik ben alleen moe pap.' ' Kan je nog iets herinneren, van wat er gebeurt is?' ' Helemaal niks antwoord Noa. Zijn vader kijkt naar buiten en zijn gedachten dwalen af van de slaapkamer naar de twee nachten terug toen Noa op de grond lag. Kees schudt zijn hoofd om de nare herinneringen van Noa zijn aanval weg te halen. ' Noa die avond dat je op de grond lag, had je het over een persoon. Je zei dat hij jou en ons gezin iets aan zou willen doen.' ' Geen idee pappa.' ' Als je in de problemen zit dan vertel je dat mij wel toch? ' ' Pap toe zeg, ik heb maar een paar keer geblowd en nu denk je zeker dat ik ruzie heb met een drugs koerier.' Zijn vader staat abrupt op. ' Volgende week maandag, heb je een afspraak bij de school psycholoog.' Noa sputtert tegen. ' Ik ben niet gek aan het worden, als je dat soms denkt! ' Zijn vader reageert laconiek op relaas van zijn zoon. ' Maandag om twaalf uur, is de afspraak Noa en je gaat gewoon heen. ' En daarmee basta!

Klokslag twaalf uur zit Noa op een zwart kuip stoeltje. Hij kijkt de lange hal door. Op de grond ligt groen linoleum en het doet Noa denken aan zijn favoriete film The Green Mile. Een film met Tom Hanks in de hoofdrol. Hij speelt de personage van Paul Edgecomb die jarenlang dienst heeft gedaan als cipier in de 'Dodengang' van de Cold Mountain gevangenis, de groene mijl genaamd (vanwege de groene vloer). Iets plakt onder zijn schoen en hij trekt zijn been omhoog. Roze bubbelgum kauwgom zit muurvast aan de zool van zijn zwarte all star. Oh great, it is just one of those days. Hij scheurt een bladzijde uit zijn notitie blok en probeert zo goed als het kan de roze smurrie weg te halen. ' Gatverdamme ' moppert Noa hardop. ' Ik heb ook een verschrikkelijke hekel, aan aardbeien kauwgom. Ik wordt zelfs misselijk van die geur ' zegt een bekende stem. Noa kijkt op en ziet Jan voor hem staan. Jan de Buurman en ook mijn psycholoog. Hoe verzin je het denkt Noa.

Met een plakkende zool loopt Noa Jan zijn kamer binnen. Jan zijn voorliefde voor Oostenrijk is vooral terug te zien in zijn interieur. Een grote koekoeksklok hangt aan de stenen muur. Het velgekleurde vogeltje wat uit het huisje komt, maakt met hysterisch gefluit duidelijk dat het twaalf uur is. ' Hij loopt achter,' zegt Noa. Jan sluit de deur met een zachte klik en neemt plaats in een donkerbruine en ernstig versleten leren fauteuil.

' Erfstuk van mijn vader ' zegt Jan, als hij Noa naar de stoel ziet kijken. ' Hij was ook psycholoog van beroep. Het vogeltje trekt zich abrupt weer terug in zijn houten huis en de plotselinge stilte die volgt, overvalt Noa. ' Je ouders hebben deze afspraak gemaakt Noa, omdat ze zich zorgen maken over je. Misschien vindt je het wel vreemd, dat je privé gesprekken met je buurman moet voeren. Ik kan je verzekeren dat alle gesprekken vertrouwelijk zijn en alles tussen deze muren blijft.' Noa blaast zijn adem uit en maakt een overdreven zuchtend geluid erbij. Jan lijkt het niet te interesseren en klapt zijn laptop open.

' Goed. Noa, we beginnen eerst met wat simpele vragen.

Hoe gaat het op school? '

' Prima '

' Hoe gaat het thuis?

' Ook goed.'

' Hoe gaat het met de band?'

' Super. '

' Heb je problemen met je gezondheid? '

' Nope.'

' Heb je verkering? '

' Gaat u niks aan.'

Jan trekt zijn wenkbrauwen omhoog als een teken van verbazing om Noa zijn boze uitval. Hij laat zich echter niet afschrikken hierdoor en gaat gestaag verder met zijn vragen lijst.

' Blow je? '

' Nope.'

' Heb je ruzie met iemand of zit je in de problemen waar je niet met iemand, over durft te praten?'

' Nee.'

' Noa het zou fijn zijn, als je de vragen kan beantwoorden met zinnen in plaats van enkelvoudige woorden.'

' Ik zie hier het nut, gewoon niet van in.' Noa staat boos op vanuit zijn stoel en loopt naar het raam.

Buiten zijn Noa zijn klasgenoten aan het basketballen. Iedereen lacht en stuk voor stuk zien ze er allemaal gelukkig uit.

Zo was ik zelf ook een paar dagen terug denkt Noa.

' Noa waar denk je aan?' ' Niks bijzonders Buurman Jan. Ik ben alleen de laatste tijd heel erg moe. Sporten lukt niet en leren is al helemaal een probleem.'

' Komt dat, omdat je zus wordt vermist? vraagt Jan. Noa haalt zijn schouders op en mompelt iets wat lijkt op een Ja. ' Wil je erover praten Noa? ' De jongen die Jan al heel lang kent, geeft geen antwoord en blijft door het raam naar buiten staren. ' Noa kan je alsjeblieft, weer op je stoel komen zitten?' Noa rukt zijn blik los van het schoolplein tafereel en neemt weer plaats op de harde metalen stoel.

' Je vader vertelde mij, over je aanval vorige week. Je kunt je helemaal niks meer herinneren, van wat er toen gebeurt is zei hij. ' Klopt ' ' Ik wil graag een speciale oefening met je doen om je terug te brengen naar dat moment Noa. Misschien heeft je onderbewuste, toch iets opgepakt. Ben je ooit wel eens onder hypnose geweest?' ' Dit meen je, toch niet! Ik geloof niet in die lariekoek en hocus pocus shit.' ' Als je er niet in gelooft Noa, wat heb je dan te verliezen?' Noa trekt zijn schouders, nonchalant omhoog. Hij komt tot de conclusie dat hij geen weerwoord op Jan zijn standpunt. ' Vooruit probeer het maar. Alleen wil ik dat niemand dit te weten komt!' ' Noa, dat heb ik je al eerder beloofd. Onze gesprekken, blijven tussen deze muren. Ik ben nu even niet, je buurman maar je psycholoog. Ik probeer je te helpen en heb het beste met je voor.' Noa kijkt naar de man in de leren stoel. Jan is klein van lengte, hooguit een meter drieënzeventig en zijn handen rusten op zijn gezonde buikje. De paars met witte gestreepte blouse en zwarte colbert zijn kreukelvrij. De kaki gekleurde broek met zwarte leren schoenen eronder is een bekend beeld waar je Jan in uit kan tekenen. Op de brug van de smalle neus, rust Jan zijn blauwe leesbril en zijn groene ogen stralen rust uit. Golvend bruin haar zit keurig in model. De parfum van Armani, hangt als een aureool om de man heen. Noa blaast zijn adem nog eens diep uit en geeft Jan zijn zin. ' Hypnose oefening, zegt Noa. ' Oké Rasta Rostelli, ik vind het goed. Maar alleen, als u mij niet als een kip laat kakelen of mij een olifant na laat doen. Dan geef ik u bij deze mijn toestemming.

Noa en Jan hebben van stoel gewisseld. Het oude leer kraakt onder Noa zijn gewicht. De stoel zit comfortabeler, dan de metalen. Noa zakt weg in de zachte bekleding. Het leer ruikt naar oude sigaren en verschraalde sterke drank. Jan gaat dichter bij Noa zitten en hij houdt in zijn rechterhand een rode potlood vast. ' Concentreer je, op de potlood Noa. Haal diep adem en blaas het weer rustig uit. Jan beweegt de potlood heel rustig heen en weer voor Noa zijn ogen. Noa wilt eigenlijk op staan en Jan hard uitlachen. Hypnose wat een onzin, allemaal lariekoek. Puur bedacht om mensen te entertainen. Maar voor Jan, wilt hij eenmalig open minded zijn. Noa luistert, naar de rustige diepe basstem. Met zijn ogen, blijft hij de potlood volgen. Links, Rechts, Links, Rechts.. Op de achtergrond hoort Noa de koekoeksklok tikken en al het andere geluid lijkt te verstommen. Alsof iemand, de radio zachter zet. Links, Rechts, Links, Rechts...... zijn ogen blijven de potlood volgen. ' Noa, ' zegt Jan. Als ik het getal tien zeg, sta je op een ladder. een, twee, drie, vier,...., acht, negen.. tien! ' Noa, zie je de ladder?' ' Ja ' ' Goed zo Noa, het gaat prima. Ik wil dat je de ladder nu afdaalt en de treden telt. Als je de laatste lat hebt bereikt en je voeten de grond aanraken. Wil ik, dat je jezelf omdraait en mij verteld waar je bent.' Noa hoort de klok, nog op de achtergrond tikken maar het geluid stopt als zijn voeten de vloer raken. Jan kijkt naar de koekoeksklok, ook hem is het opgevallen dat de klok geen geluid maakt. Tot zijn grote verbazing, staan de wijzers stil op dertien minuten over een.

' Noa, vertel mij wat je nu ziet.'

' Mezelf.'

' Waar? '

' In de spiegel.'

' Wat zie je nog meer Noa?'

' De slaapkamer van mijn ouders.'

' Zijn je ouders thuis '

' Nee '

' Ben je alleen in de slaapkamer? '

' Nee '

' Wie is er bij je Noa? '

' Hij is hier.'

' Wie Noa? '

' Mag ik niet zeggen. '

Hoe ziet hij eruit, kan je dat wel omschrijven?

' Hij lijkt op mij, maar iets klopt niet.'

' Wat klopt er dan niet, volgens jou? '

Noa opent zijn ogen. Jan deinst achteruit als hij ziet, dat Noa pupillen zijn weggedraaid, alleen het oogwit is zichtbaar.

' Noa, kan je mij horen? '

Noa.....

Jan wordt zenuwachtig. Noa zijn nonchalante houding verdwijnt en hij gaat kaarsrecht in zijn stoel zitten. Noa als je mij kan horen volg dan mijn stem ik ga je terug brengen naar het hier en nu. Bij het getal tien kom je weer terug en kan je alles herinneren van wat je zojuist gezien hebt. Een, twee.. vier, vijf, acht. Noa opent zijn mond. Jan kijkt hem onderzoekend aan. Negen.. ' De jongen is hier niet ' zegt Noa met een hele andere stem. Jan kijkt Noa verschrikt aan. ' Noa ben jij dat? ' De morbide stem die Jan zojuist hoorde wekt bij hem extreme angst op. ' Tien. ' ' Noa is hier niet.' Hij is bij mij en ons. ' ' Noa luister naar mijn stem. Bij het getal vijftien kom je terug naar het hier en nu. ' Elf, Twaalf.. ' Bedankt voor het openen van de deur, meneer de psycholoog ' zegt Noa weer met de morbide stem. Dertien! roept Jan hard op. Het is te laat. De jongen is van ons en als wij klaar met hem zijn komen we voor zijn hele familie. ' Wie ben je?' Dat, meneer de psycholoog - kunnen wij u uiteraard niet vertellen. Noa zijn lichaam kromt zich in een vreemde houding. Zijn armen buigen zich achter zijn rug in een ongezonde positie. Botten kraken en spieren worden opgerekt. Noa valt op de grond en zijn lichaam wordt gebogen. Zijn nek strekt naar achteren. Zijn rug wordt zo ver gebogen dat hij een brug maakt. Noa zijn benen vouwen zich dubbel in een kleermakers zit. Jan veert geschrokken op van zijn stoel. Met zijn rug tegen de muur kijkt hij naar de jongen op de grond. Wit schuimend speeksel stroomt uit Noa zijn mond en zijn lichaam begint te schokken. Jan durft niet te kijken. Hij schreeuwt om hulp. Door zijn kamer heen klinken verschillende stemmen. Hij hoort talen die hij niet herkent en het zijn zowel vrouwen als mannen en kinderen. Jan houdt zijn handen op zijn oren. Een helse pijn trekt door zijn beide oren en bloed stroomt uit het gehoor gang vandaan. Tien.. wie niet weg is, is gezien en ik KOM ER AAN brult de onmenselijke stem boven alle andere uit. Jan zakt huilend neer op de grond. Hij schreeuwt nogmaals om hulp. De deur van het kantoor zwaait open. In de deuropening staat een blond meisje. ' Emma ' roept Jan help ons alsjeblieft. Emma kijkt naar Jan en dan naar Noa. Ze hoort de stemmen ook en ziet Noa misselijk makende spastische bewegingen op de grond maken. Maar ze de kracht vandaan haalt weet ze niet. Maar Emma rent naar Noa toe. Ze pakt zijn hoofd vast en zonder erbij na te denken zoent ze hem op zijn voorhoofd. Ik houd van je Noa kom terug bij mij en in het hier en nu. Emma is verbijsterd over wat ze net zei maar ze meent het en dat voelt ze ook. Ze houd van Noa en al heel erg lang ook. De stemmen in de kamer nemen af en Noa zijn lichaam bewegingen worden rustiger. Tranen van verdriet en zorgen, stromen over haar wangen en vallen uiteen op Noa zijn vermoeide gezicht. Emma is opgelucht als Noa zijn ogen langzaam open doet. ' Emma.' Zijn stem klinkt gebroken, alsof hij een heftige strijdt heeft moeten ondergaan. Emma glimlacht naar hem. ' Blijf liggen Noa, ik bel een ambulance.'

' Een gebroken armen en ernstige kneuzingen. We houden hem hier nog een paar dagen ter observatie. Als alles goed gaat de komende dagen en hij krijgt geen nieuwe aanvallen. Dan pas mag hij naar huis.' ' Bedankt dokter. ' Kees gooit een euro in de snoepautomaat. Het zakje Croky geeft gehoor, aan het bevel om te vallen. Kees propt de inhoud van het zakje, hebberig in zijn mond. Door de openstaande deur van de kamer waar Noa ligt, kijkt hij naar zijn knappe vrouw. Liefkozend, strijkt ze de hand van hun zoon. Kees zijn telefoon gaat en hij neemt op. ' Kees, met Nico. Ze hebben Caro gevonden. Ze is licht gewond en ze ligt in het ziekenhuis. Over een paar dagen komen ze naar Nederland. Geen zorgen, ik regel alles.'

Kees voelt zijn lichaam slap worden. De telefoon glijdt uit zijn klamme handen en als het toestel de grond raakt spat het uit elkaar. Rosa rukt haar blik los van haar zoon en ziet haar man voorover op zijn knieën vallen. Ziekenhuis personeel gekleed in wit met roze werk uniformen, onderbreken abrupt hun koffie pauze. Kees is overmand door intense verdriet maar ook door vreugde. Hij schuift het niet onder stoelen en banken dat hij enorm is opgelucht, dat zijn dochter en schoonzoon zijn gevonden. Het ziekenhuis personeel ontfermen zich over hem. Kees is in zo een euforische staat dat hij iedereen omarmt en knuffelt. Hij tilt een zichtbaar geschrokken dokter op van de grond en draait hem in de rondte. ' Rosa, ze hebben Caro en Rick gevonden roept Kees. Zijn stem galmt door de lange witte gangen. Personeel en bezoekers lopen de gang, op om te zien waar de commotie vandaan komt. De hoofdzuster maant Kees tot kalmte. Haar gezicht staat net zo rood, als haar lange lokken die ze in een vlecht draagt. Kees trekt zich niks aan van haar waarschuwing en geeft haar een dikke zoen vol op de mond. Hij laat de hoofdzuster perplex achter en rent de kamer in om zijn vrouw eveneens te zoenen. ' Nu komt alles weer goed lieverd . Ik weet het zeker.' Rosa laar haar gezicht rusten tegen Kees zijn borstkas. Ze is net zoals hem, dolblij dat haar dochter en schoonzoon gevonden zijn. Maar haar onderbewustzijn, houdt haar gemoederen bezig. Het zegt haar dat Noa in gevaar is. Ze trekt een gemaakte en gepijnigde glimlach naar Kees. Ze hoopt met heel haar hart, dat haar intuïtie geen gelijk heeft.

In de twee weken die voorbij lijken te vliegen gaat het zichtbaar beter te gaan met Noa. Hij heeft geen aanvallen meer gehad. Noa oefent weer met de band en zijn cijfers op school gaan weer met een stijgende lijn vooruit. Rosa haalt de versgebakken appeltaart uit de oven. De geur van appels en kaneel vult de keukenruimte. Vandaag komt Caro weer thuis. Het huis is versierd met slingers en ballonnen en buiten hangt er een groot welkom thuis spandoek. Het vliegtuig waar Caro en Rick in zitten land om half twee. Nog vijfenveertig minuten de tijd om te douchen en om te kleden voordat Rick zijn ouders op de stoep staan denkt Rosa. Haastig trekt ze haar thuis pak uit en springt ze onder de nog koude douche. Het stroomt over haar naakte lichaam. Rosa haar ochtend moeheid verdwijnt en ze kan zich eindelijk na weken weer eens ontspannen.

Alles gaat goed. Caro is terug en alle problemen met Noa zullen weer verdwijnen. Jan zijn psycholoog zegt dat extreme spanning de aanvallen veroorzaakten. Ze sluit haar ogen en laar haar gedachten fladderen naar een tropisch eiland. Als Kees terug is, zal ik hem de site over de villa in Bali laten zien denkt ze. Een paar weken vakantie zal ons allemaal goed doen. Rosa zeept haar lichaam in met Frangipane zeep. Geurige tropische bloemen omringen haar naakte lichaam. Met haar gezicht onder het schuim, zoekt ze op de tast naar de shampoo fles. Rosa hoort dat de badkamer deur open gaat en weer dicht. De kraan van de wastafel wordt open gedraaid. Rosa springt met een gil onder de douche vandaan. Het warme water is verandert in ijswater. ' Grappig en bedankt hoor.' In de veronderstelling dat het Noa is vraagt ze hem om weg te gaan. De douche deur wordt weer geopend en met een ferme klap gesloten. De wastafel kraan staat tot haar ergernis, nog steeds open. Rosa wrijft met de zachte handdoek, het prikkende zeep uit haar gezicht vandaan. ' Pubers.' Mopperend trekt Rosa, het met schelpen versierde douche gordijn op zij.

Ze slaakt een gil en Rosa bedekt geschrokken haar lichaam. Het gevoel dat iemand haar met een directe rechtse heeft geslagen overvalt haar. Ze knippert met haar ogen met de hoop, dat het gene wat ze ziet verdwijnt. Maar als ze haar ogen weer opent, staat het nog steeds met shampoo geschreven op de grond. ' WELKOM THUIS, KUTWIJF!' Rosa loopt voorzichtig langs de geschreven tekst. ' Noa, als de sodemieter hier komen! ' Noa loopt de zoldertrap af richting zijn moeder. Zijn haar zit in The Just out of Bed Look. 'Wat is er mam? Zijn stem klinkt vermoeid en hij gaapt overdreven hard. Noa kijkt zijn moeder met een slaperige blik aan. De uitdrukking op haar gezicht kent hij maar al te goed. Ze staat op het punt van een verschrikkelijke jank bui of een levensgevaarlijke woede uitbarsting. ' Mam, wat is er met je? ' Zonder iets te zegen trekt Rosa de deur van de badkamer open en wijst ze naar de grond. Noa volgt haar blik. ' Mam. Je denkt toch serieus niet, dat ik dat gedaan heb?' ' Wie, moet het anders gedaan hebben Noa? Er is verder niemand anders in huis. Haar stem klinkt woedend en Noa weet dat hij voorzichtig zijn met wat hij nu gaat antwoorden. ' Ik ruim het wel op mam.' Rosa regeert niet. Ze staat in een steeds groter wordende plas van water. Op haar armen zit kippenvel. Noa schaamt zich een beetje om het feit zijn moeder bijna naakt te zien. Zonder nog een woord met elkaar te wisselen ruimt Noa de troep op.

In de huiskamer en tuin is het een drukte van jewelste. Familie, buren en vriendinnen kakelen als kippen door elkaar heen. Zijn moeder praat nog steeds niet met hem. Noa staart door de keukenraam naar buiten en zijn hart maakt een sprong van blijdschap, als hij de nieuwe Audi van Rick zijn vader de straat in ziet rijden. ' Ze zijn er ' roept Noa. Alsof er een startschot is gegeven bij de race, rent iedereen naar de voordeur. Noa is het eerst om zijn zus in zijn armen te sluiten. ' Zussie. ' ' Broer Konijn ' Noa snuift haar welbekende aardbeien shampoo op. ' Ik ben zo blij om je weer te zien.' Hij versterkt zijn grip om haar heen en Caro kermt van de pijn. Noa laat van schrik los en ziet dat zijn zus een mitella om heeft. ' Het ziet er erger uit, dan het is. Zegt ze als Caro, Noa zijn bezorgde blik ziet. ' Hai pik, hoe gaat het jongen? Ben je afgevallen of zo? Noa draait zich om en Rick kijkt hem onderzoekend aan. Noa zijn broek fladdert inderdaad sinds een paar weken om zijn reet heen en zijn T-shirt is een maat te groot geworden. Hij hield zichzelf voor dat het door het sporten kwam. ' Komt door het joggen. Noa pakt de tas aan van Caro en loopt achter hun aan naar binnen. De welkomst comité dringt vol ongeduld om de hoofd gasten heen om ze te begroeten.

duwen elkaar aan de kant of lopen elkaar omver. Rosa staat op om te zien wat er aan de hand is. Op het houten vlonder staat Noa. Rosa laat haar glas met Pro secco uit haar handen vallen en haalt haar blote voet open als ze naar Noa toe rent. In haar ooghoek ziet Rosa haar dochter staan. Paniek is van haar gezicht af te lezen. Rosa wordt gepasseerd door haar man.

In de huiskamer en tuin is het een drukte van jewelste. Familie, buren en vriendinnen kakelen als kippen door elkaar heen. Zijn moeder praat nog steeds niet met hem. Noa staart door de keukenraam naar buiten en zijn hart maakt een sprong van blijdschap, als hij de nieuwe Audi van Rick zijn vader de straat in ziet rijden. ' Ze zijn er ' roept Noa. Alsof er een startschot is gegeven bij de race, rent iedereen naar de voordeur. Noa is het eerst om zijn zus in zijn armen te sluiten. ' Zussie. ' ' Broer Konijn ' Noa snuift haar welbekende aardbeien shampoo op. ' Ik ben zo blij om je weer te zien.' Hij versterkt zijn grip om haar heen en Caro kermt van de pijn. Noa laat van schrik los en ziet dat zijn zus een mitella om heeft. ' Het ziet er erger uit, dan het is. Zegt ze als Caro, Noa zijn bezorgde blik ziet. ' Hai pik, hoe gaat het jongen? Ben je afgevallen of zo? Noa draait zich om en Rick kijkt hem onderzoekend aan. Noa zijn broek fladdert inderdaad sinds een paar weken om zijn reet heen en zijn T-shirt is een maat te groot geworden. Hij hield zichzelf voor dat het door het sporten kwam. ' Komt door het joggen. Noa pakt de tas aan van Caro en loopt achter hun aan naar binnen. De welkomst comité dringt vol ongeduld om de hoofd gasten heen om ze te begroeten.

De speech gehouden door Caro haar vriendinnen is totaal onverstaanbaar. Emoties van blijdschap lopen hoog op en hele zinnen vallen weg door hun tranendal. Rick zet de barbecue aan en een uur later ligt het vlees te grillen op de roosters. Iedereen is zichtbaar gelukkig. Rosa bekijkt het gezellige tafereel, van een afstandje en neemt nog een slok van haar Prosseco. Noa draait het vlees om, gebiologeerd kijkt naar de kooltjes onder de roosters. De hitte verwarmt zijn gezicht. De kooltjes onder de roosters vlammen op en vallen uit elkaar. ' Doe het ' zegt een agressieve stem in zijn hoofd. ' Doe het nu! ' Rosa kijkt om haar heen als ze iemand hoort gillen. Het feest gedruis slaat om in een massa hysterie. Er wordt geschreeuwd en familie en vrienden duwen elkaar aan de kant of lopen elkaar omver. Rosa staat op om te zien wat er aan de hand is. Op het houten vlonder staat Noa, in zijn handen heeft hij het gloeiend hete grill rek vast. Rosa laat haar glas met Pro secco uit haar handen vallen en haalt haar blote voet open als ze naar Noa toe rent. In haar ooghoek ziet Rosa haar dochter staan. Paniek is van haar gezicht af te lezen. Rosa wordt gepasseerd door haar man.

Kees draait de buitenkraan open. Hij trekt aan de tuinslang en richt de straal met water op zijn zoon. Rosa bereikt Noa, zijn pupillen zijn weer weggedraaid en het oogwit is zichtbaar. ' Welkom thuis kutwijf ' zegt hij met een onmenselijke stem. Als het water Noa raakt komt er stoom van zijn handen af. Hij lijkt, geen pijn te voelen. ' Ambulance is gebeld, roept Rick boven het gegil van de hysterische menigte uit. Caro herkende de stem waar Noa mee sprak. Noa draait zijn hoofd richting Caro. Zijn nek wervels kraken hoorbaar. Je broer is van mij en als ik met hem klaar ben, kom ik voor jou en iedereen die je lief hebt. Caro is sprakeloos. Noa zijn lichaam begint te schudden en hij spreekt onverstaanbare wartaal uit. Noa zakt neer op de grond. Als het rooster uit zijn handen valt ziet Caro de ernstige brandwonden op zijn handen. Gezond roze huid is zwart geblakerd. De momenten van komst, van het ambulance personeel en Noa die afgevoerd wordt op het brancard gaan als in een roes aan Caro voorbij.

Emma staat in het midden van de steriele witte kamer. Caro en Rick zijn bij de receptie om de intake voor Noa te regelen. Emma kijkt naar Noa. Zijn handen zijn gewikkeld in dik verband. Medicatie zorgt ervoor dat rustig blijft. Noa vocht als een leeuw toen ze hem hier naar toe brachten. Twee maanden lang heeft hij in het ziekenhuis gelegen. En nu is hij hier. Er is niks meer te zien van de sportieve knappe jongen die ze kon. De gene die in het bed ligt is een schim van hem. De doctoren blijven bij hun conclusie, dat epilepsie de oorzaak is van alle gezondheid problemen. Noa is twintig kilo afgevallen en zijn mooie gezicht waar Emma uren naar kon kijken is ingevallen. Het lijkt op een doodsmasker. Een weinig voorkomende schildklier probleem is de dader. Emma veegt de stromende tranen weg met haar handpalm. De verwondingen aan Noa zijn handen zijn zeer ernstig, waarschijnlijk zou hij nooit meer kunnen drummen volgens de doctoren. Emma denkt terug aan het welkom thuis feest. De hysterie, het geschreeuw en de misselijk makende geur van verbrand vlees zou ze nooit van haar netvlies af kunnen krijgen. Nooit meer..

Ze voelt hoe een hand op haar schouder wordt gelegd. ' Wij nemen de wacht wel van je over Emma. Ga naar huis en probeer wat te slapen.' Caro neemt plaats op de stoel voor Noa zijn bed. Alle herinneringen van een paar jaar terug komen razendsnel voorbij. Famke en haar mentale breuk, de geestverschijning en de vermiste mannen. Maar dat alles valt in het niets wat betreft Noa zijn problemen. Caro weet wat er met hem aan de hand is. Ze durft er niet over na te denken. Caro wilt haar gedachten wegstoppen in een doos en hem nooit meer openen. Het kan gewoon niet waar zijn dat de demon die ze eerder hadden verslagen terug is. Absoluut onmogelijk. Ze denkt aan de zilveren box en aan de waterput. Zal iemand de box hebben gevonden en geopend hebben. Ze schut hevig haar hoofd. Nee dat kan niet, ze hadden de box goed verstopt niemand kan hem vinden. ' Ik blijf hier ' en Caro stapt uit haar gedachten en in het hier en nu. ' Hij heeft mij nodig en ik houd van hem. Ik blijf hier.' Caro kijkt naar Emma. Ze is blij dat zo een lieve meid verliefd is op haar broertje. Liefde overwint alles denkt ze en Caro tovert een klein glimlachje op haar gezicht. Ik heb al een extra bed gevraagd en dat gaan ze regelen. ' Mijn ouders komen zo langs om wat kleding te brengen.'

' Caro.. Marieke wilt je graag even spreken.' Rick staat in de deur opening. Hij heeft rode ogen en Caro weet dat hij gehuild heeft. Ze hebben het hachelijke avontuur van Zwitserland nog geeneens verwerkt en nu is Noa er zo slecht aan toe. Het is net een achtbaan, waar je niet uit kan komen en elke keer weer gedwongen een nieuwe ronde moet maken. ' Emma weet je het zeker dat je het red? Het meisje in de gele jaren vijftig jurk knikt instemmend. Als er wat is dan bel je ons oké? Caro kust Noa op zijn voorhoofd en Emma geeft ze een vluchtige kus op de wang. ' Vanavond komen we weer op visite ' Emma neemt plaats op de stoel waar Caro net op zat. ' Tot straks ' fluistert ze zachtjes naar Caro die haar blik maar niet los kan maken van haar broer. ' Kom lieverd ' Rick pakt Caro haar hand en trekt haar weg bij de deur vandaan.

Fijn dat je zo snel kon komen. ' Hoe was het in Engeland? ' Rosa pakt de blauwe mantel van Ezina aan en hangt hem op de kapstok. ' Engeland was zeer interessant.' Ezina loopt langs de nieuwe spiegel in de gang. Ze negeert haar misvormde spiegelbeeld. Later denkt ze, alles op zijn tijd. Rosa schenkt een kop thee in voor hun allebei en neemt plaats naast Ezina op de bank. Nikka heeft een nieuwe ligplaats gevonden op de schoot van haar slachtoffer. Ezina streelt de spinnende lapjeskat. ' Je bent niet de enige die mij gebeld heeft. Ik heb meerdere verontrustende telefoontjes gehad. Rosa kijkt verbaasd op van haar kop dampende thee. Je zussen zijn op consult geweest al een hele tijd terug. Ik had jullie toen al moeten waarschuwen. Het spijt me dat ik niet eerder heb gehandeld . Ik heb jullie in ernstig in gevaar gebracht en dat spijt mij verschrikkelijk.' Ezina geeft Rosa de tijd om te reageren. De emotionele gebroken vrouw naast haar wuift Ezina haar excuses van de baan. ' De doctoren hebben het over epilepsie en schildklier problemen. Ik ben alleen bang dat er naast dat alles iets heel anders met Noa aan de hand is. Ik denk..' Rosa haar woorden blijven in de keel hangen. Ze is bang dat als ze haar gedachten uitspreekt, honderd jaar ongeluk over hun heen roept. ' Je denkt dat Noa bezeten is van een demon, net zoals je zus Sofie een paar jaar geleden.' ' Dat denk ik inderdaad Ezina. Totaal gestoord, dat ik het denk maar er is zoveel gebeurd wat ik niet kan verklaren. Het begon met Noa zijn nachtmerries. Voorwerpen verdwenen uit zich zelf of werden verplaatst. Daarna kwamen de schimmen en stemmen. En het ging van kwaad tot erger. Hij ligt nu op een speciale psychiatrische afdeling. Er is helemaal niks meer van hem over. En ik ben bang als dit zo blijft doorgaan dat ik dan mijn zoon verlies. Help ons alsjeblieft Ezina ik ben ten einde raad! '

Ezina zet voorzichtig de protesterende Nikka op de grond en troost de huilende Rosa. ' We moeten terug in de tijd Rosa. Wanneer begon dit alles. Denk goed na. Heeft Noa iets gedaan of gekocht.' Ik weet het niet zegt Rosa huilend en ze slaat haar handen uit frustratie tegen haar gezicht. Er moet iets zijn Rosa, denk alsjeblieft goed na. Rosa dwaalt terug in de tijd. Dagen, weken en maanden vliegen aan haar gedachten voorbij. En dan opeens schiet ze omhoog van de bank. ' Ik weet het! Hij heeft iets gekocht op de rommelmarkt. Ik ga het voor je halen.' Rosa rent de trap omhoog naar Noa zijn kamer. Er klinkt gestommel en deuren worden open gemaakt en dicht geslagen. Ezina negeert de schimmen die ze in de huiskamer ziet. ' Alles op zijn tijd en ze maant zichzelf tot kalmte. Onrustige voetstappen komen de trap af. Rosa haar wangen zijn rood van de korte inspanning. In haar slanke armen houdt ze een houten kist omhoog. Nikka blaast naar Rosa en rent weg met een dikke staart. Met een doffe klap plaatst Rosa de kist op de tafel. Met een trillende hand opent ze de zware deksel. Ezina is sprakeloos als ze de inhoud ziet. Een plotselinge stekende pijn in haar borstkas neemt haar adem weg. ' Onmogelijk! ' Ezina is perplex. Voor haar in de kist ligt, de geopende demonen box. Rosa kijkt naar de uitdrukking op Ezina haar gezicht. Noa zit verschrikkelijk in de problemen of niet soms. Ezina had gewild dat het anders zou zijn geweest. Noa, zijn familie en ook zijzelf zijn in groot gevaar.

De tafel waar Caro aan zit is rond. Eroverheen ligt een blauwe zijde doek. Sterren en planeten schitteren als het kaarslicht hun raakt. Het is de eerste keer dat Caro bij Ezina thuis is. Gister avond heeft Ezina haar gebeld en gevraagd om langs te komen voor een gesprek. Caro kijkt de kamer rondt. Kasten zwaar beladen met boeken lijken te zuchten onder het overtollige gewicht wat ze moeten dragen. In een antieke kast met glas in lood versierde deurtjes staan potten met raadselachtige inhoud te wachten om geopend te worden. De sterk ruikende wierook kruipt de neus van Caro in en ze moet niezen. Een cyperse kat onderbreekt zijn diepe slaap om te zien wie hem verstoord heeft. Hij staat op en rekt zich met een bolle rug uit. Met een verwijtende blik kijkt hij naar Caro. ' Sorry Poes fluistert ze. Het diertje loopt een paar rondjes over de gekleurde kussens, trappelt op geschikte plek en laat zich vallen op zijn andere zijde om het ochtend dutje te hervatten. Op het eiken houten dressoir kast liggen letterbakken met allemaal edelstenen. Ze zijn gerangschikt op naam of kleur. Ondanks de enorme rommel voelt Caro zich gelijk thuis. Ze verschuift haar zithouding op haar niet slapende bil en plukt met haar nagels aan het tafelkleed. Haar blik wordt weer naar de houten kist getrokken die op tafel staat. Ezina heeft haar gezegd dat ze de deksel niet mag openen. ' Afblijven ' waar haar exacte woorden. Caro haar nieuwsgierigheid brandt van verlangen. Ezina is nergens te zien. Caro houdt het niet langer en schuift de sluiting van de kist omhoog. Langzaam opent ze de deksel. Ze schrikt zich helemaal wezenloos als de deksel weer dicht wordt geslagen. ' Caro wat had ik nou tegen je gezegd! Wat snap je niet van het woord afblijven!' Caro blaast haar wangen met lucht op en kijkt als een soort van overspannen hamster Ezina aan.

' Ik laat je tien minuten alleen en hatsiekadee. Miss Caro, moet zo nodig toch de kist openen. Jouw nieuwsgierigheid, brengt je altijd in de problemen dame. Wanneer, ga je dat nou eens begrijpen.' Caro krijgt een kop als een tomaat. Schaam je inderdaad diep, juffie.' Ezina spreekt haar leerling vermanend toe. 'In die kist Caro zit het gene wat alle problemen wat betreft Noa veroorzaakt. Maar niet alleen je broer is in gevaar het zal voor jullie allemaal consequenties inhouden.' ' Wat is het dan ' vraagt Caro haast onverstaanbaar zacht. ' Hoe het kan, weet ik niet Caro. Maar jouw broer is in het bezit gekomen van een demonen box. En je gaat nooit geloven wat ik je nu ga zeggen. Caro kijkt Ezina gespannen aan. Het is de demonen box die wij een paar jaar geleden in de put hebben verstopt.' ' Onmogelijk' Caro staat abrupt op van haar stoel. Ze gaat zo ver mogelijk van de kist vandaan staan. ' Ik heb het gecontroleerd, en het is daad werkelijk dezelfde box. Het ergste van alles is dat, de box is geopend.' Ezina slaat een kruis, uit bijgelovigheid.

' Jezus Noa, dombo. Caro schopt boos tegen een gevaarlijke overhellende stapel boeken aan. Zwaartekracht eist zijn tol en de stapel met boeken valt om. De cyperse kat bekijkt opnieuw het meisje verwijtend aan. Met luid protest, verdwijnt het diertje door het kattenluik naar buiten. ' Caro houdt je temperament even onder controle. Ruzie maken met cyperse katten brengt ongeluk.' ' Onzin ' sist Caro woedend tussen haar tanden Ezina toe. ' Dat verzin je ter plekke.' ' Voor jou een vraag en voor mij een weet.' Ga alsjeblieft weer zitten. Ik heb een plan om Noa te helpen en ik wil je dat graag uit leggen.

Rosa leunt met haar hoofd op Kees zijn stevig gespierde schouder. Het is midden in de nacht en ze kan haar slaap niet vatten. In tegen stelling met Kees en Emma hun slapen allebei. Emma comfortabel in het bed wat voor haar is neergezet naast Noa en Kees slaapt in een vreemde houding op zijn stoel. Zijn hoofd rust tegen het getraliede raam aan. Rosa staat op en masseert haar tintelende billen. Kees wilde naar huis en zij niet. Nu slaapt Kees en is Rosa wakker. Ze gaat aan het rand van het bed staan en plaatst een zoen op Noa zijn voorhoofd. ' Ik houd van je Noa met heel mijn hart. Het komt goed lieverd. Houd vol alsjeblieft.' Noa opent zijn ogen en kijkt met een lege blik zijn moeder aan. ' Help mij.' Zijn stem klinkt zwak en gebroken. Een traan glijd uit zijn ooghoek vandaan. Het volgt zijn weg over zijn wang heen om op het witte laken tot stilstand te komen. Rosa veegt hem weg en bijt haar eigen verdriet weg. Immense kwaadheid en opgekropte machteloosheid vult haar lichaam. Het borrelt, knaagt en trekt zich met denkbeeldige klauwen een weg heen naar boven. Ze opent haar mond en de woorden die ze uitspreekt komen diep uit haar hart vandaan. ' Neem mijn ziel klootzak en laat mijn zoon met rust.' Noa zijn gezicht verstart van schrik. Hij balt zijn vuisten en trekt met alle kracht die hij nog in zich heeft aan de leren straps. Zijn rug komt van het bed omhoog en kromt zich in een onnatuurlijke houding. Zijn mond gaat open en een duister laag gegrom klinkt keel vandaan. Noa zijn pupillen draaien weg en oogwit wordt zichtbaar. Rosa doet een stap naar achteren maar een onzichtbare kracht houdt haar op dezelfde plek. De leren straps kraken maar houden het patiënt stevig vast. Noa draait zijn hoofd om naar zijn moeder. ' Ik heb wel zin in een vers stukje vlees,' zegt een onnatuurlijke stem. Kees wordt wakker en springt op van zijn bank als hij Noa in de lucht ziet hangen. Rosa draait haar hoofd om richting haar man. ' Het spijt me lieverd, ik kon niet anders.' ' Nee ' schreeuwt Kees hij rent naar zijn vrouw toe om haar bij het bed weg te halen. Hij wordt van de grond opgepakt en door de kamer heen gesmeten. Kees komt met een luidde knal tegen de muur tot stilstand en verliest zijn bewustzijn.

' Kom dan lekker wijf. Je ziel is van mij !' Rosa haar lichaam staat in de brand. Ze schreeuwt het uit van de pijn. Honderden handen lijken haar aan te raken. Onzichtbare klauwen krassen haar huid open. Bloed sijpelt door haar kleding heen. Haar hoofd wordt naar achteren getrokken en haar mond wordt open gehouden. Intense hitte vult Rosa haar mond en trekt zich verder door haar keel, slokdarm, maag en ingewanden. ' Je bent van mij ' zegt een stem in haar hoofd. Zwaarte kracht trekt Noa weer naar beneden. De deur van de slaapkamer wordt geopend en in de deuropening staan Caro en Ezina. Achter hun staat ... de verzorger. Hallo lieverd wat leuk dat je mij een bezoekje komt brengen. Rosa staat met haar rechterhand op haar heup amusant haar dochter te bekijken. Caro aarzelt geen moment. Ezina had haar van te voren al gewaarschuwd dat de demon van slachtoffer kon wisselen. Van achter haar rug haalt ze een flesje spa en gooit de inhoud ervan leeg over haar moeder. De demon gilt het uit van de pijn.

Rosa valt neer op de grond en haar lichaam spartelt als een vis op het droge. ' Nu ' roept Ezina. Dat wij water houdt haar niet lang tegen. De boomlange ziekenbroeder haalt de straps van Noa zijn bed af en legt ze vast om Rosa haar nek, armen en benen.

De boomlange ziekenbroeder haalt de straps van Noa zijn bed en bindt ze vast om Rosa haar armen en benen. ' Jullie moeten nu gaan, anders krijgt de beveiliging lucht van deze actie.'

De receptioniste Marieke, loopt op het koppel vooruit naar het busje wat klaar staat. Rosa is nog steeds buiten kennis. Voorzichtig leggen ze haar slappe lichaam neer op de brancard en voor de zekerheid bevestigen ze nog meer straps. Rick blijft met Kees en Ezina bij Rosa zitten en Caro neemt plaats voorin naast de ziekenbroeder. Met gedimde lichten rijdt de bus het terrein af.

' Wakker worden.'

Rosa opent haar ogen. Haar blik is onscherp en ze transpireert hevig. . De hitte in haar lichaam is intens. Ze knippert met haar ogen. Langzaam ziet ze telkens meer van de ruimte waar ze zichzelf in bevind. Rosa probeert haar ledematen te bewegen. Maar straps houden haar stevig vast. Iemand heeft haar omgekleed. Haar spijkerbroek en trui zijn verwisseld voor een witte linnen broek en blouse. Ze balt haar vuisten en trekt haar polsen omhoog. De straps geven niet mee en houden haar als een gevonden prooi vast. Op haar borst zijn stickers geplakt, de draden die er aan bevestigd zijn lopen naar de hartmonitor naast de brancard waar ze op ligt. De hitte in haar lichaam vlamt op en ze slaakt een gil vanwege de pijn die door haar lichaam raast. Ze kijkt naar haar blote armen, haar aderen zijn dik opgezet. Vreemd rood licht stroomt onder haar huid door. Rosa herkent de kamer waar ze in ligt. Het is Noa zijn kamer. Gordijnen zijn dicht geschoven en de gehele kamer is leeg gehaald. Rondom haar brancard staan grote voorwerpen die ze niet kan plaatsen. Grote zwarte doeken die erover heen zijn gedrapeerd, houden identiteit van de voorwerpen mysterieus geheim voor haar. Op een stoel midden in de kamer zit haar dochter. Caro's gezicht, toont geen enkele emotie. Een nieuwe pijnscheut trekt door Rosa haar lichaam. Ze zet zit schrap en bijt de pijn weg. Er is nog iets wat in Rosa haar lichaam sluimert. Het gevoel van macht, dood en verderf drukt op haar eigen persoonlijkheid. Ze voelt hoe ze aan het veranderen is. De deur van de slaapkamer gaat open en Ezina loopt de kamer in gevolgd door Rick en de boomlange ziekenbroeder. ' Waar is Kees?' Rosa schrikt van haar eigen stem. Het klinkt rauwer en mannelijker. In haar hoofd hoort ze duizenden stemmen door elkaar heen praten. Talen die ze niet kon verstaan of sprak volgt ze nu vloeiend. Hebreeuws, Latijns, Spaans, Engels. ' Waar is Kees? Waar is mijn man?' ' Hij is bij, Noa mamma.' Caro staat op en loopt naar het brancard toe. ' Ik moest zeggen, dat hij ontzettend veel van je houd.' ' Mam je weet wat we afgesproken hebben. Wat er ook gebeurt blijf vechten.' Flarden van het gesprek met Ezina, komen terug bij Rosa. Pure liefde en zelf opoffering is schadelijk voor de demon. De hitte in Rosa haar lichaam vlamt op . Ze gilt het uit van de pijn. Caro voelt het verdriet in haar omhoog borrelen. Het is verschrikkelijk om haar moeder zo te zien lijden. ' Toon geen emotie. Want anders, pakt de demon je op je eigen zwakke plekken schreeuwt haar geweten. ' Caro draait zich om en loopt weg van de brancard. Met de mouw van haar trui veegt ze de stromende tranen weg. De ziekenhuis broeder controleert het hart apparaat en steekt zijn duim op voor goedkeuring. ' Wat er ook gebeurt, luister niet naar de demon.' Rosa is niet degene die het woord zal gaan doen. Blijf op je plek en kom niet in de buurt van de brancard. Begrepen? ' Rick en Caro nemen plaats tussen de met doeken bedekte voorwerpen. Laten we beginnen. Ezina loopt naar Rosa toe en fluistert iets in haar oor. Ezina doopt haar vinger in een kom met wijwater. Ze maakt een kruis op Rosa haar hoofd. Rosa haar lichaam reageert heftig hier op. Ze opent haar mond en een laag brommend geluid komt diep uit haar keel vandaan. Ezina sprenkelt wij water over het lichaam van Rosa. Ze slaat een groot leren boek open en prevelt verschillende gebeden op. Rosa trekt aan haar boeien. Ezina trekt zich niks aan van Rosa haar gevecht. ' Laat je zelf zien demon! Verstop je niet langer lafaard. Laat dit lichaam los.' Het gebrom uit Rosa haar keel neemt telkens harder aan. Caro moet denken aan honderden boze katten of een kuil met gevaarlijke sissende slangen. Rode vloeistof druipt uit Rosa haar mond. ' Laat je zelf zien, roept Ezina hard op.'

Rosa haar pupillen draaien weg en het oogwit wordt zichtbaar. ' Jullie kunnen mij niet verslaan stelletje stommelingen. Ik ben sterker dan jullie. Ik trek dit lichaam helemaal leeg zoals ik dat bij Noa heb gedaan. Als Rosa haar energie op is dan kom ik voor jou en iedereen. ' Zwijg demon.' Ezina sprenkelt opnieuw wijwater over Rosa haar lichaam heen. ' Dat kietelt stom wijf. ' Is dat het beste wat je kan doen? Ik had wel even wat meer van je verwacht. Paranormaal begaafd mijn reet. De demon lacht hard op. De vorige keer hadden jullie gewoon mazzel. Let op en knipper niet met je ogen want ik ga je iets laten zien wat je versteld doet staan. De strak bevestigde straps om Rosa haar lichaam laten los. Haar lichaam zweeft omhoog en blijft boven de brancard hangen. In de lucht wordt haar lichaam omgedraaid en opnieuw komt er rode vloeistof uit haar mond. Als de druppels het beddengoed raken vliegt het in de brand. De rook die er van af komt ruikt naar zwavel. Het vloeistof begint telkens harder uit Rosa haar mond te stromen en vormt zich tot een dikke golvende massa. Ezina blijft staan waar ze staat en geeft geen krimp. Dit is precies wat ze hoopte wat de demon zou gaan doen. Door zijn arrogantie, fouten maken. Rick wordt zenuwachtig. Al dit plan mislukt zijn ze echt flink de lul. De massa verandert telkens van structuur en uiteindelijk wordt het massief. Caro kan haar ogen niet geloven als ze Noa ziet staan in de slaapkamer. Rosa haar lichaam valt neer op de brancard en de hart monitor begint angstvallig te piepen. De ziekenhuis broeder ontfermt zich direct over Rosa.

Wat vinden jullie van de show. Mooi hé. Moet je dit eens zien. Noa verandert van uiterlijk en het is nu Kees die hun aan kijkt. Kees verandert zichzelf in een exacte kopie van Caro.

Ezina weet dat het nu de tijd is om het plan uit te voeren. Ze krijgen maar een kans. De demon kijkt Ezina onderzoekend aan. Hij is woedend over het feit dat Ezina niks van hem aan trekt.

Niet onder de indruk heks? Niet echt nee zegt Ezina uitdagend. Ezina stapt op zij en Rick trekt het eerste doek van het voorwerp achter hem af. Er komt een grote spiegel te voor schijn. De demon ziet zichzelf in de spiegel en schreeuwt het uit van woede. Het lichaam van de demon valt uit elkaar en de rode massa wordt de spiegel in gezogen. Rick en Caro reageren gelijk. Alle doeken worden van de spiegels afgetrokken. De demon slaat op de binnenkant van de spiegel. Hij verplaatst zich razendsnel door de spiegels heen. Elke keer als hij een spiegel verlaat, gooit Ezina de donkere doek erover heen. Uiteindelijk is er nog maar een spiegel over en de demon zit vast. Hij kan geen kant meer op. Hij probeert het glas van binnen uit te breken. maar elke keer als zijn lichaam het glas aan raakt krijgt hij een schok. De spiegel licht hel blauw op en de spreuken die in het glas gegraveerd staan worden zichtbaar. Ezina kijkt de demon met een blik van staal aan. ' Arrogante klootzak, dat je bent. Dit zijn demonen spiegels. Zeer zeldzaam en uiterst moeilijk te vinden. In de tijd dat we je verslagen hadden ben ik naar Engeland gegaan. Ik had al het gevoel dat ik je nog een keer zou tegen komen. In Engeland heb ik een hoop geleerd over het bestrijden van zulke rotzakken als jou. Eenmaal in een demonen spiegel gevangen, betekent nooit meer kunnen ontsnappen. Veel plezier in hel.' Ezina trekt het doek over de spiegel heen en het geschreeuw van de woedende demonen verdwijnt.

' Ze is weer bij ' zegt de ziekenbroeder opgelucht. De hart monitor geeft een normale hartslag aan. Rosa opent langzaam haar ogen. Ze wilt iets zeggen, maar de ziekenbroeder geeft aan dat ze haar krachten moet sparen. Caro rent naar haar moeder toe en huilend omhelzen ze elkaar. ' Wat ga je eigenlijk, met die spiegel doen?' ' Ik breng hem, persoonlijk terug naar Engeland. Daar wordt de spiegel veilig opgeborgen in een klooster. Nooit meer, zal deze rotzak iemand lastig vallen. Dat verzeker, ik je Rick.'

North Wales - Engeland.

De versleten wieltjes van de houten kar, maken een schrapend geluid over de oude stenen vloer van het klooster. De twee mannen geleed in bruine gewaden duwen de kar voort door de lange gang. Ze passeren godsdienstgelijke beelden hun verwijtend lijken aan te kijken. Het flakkerende licht van de kaarsen zorgt voor een mysterieus schaduwspel in de lange gang. De mannen lopen snel door en stoppen voor niks. Het voorwerp wat op de kar staat rammelt op de houten planken waar het op staat. Ze nemen een scherpe bocht naar rechts en de kar helt door de snelheid gevaarlijk links. ' Carefull ' sist de monnik tussen zijn tanden door naar zijn broeder. ' If the mirror falls and breaks by itself, than we have a major problem.' Een plotselinge koude windvlaag, blaast de kandelaar boven hun hoofd uit en de duisternis slokt de mannen op. ' Keep on moving ' de stem van de monnik klinkt angstig. De mannen versnellen hun pas. Een grote houten deur met zware metalen balken ervoor doemt op in het schemerige licht.

De monnik stopt zijn hand in zijn gewaad en haalt er een grote sleutelbos uit. Het metaal wat tegen elkaar aan tikt, maakt een rinkelend geluid. De echo ervan galmt door de lange hal heen. De Mönnink zoekt in het kaarslicht de juiste sleutel. Door zijn zenuwen, laat hij de sleutelbos vallen. ' Hurry up. ' zijn broeder wordt ongeduldig. Zenuwachtig tikt hij met zijn leren zool op de grond. Zuchtend van opluchting stopt de monnik de zwarte metalen sleutel in het gat. Een mechanisme aan de andere kant van de deur wordt in werking gezet. Metaal ratelt en de zware balken voor de deur worden opzij geschoven. De monnik pakt een kandelaar van de muur en loopt de naar vocht ruikende donkere kamer in. De kamer die al jaren niet is geopend staat vol met vreemde rariteiten. Allemaal vervloekte voorwerpen weet de monnik. Niks aanraken en nergens te lang naar kijken. De kar wordt de kamer ingerold en krijgt een plek tussen antieke kisten en porseleinen poppen. Nogmaals wervelt er een koude wind langs de monniken heen. De kaarsen op de standaard vlakkeren woest. Een paar kaarsen gaan uit en de monnik houd zijn adem in. Hij spitst zijn oren en luistert. Hij hoort de jammerende stemmen. Als je lang genoeg luistert hoor je de zoete verleidingen van een succubus en de valse beloftes van demonen. Als je lang genoeg luistert, denkt de monnik. Hij wordt woest uit zijn gedachten wereld gehaald door zijn broeder. 'we have to go we can't stay longer. We are in great danger' De monnik loopt terug naar de deur en zijn neus vangt een zoete parfum op. Hij voelt hoe een zachte hand over zijn gezicht strijkt en voor heel even denkt hij dat hier blijven het beste voor hem is.

Zijn broeder trekt hem weg, uit de verleidelijke klauwen die hem vasthouden. De deur valt dicht en de monnik sluit de deur af. ' that was a close call . I almost lost you.' De monnik klopt met zijn handen het stof van zijn gewaad af. Hij kan nog steeds, de zoete parfum ruiken. ' Let's go ' we have to tell the object is secure.' De monniken volgen de weg terug, door de lange gang. Het geluid van hun voetstappen en gewaden die over de stenen vloer heen ruisen, verdwijnen in de duistere nacht.

' Oké, thank you for everything. Bey. ' Ezina beëindigd het telefoon gesprek. De spiegel, is veilig opgeborgen achter slot en grendel. Haar gedachten dwalen af naar Familie de Jong. Noa is herstellende van zijn verwondingen en de kans is helaas groot dat hij nooit meer kan drummen. Noa houdt zich nu bezig met het maken van nieuwe song teksten voor de band. De medicijnen voor zijn schildklier problemen slaan aan en het gaat langzamerhand beter met hem. Hij is ontslagen uit het psychiatrisch ziekenhuis en Emma verzorgt hem met alle liefde. Soms moet je diep gaan om het mooie te ont armen in het leven denkt ze. De demon is voor de tweede keer verslagen. Maar heeft grote schade aangericht bij zijn slachtoffers. Vandaag komt Rosa terug, van haar opname in het ziekenhuis. Het gaat gelukkig goed met haar. Echter weet Ezina niet of de bezetenheid, voor latere gezondheidsproblemen zal zorgen. Eenmaal je ziel verkocht, zorgt ervoor dat je altijd met een been in het duister blijft staan. Rosa heeft een hele grote opoffering gedaan, voor haar zoon. Maar misschien, wel voor een hele grote prijs. Ezina schudt haar hoofd, om haar zorgen weg te sturen. Op haar schoot, ligt de cyperse kat tevreden te spinnen. Ze aait hem achter zijn oren. Hopelijk blijft de familie, nu uit de problemen en maak ik mijzelf voor niks zorgen. ' Tijd zal het leren poes. Tijd zal het leren.. '