12:01pm...
Fairytail University Covered Court...
Ang aga namin.
Kaya lang may mas maaga pa sa'min.
Excited yata ang mga accounting students ngayon sa midterm examinations nila. One o'clock pa naman mag-i-start eh.
"Ganun, excited yata lahat teh? Excited?" komento ni Pampam.
"Nagtanong ka pa." sabi ko. Karamihan kasi na nandoon ay mga babae at mga bakla. Sigurado akong, atat din itong masilayan ang mga bebe boy sa engineering department. May mga kagwapuhan naman sa ibang mga department pero nandoon lahat ang hot sa engineering eh.
Sabay kaming napatingin sa stage nang may magsalita doon sa micriphone. It was there dean.
"Students... Specially, from the College of Accountancy. As you can see here. We had set the examination machines for you to use. And since the College of Engineering cannot use their audio visual room for their midterm examination, they requested us to share this covered court. I need your cooperation to please bear with you your discipline. Alam kong magkakaroon ng stampede dito mamaya. So please act like a human."
Over! Pahiya ako dun ha? Pero infairness, susyal ang school namin diba? Automated elections... este.. automated ang exam. High tech teh... 0.0
Napaismid lang din ang mga friends ko.
Napansin siguro ng organizer ng exam na marami-rami na sila. Pinabunot na sila ng number kung saan sila uupo.
"Tara punta na tayo dun. Bilis." sabi sa kanila ni She. Ayaw kasi nitong masyadong nalelate kaya feel na feel nito laging nauuna sa pilahan. Nung sa audition nga sa PBB. ganun din ang ginawa. Sumingit siya ng bonggang bongga kaya siya nauna. Nakisingit na rin kami.
Kaya lang Luz Valdez kami... First screening pa lang tigok na kami. HUHUHU
Agad na nagsipulasan ang mga ito patungo sa pila. Naki-join na rin ako.
Medyo maraming tao kaya hayun, nabangga ako ng bonggang-bongga sa isang taong di ko naman kilala. Medyo matangkad eh.
Kawawa ko lang din dahil natumba ako sa sahig.
Woooh!! Ipinilig ko na lang ulo ko. Kulang pa ako sa tulog. Medyo naduduling pa ako buhat ng pagkakabangga. I'm so malas this day!
"Oh, I'm so sorry. I didn't mean to bump you." nag-aalalang sabi ng kung sino man iyon. It was so sweet, yung pang susyal ang dating. :D
I gazed at her and i really was stupefied with the visage i am seeing right now. Ang ganda niya. Natotomboy ako bigla.
Despite of a having that unruly hair, she has a soft contour of her face. Ang ganda talaga teh.
<kahawig niya toh oh... ganun din kagulo ang hair niya.. tingnan nyo sa gilid :D-------->
She lend to me her hand while i am still recalling if who she really is. She seems familiar kasi.
Napatitig ako sa kamay niyang naklahad sa'kin. Nag-aalangan ako tanggapin yun kasi nahihiya ako ng super.
"Halika, tulungan na kitang tumayo." Hindi na nito hinintay ang sagot niya at inalalayan na siya nitong makatayo.
Pinagpag ko yung pwetan ko. <ouch...> "Thankyou ha?" SHEEEEEETTT... nahiyahiya pa ako... AnuVAH! Naiilang kasi ako sa byuti niya. 'Hirap ma reach.
"No, I shoud say sorry. Pasensya ka na talaga. Naiwan ka na tuloy ng mga friends mo."
Ngumiti ako in a shy way. "Okay lang yun. Thank you din dahil hindi mo ako hinit and run." LOL
She chuckled. Wow, napakasusyal pa rin nitong tingnan kahit sa ganoong estado. Lumitaw pa ang dimples nito sa left cheek. Huhuhu. Sana ganun din ako kaganda.
Maniwala kayo't sa hindi. Sabi ng mga nakakakilala sa'kin at ng mga ilang friends ko. Maganda naman daw ako. Masyado lang daw akong simple. Duhh... Simplicity is beauty nga ang motto ko kaya kiber sa kanila!
And reminder! Hindi ko kayo pinipilit na maniwala, okay?
"You're so funny. Grabe ka naman. Mukhang wala na tayong lugar doon sa pila. Okay lang ba sa'yo na mahuli? Hindi naman tayo mauubusan ng number lahat naman tayo makaka-take ng exam. Hintayin na lang natin lumuwag yung pila." sabi niya sa'kin.
Hindi na ako nakatanggi. kayo, kaya niyo bang tumanggi? Hindi diba? So, sumama na lang ako sa kanya.
"Halika, dun muna tayo." Hinila niya ako patung sa isang bakanteng bench sa di kalayuan at naupo kami doon.
Gosh, bakit ba mahirap magtaray dito. Kung pwede lang sana. Ano kasi naiilang talaga ako. You can't blame me. Ang bait kasi nito na nag-compliment pa sa napakaamo nitong mukha.
Isa pa, endangered species na din ang mga ganitong magaganda na mababait. Marami ngang magaganda sa school namin pero bitchy at flirty naman.
Ito na lang at ang kaibigan niyang sina She at Kenya ang natirang ganoon na beautiful from inside and out ! < Thanks to Myra-E > LMFAO! Di ko na babanggitin sa Pampam... horse yun eh. >.< Fishhhyowww!
"Ahm, by the way, I'm Bethany, Bethany Park. Textile Engineering student. How about you?" Woooo. (O.o)
"Ah eh, I'm an Accounting student." <grin> " Whew ha, taray ng course mo teh!" bulalas ko.
Natawa ulit siya sa sinabi ko. East to please talaga siya.
"You know, it has been my dream to become a textile designer. I also went into fashion designing. But I love being in this turf more. It's incredible." she uttered in glee. "Anyways, what is your name again?"
"Ha?" Ah oo nga nuh? Nakalimutan kong sagutin yun. Napahiya tuloy ako. "I'm Daniela Viterbo, Chuchi yung tawag sa'kin ng mga friends ko."
"Oh," manghang usal niya. "How does it happen?"
Hayun, in-explain ko sa kanya kung bakit. Medyo weird nga ang nickname ko. Yun kasi ang pinalayaw sa'kin ng mga kaibigan ko dahil lang sa isang sabon.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
<FlashBack>
(Magic Dust and Swirls Effect with magical background music) +_+
In my Sophomore Year...
Alice Wonderworld Academy
Girl's Dormitory...
Sabado at walang klase. Kumpleto rin ang mga room mate ko na sina Kenya, She, at Nayumi ng mga sandaling iyon.
Wala kaming ibang ginawa kundi ang humiga lamang. Well, since upper deck ako, naisipan kung bumababa mula roon. Tinungo ko yung cabinet ko para kunin yung Piatos ko. Hehe. Tinago ko yun kasi ayoko na may manghingi. :D Medyo Matakaw ako eh. >_<
I raised my arms to reach the knob of the cabinet when a soury smell flits my nose.
I sniffed...
Saan galing ang amoy na yun? Parang french fries eh. xD Imposible namang piatos yun. Hindi ko pa naman binubuksan yun eh.
Ahm, I guess, hindi nga piatos yun maging french fries. I smelled myself... Ehhhhrrrrrmmmmm...
<datu puti face ako>
Okay, maliligo na ako. So intsead of getting the Piatos, yung soap na Glutathione yung kinuha ko sa cabinet. :D
I went to the bathroom at naligo. Pagkatapos ay nagpunas na ako and eventually, nagbihis na rin ako.
Fresh na fresh na ang beauty ko.
Then suddenly.....
"Anong amoy yun?" wika ni She.
"Oo nag ano" segunda naman ni Kenya. Napa-sniff na din ang dalawa.
Nag-sniff na rin si Nayumi at nakiusyoso. "Oh, yeah... It's so horrifying!"
"HaAAA?" sabay-sabay kami nina she at kenya na napabulalas.
Over naman to teh? Mabaho pa rin ako ngaun? Naligo na ako for crying out so loud with matching microphone pa! >.<
"O bakit ganyan kayo maka-react?" tanong ni Nayumi...
( Oo nga pala... Meet Nayumi, I missed her so much na talaga. Siya yung Japanese classmate namin na nabuntis. Mother na siya ngayon. Nasa Japan na ulit siya ngaun)
"Eh, wala naman kaming mabaho na naamoy ah?" sabi ni She.
Oo nga nuh? Ibig sabihin iba ang naamoy nila. Hindi yung french fries thingy...
"O ano yung naamoy n'yo?" di ko na napigilang magtanong.
I just smelled a bad perfume." Sagot ni Nayumi. "parang bulaklak ng patay."
"Oh yeah.."
"Ohhh.."
The next thing they did was sniffing me. Hayun at ang sabon ko pala ang salarin. Amoy kalachuchii daw. From that moment until now, na carry na ung cognomen ko na kalachuchi Girl"
#sharelang
"hahafunnydaw
<End of the stupid flashback>
======================================================
Para sa'kin, hindi naman masyadong nakakatawa yung story ko. Pero tawa nang tawa si Bethany eh. Napaka-sweet girl talaga niya. Kaya hayun at naextend pa yung kwentuhan namin.
Ilang sandali pa ang dumaan nang lumuwag na ang pila. Kaya naman ay naisipan na naming ni Bethany na pumila na rin doon. Matapos naming makabunot ay bumalik ulit kami sa bench. Number 35 iyong nabunot ko samantalang 57 naman ang sa kanya. Ibig sabihin hindi kami magkatabi.
Humaba pa ang kwentuhan naming subalit nang anyayahan na ang mga Engineering students na maupo na sa nakalaang upuan ng mga ito ay nagpaalam na ito sa akin.
And of course, since tinawag na ang mga engineering students, naging alerto agad ang lahat ng senses ko sa katawan.
Tumayo ako at hinanap ko yung mukha ng crush ko. Ang saya-saya ko talaga ngayon. First time in history kasi na nag-merge sa Accountancy department at ang mga ito. Nakakinspire tuloy ang midterm exam namin. Bwahahah! >_<
I continued to survey the whole covered court, but still I couldn’t see him. Nasaan na kaya siya? Imposible naman kayang umabsent ito ngayon. Oh well, baka naman na traffic lang ito o talagang male-late lang ito ngayon for some other reasons. Masyado lang siguro akong atat na makita siya. You can’t blame me. :P
“Hoy, Chuchi!”
Nabigla ako dahil sa kung sino mang walanghiyang sumigaw sa tabi ko. Nasa tabi ko na pala sina Pampam, She at Kenya. Nagtaka ako dahil parang pinagsakluban ng sandwich at Ladies Choice Mayonaise ang mga pagmumukha ng mga ito.
“Ikaw ha, nakakatampo ka na,” sabi ni She sa’kin.
“Ha?” O.o
“Ha ka diyan!” Napapikit na lang ako nang tapikin ni Kenya ang nook o.
“Matabihan ka lang ni miss ganda, kinalimutan mo na kami.” Paghihinampo nito.
“Teka lang. Ang oa n’yo ha. Nasa pilahan pa kaya kayo nun. Kaya nag chikahan muna kami.”
“Ses, kung makadahilan ka 'teh, wagas! Kanina pa kami tapos na makabunot ng number. Pinaswitan ka pa nga naming pero dedma mo lang kami,” sabi naman ni Pampam with ismid effect.
I rolled my eyes heavenward. “Tigil-tigilan nyo nga ako. Ayokong ma-gulity. Hindi nyo naman ako pinaswitan ah.” Wala talaga akong narinig. Promise, mamatay pa kayo. ‘De joke lang. :’’’3
“Paano mo naman kami maririnig eh, mataimtim kang nakikinig dun kay Bethany,” hirit ulit ni She.
Wait a second. “How did you know her name?” tanong ko.
“Wuiieee… Ineengglessan na tayo 'teh. Hmmm… Hindi ka na naming ma-reach. Pwomizz.”
Tumaas na ang kilay ko. Naaasar na talaga ako kay Pampam. Sa aming apat ito ay pinaka-alaskador sa’min. “Pwede ba, shut the hell up… Shut the … mouth your hell…” Anubayun? :P “”Arghhhh! Shut up na nga!” kaasar!
“Huh? Hindi mo talaga alam kung sino si Bethany Park?” manghang tanong sa’kin ni She.
Well, sikat siya? Sikat?
“Siya kaya yung bagong model ng bagong commercial ng creamsilk. Alala mo na?”
Ahhh… Oo nga ano. Sikat siya. Bongga!
"Ahh… yeah… Naalala ko na siya.” Sagot ko sa kanila. Pero wait—model siya ng conditioner. How come she has that very unruly hair? Baka expired na yung conditioner na ginamit niya. Nag-isip-ispi ako. Oo nga possible nga iyon. Kawawa naman siya no?=.=
However, she still looks pretty pa rin naman eh.
Hindi nagtagal ay bumalik na uli kami sa pag-aargumento. At nang sabihin ko sa kanila na ipapakila ko sila kay Bethany, naging mapayapa na ulit ang environment. Yun nga lang kung magku-krus ulit ang landas namin ni supermodel girl *Grin*
Sabi ko na nga ban a yun lang ang iniuungot ng mga luka-luka niyang friends. Bwahahaha… <SardonicLaugh>
“Hello!!!”
Sabay-sabay kaming nawindang sa kinauupuan namin dahil sa walanghiyang sumigaw doon sa microphone. Ang dean pala naming yun. Weird pa kasi yun sa salitang weird. Inaatasan na kasi nito ang lahatnng mga accountancy students na maupo na sa nakalaang chairs naming.
Shyeeettt! Saang lupalop ba ng universe to nanggaling? Ngayon lang ba ito nakagamit ng microphone? Grabe ha… As in nah.. grabe na talaga… talagang grabe na!
Awww etchos lang.
Nagsipuntahan na kami doon. Grabe talaga. Para kaming jackstones na winasak sa sahig. Ang layo kasi namin sa isa’t isa. Kaya nga hate na hate ko ang departmental. ARRRuuyyy…
Naupo na ako. Tila kumpleto na yata ang ang mga estudyante sa bawat rows at lines nang igala ko ang aking paningin kaya akala ko kumpleto na rin yung line naming. Na-shock talaga ako nang makita ko na bakante pa yung upuan na katabi ko. Number 36 iyon.
Then a bright idea afloated into my mind like fluorescent lamp. Posibleng magkakatabi kami ni… ni… ng crush ko!!!
Tumahip ang dibdib ko nang mahuli ng paningin ang isang pigurang papalapit sa number booth.
It’s none other than— My crush, Ashton Blakeney!
Oh—ehm—Gee!
Lalo yata siyang gumagwapo sa paningin ko. This is my first time to be seeing him wearing the university uniform and it really made him more gorgeous! Dashing through the snow ang aura ngayon nito. Super!
T^T
(Siya nga yung crush ko na palaging tinutukoy ko hahaha… Dami ko pang pa suspense. Tarantada eh.) Ash bebe kowh!
Lalala…
Lalo akong kinabahan ng matapos na itong bumunot ng numero. Aling chair number kaya siya. So far, itong sa tabi ko lang na upuan ang vacant. But I’m not that sure. Sana lang.
Hala ka! Tumingin siya sa direksyon ko. Lalong lumakas ang pagririgodon ng puso ko. As if it were to detonate any moment now just like the Cherry Bomb in the game Plants vs. Zombies!
Alalalalalhhhh….
I inhaled and exhaled. Wala akong pakilam kung may nakkahalata sakin na mukha na mukha na ako ditong gaga. Kiber n’yo. Pakiramdam ko ng mga sandaling iyon ay nagslow-motion ang lahat ng nangyayari sa paligid. Tila naglaho din ang background ni Ash at ito na lang ang natira as he takes his walk with an inbred attitude of poise and elegance! Bawat galaw nito ay hindi nakatakas sa paningin ko. Thanks to Ideal Vision. Binigyan niyo ko ng manyak na eyeglasses! Hahahhaha
Wala sa loob na naisalikop ko ang aking mga kamay habang nakatunganga sa kanya. Darn, but he looked so sexy eventhough he wasn’t bearing his smile on his kissable lips! OUCh! I doubt it now if I could have a good time answering my exam. Malas mo lang ngayon ‘ne.
Na-shock ulit ako nang tumigil si ash malapit sa’kin. Sinig na dinig ko ang malakas na dagundong sa dibdib ko.
Tatabi na siya sa ‘kin.
Tatabi na siya sa ‘kin.
Sabi ko na nga ba hindi mo ako matitiis Ash eh. I thought dreamily.
Ganoon na lamang ang pagkagulantang ng kaluluwa ko nang hawakan nito ang baba ko para isara ko ang nakabuka kong bibig.
Nakanganga pala ako. Bakit hindi ko alam yun?
(._.) alahhhhh huhuhuhu! Stupid me!
"Huwag mo kasi akong titigan. Mawawala ka talaga sa huwisyo niyan." Yun lang ang dumiretso na ito sa paglakad patungo sa hulihan.
Ano ba ang dapat kong gawin? Sumigaw? Umiyak? Tumambling? Mag-gymnastics? Mahiya? Oh... well, sang-ayon yata ako sa huli.
Sandali, Hindi siya tatabi sa'kin? Oh no! It couldn't be! Naiiyak na ako super!
Natukso akong lingunin si Ash sa likuran. Ngunit piniglan ko yung sarili ko in a maximum level. Pero 55% malandi ako eh kaya lumingon talaga ako.
And I swear this to you! This time, hindi lang ako mababaliw. titino na talaga ako.
Alam niyo ba kung anong ginawa niya sa'kin nang lingunin ko siya? Do you wanna know?
Well, that's for me to know and for you to find out!
Bwaahahahah! OMG! <3