Αριας Ποβ:
- Και τώρα που πάμε;
Με ρώτησε ο Αχιλλέας, ενώ είχαμε ανέβει στην μηχανή του.
- Σπίτι μου, μάλλον.
Του είπα και χαμογέλασε.
- Έχεις δίκιο.
Μου είπε και ξεκίνησε την μηχανή κάνοντας με να δέσω τα χέρια μου γύρω από την μέση του.
Μετά από κάποια λεπτά φτάσαμε στο σπίτι μου.
Με την βοήθεια του Αχιλλέα κατέβηκα από την μηχανή και αυτό έκανε και εκείνος.
- Καληνύχτα, Αχιλλέα.
Του είπα και τα πράσινα μάτια του συνάντησαν τα δικά μου.
Με τράβηξε απότομα κοντά του κάνοντας με να βγάλω μια μικρή κραυγή.
Προσπάθησε να με φιλήσει αλλά εγώ τον σταμάτησα.
Αυτός με κοίταξε με απορημένο βλέμμα και εγώ τον κοίταξα σοβαρή.
- Αχιλλέα, δεν είναι σωστό.
Του είπα και αυτός με κοίταξε λες και είμαι τρελή.
- Τι δεν είναι σωστό; Το ότι φιλάω την κοπέλα μου;
Μου είπε με μια δόση ειρωνείας και σαρκασμού.
- Μάλλον, δεν θα έπρεπε να είχαμε γίνει ζευγάρι.
Του είπα και αυτός γέλασε ψεύτικα και τράβηξε λίγο τα μαλλιά του.
- Ε-ε, εννοώ, Αχιλλέα να ξαναρχίσουμε από εκεί που με βοηθάς να μην φοβάμαι πια να είμαι δυνατή να αντιμετωπίζω τα πράγμα-.
- ΤΙ; ΧΑΧΑΧΑ, ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΤΙ; ΆΝΤΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΆΟΛΟ!
Μου φώναξε και πήγε να ανέβει στην μηχανή του αλλά ξανά γύρισε σε εμένα.
- ΈΣΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΓΑΜΗΜΈΝΗ ΣΤΙΓΜΉ, ΠΊΣΤΕΨΑ ΌΤΙ ΉΣΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΉ! ΣΕ ΕΜΠΙΣΤΕΎΤΗΚΑ ΓΑΜΏ! ΠΊΣΤΕΨΑ ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΎΣΑ ΝΑ ΔΏΣΩ ΌΛΟ ΜΟΥ ΤΟ ΕΊΝΑΙ ΓΙΑ ΕΣΈΝΑ! Αλλά ξέρεις κάτι; ΌΛΕΣ ΊΔΙΕΣ ΕΊΣΤΕ, ΌΛΕΣ ΠΟΥΤΑΝΕΣ!
Είπε και ανέβηκε στην μηχανή του και εξαφανίστηκε σε χρόνο μηδέν.
Τότε ένιωσα τα πόδια μου να μην με κρατάνε άλλο και έπεσα στο πεζοδρόμιο κλαίγοντας.
Πόνεσαν! Τα λόγια του ήταν φριχτά.
Δεν ξέρω τι να κάνω! Αν με μισήσει ο Αχιλλέας σημαίνει πως, όλο το σχολείο θα με μισήσει.
Το κλάμα μου έγινε πιο δυνατό και τότε έκλαιγα με λυγμούς.
Ξαφνικά ένιωσα κάποιον να μου σηκώνει το κεφάλι.
- Γιατί, μια τόσο όμορφη κοπέλα κλαίει;
Μου είπε μια φωνή, τότε παρατήρησα ότι αυτός είναι ο αδερφός του Αχιλλέα.
- Ά-Αστον;
Του είπα τραυλίζοντας, αυτός μου χάρισε ένα γλυκό χαμόγελο και μου σκούπισε ένα δάκρυ που κυλούσε στο μάγουλο μου.
- Με θυμάσαι!
Διαπίστωσε και εγώ απλά έγνεψα.
- Θες να μου πεις, γιατί κλαίς;
Με ρώτησε και εγώ έσκυψα το κεφάλι μου. Αυτός μου το ξανά σήκωσε αναγκάζοντας με να τον κοιτάξω.
- Σου έκανε τίποτα, ο... αδερφός μου;
Με ρώτησε ενώ κυριεύε μια ξινίλα στην φωνή του όταν είπε "αδερφός μου".
Τότε αυτόματα του απάντησα.
- Όχι, όχι, ο Αχιλλέας δεν φταίει σε τίποτα. Εγώ η ηλίθια φταίω για όλα!
- Μην αποκαλείς τον εαυτό σου ηλίθια μικρή, δεν είσαι.
- Κι όμως είμαι. Είμαι ηλίθια και χαζή!
- Θες μήπως να μου πεις τι έγινε;
Μου είπε και τον κοίταξα, ενώ αυτός με κοιτούσε ήδη.
- Εε, δεν ξέρω. Μάλλον όχι, καληνύχτα.
Του είπα και πήγα να σηκωθώ αλλά το κράτημα του δεν με άφησε.
- Κοίτα το ξέρω ότι δεν κάναμε και την καλύτερη γνωριμία... Βασικά κάναμε την χειρότερη, αλλά ούτε καν γνωριμία. Ναι, εμμ καταλαβαίνεις. Να αρχίσουμε από την αρχή;
- Ε, εντάξει.
- Ωραία, Γεια σου με λένε Άστον. Εσένα πως σε λένε;
Μου είπε και μου έτεινε το χέρι του, εγώ το κοίταξα για λίγο και ύστερα του χαμογέλασα δίνοντας του και εγώ το χέρι μου για να κάνουμε χειραψία.
- Εμένα με λένε Άρια. Χάρηκα για την γνωριμία, Άστον.
Του είπα και μου χαμογέλασε στραβά.
Αχιλλέας Ποβ:
Να αρχίσουμε από την αρχή;
Από εκεί που με βοηθάς;
Βρε, δεν πας στο διάολο! Εγώ ο μαλάκας φταίω, εγώ, μόνο εγώ! Κανένας άλλος.
Φρέναρα απότομα και κατέβηκα από την μηχανή.
Τα νεύρα μου έχουν φτάσει στο Θεό! Πρέπει να ξεσπάσω κάπου.
Μπήκα στο κλάμπ και έκατσα στην μπάρα.
- Βάλε μου το πιο δυνατό!
Είπα στην bar woman. Μου χαμογέλασε πονηρά, κοιτώντας με από πάνω μέχρι κάτω καθώς δάγκωνε τα χείλη της.
Βρήκα που θα ξεσπάσω.
Ωχ, Αυτό δεν θα αρέσει καθόλου στην Άρια.
ΧΕΣΤΗΚΑ! ΤΙ ΤΗΣ ΑΡΈΣΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΤΗΣ ΑΡΈΣΕΙ, ΚΑΤΆΛΑΒΕΣ;
Αχιλλέα, την αγαπάς!
ΟΧΙ ΓΑΜΩΤΟ, ΜΗ ΤΟ ΛΕΣ ΑΥΤΌ!
Γιατί δεν παραδέχεσαι ότι θα έδινες τα πάντα να την είχες δίπλα σου τώρα;
ΟΧΙ, ΟΧΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΘΕΛΩ! ΔΕΝ ΤΗΝ ΘΕΛΩ ΓΑΜΩ! ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΗΣΥΧΊΑ ΜΟΥ! ΜΠΟΡΏ;
- Ορίστε το ποτό σου κούκλε.
Μου είπε χαμογελώντας μου πονηρά.
- Να σου πω, μπορείς να μου δείξεις που είναι οι τουαλέτες;
Της είπα και αυτή χαμογέλασε στραβά, δείχνοντας μου μια πόρτα.
- Που ακριβώς δείχνεις; Δεν το βλέπω, θα έρθεις να μου τις δείξεις;
- Μα φυσικά.
Είπε και με μια κίνηση πήδηξε την μπάρα και είπε σε έναν bar man να την αντικαταστήσει αυτός για λίγο.
Περάσαμε από τόσα ιδρωμένα κορμιά μέχρι που μπήκαμε στης τουαλέτες.
- Περίεργο δεν είναι κανει-
Δεν την άφησα να τελειώσει την πρόταση της αφού την κόλλησα σε μια πόρτα αρχίζοντας να βγάζω τα ρούχα της.
- Να μπούμε σε μια τουαλέτα καλύτερα, εδώ περνάει και κοσμ-
Δεν την άφησα πάλι να μιλήσει. Αφού την είχα κολλήσει στην πόρτα μιας τουαλέτας.
Αυτή προσπαθούσε να με φιλήσει αλλά δεν την άφησα.
- Δεν μ'αρέσουν τα φιλιά και αν θες να τα πάμε καλά δεν πρέπει να σου αρέσουν και εσένα!
Της είπα έντονα κοιτώντας την ενώ αυτή με κοιτούσε φοβισμένη.
ΓΑΜΩΤΟ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΟΒΙΣΜΈΝΟ ΒΛΕΜΜΑ ΜΟΥ ΘΥΜΗΣΕ ΤΗΝ ΑΡΙΑ;
- Πώς σε λένε;
Της είπα, μόνο για την πλάκα, γιατί στην πραγματικότητα ούτε που με ένοιαζε.
- Ελεν-
Πριν προλάβει να μιλήσει είχα ήδη μπει μέσα της και μπαίνω έβγαινα γρήγορα.( παιδιά ΒΟΉΘΕΙΑ τι γράφω;😅😅)
Άκουγα τους αναστεναγμους της και πραγματικά με έκαναν να ξερασω.
Βλάκα η Άρια αναστενάζει πιο ωραία!
Ωωω, γαμω ξέχνα την ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ! Ήρθες για να διασκεδάσεις!
Γαμωτο, τι έχω πάθει;
Μετά από κάποια λεπτά τελειώσαμε και οι δύο και ξανά φορεσαμε τα ρούχα μας.
Και σκεφτόμουν.
Εγώ πριν λίγο της είπα ότι δεν μ'αρέσουν τα φιλιά, αλλά στην Άρια δεν το είχα πει ποτέ!
Με την κοπέλα οκαυ το κάναμε ωραία. Αλλά δεν ένιωσα κάτι! Ενώ αν ήταν η Άρια...
- Πώς την λένε;
Άκουσα μια φωνή βγάζοντας με από το λήθαργο μου.
- Α;
Την κοιτάω ερωτηματικά.
- Την κοπέλα που δεν έχεις πάψει να σκέφτεσαι. Πως είναι το όνομα της;
- Δεν σκέφτομαι καμία κοπέλα, οκαυ;
Της είπα και πήγα να βγω, αλλά αυτή με σταμάτησε.
- Πες μου, μπορώ να βοηθήσω.
- ΔΕ ΜΠΟΡΕΊΣ!
Της φώναξα και έγειρα το σώμα στον τοίχο.
- Ειμαι γυναίκα ξέρεις. Μπορώ να κάνω κάτι!Ποτέ δεν ξέρεις...
Την κοίταξα στα μάτια προσπαθώντας να δω αν τα εννοεί αυτά που λέει ή απλά το κάνει έτσι για την πλάκα.
Στην ζωή μου έχω μάθει να καταλαβαίνω ανθρώπους και κατά την γνώμη μου θεωρώ ότι μπορώ να την εμπιστευτώ.
- Υπάρχει κάποιο ποιο ήσυχο μέρος; Ξέρεις, θέλω να ακούγομαι όταν μιλάω.
Της είπα και αυτή μου χαμογέλασε.
- Ακολούθα με!
Μπήκαμε σε ένα δωμάτιο που είχε ένα κρεβάτι και ένα καναπέ, μια μικρή κουζίνα και τέλος μια μικρή τηλεόραση.
Αποφασίσαμε να κάτσουμε στον καναπέ, και τότε άρχισα να της διηγούμαι την "ιστορία της ζωής μου".
Άριας Ποβ:
- Α-απλά, ο-ο Α-Αχιλλέας, με θ-θέλει. Α-αλλά, ε-εγώ δε-.
- Σσσσσ, πάρε μια ανάσα και ηρέμησε. Ελα, πιες λίγο νερό.
Ήπια το νερό που μου έδωσε αλλά δεν ήμουν καθόλου καλά.
- Δεν αισθάνομαι και τόσο καλά. Να τα πούμε, κάποια άλλη φορά;
Του είπα και σηκώθηκα από το πεζοδρόμιο.
- Εμμ, ναι, ναι, φυσικά.
Μου είπε ενώ καθάρισε το λαιμό του.
- Γεια, Άστον.
Είπα και πήγα να φύγω αλλά ο Άστον με τράβηξε από το χέρι φέρνοντας με αντιμέτωπη με το στέρνο του.
Τον ένιωσα να μυρίζει το άρωμα μου και μου ψιθύρισε στο αυτί.
- Καληνύχτα, Άρια.
Μου είπε και έκλεισα τα μάτια μου έχοντας την εικόνα του Αχιλλέα στις σκέψης μου.
Ξαφνικά κατάλαβα τι βλακεία έκανα και έφυγα από την αγκαλιά του μπαίνοντας στο σπίτι μου όσο πιο γρήγορα γινόταν.
Μπήκα στο δωμάτιο μου, κλείδωσα την πόρτα του δωματίου μου και έπεσα με φόρα στο κρεβάτι μου.
Σκέφτηκα πως ο Άστον ήταν ο Αχιλλέας;
Είμαι ηλίθια! Πως μπόρεσα να το κάνω αυτό;
Άνοιξα το κινητό μου και είδα ότι η ώρα ήταν ένδεκα πάρα τέταρτο.
Ωραία, τώρα πρέπει να κοιμηθώ.
Είπα στον εαυτό μου και έκλεισα τα φώτα.
Έκατσα στο κρεβάτι μου και σκεπάστηκα με την κουβέρτα μου.
Έκλεισα τα μάτια μου και στο μυαλό μου ήρθε πάλι η εικόνα του Αχιλλέα να με κοιτάει με τα υπέροχα πράσινα μάτια του.
Άνοιξα απότομα τα μάτια μου σοκαρισμένη.
Δεν γίνετε να μου συμβαίνει αυτό! Ε-εγώ, δεν.
Εκλεισα ξανά τα μάτια μου και αυτή την φορά δεν τον ξανά είδα.
Ουφ, ευτυχώς.
Αχιλλέας Ποβ:
- Και πριν κάτι ώρες μου είπε ότι δεν θέλει να είναι η κοπέλα μου και ότι θέλει να ξανά αρχίσουμε από την αρχή. Από εκεί που την βοηθάω μαθαίνοντας της, πως να γίνει "κακό κορίτσι".
Τελείωσα και περίμενα ανυπομονετικά την απάντηση της.
- Κοίτα, αν είσαι οντως, έτσι μαζί της. Εγώ, θα σε ερωτευόμουν.
Μου είπε και της χαμογέλασα.
- Βέβαια αν μου λες ότι αυτή δεν σε βλέπει και τόσο ερωτικά, αυτό σημαίνει ότι κάποιος άλλος της έχει κλέψει την καρδιά.
Μου είπε και τα χαρακτηριστικά του προσώπου μου σκλήρυναν.
- Ναι, θέλει έναν Οδυσσέα.
- Ωχ, δυσκολεύει η κατάσταση.
Μου είπε και απλά την κοίταξα αδιάφορα.
- Εγώ, πιστεύω ότι δεν σε θέλει επειδή ασχολείσε πολύ μαζί της.
- Τι εννοείς;
- Εννοώ, ότι πρέπει να είσαι ο εαυτός σου. Με την έννοια, κακός, αδιάφορος και ψυχρός, όπως ήσουν μαζί μου! Τότε όχι απλά θα σε θέλει αλλά θα σε παρακαλάει για μόνο μια σου ματιά.
- Λες;
- Λέω, λέω.
- Okay, thanks ρε. Τώρα φεύγω! Θα τα πούμε μια άλλη φορά.
- Αντίο.
Αφού βγήκα από το κλάμπ, ανέβηκα στην μηχανή μου και έθεσα ως προορισμό το σπίτι της.
Αν δεν σε κάνω δική μου δεν θα ησυχάσω, Άρια.
[♡♡♡♡]
Σκαρφαλωσα μέχρι το μπαλκόνι της και χτύπησα το παράθυρο.
Δεν μου άνοιξε.
Ξανά χτύπησα και δεν μου άνοιξε.
Τότε άρχισα να χτυπάω το παράθυρο με ρυθμό.
Την είδα να ξυπνάει και να κοιτάει το παράθυρο. Μόλις με είδε γουρλωσε τα μάτια της.
Ήρθε προς το μέρος μου και μου το άνοιξε.
- Καλά τι κάνεις εδω;
Με ρώτησε. Μπήκα στο δωμάτιο της και αυτή έκλεισε το παράθυρο.
- Ευτυχώς που άνοιξες! Είχα ξεπαγιασει.
- Αχιλλέα, τι κάνεις εδώ;
Με κοίταξε στα μάτια νευριασμένη.
- Ό,τι θέλω! Δεν θα σου δίνω και αναφορά.
- Πας καλά αγόρι μου;
Μου είπε υψώνοντας μου την φωνή της.
- Δεν θα μου ξανά υψώνεις εμένα την φωνή σου.
Της είπα κοιτώντας την δολοφονικά.
Τότε άρχισα να παρατηρώ το δωμάτιο της.
Οι τοίχοι βαμμένοι ροζ.
Παντού άφησες τραγουδιστών, όπως του Justin Bieber, Shawn Mendes και One Direction.
Ένα ντουλάπι με δίσκους του Justin και του Shawn.
Πω βλάκα δεν θέλω να ανοίξω την ντουλάπα της. Είμαι σίγουρος ότι θα έχει μόνο ρούχα τους!
Γύρισα σε αυτήν κοιτώντας την από πάνω μέχρι κάτω βλέποντας την να έχει φορέσει πιτζάμες με τον Justin;
Μην ρωτάτε από που τον ξέρω όλες μιλάνε για αυτόν.
- Τι είναι αυτά που φοράς; Βασικά, τι είναι ΑΥΤΑ;
Της είπα δείχνοντας της τα ντουλάπια και τους τοίχους.
- Είναι οι αγαπημένοι μου τραγουδιστές! Εντάξει; Πειράζει;
- Καλά ότι να'ναι. Κάνε ό,τι θες! Δεν ασχολούμαι καν.
Της είπα και ξάπλωσα στο κρεβάτι της.
- Εμμ, Αχιλλέα θέλω να κοιμηθώ.
- Έλα.
Της είπα και χτύπησα ελαφρά το στρώμα δίπλα μου.
- ΠΟΤΈ!
Μου είπε και πήγε να φύγει.
Πριν προλάβει να φύγει την έπιασα από τον καρπό του χεριού της και την έριξα στο κρεβάτι, ανεβαίνοντας πάνω της.
Πήγα κοντά στο αυτί της και της ψιθύρισα:
- Ποτέ μη λες ποτέ!
[♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡]