"I really love this house," wika ni Julie na nagpangiti kay Charo. Blessing ng bahay niya sa Pelaez. Inayos na niya ang papeles noon at ngayon ay nasa pangalan na niya. Nagpasya silang mag-ama na doon na lamang manirahan.
Ang bahay nilang mag-ama ay pinaparentahan na nila. Ang bahay na regalo ng kanyang ama sa kanila ni Iñigo na nasa kanyang pangalan ay ibinibenta na nila. May mangilan-ngilang properties sa pangalan ng kanyang ama at naibenta na rin niya ang mga iyon. Karamihan ng mga properties nila ay nakapangalan sa kompanya kaya't wala na ang mga iyon sa kanila ngunit malaki pa rin kung tutuusin ang napunta sa kanila.
Wala pa siyang naiisip na Tatayong negosyo ngunit ibig niyang magsimula sa maliit at hindi high maintenance dahil gusto niyang makapiling ang kanyang ama. Gusto rin niyang doon na lamang sila tumira sa Pelaez. Bukod sa sariwang hangin na kailangan ng kanyang ama ay mayroong kapayapaan sa puso niyang hatid ang bayan na iyon at ang bahay na iyon.
Maging siya ay nagtaka sa sarili niya na hindi siya naiinip sa bayan na iyon. Marahil gusto rin niya ng katahimikan. Marahil nag-mature na siya. Wala nang appeal sa kanya ang mga parties. Parang nakakatamad nang dumalo sa mga ganoong okasyon. Kuntento na rin siya sa dami ng damit, bags at sapatos niya kaya hindi na siya nae-excite mag-shopping, bukod sa gusto niyang baguhin ang lifestyle na nakasanayan niya. Iba na noon at ngayon kahit can afford pa rin naman sila.
Mas malaki na ang goals niya ngayon. Gusto niyang pagyamanin ang mayroon sila at parang mas masarap isiping mula sa sarili niyang sikap ang gagastusin niya. At naisip niyang ang itatayong negosyo ay iyong gusto niya talaga. Iyon ang iniisip niya ngayon at mahusay ang magiging adviser niya, ang kanyang ama.
"Ano'ng gagawin mo rito?" si Julie.
"Rest for a while. And then maybe start a business."
"Anong business?"
"Iniisip ko nga rin. For now, we're happy with the income from the house." Malaki ang renta sa bahay nila at isang ambassador ang nagrerenta ngayon doon.
Nilingon niya ang kanyang ama. Nakangiti ito habang nakatanaw sa bintana. Masaya siyang nakikitang masaya ito. Gumanda rin ang lagay nito dahil sa klima roon at malinis na hangin at kapaligiran.
"Is your wedding dress really cursed?" anito. Nabanggit niya rito ang nabasa niya sa diary ng lola niya.
"No, my marriage was. From the beginning. Naibaba na ang annulment namin. Ang bilis. He pulled some strings, I know it. Well, call me miss again."
"And yet you're still wearing your ring."
Napasulyap siya sa kanyang kamay. Mabigat sa loob niyang hubarin iyon ngunit marahil kailangan na niyang gawin. Inalis niya iyon at nagtungo sa silid. Pagdating doon ay hindi niya magawang itabi ang singsing. Napabuga siya at ginawa na lamang pendant iyon. Marahil masyado pang maaga para pilitin niya ang sariling huwag nang mahalin ang kanyang dating asawa. Dating asawa. God, it burdened her heart. Ngunit wika nga ni Courtney, siya ang third party. Kailangan niya iyong pakatandaan.
Doon natulog sa kanila si Julie at kinabukasan ay maaga silang tumulak pa-Manyila. Naiwan ang kanyang ama sa bahay, kasama ang nurse nito at mga kawaksi. Patungo siyang Cebu upang ibalik sa tiyahin ni Iñigo ang ibinigay nito sa kanya. Sinubukan niyang isauli iyon kay Iñigo ngunit ipinabalik lang nito iyon sa kanya sa mensahero niya. Gusto niyang pulutin na nang tuluyan ang ugnayan nila kaya minabuti niyang sa mismong tiyahin na lamang nito isauli iyon.
Alas-dos ng hapon ay papasok na ang nirentahan niyang taxi sa farm ni Tiyang Lening at nang makita siya nito ay agad itong ngumiti, sinalubong siya.
"Hindi ka nagpasabing darating ka?"
"Hindi po ako magtatagal, Tita."
"Ano bang hindi magtatagal? Kadarating mo lang! Pasok, pasok! Mabuti't hindi ka naabutan ng bagyo."
"Bagyo?"
"Sabi sa balita may bagyo raw."
"Kung ganoon po, ibibigay ko lang ito sa inyo." Inabot niya rito ang papeles. "Hindi ko po matatanggap. Isinauli ko po kay Iñigo pero ayaw niyang tanggapin."
"Bakit mo naman ito ibabalik sa akin?"
"Itinayo po ni Iñigo ang kompanya nang sarili niya. Wala po akong karapatang kunin 'yan."
"Asawa ka niya."
"Dating asawa, Tiyang. Annuled na po ang kasal namin. Hindi sa simbahan pero sa batas. Legally, hindi na kami mag-asawa."
"Ewan ko ba sa inyong mga bata kayo. Puwes, dito ka muna. Hindi ako papayag na hindi ka rito magpapalipas ng gabi, o kahit ilang araw."
"Ang Daddy ko po, walang kasama. Saka ang sabi ninyo, may bagyo."
"'Ku, eh, kung may bagyo na nga, bakit lalakad ka pa? Dito ka muna."
Napatango na lamang siya at tumalikod ito. Nang magbalik ito ay sinabing nakahain na raw. Kailangan daw niyang kumain muna. Sikat naman ang araw kaya naisip niyang marahil wala sa lugar na iyon ang sentro ng bagyo. Mamayang gabi pa naman ang flight niya pabalik kaya maaari pa siyang magtagal ng kaunti.
Maraming kuwento ang matanda tungkol kay Iñigo. "Nagseselos ka pa ba kay Courtney? Naniniwala akong hindi siya gusto ng pamangkin ko."
"P-po?"
"Wala sa personalidad ng pamangkin ko ang magkagusto sa ganoong klaseng babae. Malandi ang isang iyon."
Nagpatuloy ang matanda. Natutuwa siyang kausap ito, totoo. Dahil kapag kausap niya ito at nagkukuwento ito ng mga bagay tungkol kay Iñigo ay nakikita niya ang isang panig nitong siyang labis niyang minahal. Sa tiyahin nito, si Iñigo ay isang mabuting tao. At marahil mabuti itong tao talaga, lamang ay may mga anino ang nakaraan na hindi ito nilubayan at hindi nito ito masisi.
Ang masama lang ay naging bahagi siya ng aninong iyon. At para doon ay hindi sila maaaring magkasama. At kung naniniwala man ang matanda na hindi gusto ni Iñigo si Courtney, tiyak niyang sariling opinyon lamang nito iyon.
Dalawang oras yata silang nagkuwentuhan sa hapag at hindi pa rin naubos ang kuwento nito hanggang sa sala. Sinipat niya ang relo. Kailangan na niyang umalis.
"Tiyang, kailangan ko na pong umalis."
"Hindi. Hintayin mo si Iñigo."
"P-papunta po ba siya rito? Hindi na po. Nagmamadali po talaga ako."
Noong tumunog ang malakas na kulog. Tumawag siya sa airline at sinabi roong naghihintay pa rin daw ang mga ito ng advisory. Nagpasya siyang magtungo na rin sa airport. Papalabas na siya ng pinto nang dumating ang isang sasakyan at umibis mula roon si Iñigo. Nagtagpo ang kanilang mga mata. Agad itong lumapit sa kanya.
"Isinauli mo raw kay Tiyang ang dokumento? Hindi puwede dahil notarized 'yon. Kahit isauli mo sa kanya, notaryado na."
"Then I'll have my lawyer make a new one and send it over. Nakausap ko na siya at tinanggap niya naman."
"No. It's yours."
"Says who? It's not yours to give, remember? I have to go."
"May bagyo. Hindi ka puwedeng umalis."
"Wala pang advisory. Isa pa, nakarating ka rito."
"Oo, pero makapal na ang ulap. 'Wag ka nang umalis."
"I have to go."
"You stay."
"No. Ano ba ang---"
"Stay, dammit, Charo! 'Wag mong painitin ang ulo ko."
Sasagot pa sana niya ngunit namagitan na si Tiyang Lening. "Hija, huwag ka nang umalis at delikado. Bukas naman baka okay na. Hindi kita mapapayagang umalis nang ganito. Ako naman ang mag-aalala sa 'yo. Nakikiusap ako sa 'yo, 'wag ka nang umalis."
Napabuntong-hininga siya. Ang hirap hindian ng matanda. Tinawagan na lamang niya ang kanyang ama at sinabing bukas na siya makakauwi. Tumuloy siya sa isang silid sa bahay at hindi pa man siya nakakaprente ay pumasok na roon si Iñigo.
"What now?"
"Are you still having an affair with Alejo?"
Halos mapamulagat siya rito. Iyon ba ang ipinagpuputok ng butse ng ego nito? "For your information, it wouldn't be called an affair since we're no longer married."
"We're still married in church."
"You have some nerve! Ano'ng gusto mo, magpakaburo ako habang walang annulment ang simbahan? Gusto mong pumuti ang buhok ko bago ako mag-date ulit?! Hindi ba ang dahilan mo lang kaya ayaw mong makipag-date ako sa iba ay dahil masyado kang mayabang? Puwes, magpapa-announce ako sa diyaryo na annulned na ang kasal natin para hindi ka nasaktan ang higanteng ego mo! Kapal mo!"
"Do you love him?"
"Who?" Nalito na siya sa takbo ng usapan sa matinding galit.
"The Sultan of Brunei!"
"Oh." Kung hindi lang sa sitwasyon ay natawa na marahil siya. "You meant Alejo. It doesnt matter what I feel about him. Besides, you have Courtney. Ako ang nasa pagitan ninyong dalawa. Sorry if I told her we did it again. Nainis lang ako sa kanya. I have every right to be mad at her. Don't take away my right---"
"Forget about her. Answer my question." Salubong ang mga kilay nito, habang nakakunot ang noo.
"Wala akong obligasyong magpaliwanag sa 'yo. Sawa na ako, Iñigo. Gusto ko na lang matahimik. I've already given our two percent share of the company to the foundation you started."
"What?"
"You heard me. I don't want to have anything to do with you."
Tumaas-baba ang Adam's apple nito. "What... what..." Tumikhim ito tila upang klaruhin ang lalamunan. "What are you going to do now?"
"Start a business. Start a new business. Start everything new, that's the plan. I'm selling the house, the one my father gave us."
"I know."
"You do, huh? Nothing escapes you," sarkastikong wika niya. "A clean slate, that's what we need, my father and I. You have that too, don't you? Hindi ba 'yon din ang gusto mo? Good luck---"
"No, I don't have that! I don't have a clean slate! You messed it up!" Marahas na hinagod nito ang buhok. "How dare you come here in my aunt's place. How dare you return the two percent. How dare you return my aunt's forty percent. How dare you sell our house. How dare you move far away from me. How dare you sever any bond you have with me!"
"Iñigo, kung ang gusto mo pala ay magdusa kami habang-buhay, pasensiya ka na. Hindi ko kayang ibigay sa 'yo. Walang kasalanan sa 'yo si Daddy. Alam kong ayaw mong marinig pero 'yon ang totoo."
"You misunderstand---"
"No, I understand perfectly. You have a new plan. Kaya ka nagagalit dahil hindi mo inasahang ibabalik ko ang lahat sa 'yo. Kung anuman ang plano mo, nakasalalay doon. Masyadong mabigat magdala ng galit. 'Yan lang ang masasabi ko sa 'yo."
"You misunderstand, Charo."
"Then make me understand!" Napaiyak na siya. Agad siya nitong niyakap ngunit humakbang siya palayo. "Let me be. I want to be alone."
Bumuntong-hininga ito at saka tumalikod na rin. Ipinangako niya sa sariling iyon na ang huling mga luhang iiiyak niya para rito.