NARRATION
Yuta's POV
After that chat I rushed to the coffee shop na sinabi niya. Ginamit ko ang motor ko para mas mabilis na makapunta dito. Pinapagamit sakin ni Dad yung kotse instead this but I declined. I've rather used this kasi ang motor na ito ay puno ng mga ala-ala naming dalawa.
As I've opened the door, I searched for her but I guess wala pa siya. Maybe, I'm just excited to see her after weeks na nakipag cool-off ako sa kanya. I miss her.
Nagtungo ako sa pinakadulong parte ng coffee shop at doon na pumuwesto. Good thing at wala masyadong tao ngayon dito.
The vicinity of the place place is so calm and relaxing isama mo pa ang mga soft music na pinapatugtog nila. Gusto ko rin ang amoy dito dahil hindi ganoong katapang katulad ng sa ibang coffee shops.
The door opened at nakita ko siya. She's wearing a navy blue hoodie with matching black pants and flats as her footwear. Her face is pale at ang kanyang mga mata ay lubog na nahalatang galing sa pagkakaiyak. And maybe because of sleepless nights.
Gusto ko siyang yakapin but I can't.
I want to even kiss her forehead but I can't.
Nalulungkot ako sa nakikita ko and I wanted to say sorry to her dahil sa kalagayan niya ngayon pero walang salitang lumabas sa aking bibig.
Tumikhim ako.
Noong marating na siya sa tapat ko at ngumiti siya saka umupo.
Her smile is so sweet, but all I can see in her eyes are all the bitterness.
Huminga ako ng malalim at hinanda ang aking sarili.
Eto na 'yon.
She bites her lower lip and seriously looked at me.
Alam ko na.
I already expected that this day will come. Pinipilit kong ilihis itong bagay na ito but I guess ang mangyayari ay mangyayari.
Alam kong may nararamdaman siya sakin but it's not the same as what I feel for her.
Noong mga panahong pinapakita ko sa kanya ang nararamdaman ko, alam kong masaya siya. Alam kong totoo ang bawat nigiti at ningning ng mata niya sa tuwing kasama niya ako. Pero kaalaunan, her heart doesn't react anymore.
Hindi ako manhid para hindi mapansin yun.
Bakit? Dahil ba sanay na siya sa pakiramdam na yun that's why she became used to it na tipong wala na siyang maramdaman?
I wish my feelings would cool down. Kahit alam kong mahirap.
Sana ay mapigilan ko ang pagpintig ng puso ko sa tuwing tumitingin ang mga matang ito sa kanya.
I wish there was no love in them.
Paano ko ba mapipigilan ang sarili ko na sa tuwing kasama siya ay masaya ako?
Katulad ngayon, kahit na masakit itong nangyayari sa amin ay may kaunting saya akong nararamdaman dahil kasma ko siya.
This is insane.
Ang dami niyang sinasabi at pinapaliwanag sakin pero hindi ko na ang mga ito pinapakinggan. Because I know that it will hurt me even more.
I'm already hurting, ayaw ko ng mas saktan pa ako.
Hindi ko inakalang ganito ang mangyayari samin dahil sa kung paano tayo nagsimula.
Her naughty messages. Sana ganun na lang lagi, mas gusto ko pa yung ganun.
Hindi naman talaga ako nag se-seen ng mga messages na galing sa ibang babae at hindi ko alam kung bakit bigla kong na-seen nung sa kanya. Maybe because it's different from other 'pabebe' girls?
Hindi ko napansin na araw-araw kong hinihintay ang masseges niya sakin hanggang sa i-blocked ko siya. Kasi I know that it is weird na natutuwa ako sa mga ganung klase ng messages.
I was in denial about my feelings back then. Bakit ko ba magugustuhan ang babaeng puro kanyog na katulad niya? Ang pangit naman ng taste ko kung ganun diba?
But h*ck yeah, I can't control my feelings kaya hinayaan ko na lang na lumalim ang pagtingin ko sa kanya.
And it's a big mistake that I did. Kaya ngayon ay hindi ko na mapigilan at tuluyan na siyang bumaon sa puso ko.
I looked at her and she smiled at me.
Please don't show me a smile with those endlessly clear eyes dahil mas nahihirapan lang akong pakawalan ka Cheonsa.
"Y-yuta, a-ano k-kasi..."
She's stummering at ramdam kong nahihirapan siya sa mga sinasabi niya sakin.
Why? It is because that she can't bear to tell me that it is already over? That her heart has already left?
Na yung nararamdaman niyang infatuation sakin ay tuluyan ng nawala?
Huminga ako ng malalim. Alam ko na naman ang nais niyang sabihin pero hindi ito kumawala sa bibig niya dahil nagdadalawang isip ka sa maaring maging reaksyon ko.
I decided to pull the trigger.
"Mahal mo siya? Sabihin mo lang, malaya ka na."