Kamusta? Gusto kong ituloy-tuloy ang pag-u-update nito kaya lang, ang daming nagpapa-bagal ng proseso! hahaha! Mabagal na internet connection, nakakapagod na shift sa trabaho, walang matinong oras para mag-update!
Anyways, heads up to you, citizens of Monte Carlo High, the story will be done by the end of October. Excited na ba kayo malaman ang big revelation? Isa pang spoiler alert: isa pang malapit kay Dawn ang mamamaalam sa atin. (Please don't hate me when that happens, ha?)
This chapter is dedicated to Musingera-- one of the newest citizen of Monte Carlo High! *showers confetti*
Enjoy reading, guys! :)
***Red's POV***
"So lahat ng iyon, unresolved pa talaga?!" She went silent for a few seconds as she tried to absorb the information that I just told her. This is ridiculous! Bakit ba na-uto ako ng batang ito para mag-kwento sa kanya? I just told her the incidents, but not the details. It would be like tossing her into a deep, dark well if I did.
"Pero gaya nga ng sinabi ko sa 'yo, iniimbestigahan na ito ng mga pulis."
"Pero wala pa rin silang lead na kahit ano. Alam naman natin ang justice system dito sa bansa natin, mas mabilis pa si Pong Pagong." She leaned against the table and asked another question, "Si ate Dawn, mas marami siyang alam kaysa sa 'yo, di ba?" Bakit ba pinag-ti-tiyagaan ko siyang kausapin? Hai...Oo nga pala, wala na yung mga dati kong kausap, busy in their little bubble of love.
"Maybe. Hindi ko masasabi yan, kasi kung sinabi niya din sa akin ang mga alam niya, malamang nasabi ko na rin sa 'yo ang mga iyon."
"Unless you're not telling me everything?" She raised a brow and I just stared at her wide-eyed. Hindi talaga ako makapaniwalang ang isang batang tulad niya eh sobrang engrossed sa mga bagay na ito.
"What's in it for you, anyway? Bakit ba masyado kang interesado sa mga information na ito?"
"I just want to know. Titira ako dito for two years, so kailangan malaman ko kung anong meron sa lugar na titirahan ko. I don't want to be a stranger in my own land. So, kuya Red, is there anything else na kailangan ko pang malaman?"
"Yun lang ang mga dapat mong malaman." I stood up at lumakad na ako patungo sa direksyon ng pintuan ng Library. I looked at my watch at napansin kong isang oras din akong nag-stay sa loob. Feeling ko, isang buong araw akong nakipag-usap sa makulit na iyon.
"Kuya, kuya, sandali!" Joyce ran after me nang makalabas na kami ng Library. "Sa tingin mo ba, sasagutin ni Ate Dawn yung iba ko pang tanong?"
"Ewan. You can try, pero I'm warning you, it won't be as easy as what you did with me."
"Bakit? Masama ba ugali niya?" Medyo hinihingal na siya sa kakahabol sa akin. I stopped on my tracks and she fanned herself using her notebook as she waited for my answer.
"Hindi masama ang ugali niya. Huwag mo siyang pag-iisipan ng ganun, hindi mo pa siya kilala." I took a step forward and napag-desisyunan ko na lang na bumalik sa Dorm at matulog. The next thing she said made me stop walking.
"Gusto mo siya, no?" I turned to face her at gusto ko siyang itulak or something para tumigil na siya. Sinusubukan kong alisin ang isip ko sa taong iyon, tapos ito naman ang isang ito, nagpapa-alala sa akin sa kanya. I tried to calm myself and just walked away.
***Vince's POV***
"So, saan ka madalas tumatambay dito sa campus?" Khione took a sip of her Coke and it's very evident in her tone that she's flirting with me. Ugh! Can't believe I let Dawn get away again. At dahil na naman sa babae! Ano ba, Vincent...Kailan ka ba titigil sa pagiging chick magnet?
Seryoso na talaga ako kay Dawn, pero, ewan ko. Hindi talaga makaintindi yung mga babaeng kagaya nitong kaharap ko. Don't you girls see that I'm interested with only one girl now, and that's Dawn Dominguez! Hai...Sana lang hindi siya galit sa akin. She's the one who told me to tour her ex-classmate around, right? Off the hook ako sa sitwasyon na 'to.
"Uhm... Kapag walang klase, nasa Dorm lang ako. O kaya sa SC Room kapag may pinapagawa silang activity or anything related to the students. Minsan sa Gym, nag-lalaro ng basketball."
"Ooohh...Basketball. Sigurado magaling ka mag-shoot, Vince." She tucked her stray hair behind her left ear and gave me a sexy look. Okay. Maganda siya and all, pero ayoko na ng mga ganitong tipo ng babae. Close kaya sila ni Dawn nung nasa Sisters of Mary pa sila? Sana hindi.
"I actually don't play that great, saktong pang-sports lang. We have the Monte Carlo Varsity Team practicing later sa Gym, gusto mo ipakilala kita?" Ay! Masyado ba'ng obvious na itinataboy ko siya?
"Hmmm... I'm not interested. Those guys, I know, are as dumb as their cheerleaders. Puro bola lang ang laman ng utak, wala nang iba. Where's the fun in there, right? Gusto ko yung medyo sporty, medyo bookish, na medyo hearthrob."
"If you're looking for someone like that, I know--"
"Oh, did I say na gusto ko rin yung medyo suplado?" She then winked at me. Oh, God! Help, please!
"Uhh...Eh..."
"Ito naman, hindi na mabiro!" Tumawa siya sabay hampas ng mahina sa kamay ko. "Pinag-papawisan ka na, oh! Don't worry, alam ko namang si Dawn ang gusto mo."
"Huh? Alam mo na agad?"
"Oo naman, no! Sobrang obvious kaya! Don't worry, I'll help you with her."
***Dawn's POV***
"Please, Inspector, sa atin lang po muna ito. Hindi pa rin po kasi ako sigurado sa mga impormasyon na meron ako, ayokong ma-mislead kayo dahil dito."
"No problem with that, Dawn. It's actually a good thing na finally, naisipan mo na ring magsalita. I always thought na may alam ka, I was just waiting for you to just speak up kapag ready ka na."
"Thank you po, Inspector. I'll just see you tomorrow."
"Sure. I'll be there in the morning."
At doon natapos ang pag-uusap namin ni Inspector Gia Chan. Hindi ko kaya ito mag-isa, kung tama ang hinala kong hindi lang din iisang tao ang kinakaharap ko. It's pretty obvious that someone or some people were ordering those big men in suits to kill those helpless students. The million dollar question is, sino?
I was writing down on my notebook nang may marinig akong kaluskos mula sa hindi kalayuan. Agad akong kumuha ng sanga sa lupa at tumayo sa gilid ng Greenhouse.
"Are you going to hit me with that?"
"Domingo?" Agad kong ibinaba ang sanga na hawak ko at humakbang palapit sa kanya.
"Babalik na lang siguro ako. Mukhang gusto mong mag-isa--" He turned around and walked towards the other direction.
"Hindi, hindi! Wait lang, wait lang, Red!" He stopped on his tracks and I was shocked as well. He turned around and stared at me.
"Did you...just call me...by my first name?" Hindi ko rin napansin na iyon na ang naitawag ko sa kanya. For some reasons, I felt na kahit papaano friends na kami. After all that happened sa klase namin, especially that JS Prom night. Hindi ko lang talaga maipwesto kung tama ba na 'friends' ang itawag sa amin o may iba pang term para sa mga katulad namin ang sitwasyon. 'It's Complicated'?
"I guess I did." Yumuko ako at tinignan ang rubber shoes ko. Alam ba niya ang ibig sabihin kapag tumawag na ako ng tao sa first name nila?
"So does that mean that I'm in your 'circle of friends'?"
"Oo naman." Mahina kong sagot.
"Okay, then, friend..." He put emphasis on the last word before continuing. "I just want to tell you that your new roommate is very annoying--" Napa-angat ang ulo ko sa sinabi niya. Nakilala na niya si Joyce?
"Si Joyce? Bakit, anong ginawa niya sa 'yo?"
"Piniga niya lang naman ako to get the information that she needed. Ang weird lang dun, eh, hindi ko maintindihan kung bakit masyado siyang interesado sa mga kasong iyon."
"You told her everything?!"
"No, of course not. I told her to ask you for more details. So, bahala ka na kung anong gagawin mo para ma-kontrol mo yung kakulitan niya. You better be careful, she's clever. Kinda reminds me of you, actually. A younger, more energetic version of you. Hindi ko pa alam kung anong deductions na ang nabubuo niya sa utak niya, wala na akong lakas para usisain pa iyon. So, I leave the rest to you."
"Have you noticed that you talk a lot when you're with me?"
"I do. And it's really, really, weird."
"Eh bakit kaya ganun?"
"I don't know." He shrugged and looked at me in a weird way. Pakiramdam ko parang tinatandaan niya yung mukha ko sa pagkakatitig niya. "I came here to tell you about Joyce and not about myself." He turned and started to walk away.
"May problema ka ba sa 'kin?"
"Wala. Iniiwasan ko lang na magkaroon." At nagpatuloy na siya sa paglakad nang hindi lumilingon sa akin. Naguguluhan ako sa ikinikilos niya. Maayos naman kami nung bakasyon, pumunta pa nga siya dun sa party sa restaurant. At anong ibig sabihin niya sa 'umiiwas na magkaroon ng problema'?
Pabalik na ako sa Dorm nang marinig kong may tumawag sa pangalan ko. Nilingon ko ang taong iyon at hinihingal pa siyang tumigil sa harapan ko.
"Dawn...Huwag mo nang...gagawin... ulit iyon...sa 'kin, ha?" Nagpupunas siya ng pawis gamit ang panyo niya habang sinasabi niya iyon.
"Gawin ang alin?" Wala akong idea sa kung ano'ng sinasabi niya.
"Huwag mo na akong iwan mag-isa kasama si Khione, please."
"Bakit naman? She's fond of you."
"Pero ikaw ang gusto ko, Dawn. Bakit itinutulak mo ako sa iba? Hindi ba ako mahalaga sa 'yo?"
"What? Teka, what does this have to do with that?"
"I think she likes me--"
"Oh, don't be too conceited, Vince! Hindi lahat ng babae magkaka-gusto sa 'yo."
"Wala akong pakealam sa ibang babae. I only care about you. Alam ko you feel something special for me, too." He took a step closer and took my hand. Naramdaman ko na naman yung parang kuryente kapag hinahawakan niya ako. Sobrang ingat ng pag-hawak niya sa akin na para akong babasaging bagay. He looked at me in the eye and I saw how sincere he was. Ano ba'ng gagawin ko sa 'yo, Vincent Pineda? Hindi ito ang panahon para dito, pero...
"Vince, I--"
"Ate Dawn!!!" Napalingon kami sa malakas na boses ng babae na tumawag sa akin. It was Joyce. She approached us at napayuko sa pagod nang tumapat siya sa amin. She was holding a notebook in her hand at nag-antay pa kami ng ilang sandali bago niya ma-compose yung sarili niya.
"Ano'ng problema, Joyce?" Tumayo siya at humarap sa akin. Then her eyes landed on Vince's hand holding mine.
"Ay, sorry! May na-istorbo ba ako?" She looked from Vince to me. Si Vince naman, imbis na bitawan ang kamay ko eh lalo pa niya itong hinawakan ng mahigpit. I felt myself blushing. This was uncomfortable. Joyce looked down at her notebook at binuklat iyon bago hinarap sa akin. I looked at the notes and tried to read them, pero hindi ganun kaganda ang penmanship kaya hindi ko maintindihan ang mga salita.
"Joyce, ano ba ito?"
"I can help you solve the cases of deaths in Sisters of Mary and here in Monte Carlo."
---END OF CHAPTER 10.08.14