Chapter 51
BARBIE’s Pov
“Aaron, si Daniel!!” ang sigaw ko
Pinalabas muna kami sa ER…
Naririnig ko yung mga nurse…
Yung mga Docktor…
“1…2…..3…..”
“Siguro, mas mabuti na malaman ‘to ni Mommy…” ang nag-aalala niyang sagot…
“Siguro nga, tawagan mo muna sila…”
Nag-antay kami sa labas…
Habang naririnig lahat ng nangyayari sa loob…
“1….2….3….CLEAR!!”
TIIIIIIIIIIIIIIIIITTTTTTTTTTT
“1……2……..3…….”
Paulit-ulit na yun lang ang naririnig namin…
Kaya mas lalo kaming nag-alala sa kondisyon ni Daniel….
Ilang oras lang ay dumating na rin si Dad upang mangumusta…
“Anak, kamusta na sila??”
“Dad, 50-50 po ang chance ni Daniel…”
“Mukhang wala na nga talaga…”
“Dad naman!! Please save them!!”
“Naghanap ako ng heart donor, linibot ko na lahat ng ospital dito, kaya lang, walang ka-match sina Daniel at Kath, nagpahanap na ako sa ibang lugar…”
“Sana po makahanap na sila….”
Pagkatapos tumawag, lumapit si Aaron sa’min…
“Sir, thank you po sa concern niyo sa kapatid ko….”
Sumagot naman ng ngiti si Daddy…
Habang nasa labas kami…
Pinakilala ko si Aaron kay Dad…
After 25 min….
“Kamusta na po siya???”
Ang tanong naming tatlo…
“He’s fine, kailangan lang niyang magpahingaperokailangan niya talagang mag-undergo ng heart transplant….”
“Nagpapahanap na ako Dok, I’m hoping na sana meron…”ang sagot ni Daddy
“E, kamustapoyungbabaeee??” ang tanongko…
“Parehas sila, they need to recover, parehas silang comatose, kailangan nila ng heart transplant para ma-assure natin ang kaligtasan nila….”
Napa-upo bigla si Aaron…
Linapitan ko siya para damayan…
“Anong sabi ng Mama niyo??”
“Hindi ko siya na-contact.Puntahan ko na lang sila bukas pero huwag kang mag-alala, babalik ako, babalik kami…”
“Sige, pero bumalik ka agad, kailangan ka ni Daniel ngayon…”
Hinawakan niya ang kamayko…
“Ikaw muna bahala sa kanila…”
Ngumiti naman ako…
------------------------------------
Kinabukasan nga ay umalis si Aaron..
DAY 13
Binabantayan ko ngayon ang dalawa….
Guilty pa rin ako kapag naaalala ko ang mga nangyari…
Ang ginawa ko para paghiwalayin sila…
Nagsisi ako sa mga pinaggagawa ko…
Na-transfer na sila sa isang Private Room…
Nagpapagaling…
Linapitan ko si Daniel at hinawakan ang kamay niya…
“Handa na kitang pakawalan, Daniel, mabigyan lang kayo ng isa pang pagkakataon upang mabuhay…”
“Lumaban kayong dalawa!Gumising kayo! Alam kong matagal niyo nang gusto mag-usap…”
Walang magawa dito sa Room kaya naisipan kong magpatugtog…
Ano kaya magandang kanta??
……
Hanap…
Hanap…
….
Asan na ba yung paboritong pakinggan ng dalawa sa MP3??
Naku naman! Nabura ko yata….
Ano bang pwedeng magawa dito??
………………………
Ang bilis tumakbo ng oras…
DAY 14…..
DAY 15…..
Nakabalik na rin si Aaron….
“Umalis na pala sina Mommy…”
“Ano? Saan sila pumunta??”
“Nag-migrate na daw sila, at hindi ko alam kung san…”
“Naku!Problema na naman yan!!”
“Barbie, there’s another problem…”
“Ano yun??”
“Nabalitaan kong may inilibing daw sila, si Kath at Daniel daw…”
“Pa’no nangyari yun??e, andito pa sila…”
“Oonga, ee.Siguro kaya sila lumipat dahil sa mga nangyariii…”
“Pero sino naman kaya yung mga inilibing nila??” ang tanong ko
“Hindi ko rin alam, mas mabuting huwag muna nating sabihin sa dalawa ang mga nangyari…”
“Sabihin?comatose sila, hindi ba??” ang pagbibiroko…
At sabaynamang pinigilan ang tawa
“Pero sana nga, magising na sila…” ang pagseseryoso ko…
DAY 16…..
Sinamahan k osi Dad na maghanap ng donor….
DAY 17….
Walang pagbabago…Hindi pa rin sila gising…
Hindi pa bumubuti ang kanilang kondisyon….
Halos nawawalan na kami ng pag-asa…
Ilang araw na ang lumipas…
Pero wala pa ring nangyayari….
DAY 18….
DAY 19….
DAY 20….
Sinamahan ako ni Aaron sa pagbabantay….
Dati kaseee, palitan lang….
“Aaron, kalian kaya sila magigising??”
“Hindi ko nga rin alam, ee…”
Kwentuhan at tawanan….
Yun ang lagi naming ginagawa ni Aaron…
Perosa loob, ang sakit!!
Yung alam mong hindi pa ligtas ang minamahal mo…
Ehemm!! Ehemmm!!
Uyy! May bumulong!!
Oo nga pala, hindi ko na siya mahal…
Pinalaya ko na si Daniel…
Kahit masakit, ginawa ko para sa kapakanan ng lahat…
Naubusan na kami ng magagawa ni Aaron…
Kaya hinanap ko ulit yung paboritong kanta ng dalawa…
………
Yun!! Ayos!!
NP: One And Only You
Nagkatinginan kami ni Aaron…
“Sana naman magising na ang dalawa ngayong napapakinggan nila ‘tong kanta…”
“Oo, naaaliw ang mga yan kahi tnatutulog!!” ang lok oni Aaron…
Nagtawan kami …
Ng nagtawan…
……..
Hanggangsa……
Napatingin kami sa kamay ng dalawa….
“Nakita mo ba yung nakita ko??” ang tanong ko sa kanya…
Pareho kaming nagtaka…
“Siguro, malikmata lang…” ang sagot naman niya…
Sinabayan namin ang kanta….
“I take one step, away…
And I see myself coming back….
to you…
My one and only…
one and only you….”
Bigla kaming napatigil ng….
Tumingin kami sa dalawa…
“Parang hindi na malikmata yun, ah?!”
“Oo nga, e…” ang pag sang-ayon ko….
Linapitan namin ang dalawa…
“Nakita mo yun??” ang natutuwa kong sinabi
“Sabay gumalaw ang kamay nila…”
“Gising na siguro sila!!!”
Tinawag namin si Dok para i-check ang dalawa….
Siguro nga mahal talaga nila ang isa’t isa….
Nagising siguro sila nang marinig ang kanta…
Kantang paborito nila….
Magic diba??
…………….
Habang naghihintay kami sa labas...
Biglang inilabas ng mga nurse si Daniel...
“Dok, san niyo po siya dadalhin???”
“May internal bleeding siya kaya kailangan namin siyang obserbahan...”
Ano na kayang ginagawa ni Daniel??
Ano na kayang kondisyon nila??
Kamusta na kaya??