CHAPTER 99
GAIL’S POV
Halos isang buwan na ang lumipas. Hindi pa rin sila nagpapakita. Bakit ko nga ba iniisip pa ang dalawang iyon? I should have just moved on with my life. Isa lang naman akong epal sa relasyon nina Kurt at Kaye Anne. Baka nga sila talaga ang para sa isa’t isa.
Ang tanga-tanga ko lang. Ang tanga-tanga ko dahil ibinigay ko ang pinakaiingat-ingatan ko. Masyado akong nagpadala sa bugso ng damdamin ko sa kanya. Masyado akong nagdepende sa nararamdaman namin. Baka nga… baka hindi niya na talaga ako mahal. Maybe it was just his raging hormones and not love.
Month of June na. Nakapag-enrol na ako sa E.H.U at binigyan pa kami ng post thanksgiving party ng University. Nagpasalamat sila sa amin ni Nathan dahil naging magaling kaming estudyante sa University Of Heidelberg. Dahil dun, ginawaran kaming dalawa ni Yam ng Role Model Students award.
First day of classes na ngayon. Nagkalat ang mga students sa buong campus. Ako ito, nakaupo lang sa isang bench, pinagmamasdan ang mga galaw nila. Parang kailan lang, 1st year College pa lang kami. Ngayon, senior na ako. I realized that there were lots of strange happenings in the past three years.
Namiss ko rin itong E.H.U.
“HI GAIL!!!”
Dahan-dahan kong nilingon ang boses na tumawag sa akin. Kahit na hindi ko siya lingunin, kilala ko na yan.
“Uh, Chloe. Musta?” Tanong ko nang makaupo siya sa tabi ko. Binalik ko ulit ang tingin ko sa mga estudyante. May ibang ngumingiti sa akin kaya nginingitian ko rin sila pabalik.
“Ampness yan si Dustin!” Inis na sabi ni Chloe. Napatingin ako sa kanya. Nag-indian sit siya sa bench na inuupuan namin at pinatungan ng bag ang lap niya.
“Tsk. Chloe, nubayan! Umayos ka nga ng upo,” hinila ko ang hita niya pababa. Nag-pout lang siya. “Naka-palda tayo. Makikitaan ka nyan!”
“Wow!!! Sumigaw ka Gail!! After 1 decade, sumigaw ka!!”
Tinaasan ko lang siya ng kilay. Siya naman tumawa ng nakakaloko at nag-peace sign. Umiwas nalang ako ng tingin at bumuntong hininga. Lately, naninibago ako sa sarili ko. Nagiging matamlay ako at medyo nawawalan ako ng ganang kumain kaya madalas na sinisikmura ako at sumasama ang pakiramdam. Pakiramdam ko, biglang humina ang immune system ko dahil nagpapabaya na ako sa sarili ko simula nang umalis si Kurt nang walang paalam. Hindi ko kasi kayang mawala siya eh…
“Gail,” naramdaman kong hinaplos niya ang buhok ko. Malumanay na ngayon ang salita niya, “Huwag mo namang pabayaan ang------“
“Kumusta pala kayo ni Dustin?” Masigla kong tanong sa kanya. Ayaw kong nalulungkot sila para sa akin. Sapat nang ako nalang. Ayoko silang madamay katulad ng dati.
She showed her lop-sided smile and crossed her arms across her chest. She rested her back on the bench and pouted a little, “Yang mongoloid kong fiancé', gustong isali ang ex niya sa mga bridesmaid! Nakaka-leche lang! Grrrr!” Inis na sabi niya.
I chuckled and put my right arm on her shoulders, “Anong gusto mo? Papapiliin kita, maging isa siya sa mga bridesmaid at ikaw ang bride o ikaw ang bridesmaid at siya naman ang bride? You choose!” mapanghamong tanong ko sa kanya.
“Hehehe, sabi ko nga, bridesmaid siya!”
“Good,” I nodded and removed my hand on her shoulders. Napahawak ako sa sikmura ko, sumasakit na naman kasabay ng migraine ko. May ulcer na ata ako. Minsan kasi nagpapalipas ako ng gutom.
“Ayos ka lang, sissy?” Nag-aalalang tanong ni Chloe sa akin.
“Inaatake na naman ako ng migraine and what’s worse is I might have an ulcer already. Madalas kasi akong sikmurain eh.” Sabi ko habang kinukuha ang tumbler ko sa loob ng shoulder bag ko. Lagi akong may dala nitong tubig kasi madalas akong mapagod at uhawin.
“Ahhh.. Wag naman sana. Gusto mong samahan kitang magpa-check up mamaya sa hospital? I’m sure mapapadiscount tayo sa hospital ni Dustin.” Sabi niya habang hinahawi ang ilang strands ng buhok ko na tumatakip sa mukha ko.
“Uhh, s-sige…” Aish, tumitindi ang migraine ko. “Chloe, pwede bang samahan mo muna ako pauwi? Hindi ko na kasi kaya. Aabsent nalang muna ako ngayon. Tutal first day pa lang naman..”
“Of course, tara na kaya sa hospital.. Namumutla ka na eh,” inalalayan ako ni Chloe na tumayo. Ang sakit na kasi ng sikmura ko, hindi ko na kayang maglakad ng diretso. Medyo pinupunasan pa ni Chloe yung noo ko. Pinagpapawisan na talaga ako.
CHLOE’S POV
Inalalayan ko na sa paglalakad si Gail. Halata kasi na matamlay siya nung una kong makita kanina. “Gail naman kasi! Kumain ka sa tamang oras. Don’t skip your meals or rather don’t go on a diet kung hindi naman kaya ng katawan mo. Kung inaalala mo ang lecheng si Kurt, tigilan mo------ Kyaaaaaah!!!! Gaaaaaaaaaaaaillllll!!!!! Waaah, help me!!”
Bigla nalang nawalan ng malay si Gail. Bumagsak na siya sa semento. OMO!
“Gail, wake up!!” Sabi ko habang sinasampal ng mahina ang magkabila niyang pisngi. Waaaaahh! Natataranta na ako! “Huhuhu, Gail!!! Gising!!!”
“Miss, tara dalhin na natin siya sa clinic.” Buti nalang may nag-volunteer na tumulong sa amin. Huhuhu. Ano bang nangyayari kay Gail?
Buhat-buhat nung lalaking mukhang HRM student si Gail habang tumatakbo ng mabilis. Sakto naman na nakasalubong namin si Nathan. “Tom, anong nangyari kay Yam, kay Gail??” Natatarantang tanong niya. Nagpalipat-lipat siya ng tingin sa aming tatlo.
“N-Nathan, huhuhu.. Nag-collapsed siya! OBVIOUSLY!” Sigaw ko.
“Dre, ako nalang, amin na.” Ipinasa naman nung kuya kay Nathan si Gail. “Salamat! Tara, Chloe!”
Takbo dito. Takbo dun. Panhik dito. Panhik dun. Pagdating namin sa clinic, wala pang nurses, sarado. Kung minamalas ka nga naman oh!
“T@ngin@!” Waahhhh! Galit na si Nathan. Nagmura na eh.
“Nathan, mabuti pang idiresto nalang natin siya sa ospital. Tara na!” Bumaba na naman kami ng building. Pawis na pawis na ako pero mas lalo na si Nathan, tagaktak ang pawis. Nangangalay na siguro siya.
“Nathan, dun ka na sa entrance maghintay! Dadaanan ko kayo ng kotse ko! Nahihirapan ka na eh!”
“Tsk!”
Hindi ako pinansin. Tarantang taranta na siya. Patuloy lang kami sa pagtakbo.
“What happened to Princess?!” tanong ni… ah, si Arthur kasama ang kambal at si Alex. Nakikisabay na sila sa lakad-takbo namin.
“Don’t ask me now! Mas mabuti pang tulungan niyo nalang kami!” I yelled. Sorry, natataranta lang ako.
***
“SHEMAY!!! Ano bang nangyayari kay Gail?! Huhuhuhu…”
“Psstt.. Wag kang maingay,” saway sa akin ni Dustin.
“Tse! Huhuhu!”
“Di pa siya mamamatay.” =___=
“Umalis ka nga dito! Nakakainis ka!”
Tumayo ng padabog si Derrick. Kumpleto na ang X9, mabilis kasi lumipad ang tsismis kaya napadpad sila dito.
“Don’t be hysterical, Chloe! Ang ingay niyo, nakakataranta..” Saway sa amin ni Derrick. May kinuha siya sa bulsa niya, juicy fruit chewing gum ata.
“Uyy, Derrick, penge!”
“Bawal sa babae ito!” sagot niya at napasunod ng tingin sa mga nurses na nagdaan. “Uyy, chicks.. Witwew!”
“Tss, tigilan mo yan Derrick. Nandito tayo para kay princess, hindi para sa pag-gigirl hunt mo..” Naiiling na sabi ni Alex sa kanya. Bumalik nalang siya sa pagkakaupo sa seats. Isang horizontal seat na sakop naming lahat. Sampu ba naman kami =___=
Biglang bumukas ang pinto ng kwarto na pinagdalahan kay Gail. At lumabas ang GWAPONG doctor kasama ni Nathan. Bawal kasi kami kanina sa loob, ang dami daw kasi namin pero pwede kami pumasok pagtapos na yung check up kay Gail.
Sinalubong ko sila at ang X9 naman ay sabay sabay na napatayo in rhythm.“Doc, kamusta po ang sissy kong maganda?”
“Ahmm, I’ll tell you guys later. We’re gonna run some tests first because I ain’t sure yet of her condition. I’ll be back in an hour.” The handsome doctor answered and tapped his hand on my shoulder. Eh? MEGANUNG FACTOR?
“Hands off, ugly duck.” =__=
Sinamaan ng tingin ni Dustin yung doctor na pogi na semi-pervert. Eeehhh! Kinilabutan ako dun.
“Uhh, sorry Sir,” The doctor apologized before goin’ away.
“Nagpapacute ka kasi,” sabi ni Dustin habang nakataas ang kilay bago tuluyang pumasok sa kwarto ni Gail. Hindi siya naka-poker face. Anyahreh?!
“Ewan ko sayo. Mukha kang bisugo!” Bulong ko habang kinukuha ang phone ko sa bag ko. “Nathan, natext mo na si Kuya Louis niya?”
“’Di pa eh. Pakitext nalang, Cha-cha…” Sagot niya. Cha-cha? Ayoko ngang tawagin ako sa nickname ko na yun eh. Tinaasan ko lang siya ng kilay habang tinetext si Kuya Louis.
***
“Kambal! Gusto niyo??” alok ko ng pillows chocolate sa kanila. They just smiled and murmured no thanks. Ang cute nila hahaha. Makatawa ako, ‘kala mo, wala akong inaalala eh noh? “Ikaw, Gail?” Alok ko naman sa kanya. Nagising na kasi siya eh. Hindi naman siya sumagot, instead sinamaan lang ako ng tingin ng X9. OKAY, bawal @_@
Ang tagal nung gwapong doctor ah. Sabi 1 hour lang daw--------- Speaking of, ayan na siya. Mas gwapo siya kapag naka-reading glasses. Kekeke~
“What’s up doc?” Kent asked. Tumayo na rin ako at lumapit kay Brent. Ayokong lapitan si Dustin eh.
“She’s fine. I suggest Miss Rivera not to skip meals and should eat on time.”Sabi ng Doctor na gwapo habang may chinicheck na paper na hawak niya. “You should----“
“Sabi na eh! hindi po yan, kumakain on time. Nag-sskip po yan ng meals! Nag-dadiet po siguro. Sexy naman na siya! Amp,” singit ko. Parang nagsusumbong lang hohoho ^O^
“Ahhh, alright. And Miss Rivera, wala namang problema sa health mo, don’t worry. Headaches, tummy pain, nausea, vomiting, fatigue and etcetera are normal in your stage. Don’t stress yourself too much ‘coz it may affect it. I suggest you a healthy diet------“
“COULD YOU PLEASE SAY IT STRAIGHT TO THE POINT??” Sabay na sigaw ni Derrick at ni Arthur. Aba, parehas kami ng iniisip. Ang weird ng advice niya parang pang ano lang…
“This is not my field but….” Napatingin siya kay Gail na kagaya namin ay nawiwirduhan sa doctor. Actually, hindi sa doctor kundi sa sinasabi niya. Napatingin tuloy kaming lahat kay Gail. “You better visit an OB-Gyne because the result says….”
“ANO?!?!?” Sabay na sigaw namin. Ang daming pasikot-sikot! >O<
“She’s pregnant…”
NATHAN’S POV
“She’s pregnant…”
“She’s pregnant…”
“She’s pregnant…”
“She’s pregnant…”
“She’s pregnant…”
“She’s pregnant…”
“Whaaaaaaaaaat?!” Sabay na sigaw na naman namin. Si Gail, buntis?
“Ahh yes. Yun ang resulta ng-----“ Doctor.
“Cut it out, Doctor. Tara po sa labas baka nagkamali kayo ng kuha ng resulta.” Sabi ni Chloe habang hinihila palabas yung doctor. Sumunod naman sa kanila si Dustin.
Napatahimik kami. Walang naimik. Sobrang tahimik na ang maririnig mo lang ay ang air-con.
“Leave me alone please…”
Napatingin kami kay Gail. Nakayuko siya habang nakahawak ang dalawang kamay niya sa tyan. “…Leave me alone..”
“Ahh, s-sige. Kakain lang kami sa labas. May papabili ba kayo?” Tanong ni Wayne. Tinanguan ko lang siya at tingnan siya na ‘SIGE-IKAW-NA-BAHALA’. Lumabas na silang lahat at kami nalang dalawa ni Gail ang natira.
“G-Gail----“
“I said leave me alone Nathan! I want to be… alone.” Her voice croaked and eventually a sob escaped from her mouth.
Hinila ko ang upuan malapit sa kanya at umupo. Bumuntong hininga ako nang makita ko siya umiiyak ng tahimik, nakatingin sa malayo. Tila, may iniisip na malalim. Bakas sa mata niya ang takot at lungkot. Hindi ko maintindihan, ang hirap basahin.
“M-May.. Nangyari sa inyong dalawa ni Kurt?"
Tila kristal na tuloy tuloy ang luha niya sa pisngi. Nasasaktan ako pag nakikita ko siyang nagkakaganyan. G@go si Kurt para gawin niya ito kay Gail.
“S-siya ba ang ama?” Mahinang tanong ko para basagin ang katahimikan. Hindi pa rin siya umimik. Nakita kong humigpit ang hawak niya sa kumot at tuloy-tuloy na bumagsak ang mga luha niya.
“Kasalanan k-ko.. Binigay ko ang sarili ko sa k-kan..ya. Kasalanan ko!” Nanginginig na sagot niya. Napatiim-bagang nalang ako at yumuko.
“N-Nathan, n-natatakot ako! N-natatakot ako ‘pag nalaman ng mga magulang ko ang tung..kol d-dito!” Sinimulan niyang hampas-hampasin ang tiyan niya. Kaya agad ko namang hinawakan ang dalawa niyang kamay para tigilan siya.
“G-Gail, nandito ako. Wag kang mag-alala. Wag kang matakot. Magpakatatag ka lang,” I pulled her for an embrace and stroke her hair. “Wag mong ituloy kung anuman ang binabalak mo sa anak mo. Kasalanan yan sa Diyos, Gail.”
Tuloy-tuloy lang ang hikbi niya. Bawat hikbi niya, pakiramdam ko, nagiging pira-piraso ang puso niya sa sakit. She’s already broken. Ngayon ko lang siya nakitang ganito ka-depressed.
“..N-no, Nathan, bago pa malaman nina Mom ang tungkol dito..
I want an abortion...”