Don't forget to comment and vote
Έχουμε σχολείο σήμερα, υπέροχα
Όχι μόνο έχουμε μάθημα αλλά θα έχω να αντιμετωπίσω τα δολοφονικά βλέμματα του Άλεξ για την υπόλοιπη μέρα μιας και γίναμε μια παρέα πλέον
Ρόλαρα τα μάτια μου μιας και ήξερα τι με περίμενε αυτή την μέρα και σηκώθηκα από το κρεβάτι για να πάω τουαλέτα
Άνοιξα την λευκή πόρτα του μπάνιου και μπήκα μέσα, έπλυνα το πρόσωπο μου και τα δόντια μου, έπειτα χτένισα τα μαλλιά μου και καθώς τα έκανα όλα αυτά κατάλαβα οτι είχα κάτι γραμμές στο πρόσωπο μου
Ναι, κοιμήθηκα πολύ καλά χθες μπορώ να πω
Έβαλα μια μαύρη φόρμα με ένα Μπορντό κοντομάνικο τοπάκι και γιατί είχα λίγη όρεξη έβαλα και λίγο άρωμα
Κατέβηκα τις σκάλες, έφτιαξα πρωινό, το έφαγα, πήρα τα πράγματα μου και έφυγα
Το μόνο που τριγύριζε το μυαλό μου ήταν ότι έχουμε Φυσική πρώτη ώρα, φυσική σε τάξη θεωρητικής
«Ρια» Άκουσα κάποιον να φωνάζει το όνομα μου και γύρισα μα δω ποιος είναι
Ήταν ο Γιώργος, που και αυτός φορούσε μια μπορντό κοντομάνικη μπλούζα και μαύρη φόρμα
«Γιώργο, τι κάνεις;» Του είπα ενώ τον χαιρέτησα με μια αγκαλιά
«Καλά είμαι, εσύ;» Με ρώτησε καθώς περπατούσαμε προς το σχολείο μαζί, είχε ένα χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη του και μια λάμψη στο πρόσωπο του, πάντα ήταν χαρωπός κάτι που επηρέαζε και τα άτομα γύρο του
«Μια χαρά και εγώ» Του απάντησα με ένα εξίσου μεγάλο χαμόγελο
«Σίγουρα;» Με ξαναρώτησε ενώ γύρισε ελαφρά το κεφάλι του να με κοιτάξει και κάπως έτσι κατάλαβα τι εννοούσε
«Είμαι καλά; Ναι. Έχω όρεξη να αντιμετωπίσω τον Αλεξ; Όχι. Θα ζήσω όμως; Εννοείτε» Του απάντησα χιουμοριστικά κάνοντας και τους δυό μας να γελάσουμε ελαφρά
«Αυτό που έκανε χθες ήταν ασυγχώρητο, είναι μαλάκας αλλά κατά βάθος έχει καλή ψυχή και θα στο δείξει με το καιρό» Είπε προσπαθώντας μα δικαιολογήσει τον κολλητό του
«Κατά ΠΟΛΥ βάθος» Του απάντησα και γέλασα ελαφρά
«Σωστό και αυτό» Μου απάντησε και έτσι συνεχίσαμε να πηγαίνουμε σχολείο
Σε αυτά τα 10 λεπτά δρόμου έμαθα οτι ο Γιώργος είναι μαθητής του 19 με 20 χωρίς να πάει φροντιστήριο, πολύ καλός στο ποδόσφαιρο και το οτι λατρεύει το κινέζικο
Για εμένα έμαθε το οτι είμαι μαθήτρια του 17 με 18, ούτε εγώ πάω φροντιστήριο και λατρεύω το βόλεϊ, πήγαινα μέχρι πέρσι αλλά το σχολείο πέρνει προτεραιότητα για αυτά τα δύο χρόνια
«Θα μου εξηγείς τα αρχαία έτσι; Είναι το μόνο μάθημα που χαλάει την θεωρητική κατεύθυνση» Του είπα χιουμοριστικά
«Έλα ρε, δεν είναι τόσο άσχημα»Μου απάντησε ενώ μπήκαμε στην πόρτα της τάξη
«Πες το για εσένα αυτό» Του είπα και καθήσαμε στις θέσης μας, όλοι ήταν εκεί και τα κορίτσια γύρισαν από μπροστά για να μιλήσουμε
«Καλημέρα» Είπε ευδιάθετα η Χαρά
«Έμαθα κάποια πράγματα» Είπα στα κορίτσια και με κοίταξαν απορημένα
«Στον δικό σου αρέσει το κινέζικο» είπα στην Φωτεινή ψιθυριστά
«Αλήθεια;» Ρώτησε χαρούμενα και εγώ απλά κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου
«Και εμένα ρε φίλε, food soulmates» Είπε η Φωτεινή χαρούμενη
«Για πιο πράγμα μιλάτε» Ρώτησε ο Γιώργος με περιέργεια
«Εμ, τίποτα κάτι δικά μας» Του απάντησε με ένα χαμόγελο η Φωτεινή καθώς κοιτούσαν ο ένας στα μάτια του άλλου έντονα
Γύρισα και κοίταξα διακριτικά την Χαρά με ένα βλέμμα γεμάτο υπονοούμενα μόνο για να δω την Χαρά να με κοιτάει με τον ίδιο τρόπο
Χεχεχε, έρχεται το κονεε
Wingwoman, Χαρά και Ρια στις υπηρεσίες σας
«Γιατί είναι έτσι η φάτσα σου, τι σχεδιάζεις;» Ρώτησε ο Στέλιος ενώ με έβαλε σε κεφαλοκλείδωμα, η ο λαιμός μου πιεσμένη ανάμεσα στα μπράτσα του Στέλιο καθώς μου έτριβε το κεφάλι
«Ρε, τελείωνε» Παραπονέθηκα καθώς τράβηξα ελαφρά τις λέξεις στο τέλος κάνοντας τον να γελάσει Και τότε με άφησε ελεύθερη
Πήρα το κινητό μου και το κοίταξα μέσα στην μαύρη οθόνη για να δω τον εαυτό μου στην αντανάκλαση, ελαφρά κόκκινο πρόσωπο και μαλλί αφτερ σεξ
Ε μαλλί αφτερ σεξ χωρίς σεξ δεν είναι δίκαιο
Αφού πέρασα τα δάχτυλα μου μέσα από τα μαλλιά μου μπας και φτιάξω λίγο την κατάσταση μπήκε μέσα η απουσιολόγος της τάξης μας
«Έχουμε κενό» Αναφώνησε καθώς τα μαύρα μακριά της μαλλιά έπεφταν στο πρόσωπο της, φαινόταν αρκετά χαρούμενη και η ίδια με αυτό το νέο, δεν την κατηγορώ, ποιος θέλει να κάνει πρώτη ώρα Γεωμετρία. Κανείς
«Εγώ λέω να κάτσουμε εδώ, βαριέμαι να βγούμε έξω» Αναφώνησε ο Στέλιος και όλοι συμφωνήσαμε
Και ναι, ο Αλεξ ήταν μαζί μας, σιωπηλός, η μαύρη v-cut μπλούζα του έδειχνε ελαφρά το τονισμένο στήθος του ενώ φορούσε μια γκρι άνετη φόρμα, φαινόταν σκεπτικός καθώς έπαιζε με το μαύρο δαχτυλίδι του που κοσμούσε το τέταρτο του δάχτυλο
Ο Στέλιος με τον Αλεξ δεν είχαν ανταλλάξει κουβέντα από όσο έχω καταλάβει, η ψυχρότητα μεταξύ τους ήταν πολύ εμφανές κάτι που έκανε τον Γιώργο ανήσυχο
Ένα κύμα ενοχής πέρασε το σώμα μου μιας και ήμουν υπεύθυνη αυτής της κατάστασης. Πίεσα τα χείλη μου σε μια ευθεία γραμμή και κοίταξα το πάτωμα ενώ το αριστερό μου πόδι χτυπούσε συνεχώς το πάτωμα νευρικά
«Λοιπόν, τι λέτε να πάμε μια βόλτα σήμερα κέντρο; Έχει πολύ καλό καιρό και θα έχει πολύ ζέστη, ούτως ή άλλως αύριο θα κάνουν μια συνέλευση οι καθηγητές και δεν έχουμε μάθημα» Πρότεινε ο Γιώργος ενώ μας κοιτούσε όλους, τα χέρια του βρισκόντουσαν πάνω στο γραφείο με ένα μολύβι ανάμεσα στα δάχτυλα το δεξί του χεριού
Και όντως, σήμερα έχει πολύ ζέστη, από 25 θα πάει 35 αρκετά γρήγορα για αυτό έφερα και ένα σορτσάκι να αλλάξω. Δεν θα κάτσω εγώ με τέτοια ζέστη να φοράω μακρύ παντελόνι
«Εγώ λέω μετά το σχολείο ακριβώς να πάμε θάλασσα» Πρότεινε ο Στέλιο και όλοι συμφωνήσαμε κατευθείαν... όλοι εκτός από τον Αλεξ
«Αλεξ εσύ;» Τον ρώτησε η Χαρά με ένα βλέμμα που περίμενε να πέσουν ευχέλαια και χριστοπαναγίες
Κάτι που δεν έγινε, έγνεψε απλά, οι φλέβες στα χέρια του έγιναν πιο εμφανές και συνέχισε να παίζει με το δαχτυλίδι του, όλα του τα χαρακτηριστικά στο πρόσωπο ήταν χαλαρά εκτός από τις γωνίες του
Φαινόταν πως προσπαθούσε να μείνει χαλαρός και να κρατήσει την ψυχραιμία του
«Αλλά πριν πάμε, Στέλιο, Ρια, Αλεξ, πάνω» Αναφώνησε η Χαρά και μας κοίταξε αυστηρά μπορώ να πω
«Τι θες-» Άρχιζε να λέει ο Αλεξ βαριεστημένα
«Ξέρεις πολύ καλά για πιο πράγμα και το τελευταίο που θέλω σήμερα είναι να μην βγάζετε μιλιά ο ένας τον άλλον, για αυτό, σηκωθείτε» Είπε η Χαρά ενώ σηκώθηκε από την θέση την κάνοντας μας νόημα να σηκωθούμε
«Και όσο εγώ θα είμαι διαπραγματευτείς αυτής της υπόθεσης εσείς οι δύο κάντε παρέα ο ένας στον άλλον» Αναφώνησε η Χαρά στην Φωτεινή και στον Γιώργο που και οι δύο είχαν μείνει σαν χάνοι να κοιτάνε
Who to be a Wingwoman 101
Εμείς οι 4 βγήκαμε έξω στον διάδρομο και καθίσαμε σε ένα παγκάκι δίπλα από την τάξη
Ναι, έχουμε παγκάκια στο διάδρομο τρομάρα μας
«Λοιπόν,Τελειώνετε» Η φωνή της Χαράς με έβγαλε από τον λήθαργο μου,σήκωσα το βλέμμα μου κατευθείαν και την κοίταξα
«Δεν είναι κάτι που έκανε συγκεκριμένα σε εμένα, αλλά η συμπεριφορά του χθες, άρα αυτός ας αρχίσει» Είπε ο Στέλιος στην Χαρά απλά ενώ στήριξε την πλάτη του στο παγκάκι
Τα μάτια μας πέσανε στον Αλεξ
«Συγγνώμη εντάξει, έκανα λίγο μπάφο πριν έρθω και έλεγα μαλακίες» Αναφώνησε ο Αλεξ
«Είσαι απίστευτος» Είπε ο Στέλιος ενώ σηκώθηκε να τον κοιτάξει
«Έκανα αυτό που θέλατε, τι στο διάολο έγινε πάλι;» Είπε αγανακτισμένα ο Αλεξ στον Στέλιο
«Θυμάσαι τι της είπε χθες;» Τον ρώτησε ο Στέλιος
«Όχι, αλλά θυμάμαι πως ήταν προσβλητικό και εσύ τα πήρες στο κρανίο, λες και τις άλλες φορές που μιλάω με την Ρια τα λόγια μας στάζουν μέλι» Τον ειρωνεύτηκε ο Αλεξ
Τότε σαν μια φλασιά να φανταστώ θυμήθηκε τι έγινε, γούρλωσε ελαφρά τα μάτια του και σήκωσε ελάχιστα τα φρύδια του, γύρισε το βλέμμα μου και με κοίταξε μετανιωμένος... νομίζω, είναι δύσκολο να διαβάσει κάποιος τα συναισθήματα του
«Συγγνώμη, πραγματικά συγγνώμη, δεν ξέρω τι σκατά πήγε λάθος» Μου είπε και ήμουν σίγουρη πως ήταν μετανιωμένος
«Σε συγχωρώ» Του είπε και έμεινε μαλάκας
Ξανά
«Έτσι απλά;» Ρώτησε
«Ναι, αφού μετάνιωσες» Του είπα και με αγκάλιασε
«Να σαι καλά ρε φραουλίτσα, με έσωσες κιολας» Μου ψυθίρισε και εγώ έσμιξα τα φρύδια μου
Ομγ, ναι, τώρα το θυμήθηκα
Φραουλίτσα με έλεγε στο δημοτικό γιατί έτρωγα φράουλες και γιατί του πάτησα μια στο αυτί, ασχολίαστο
Αλλά η αγκαλιά δεν κράτησε πολύ, ίσα ίσα να μου πει αυτό το πράγμα, σηκώθηκε και κοίταξε στα μάτια τον Αλεξ
«Δεν με νοιάζει άμα μαλώνετε, δικαίωμα σας, αλλά άμα ξαναπεχτεί τέτοια μαλακία και το πάει τόσο μακριά οποιοσδήποτε από εσάς τους δύο, θα φάει ξύλο» Μας ξεκαθάρισε ο Στέλιος
«Τώρα, εσύ πουτανάκι θα έρθεις μαζί μου, έχω να σου πω» Άρχισε να λέει χαμόγελο ο Στέλιος κάτι που έκανε και τον Αλεξ να χαμογελάσει και έφυγαν
«Και εμείς καθόμαστε εδώ γιατί δεν θέλουμε να κάνουμε χαλάστρα» Αναφώνησα ενώ η Χαρά κάθισε δίπλα μου
«Ωραία, τώρα τι;» Με ρώτησε ενώ γύρισε να με κοιτάξει, έδειχνε πως βαριόταν ενώ έδεσε τα δάχτυλα των χεριών της μεταξύ τους ελαφρά
«Έχεις τράπουλα πάνω σου;» Την ρώτησα και προς έκπληξη μου κούνησε το κεφάλι της θετικά
«Τέλεια, δεν χρειαζόμαστε τίποτα άλλο» Της είπα ενώ έβγαλε την τράπουλα από την τσέπη της
[...]
Η ώρες πέρασαν, με τον Άλεξ δεν ξαναμίλησα
Επειδή του έσωσα το τομάρι δεν σημαίνει πως τον συμπαθώ κιόλας και πιστεύω πως αυτό το συναίσθημα είναι κοινό
Πριν είκοσι λεπτά σχολάσαμε και εγώ ήμουν σπίτι, η ζέστη ήταν ανυπόφορη αυτή την στιγμή και εγώ έβαλα το μαγιό μου
Ένα λαδί τρίγωνο από επάνω και από κάτω είχε ψηλό κόψιμο αλλά ήταν μπραζίλ
Με λίγα λόγια το μαγιό που φορούσα όλο το καλοκαίρι. Βέβαια έχω και άλλα μαγιό αλλά αυτό είναι το αγαπημένο μου
Έβαλα μια τεράστια μπλούζα/φόρεμα, έβαλα τα μαλλιά μου σε έναν κότσο, πήρα την τσάντα για την θάλασσα και εβαλα φαγητό
Πως θα πηγαίναμε εκεί θα μας ρωτήσετε τώρα
Ο Στέλιος έχει αμάξι, δηλαδή το παλιό των γονιών του αλλά και πάλι, αμάξι
Είναι παράνομο γιατί δεν έχει δίπλωμα οδήγησης και δεν είναι καν 18; Ναι. Τον νοιάζει; Καθόλου
Μετά από ένα σαρανταπεντάλεπτα οδηγήσεις φτάσαμε και τελικά μας πήγε ο αδερφός του Στέλιου, ο Νίκος που είναι 19
Πάλι καλά Παναγία μου γιατί δεν θα είχα όρεξη για πρόστιμο
Όταν φτάσαμε στήσαμε τα πράγματα μας
Με το που τελειώσαμε έβγαλα την μπλούζα μου και μπήκα κατευθείαν μέσα στην θάλασσα
Μπορεί μα σκεφτείτε τώρα, τι σόι δεκαεξάχρονα με έμενα δεκαπεντάχρονα πάνε θάλασσα μόνα
Πρώτα, ο Νίκος είναι εδώ με την παρέα του, δύο, άμα ήταν εδώ οι γονείς μου και με αυτούς θάλασσα θα πήγαινα
Ή μπορεί να λέτε από πού και ως που δεκαεξάχρονα πηδιούνται χωρίς αύριο
Καλωσορίσατε στον εικοστό πρώτο αιώνα που το σεξ δεν πολύ έχει ηλικία πλέον
Και δεν το λέω για κακό, όποιοι θέλουν ας το κάνουν αλλά πιστεύω πως πολλοί δεν παίρνουν αυτή την απόφαση σοβαρά και στο μέλλον -κοντινό ή μακρινό- το μετανιώνουν ή νιώθουν σαν να τους χρησιμοποίησαν, για αυτό να σκέφτεστε με ποιον θα έρθετε τόσο κοντά και για καλή εμπειρία να είναι κάποιος ή κάποια που εμπιστεύεστε
«Θα μπείτε επιτέλους;» ρώτησα την Φωτεινή και την Χαρά που έμπαιναν πιο αργά και από τον θάνατο
«Ναι, τώρα» Απάντησε η Φωτεινή, έκανε βουτιά και μπήκε, φορούσε ένα υπέροχο λιλά στράπλες μαγιό και το απο κάτω ίδιο στυλ με το δικό μου αλλά σε λιλά και αυτό
Η Χαρά απο την άλλη φορούσε ένα μαύρο μαγιό, το από πάνω ήταν σε σχήμα σουτιεν και ναι το από κάτω είχε ίδιο κόψιμο με το δικό μου και της Φωτεινής αλλά σε μαύρο
Αυτά τα μαγιό και τα ψηλόμεσα είναι τα καλύτερα
«Άντε Χαρά» Την φώναξα και φαινόταν πως δεν της άρεσε η ιδέα το να μπει πλέον
«Ξέρετε κάτι, εγώ θα βγω» Είπε και με το που γύρισε για να βγει πήδηξε ο Στέλιος πάνω της κάνοντας και τους δύο να μπουν μέσα
«Είσαι τρελός αγόρι μου;!» Ρώτησε- Βασικά φώναξε η Χαρά με το που βγήκε στην επιφάνεια
«Αφού έκανε εκατό χρόνια να μπεις» Της απάντησε ο Στέλιος
«Δηλαδή εγώ τι θα έπρεπε να κάνω σε κάθε βόλτα που έχουμε βγει με τα παιδιά και αργούσες; Να ερχόμουν σπίτι σου, να σε έπαιρνα απο το μαλλί ενω έπαιζες PlayStation και να σε έβγαζα έξω;» Τον Ρώτησε η Χαρά
«Ειρήνη ημην» Φώναξε ο Αλεξ με το μαύρο το μαγιό του ενώ καθόταν στην πετσέτα του
«Εσύ μαλάκα σκάσε!» Φώναξε η Χαρά με τον Στέλιο την ίδια στιγμή κάνοντας τον Γιώργο, εμένα και την Φωτεινή να γελάσουμε
«Άμα είχα ένα ευρώ για κάθε φορά που έβλεπα τέτοιες μαλακίες θα ήμουν εκατομμυριούχος» Αναφώνησε ο Γιώργος που φορούσε ένα μπορντό μαγιό και τον καφέ του στο χέρι
Κάτι μου λέει πως το αγαπημένο χρώμα του Γιώργου είναι το μπορντό
Μπορεί να περνάμε τώρα ωραία αλλά ξέρω πως ο καυγάς δεν θα αργούσε να ερχόταν
Πως το ξέρω; Γιατί ξέρω τον Αλεξ και τις μαλακίες που λέει συνέχεια και αυτό ήταν αρκετό για εμένα να ξέρω πως θα μαλώσω μαζί του ξανά
Τι να κάνω; Καλή ήταν αυτή η ηρεμία όσο κράτησε
[edited]