«Ο αλήθεια Ρια, αλήθεια;» Είπε και μόνο από αυτό μπορείτε να καταλάβετε ότι θα έχουμε έναν πολύ μικροπρεπή καβγά
«Αλήθεια Αλεξ» Του απάντησα
«Μιλάς εσύ για μηδενικά άτομα;» Με Ρώτησε
«Ναι ρε, αφού έχω έναν μπροστά μου που είναι και ζώων κιόλας» Του απάντησα έντονα
«Παδια-» Πήγε να πει η Φωτεινή αλλά την διέκοψε ο Αλεξ
«Μιλάς εσύ ρε, που όλα αυτά για τον φεμινισμό θα τα λες γιατί κανένας δεν θα σε πηδούσε;» Με ρώτησε έντονα
«Αγόρι μου γλυκό έχω πιο πολλές επιλογές από όσες κοπέλες έχεις πάει» Του είπα
«Παιδια-» Είπε η Χαρά
«Ναι το βλέπουμε» Άρχισε να λέει ειρωνικά
«... για αυτό έχεις και τόσα νεύρα» Συνέχισε ειρωνικά
«Έχω νεύρα γιατί προκαλείς τον άλλον να έχει νεύρα και γιατί κάνεις λάθος πράγματα στους λάθους ανθρώπους» Του απάντησα
«Αωω, εσύ και η καλή καρδία σου» Είπε ειρωνικά
«Σκάστε γαμώ!»Είπε ο Γιώργος κάνοντας εμένα και τον Αλεξ να σταματήσουμε εκείνη την στιγμή
Έτσι συνεχίσαμε να τρώμε
Είχε δεν είχε αυτός ο άνθρωπος θα έβρισκε τρόπο να με συγχύσει, τόσο μαλάκα άνθρωπο πότε δεν έχω γνωρίσει πραγματικά
Αφού τελειώσαμε το φαγητό η Φωτεινή μίλησε
«Τι λέτε να πάμε στο πάρκο κάτω από το σχολείο;» Ρώτησε ενώ μες κοιτούσε όλους
«Ναι! Κανείς δεν πάει εκεί» Είπε ο Στέλιος ενθουσιασμένος
Οι υπόλοιποι συμφωνήσαμε και πήγαμε στο πάρκο που ήταν 10 λεπτά μακριά, ήταν ένα κανονικό πάρκο, είχε και μικρές κερκίδες κιόλας
Αφού κάτσαμε κάτω ο Γιώργος πήρε το μπουκάλι μπίρας του που είχε αγοράσει πιο πριν, έτσι το ήπιε όλο μονορούφι και το άφησε κάτω μπροστά μας ξαπλωτό
«Μην μου πεις οτι-» Πήγε να πει η Φωτεινή και αυτός κούνησε καταφατικά το κεφάλι του με ένα διαβολικό χαμόγελο
Σκατά
Κατάλαβα τι θα κάνουν και μπορώ να πω πως δεν είμαι καθόλου ενθουσιασμένη
«Θάρρος ή αλήθεια» Είπε
«Πιστεύω ξέρετε πως λειτουργεί με το μπουκάλι» Μας είπε και όλοι κουνήσανε το κεφάλι μας καταφατικά
Σε όποιον πέσει το στόμιο ρωτάει αυτόν που έχει πέσει ο πάτος του μπουκαλιού
Δεν έχω καλό προαίσθημα για αυτό, ιδιαίτερα με τον Αλεξ και τις ορέξεις του για δράμα λες και είμαστε σε καμία αμερικάνικη εφηβική σειρά
Ας τολμήσεις πάντως να κάνει καμιά μαλακία
«Τέλεια, ποιος γυρνάει;» Ρώτησε ο Γιώργος ενώ κοιτούσε όλους μας, φαινόταν πως δεν ήθελε να γυρίσει πρώτος
«Εγώ» Απάντησε ο Αλεξ άνετος για τον εαυτό του
Το ένιωθα, ένιωθα την αηδία και την ενόχληση να ανεβαίνει στον λαιμό μου
Γύρισε το μπουκάλι, το στόμιο έπεσε σε αυτόν και ο πάτος του μπουκαλιού σε εμένα
Ουαου, δεν το περίμενα αυτό καθόλου *να σημειωθεί η ειρωνία*
Ρόλαρα τα μάτια μου και ακούμπησε την πλάτη μου τον κρύο τοίχο πίσω μου, νιώθω την μαλακία να έρχεται
Η έκφραση του προσώπου μου πρόδιδε το πως δεν είχε όρεξη για τις μαλακίες του αλλά πάλι θα το έκανε
«Θάρρος ή αλήθεια;» Με ρώτησε ενώ με κοιτούσε με ένα ελαφρά διαβολικό χαμόγελο
«Ότι και να διαλέξω θα με ρωτήσεις για κάτι που θες να μάθεις, για αυτό πες" Του είπα, δεν γεννήθηκα χθες, ξέρω τι κάνει
«Για πες μας την δραματική σου εμπειρία με το αγόρι που έσπασε την καρδιά σου στα δύο» Είπα και καλά λυπημένα, τελικά έχει λίγα εγκεφαλικά κύτταρα, τα χέρια του βρισκόντουσαν στα γόνατα του, είχε ένα λοξό χαμόγελο, τόσο γαμημένα σίγουρος για τον εαυτό του
Η καρδιά μου έχασε έναν χτύπο μπορώ να πω αλλά δεν το έδειξα, απλά τον κοίταξα
«Την ιδεολογία που έχω για τους άντρες δεν άρχισε όταν αυτός 'που έσπασε την καρδιά μου στα δύο'...» Άρχισα να λέω αλλάζοντας ελαφρά την φωνή μου στα λόγια του Άλεξ
«...απλά πλέον δεν εμπιστεύομαι καθόλου εύκολα. Λοιπόν τον τυπά τον ήξερα από πρώτη γυμνασίου, κάναμε πολύ παρέα, όποτε χρειαζόμασταν συμβουλές πηγαίναμε ο ένας στον άλλων, σταματήσαμε αυτή την παρέα στην πρώτη λυκείου όμως, απομακρύνθηκε από εμένα, προσπάθησα να μην σπάσουμε αλλά όταν έβλεπα ότι δεν γουστάρε δεν επέμενα, έτσι μια μέρα στο άσχετο στον χορό του σχολείου μας αρχίσαμε να μιλάμε πάλι, για έναν μήνα κάναμε πάλι παρέα λες και δεν είχε γίνει τίποτα... μια μέρα όμως... με κάλεσε σπίτι του» Συνέχισα να λέω καθώς το βλέμμα μου είχε παραμείνει στο μπουκάλι καθώς θυμόμουν τα γεγονότα, όλα τα μάτια ήταν πάνω μου
«Λοιπόν, πήγα χωρίς να σκεφτώ και πολλά μιας και τον ήξερα τόσο καιρό και ήμουν εκεί για πολλά πράγματα δίπλα του, πήγα καθίσαμε στο δωμάτιο του με ένα τεράστιο κουτί πίτσας και βάλαμε μια ταινία να παίζει, καθίσαμε, γελάσαμε, μιλήσαμε μέχρι που... ήρθε πιο κοντά μου από όσο θα έπρεπε, απομακρύνθηκα ελαφρά αλλά τότε με φίλησε. Όταν τον απομάκρυνα και του είπα πως δεν τον βλέπω έτσι θύμωσε, με χτύπησε και με έβαλε από κάτω του, φώναξα για βοήθεια μπας και με ακούσει κανείς αλλά με χτύπησε ξανά, πιο δυνατά και άρχιζε να... με ακουμπάει, κατάφερα να ελευθερώσω τα χέρια μου όσο αυτός φιλούσε τον λαιμό μου, άπλωσα διακριτικά το χέρι μου στο κομοδίνο του και πήρα το μπουκάλι μπίρας... το έσπασα πάνω στο κεφάλι του, είχε ανοίξει αρκετά με αρκετό αίμα να τρέχει, του έδωσα μια δυνατή μπουνιά στο σαγόνι του, πήρα τα πράγματα μου και έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα, δεν πήγα σπίτι, πήγα στο τμήμα και τον κατήγγειλα, αφού με πήγαν στο νοσοκομείο και βρήκαν το dna πάνω μου πήραν μέτρα, οι γονείς μου προσπαθούσαν να είναι κοντά μου όσο πιο πολύ γίνεται ενώ αυτός πέρασε την υπόλοιπη σχολική χρονιά στο αναμορφωτήριο, εγώ το ζήτησε αυτό, οι γονείς του ήταν πολύ καλοί και απολογήθηκαν, αυτός έφταιγε για τις πράξεις του και όχι οι γονείς του. Την επόμενη μέρα έμαθα πως έτσι και με 'έριχνε' θα έπαιρνε πενήντα ευρώ από κάθε άτομο της παρέας του» Τελείωσα την αφήγηση αυτής της μέρας με τα μάτια μου ακόμα στο μπουκάλι, να το κοιτάει επίμονα
Από τα χέρια του Στέλιου πήρα την μπίρα του, ήπια μια γουλιά και το του το έδωσα πίσω και τότε σήκωσα επιτέλους το βλέμμα μου και του είδα που με κοιτούσαν συμπονετικά
«Το έχω ξεπεράσει και δεν έκανε πολλά, αλλά ήταν αρκετό για να με κάνει να μην εμπιστεύομαι πολλούς» Αναφώνησα, ο τόνος μου συνέχισε να είναι ελαφρά αδιάφορος
Δεν με ένοιαζε πολύ πλέον, μου άφησε τραύμα πολύ πιθανών να τον αφήσω χωρίς δουλειά
It is what it is
«Πόσα ράμματα του άφησες;» Με ρώτησε ο Στέλιος για να ελαφρύνει λίγο το κλίμα κάνοντας με να γελάσω
«Οχτώ» Απάντησα χαμογελώντας ελαφρά
«Επίσης, που είναι τώρα αυτός και γιατί δεν μου έχεις πει ποτέ για αυτόν;» Με ρώτησε ο Στέλιος
«Εκτός και άμα έπρεπε να μιλήσω για αυτό, έκανα πως δεν έγινε τίποτα ποτέ και απλά το ξεπέρασε μόνη μου» του απάντησα ενώ ανασήκωσα τους ώμου μου ελαφρά
«Θες μήπως να πάμε να του κάψουμε το σπίτι; Γιατί εγώ είμαι μέσα» Ρώτησε ο Γιώργος κάνοντας με να γελάσω ελαφρά
«Μένει Αθήνα» Του απάντησα
«Και;» Ρώτησε χωρίς να καταλαβαίνει που είναι το πρόβλημα
«Για πες Αλεξ, σου άρεσε η απάντηση;» Τον ρώτησε η Χαρά με ένα ειρωνικό υφάκι, εκείνος είχε κάτσει σαν ένα βρεγμένο κουνάβι, αμίλητος σε όλη την διάρκεια που έλεγα τι είχε γίνει μέχρι και τώρα
«Εμ- ε, όχι, πας καλά;» Απάντησε, είχε χάσει τα λόγια του για μια στιγμή, το βλέμμα του χαμένο, φαινόταν πολύ άβολος
«Άρα τι έμαθες από αυτό;» Ρώτησε ο Γιώργος
«Να μην ρωτάω αδιάκριτες ερωτήσεις; Ναι, το κατάλαβα» Απάντησε
«Σου δίνω μια μέρα» Αναφώνησα κάνοντας τα παιδιά να γελάσουν ελαφρά
«Για εσένα ναι» Μου απάντησε πικρόχολα
Και επέστρεψε
«Είπα και γω, πως και τόσο καλός» Αναφώνησα
«Ήταν λύπηση εκ μέρος μου για εσένα, αλλά θυμήθηκα πως δεν το αξίζεις» Μου απάντησε, τα χέρια του σταυρωμένα στο στήθος του
«Δεν χρειάζομαι λύπηση, ειδικά την δικής σου» Του απάντησα ενώ τον κοίταξα με ένα βλέμμα αηδίας
«Ο αλήθεια; Τότε γιατί να πεις την ιστορία με τόση λεπτομέρεια και τόσο δραματικά;» Με ρώτησε
«Αλεξ πας καλά; Εσύ την ρώτησες» Πρόλαβε να απαντήσει ο Στέλιος πριν από εμένα, ήταν θυμωμένος
«Δεν ρώτησα εσένα» Του απάντησε
«Τα έχεις χάσει; Δεν φτάνει που σου απάντησε κάτι που δεν ήταν καν αναγκασμένη να κάνει της μιλάς έτσι;» Ρώτησε ξανά, φαινόταν πολύ θυμωμένος
«Δεν. Μίλησα. Σε. Εσενα» Του απάντησε ο Αλεξ κοφτά
«Δεν είναι ανάγκη, από τότε που ήρθε τις συμπεριφέρεσαι σκατά γιατί σου λέει την αλήθεια, το ότι η συμπεριφορά σου σε άτομα εκτός από την παρέα σου είναι για τον πούτσο, κάτι που έπρεπε να κάνουμε και εμείς αλλά δεν το κάναμε μιας και πιστεύαμε ότι θα σταματήσεις αλλά μάθε κάτι...» Άρχισε να λέει, πλέον και οι δύο ήταν όρθιοι και ο Στέλιος πήγε κοντά του και πλέον ήταν πρόσωπο με πρόσωπο
«Την Ρια την θεωρούσα αδερφή μου πριν καν σε γνωρίσω και επειδή δεν νομίζω να κατάλαβες... θα διάλεγα την Ρια από εσένα σε οποιαδήποτε περίσταση για αυτό μίλα της για αυτό το θέμα έτσι άλλη μια φορά και θα έχεις μεγαλύτερα προβλήματα από το πια θα γαμήσεις» Του είπε ο Στέλιος με ένα σοβαρό ύφος
Έβλεπα πως συνέχισε η ένταση μεταξύ τους για αυτό μπήκα ανάμεσα τους
«Χαλάρωσε» Είπα στον Στέλιο ενώ τον τράβηξα ελαφρά προς τα πίσω
«Στο λέω αυτό γιατί έχουμε περάσει πολλά μαζί, άμα δεν μάθεις να συμπεριφέρεσαι αυτό θα γίνει χειρότερο και στο τέλος θα καταλήξεις μόνος» Του είπε αληθινά ο Στέλιος και μετά από λίγο αποφασίσαμε να πάμε όλοι σπίτια μας
Από την μια χάρηκα που έχω έστω κάποιον να με υποστηρίζει στο θέμα 'Αλεξ' αλλά από την άλλη δεν θέλω να τα σπάσουν εξαιτίας μου
Και με αυτές τις σκέψεις έπεσα για ύπνο
[edited]