Minsan,Hindi kahit natin naisin, Kailangan nating lumaya
Hindi dahil may nagawa tayong masama
Kundi dahil ayaw nating maging masama
Minsan, Kahit hindi natin gustuhin kailangan nating magparaya
Hindi dahil wala na tayong magawa
Kundi dahil, adlam natin na una palang ito na ang tama
"Ang lumaya"
"Magpalaya"
"Maging Malaya"
Ang lumaya, sa tadhanang hindi natin mawari
Mag-palaya sa sarili nating tila'y nakatali,
At Maging Malaya sa pag-ibig na di na dapat pa manatili
Mag-palaya sa sarili nating tila'y nakatali,
At maging malaya sa pag-ibig na di na dapat pa manatili
Dahil minsan ang "manatili"ay isang katangahan.
Bakit pa nga ba tayo mananatili kung palagi nalang tayong nasasaktan?
Ewan, Pero minsan
Ayaw na nating manatili hindi dahil may iba na tatong pupuntahan
Kungdi dahil kailangan ang ating sarili na minsan nating nakalimutan
Oo, tayo mismo,ang nagkulong sa ating sarili
sa hawla ng pag-ibig na minsa'y nabuo.
Dahil sa bulag na panahon
binging pagkataon
at mga piping mga pagtungon
Kaya ngayon, ang lumaya para sa ating sarili.
ay ang bubuo sa puso nating nagpira-piraso
Upang maisalaysay na natin ang mga dapat na itinugon
Marining na natin ang mga pagkakataon
at makita ang dating bulag na panahon
Pero, Aminin man natin o hindi.
Minsan ilang beses man natin dayain ang tadhana sa huli, tayo parin ang nadadaya
Ilang beses man natin gawin ang tama sa huli, man parin ang ating ginagawa
Ilang beses man tayo gumagawa ng tula wala nang silbi, kung hindi naman na nagtutugma
Ilang beses man tayong magbilang ng mga tala wala nang silbi, kung ang ningning ng mga ito unti unti nang nawawala
Minsan ilang beses man natin tangkain ang lumaya
sa huli, tayo parin naman ang babalik ng kusa