Καθώς η Αυγή περπατούσε δίπλα δίπλα με τον Αλέξη, καταλάβαινε τις λοξές ματιές που εκείνος της έριχνε.
"Δείχνεις πολύ φιλική με τον Μάξιμο." Ζήλευε ή την υποπτευόταν οτι συνεργαζόταν με τον Σίμο;
"Αλήθεια; Επειδή περπατούσαμε μαζί; Θα έπρεπε να του κρατάω μούτρα και να μην του μιλάω;"
"Το ξέρεις οτι δεν εννοώ αυτό." Έσφιξε τα χείλη του ενοχλημένος.
"Γιατί δεν λες καθαρά αυτό που εννοείς ;"
Ο Αλέξης σταμάτησε και στράφηκε προς το μέρος της : " Ενώ εμένα με κρατάς σε απόσταση, μπορείς να μιλάς, να χαμογελάς και να πηγαίνεις βόλτες με όλους τους άλλους. Γιατί;"
Κοίταξε τα μάτια του που φανέρωναν την σύγχυσή του. Γιατί εσένα δεν πρέπει να σε αφήσω να με πλησιάσεις. Ακόμη και αν δεν έχεις καμία σχέση με τον πατέρα σου, δεν παύεις να είσαι ο γιος του άντρα που δολοφόνησε την μητέρα μου. Πως μπορώ να επιτρέψω στον εαυτό μου να έχει αισθήματα για εσένα;
Ο Αλέξης την κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια με τέτοιο τρόπο που την τάραξε. Όταν της μίλησεε η φωνή του ακούστηκε βραχνή: " Λοιπόν δεν θα μου πεις για ποιο λόγο με τιμωρείς;"
Εκείνη τράβηξε το βλέμμα της βιαστικά και έκανε να περπατήσει αλλά το χέρι του που έσφιξε το δικό της την σταμάτησε: " Πάλι δεν θα μου μιλήσεις; "
Η Αυγή έπιασε το χέρι του και το έδιωξε από το δικό της :" Δεν υπάρχει κάτι να σου πω. Σε ευγνωμονώ που με φιλοξενείς στο παλάτι αλλά η σχέση μας δεν είναι τόσο στενή ώστε να χρειάζεται να σου εξηγώ την συμπεριφορά μου."
Είδε τα χείλη του να σφίγγονται και μια φλόγα θυμού άναψε μέσα στα μάτια του. Τα χέρια του έπεσαν άψυχα στο πλάι του σώματός του και είπε: " Συγνώμη μάλλον παρεξήγησα την σχέση μας. Μην δίνεις σημασία όμως θα συμμορφωθώ με αυτά που θέλεις. " Με αυτά τα λόγια άρχισε να περπατάει μπροστά χωρίς να την περιμένει. Ήταν εξοργισμένος.
Όταν εκείνη μπήκε στο παλάτι ο Αλέξης είχε ήδη εξαφανιστεί. Πήγε στην τραπεζαρία αλλά εκεί δεν ήταν κανείς. Μπορεί να τον πλήγωσε αλλά και εκείνη δεν αισθανόταν καλύτερα. Ανέβηκε στο δωμάτιό της. Το μεσημέρι ζήτησε να της πάνε το φαγητό στο δωμάτιο και δεν βγήκε μέχρι το βράδυ που ήξερε οτι θα πήγαινε ο πατέρας της. Απογοητευμένη διαπίστωσε οτι ο Αλέξης δεν ήταν εκεί. Αν και δεν ήθελε να το παραδεχτεί της έλειπε η παρουσία του.
Τις επόμενες μέρες ο Αλέξης δεν εμφανίστηκε καθόλου μπροστά της. Εκείνη πάντα κοίταζε γύρω της μήπως και τον δει έστω και από μακριά αλλά ήταν σα να είχε εξαφανιστεί. Όταν γύριζε στο δωμάτιό της προσπαθούσε να παρηγορήσει τον εαυτό της λέγοντας οτι ήταν καλύτερα έτσι αλλά η καρδιά της δεν άκουγε κανένα επιχείρημα.
Η μέρα πριν από την γιορτή της άνοιξης έφτασε και ο παππούς της πήγε στο παλάτι να της εξηγήσει τις διαδικασίες. Η Αυγή τις κατάλαβε αμέσως, προς ικανοποίηση του Κωνσταντίνου που παρακολουθούσε. Ο Αλέξης ήταν και πάλι άφαντος.
Όταν έμεινε κάποια στιγμή μόνη με τον Άρη τον ρώτησε : " Που έχει χαθεί ο Αλέξης όλες αυτές τις μέρες;"
Ο Άρης με το πάντα χαρούμενο ύφος του της απάντησε : "Βγήκαν με τον στρατό εκτός των τειχών για άσκηση. Θέλεις να σε πάω στο στρατόπεδό ;"
Εκείνη κούνησε βιαστικά το κεφάλι της : " Μπα δεν πειράζει. Ρώτησα από περιέργεια."
Μια σπίθα ευθυμίας άστραψε στα μάτια του Άρη όταν μίλησε: " Θα είναι εδώ αύριο για την γιορτή της άνοιξης. Δεν μπορεί να λείπει."
Εκείνο το βράδυ η Αυγή δεν μπόρεσε να κοιμηθεί. Ανυπομονούσε να τον δει και μόλις το κατάλαβε τα έβαλε με τον αδύναμο εαυτό της.
Η επόμενη μέρα ξημέρωσε ηλιόλουστη. Η κοπέλα από το προσωπικό μπήκε στο δωμάτιο κουβαλώντας στο χέρι της ένα ολόλευκο φόρεμα ενώ στο άλλο κρατούσε ένα όμορφο στεφάνι με λευκά λουλούδια και κορδέλες.
Η Αυγή ντύθηκε και μετά η νεαρή κοπέλα έπλεξε κάποια από τα μαλλιά της σε κοτσίδες και στο τέλος στερέωσε στο κεφάλι της το στεφάνι. Όταν την κοίταξε στο τέλος είπε εντυπωσιασμένη : " Αρχιέρεια είσαι πολύ όμορφη. Λάμπεις."
Η Αυγή ικανοποιημένη που μετά από τόσες μέρες ο Αλέξης θα την έβλεπε τόσο περιποιημένη κατέβηκε σχεδόν τρέχοντας τις σκάλες. Όμως ο Άλέξης παρότι είχε πει οτι θα την συνόδευε δεν ήταν ανάμεσα σε όλους εκείνους που την περίμεναν. Ο Άρης ήταν αυτός που στάθηκε αμέσως δίπλα της : " Ο Αλέξης μου ζήτησε να σε συνοδεύσω στην θέση του. Βλέπεις είχε κάποια θέματα με τον στρατό."
Όταν η πομπή ξεκίνησε από το παλάτι ο κόσμος που στεκόταν στις δύο άκρες του δρόμου άρχισε να πετάει πολύχρωμα πέταλα λουλουδιών.
Κατευθύνθηκαν προς ένα μέρος της πόλης που η Αυγή δεν ήξερε. Εκεί βρισκόταν ένας λόφος και στην κορυφή του υπήρχε ένα στρογγυλό κομμάτι από λευκό μάρμαρο που πάνω του υπήρχαν ανάγλυφες παραστάσεις με λουλούδια. Ο παππούς της έπιασε το χέρι της και την οδήγησε στο κέντρο του μαρμάρου. Εκείνη στεκόταν στο ψηλότερο σημείο από όλους. Ο κόσμος στάθηκε παντού γύρω της κοιτάζοντάς την με θαυμασμό. Ο παππούς της κατέβηκε από το μάρμαρο και στάθηκε μπροστά της. Τα μάτια του την κοίταζαν σχεδόν παγωμένα.
Η Αυγή κοίταξε γύρω της. Ο Αλέξης δεν φαινόταν πουθενά. Τα μάτια της συνάντησαν τα μάτια του πατέρα της που της χαμογέλασε τρυφερά και αισθάνθηκε να ηρεμεί.
Ο Αλέξης είχε σταθεί πίσω και παρακολουθούσε χωρίς ανάσα την πανέμορφη Αυγή να ανεβαίνει στο μαρμάρινο βάθρο. Ένας απαλός αέρας που φύσηξε έκανε το αέρινο φόρεμά της και τα μαλλιά της να κυμματίσουν κάνοντάς την να μοιάσει με πλάσμα που ξεπήδησε από έναν φανταστικό κόσμο. Η καρδιά του πονούσε ακόμη από τα λόγια της αλλά δεν μπορούσε να σταματήσει να την ψάχνει. Με κάθε του ανάσα αισθανόταν να του λείπει.
"Γιατί δεν πας μπροστά και κάθεσαι τόσο πίσω;" Η φωνή του Άρη τον ξάφνιασε.
"Δεν πειράζει. Καλά είμαι και από εδώ."
"Δεν θέλεις να πας κοντά στην Αυγή; Θα έχει πολύ τρακ."
"Δεν με χρειάζεται." Η φωνή του Αλέξη ακούστηκε πικρόχολη.
Η Αυγή κοίταξε για άλλη μια φορά τον κόσμο γύρω της. Τότε τον είδε. Ο Αλέξης την κοίταζε από μακριά. Στεκόταν πίσω πίσω αλλά ξεχώριζε με την ιδιαίτερη στολή και το παράστημά του.
Ο παππούς της σήκωσε τα χέρια του στον ουρανό και όταν ο κόσμος γύρω τους σώπασε άρχισε να απαγγέλει κάτι που έμοιαζε με ποίημα και απευθυνόταν στα πνεύματα. Μετά έβγαλε ένα μαχαίρι από την ζώνη του και άρχισε να το κουνάει μπροστά της σαν να χόρευε κάποιον περίεργο χορό.
Η Αυγή κοίταξε τον πατέρα της και στα μάτια του είδε ανησυχία. Ο Σίμος έκανε να πάει προς το μέρος της αλλά ξαφνικά εκεί που η μέρα ήταν ηλιόλουστη, κάτι σαν ομίχλη άρχισε να βγαίνει από το έδαφος και να καλύπτει σαν κουρτίνα τους πάντες.
Το ουρλιαχτό της Αυγής πάγωσε το αίμα όλων.