Jungkook POV.
"Tae, umupo muna kayo ni jennie jan oorder lang ako wag mong iiwan yung anak mo ha!" Sabi ko.
"Oo alam ko." Sabi niya.
Pumunta na ako sa cashier para umorder. Sobrang gutom na siguro yung mag ama ko kasi nananahimik na sila doon sa upuan.
Taehyung POV.
*ringg**ringg* "daddy, may tumatawag sa phone niyo po." Tinignan ko yung phone ko at nakita kong si namjoon hyung tumawag.
"Jen, saglit lang ha. Intayin mo na rin yung mommy mo jan lang ako sa pinto ok. Wag kang sasama kung kanino nino." Sabi ko tumango naman siya at hinalikan ko ang noo niya at sinagot yung tawag.
"Yoww?"
"Nanjan si ire..."
"TAEHYUNG SI JENNIE NAWAWALA ANO BANG GINAGAWA MO! SABI KO DIBA WAG KANG AALIS SA TABI NIYA!" Galit na sigaw ng asawa ko. Nanlaki naman yung mata ko.
"I-in-iniwan ko siya jan." sabay turo sa upuan.
"N-n-nawawala siya taehyung! Sino ba kasing kausap mo!" Sigaw niya lahat ng tao saamin ay nakatingen na.
"Love, sorry hanapin nalang natin siya." Sabi ko at umiyak na ren.
"Sige hahanapin nating magkahiwalay." Sabi niya natango nalang ako.
"Jennieeee! Anak!" Sigaw ko habang hinahanap siya sa labas.
"Jennieeeee! Nagaalala nakami ni mommy mo sayo!" Sigaw ko ulit.
"Wahhhhh!, wahhhhh" napatingin ako sa baba at nakita ko siyang iyak ng iyak habang may hawak na papel.
Kinuha ko yung papel sa kamay niya at binasa ko yung nakasulat. "Ingatan mo yung anak mo. Baka may mangyaring masama diyan. Tch kawawa ka lalo na yung asawa mo."
"Baby, tara na kay dada" sabi ko at niyakap siya.
Irene, humanda ka saakin.
Hi🥺