Αχιλλέας Ποβ:
- Τι;
- Αυτό που άκουσες!
- Όχι, όχι, ΕΓΏ ΔΕΝ ΤΟ ΚΆΝΩ ΑΥΤΌ!
- Οκαυ. Πάντως για να ξέρεις, εγώ μπορώ να κάτσω όλη μέρα εδώ κλεισμένος σε μια τουαλέτα, μαζί σου.
Της είπα και την πλησίασα σε απόσταση αναπνοής. Αλλά γύρισε γρήγορα το κεφάλι της έτσι ώστε να αποφύγει το φιλί. Πήγα στο αυτί της και της ψιθύρισα.
- Δεν ξέρεις πόσο άσχημα θέλω να σε φιλήσω!
- Α-α-Αχιλλέα, φ-φ-υ-γε.
- Όχι μωρό μου, δεν φεύγω αν δεν πάρω αυτό που θέλω!
Της είπα και τα μάτια της γυάλιζαν. Τι θα κλάψει;
- Α-α-αφού το ξ-ξ-ξέρεις ότι δ-δ-δεν μπο-μπο-μπορώ .
Μου είπε και ένα δάκρυ κύλισε από τα υπέροχα μάτια της.
- Όχι μικρή μου, μη κλαίς, εντάξει; Αν δεν θες, δεν θες εγώ δε σε πιέζω!
Της είπα και πήγα να βγάλω το κλειδί από της τσέπη του τζιν μου. Ωσπου ένιωσα κάτι να με τραβάει από την μπλούζα και να με φιλάει.
Ασυναίσθητα χαμογέλασα, επειδή κατάλαβα ότι δεν ήξερε να φιλάει.
Διέκοψα το "φιλί" μας και την έφερα σε απόσταση αναπνοής.
- Κοίτα πως γίνετε!
Της είπα και όρμηξα στα χείλη της, δάγκωσα δυνατά το κάτω χείλος της κάνοντας την να ανοίξει το στόμα της και δίνοντας μου της ευκαιρία να βάλω την γλώσσα μου στο παιχνίδι. Καθώς φιλιόμασταν παθιασμένα, την κόλλησα στο τοίχο.
- Εί-ει-ειπες, ο-ο-ότι η-η-ήταν μ-μ-μόνο ε-ε-ενα φ-φ-φιλί.
Είπε μέσα από το φιλί μας. Τότε την κόλλησα περισσότερο στον τοίχο, κάνοντας την να αναστενάξει.
- Ε-ε-επειδή είναι μόνο ένα φιλί, γι'αυτό θέλω να διαρκέσει πολύ.
Την σήκωσα και τύλιξε τα πόδια της γύρω από την μέση μου ενώ την κόλλησα πάλι στον τοίχο.
Μετά από κάποια δευτερόλεπτα την ακούω να μου λέει :
- Α-α-αχιλλέα, α-α-αέρας...
Μου είπε και τότε ξεκόλλησα τα χείλη μου από τα δικά της αλλά δεν την κατέβασα από πάνω μου αλλά ούτε την ξεκόλλησα από τον τοίχο, μείναμε εκεί παίρνοντας ανάσες.
- Α-α-αυτο το φ-φ-φιλί..
- Σ-σ-σου α-α-αρεσε;
- Όχι, με καύλωσε!
- Ρε ΑΧΙΛΛΈΑ!
- Έλα βρε, λες να μη μου άρεσε;
- Ε... ξέρω... εγώ..
Πλησίασα τα χείλη της και της είπα.
- Δεν ήταν απλά καλό, αλλά ήταν υπέροχο.
Της είπα χαμογελώντας.
- Μπ-μπορώ να φ-φ-υ-γω τ-τ-τώρα;
- Όχι, δεν μπορείς!
- Γιατί;
- Γιατί δεν με έχεις φιλήσει ακόμα.
- Μα το έκανα.
- Όχι μικρή, εγώ σε φίλησα. Εσύ δεν το έκανες ακόμα.
- Δεν θέλωωω.
- Γιατίιι.
- Μη με κοροϊδεύεις!
- Δεν το κάνω!
- Το κάνεις!
- Δεν το κάνω!
- Το κάνεις!
- Καλά, το κάνω.
- Μμμ.
- Να σου πω κάτι; Τώρα που ήμαστε σε αυτή την ερωτική ατμόσφαιρα. Γιατί δεν μου δίνεις ένα φιλάκι;
- Γιατί, δεν θέλω!
- Θες να σε κάνω εγώ να θελήσεις;
- Όχι, θέλω να φύγω!
- Αφού δεν θες! Γιατί λες ψέματα;
- Δεν λέω ψέματα!
- Λες!
- Συγγνώμη που στο χαλάω, αλλά για την Μελίνα δεν ήρθαμε εδώ;
- Η Μελίνα είναι με τον Μάριο και θέλω να πιστεύω ότι είναι καλά.
- Ναι, κάτσε λίγο.
Μου είπε και αφού κατέβηκε από πάνω μου, άρχισε να κοιτά επίμονα το τζιν μου.
- Τι κοιτάς;
- Εσένα.
- Τι πάνω σε εμένα;
Της είπα πονηρά.
- Το τζιν σου.
- Μμμ, σ'αρέσει πολύ αυτό το τζιν;
- Όχι, απλά θέλω το κλειδί.
- Αα, ώστε θέλεις το κλειδί εε;
- Όχι πάλι!
- Έλα πάρτο, μικρή.
- Όχι ευχαριστώ, προτιμώ να μείνω εδώ.
- Ωραία, γιατί ξέρω πολύ πιο ωραία πράγματα που μπορούμε να κάνουμε εδώ. Εμείς οι δύο κλεισμένοι σε μια τουαλέτα.
- Το μετάνιωσα, θέλω να φύγω!
- Α, εντάξει φύγε!
- Πως;
- Α, ναι ξέχασα. Πρέπει να πάρεις το κλειδί από το στενό μου τζιν για να φύγεις.
- Εγώ δεν το παίρνω και σαν καλό παιδάκι που είσαι... Θα μου δώσεις το κλειδί!
- Επειδή όμως εγώ δεν είμαι καλό παιδάκι. Δεν θα σου δώσω το κλειδί!
- Έλα βρε Αχιλλέα.
- Έλα ρε Άρια πως κάνεις έτσι ένα φιλί θα δώσεις και μετά τέλος.
- Μα μπες λίγο στην θέση μου, εγώ ποτέ δεν έχω φιλήσει κάποιον και το πρώτο μου φιλί ήταν μαζί σου.
Μου είπε και θυμήθηκα αυτή την υπέροχη μέρα...
Flashback:
- Α-α-Αχιλλέα, φ-φ-υ-γε.
- Τσου.
Είπα και πλησίασα το πρόσωπο μου κοντά στο δικό της.
- Α-α-Αχιλλέ-...
- Σουυ.
Την σταμάτησα βάζοντας τον αντίχειρα μου πάνω στα χείλη της. Το έβγαλα και πλησίασα τα χείλη της υπερβολικά κοντά μηδενίζοντας αυτή την απόσταση μεταξύ μας, με ένα φιλί. Στην αρχή, το φιλί ήταν γλυκό και τρυφερό. Υστερα, όμως, εξελίχθηκε σε παθιασμένο και κτητικό.
Το κατάλαβα ότι δεν ήξερε πως να αντιδράσει, γι'αυτό και την ενθάρρυνα.
- Φίλα με μωρό μου, φίλα με.
Της είπα μέσα από το φιλί μας.
Διστακτικά πέρασε τα χέρια της γύρω από το λαιμό μου και άρχισε να ανταποκρίνεται στο φιλί. Την άρπαξα από τη μέση και την ξάπλωσα πάνω στο τραπέζι ανεβαίνοντας από πάνω της.
Σταματήσαμε το φιλί για να πάρουμε ανάσα και την κοίταξα στα μάτια χαμογελώντας της. Κατέβασε το κεφάλι της από την ντροπή και γέλασα. Της σήκωσα το κεφάλι με το χέρι μου και άρχισα να της χάιδευω τα μαλλιά.
- Α-α-Αχιλλέα,ξ-ξ-ξέρει-
- Σουυυ.
Την ξανά διέκοψα.
- Σε παρακαλώ μικρή μου όχι τώρα, ας απολαύσουμε λίγο την στιγμή, το ξέρω ότι είναι λάθος.
Τέλος Flashback:
Ηταν μια υπέροχη στιγμή, μόνο που χάλασε πάλι εξαιτίας μου.
- Μπαίνω στην θέση σου μικρή και καταλαβαίνω ότι δεν το έχεις συνηθίσει να φιλάς κάποιον. Αλλά, ποτέ δεν είναι αργά να το συνηθίσεις.
- Αν για να γίνω κακό κορίτσι πρέπει να περάσω πρώτα από αυτά τα στάδια και μετά δεν ξέρω και εγώ από που αλλού... Ευχαριστώ δεν θα πάρω!
- Μα δεν θα αφήσω τον κάθε άσχετο να σε ακουμπάει αυτά θα τα κάνουμε μαζί.
- Αα, αχαχαχα, ξέχνα το.
- Μα, δεν σε ρώτησα!
- Αχιλλέαα.
- Τι θες πάλι και κλαψουρίζεις εε;
- Το κλειδίι.
- Ε, έλα πάρτο!
Της είπα και με κοίταξε με κουταβίστικο βλεμμα.
- Έλαα.
- Καλά, καλά. Να, φύγε!
Της είπα και ξεκλείδωσα την πόρτα. Εκεί που ήταν έτοιμη να φύγει, την έπιασα από το μπράτσο και την κόλλησα στην πόρτα κλείνοντας την.
Την πλησίασα και πήγα κοντά στα χείλη της.
- Εμείς δεν τελειώσαμε ακόμα, μου χρωστάς αυτό το φιλί!
Της είπα και έγνεψε φεύγοντας από την τουαλέτα τρέχοντας.
- Εμείς δεν τελειώσαμε ακόμα μωρό μου αλλά τώρα αρχίσαμε.
Είπα και βγήκα από τις τουαλέτες. Τώρα που το σκέφτομαι πολύ στενές δεν ήταν αυτές οι τουαλέτες για τρίτη γυμνασίου παιδιά; Εμείς θα έπρεπε να τις είχαμε.
- Τέλος πάντων.
Είπα και μπήκα στο πάρτυ, εκεί είδα τον Μάριο με την Άρια να συζητάνε.
- Επ, τι κάνετε εδώ; Η Μελ;
Απευθύνθηκα στον Μάριο.
Αυτός με κοίταξε και μου έδειξε την Μελ η οποία καθόταν με την παρέα της.
Μα τι στο καλό; Είναι καλά! Και το τηλεφώνημα για ποιο πράγμα ήταν;
- Εγώ πάω να πάρω μια κόκα κόλα.
Είπε ο Μάριος και έφυγε.
Γύρισα στην Άρια και την είδα να έχει κατεβασμένο το κεφάλι της.
Πήγε σε ένα τραπέζι και έκατσε. Την ακολούθησα και αντέγραψα τις κινήσεις της.
Τότε παρατήρησα πως όλη αυτή την ώρα δεν μου είχε ρίξει ούτε μια ματιά.
- Άρια, τι έχεις;
- Τίποτα.
- Ε, πως τίποτα!
- Δεν έχω τίποτα Αχιλλέα!
- Γιατί δεν με κοιτάς;
Της είπα και με κοίταξε για κάποια δευτερόλεπτα αλλά μετά ξανά τα ίδια.
- Να σε κοίταξα!
- Σου έκανα κάτι;
- Όχι.
- Μάλιστα.
Είπα και κυριαρχούσε ησυχία.
Τότε μου ήρθε μια ιδέα βλέποντας την σκηνή που υπήρχε. Σηκώθηκα από την θέση μου και ανέβηκα στη σκηνή ζητώντας ένα μικρόφωνο. Αφού μου το έδωσαν ζήτησα από τον DJ να βάλει το "They don't know about us" το τραγούδι των "One direction".
Πήρα το μικρόφωνο στα χέρια μου και ζήτησα να κάνουν όλοι ησυχία.
- Εμμ, γκχμ, γκχμ, ακούγομαι; Ωραία, νομίζω ότι όλοι έχουμε κάνει κάποια λάθοι στην ζωή μας έτσι; Κανένας δεν είναι αθώος σε αυτό τον κόσμο! Αλλά τι γίνετε όταν ξέρεις πως όλοι έχουν κάνει λάθοι και σκέφτονται πονηρά, εμφανίζετε στην ζωή σου ένας άγγελος που σου αποδεικνύει το αντίθετο;
Τα έλεγα αυτά ενώ κοιτούσα την Άρια.
- Όταν καταλαβαίνεις, ότι η ζωή δεν είναι μόνο διασκέδαση, ξενύχτι και παιχνίδι. Πόσα παιδιά από εδώ μέσα έχουν ακούσει πως αν κάποιος παντρευτεί ή ερωτευτεί και βρεθεί σε σχέση δεν θα μπορεί να τα κάνει αυτά;
Ρώτησα και όλοι σήκωσαν τα χέρια τους ψηλά.
- Όλα είναι ψέματα! Θέλετε να σας πω εγώ ποια είναι η αλήθεια;
Η αλήθεια είναι, ότι το να βρίσκεσαι σε μια σχέση είναι το καλύτερο πράγμα στον κόσμο! Ποιος είπε ότι θα σταματήσεις να διασκεδάζεις, ποιος είπε ότι δεν θα ξενυχτάς; Κανένας! Γιατί όλα αυτά θα τα κάνεις, αλλά αυτή την φορά θα έχεις δίπλα σου και το ταίρι σου για να τα κάνετε μαζί. Μην φοβάστε να εκδηλώσετε τα συναισθήματα σας! Μη φοβάστε τον έρωτα! Ερωτευτείτε παιδιά γιατί μια φορά ζείτε και αυτή είναι τώρα! Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει αύριο, μεθαύριο ή τον άλλο μήνα! Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει μετά από αυτόν τον κόσμο. Το μόνο που ξέρουμε είναι το σήμερα, το τώρα, για αυτό σας λέω ΖΉΣΤΕ!
Είπα και όλοι χειροκρότησαν.
- Βέβαια, ανέβηκα σε αυτή την σκηνή, για να αφιερώσω ένα τραγούδι σε μια κοπέλα που πάντα την είχα δίπλα μου αλλά ποτέ δεν της είχα δώσει σημασία! Ελα όμως, που η ζωή τα έφερε έτσι, ώστε να την προσέξω και να με κάνει να την ερωτευτώ! Βγάζοντας με από την αλητεία. Γιατί και εγώ δεν ήμουν πάντα τόσο "καλός". Μπορώ να πω, πως και εγώ τώρα ανακαλύπτω τον καλό μου εαυτό και αν θέλετε να μάθετε έχω αρχίσει ήδη να τον συνηθίζω και να μου αρέσει κιόλας! Άρια Παπαδοπούλου, θέλω να σου αφιερώσω αυτό το τραγούδι μπας και σε κάνω να νιώσεις έστω και κάτι για εμένα.
(Φανταστείτε όλο το τραγούδι να το τραγουδάει μόνο ο Αχιλλέας.)
Αρια Ποβ:
Έχει υπέροχη φωνή:
Αφού τελείωσε το τραγούδι και τον χειροκρότησαν όλοι. Εκανε ξανά τον μονόλογο του αλλά αυτή την φορά... όχι δεν το έκανε!
- Και τώρα, θέλω όλοι να με ακούσετε προσεχτικά. Γιατί είναι η πρώτη μου φορά, που βλέπω σοβαρά μια σχέση. Άρια, θες να γίνεις η κοπέλα μου;
- ΤΙ;
- Σε παρακαλώ πες ναι!
Τότε όλοι άρχισαν να φωνάζουν να πω ναι, κάποιοι άρχισαν να με σπρώχνουν ώσπου έφτασα στη σκηνή δίπλα στον Αχιλλέα.
- Λοιπόν;
Μου έφερε το μικρόφωνο κοντά μου ενώ όλοι σώπασαν.
Το μάτι μου έπιασε την αδελφή του Αχιλλέα, η οποία, μου έκανε χειρονομίες έτσι ώστε να δεχτώ.
Και τότε ξαφνικά βλέπω έναν Μάριο να με παρακαλεί με το βλέμμα του να πω... ναι;
- Ναι, δέχομαι-.
- ΜΠΟΥΜ!
Ακούστηκε ένας πυροβολισμός, όλοι έπεσαν κάτω εκτός από τον Αχιλλέα.
- ΑΑΑΑ!
- ΌΛΟΙ ΚΑΤΩ ΤΩΡΑ!
- Άστον, τι κάνεις εδώ;
Είπε ο Αχιλλέας σε ένα αγόρι.
- Στο είχα πει ότι θα ξανά συναντηθούμε, αδερφούλη...