Εκεί που ετοίμαζα το φαγητό στην κουζίνα άκουω τον Φιλιπ με την βαλίτσα να κατεβαίνει από πάνω.
«Είσαι έτοιμος;»
«Ναι μωρό μου νομίζω τα έχω μαζέψει όλα τα πράγματα μου. Αλλά ενταξει και να ξεχασα κάτι θα μου το φερεις εσυ όταν έρθεις» είπε καθώς κατευθυνόταν προς την κουζίνα. «Μμ τι μυρίζει τόσο όμορφα;»
«Είπα να ετοιμάσω το αγαπημένο σου φαγητό πριν φυγεις»είπα και πήρα λιγο φαγητό με το κουτάλι και του έδωσα να δοκιμάσει. «Τι λες σου αρέσει;»
«Είναι φανταστικό μωρό μου. Μπορώ να πω ότι είσαι η καλύτερη μαγείρισσα μετά την μαμά μου βέβαια» είπε και γέλασε.
«Προφανώς την κ. Κατερίνα δεν την περνάει κανένας στην μαγειρική.» Είπα και γέλασα και εγώ.
Μετά από 5 λεπτά είχα βαλει ήδη στα πιάτα φαγητό και είχαμε κάτσει να φάμε. Όσο έτρωγε καθομουν και τον κοιτούσα και σκεφτόμουν ποσό θα μου λείψει αυτό τον χρόνο. Ποτε δεν καταλαβα για ποιον λόγο επρεπε να φύγει για δουλειά στον Λονδίνο. Τι το σημαντικό είναι που πρέπει να πάει και για ένα χρόνο; Παλι καλά θα πάω να τον δω στις διακοπές για λίγες μέρες γιατι δεν θα άντεχα τόσο καιρό μόνη.
Μάζεψα τα πιάτα με την βοήθεια της Αιμιλίας και μετά αυτήν καθάρισε την κουζίνα. Η Αιμιλία είναι η οικιακή βοηθός μας. Την είχε ο προσλάβει ο Φιλιπ ώστε να με βοηθάει με τις δουλειές καη να μην κουράζομαι.
Ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο του Φιλιπ. Βλέπω όνομα στην οθόνη Ντανιελ.
«Φιλιπ σε παίρνει τηλέφωνο ο Ντανιελ»
«Σήκωσε το και πες του ότι είμαι στην τουαλέτα και κατεβαίνω σε 5»
Πιάνω το τηλέφωνο στο χέρι μου και το σηκώνω.
«Έλα Ντανιελ»
«Γεια σου Βαλερη, ο Φιλιπ είναι έτοιμος;»
«Ναι έτοιμος είναι πήγε στην τουαλέτα και τώρα όπου να ναι θα κατέβει»
«Ωραία πες του σε παρακαλω να μην ξεχάσει τα χαρτιά που του είπα»
«Ωραία θα του το πω.» Είπα και έκλεισα το τηλέφωνο.
Ξαφνικά ακουω βήματα στις σκάλες και βλέπω τον Φιλιπ να κατεβαίνει.
«Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο με τον Ντανιελ, είπα να σου θυμίσω να μην ξεχάσεις τα χαρτιά που σου ζήτησε.»
«Τα έχω βαλει ήδη στην τσάντα μου» είπε δείχνοντας το σακίδιο του. «Θα με συνοδεψεις μέχρι κάτω το αυτοκίνητο ή να σε αποχαιρετήσω τώρα;» Είπε και με πλησίασε.
«Θα κατεβω και εγώ μαζί σου για να σε βοηθήσω και να κουβαλήσεις τα πράγματα»είπα παίρνοντας στο χέρι μου κάτι σακούλες και μια τσάντα.
Κατευθυνθήκαμε προς την εξώπορτα και όταν την άνοιξα ειδα το αυτοκίνητο του Ντανιελ παρκαρισμένο μπροστά στην αυλή.
Η αυλή μας ήταν πολυ όμορφη αφού παντα την πρόσεχα. Ήταν γεμάτη λουλούδια τα οποία τα περιποιούμαι δυο φορες την εβδομάδα μπορεί και τρεις. Μου αρέσει παρα πολυ η κηπουρική. Το σημείο που μου αρέσει περισσότερο στην αυλή είναι η τεράστια κούνια που έχουμε στην οποία μπορείς να ξαπλωσεις. Το καλοκαιρι όλη μέρα εκεί είμαι.
Πήγαμε προς το αυτοκίνητο και ο Ντανιελ άνοιξε το πορτ παγκαζ βοηθώντας με να βάλω τα πράγματα μέσα. Όταν τα βάλαμε πια όλα τα πράγματα πλησίασα τον Φιλιπ και τον αγκάλιασα. Αυτόν τύλιξε τα χέρια του γύρω από την μέση και μου ψυθίρισε στο αυτί.
«Θα μου λείψει παρα πολυ. Τι θα κανω μόνος μου τόσο καιρό;»
«Έλα βρε μωρό μου θα με ξαναδείς σε δυο μηνες»
«Δεν μπορώ να περιμενω.» Είπα και με άφησε από την μέση μου απιασε το κεφαλι και με φίλησε στο στόμα και μετά στο μέτωπο.
«Λοιπόν πιτσουνάκια πρέπει να φύγουμε γιατι θα χάσουμε την πτήση. Θα μιλήσετε στο τηλέφωνο» είπε ο Ντανιελ δείχνοντας την ωρα.
Έδωσα ένα τελευταίο φιλί στον Φιλιπ και τον αφησα από την αγκαλιά μου.
Στην συνέχεια αυτός μπήκε στο αυτοκίνητο και πριν φύγει άνοιξε το παράθυρο «σ'αγαπω Βαλέρια»
«Και εγώ μωρό μου»είπε και μετά το αυτοκίνητο έφυγε.
Μετά από λίγη ωρα που καθομουν σαν ηλίθια και κοιτούσα το αυτοκίνητο να φεύγει μπήκα μέσα και έκλεισα την πόρτα πισω μου.
Το πρώτο πραγμα που έκανα ήταν να πάω στην κουζίνα για να βρω την Αιμιλια.
«Γλυκιά μου, μπορείς να φυγεις. Φτάνει για σήμερα δεν θα χρειαστώ τιποτα άλλο. Και για αύριο δεν χρειάζεται να έρθεις αφού είναι Κυριακή. Μπορείς να κάτσεις σπιτι και να περασεις λιγο χρόνο με την οικογένεια σου, ποτε δεν ξερεις τι γίνεται.» Είπα και ένα δάκρυ κύλισε στο μάγουλο μου. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι ο Φιλιπ έφυγε και ότι θα τον δω μετά από δυο μηνες.
«Κυρία, μην κλαίτε όλα καλά θα πάνε. Ευχαριστω πολυ για αύριο»
«Τιποτα γλυκιά μου» την είπα και της χαμογέλασα. Σκούπισα το μάγουλο μου και πήγα να φύγω από την κουζίνα για να πάω στο σαλόνι. Πριν προλάβω να φύγω όμως με φώναξε η Αιμιλια.
«Κυρία ξεχασα να σας πω με πήρε τηλέφωνο η Κυρία Μελανι και μου είπε να την πάρετε τηλέφωνο.»
«Σε ευχαριστω πολυ Αιμιλια θα την πάρω τώρα.» Είπα και έπιασα το τηλέφωνο στο χέρι. Έψαχνα να βρω την Μελανι και αφού την βρήκα πάτησα πάνω για να την πάρω τηλέφωνο. Μετά από δυο χτυπήματα ακους την πισω από το τηλέφωνο η λεπτή φωνή της κολλητής μου.
«Βαλέρια καλή μου τι κανεις;»
«Ωχ! Τι θέλεις παλι Μελανι;»
«Τι δηλαδή αν σου μιλήσω γλυκά σημαίνει ότι κάτι θέλω;»
«Ναι»
«Αντε καλά με έπιασες» είπε και γέλασε «ο Νέιτ διοργανώνει ένα πάρτυ για τα γενέθλια του και μας κάλεσε να πάμε.»
«Ποτε είναι;»
«Σήμερα το βράδυ»
«Μελανι ξερεις ότι δεν είμαι καλά. Ο Φιλιπ έφυγε σήμερα. Δεν έχω διάθεση για να βγω»
«Για αυτό και θα βγουμε Βαλέρια. Δεν θα κάτσεις μέσα να στεναχωριέσαι θα έρθεις να βγουμε για ένα ποτακι. Στην Λεωφόρο Σταρνταν γίνεται το πάρτυ στο καινούργιο το κλαμπ που άνοιξε.»
«Τέλος παντων αφού επιμένεις τόσο πολυ θα έρθω. Αλλά υπό έναν όρο»
«Δεκτός»
«Αφού δεν άκουσες καν τον προ μωρη τι δεκτός λες;» Είπα και γέλασα.
«Ότι και να είναι τον δέχομαι»
«Θα γυρίσουμε στις 3. Ή τουλάχιστον εγώ θα γυρίσω στις 3»
«Όπως θέλεις»
«Τι ωρα θα περασεις να με παρεις;»
«Κατά τις 11 θα περάσω να σε πάρω να είσαι έτοιμη δεν θα σε περιμενω μισή ωρα»
«Καλά καλά. Αντε σε κλείνω να μπω για μπάνιο»
«Αντε μπάι»είπε και έκλεισα το τηλέφωνο. Ξαφνικά ακουω την φωνή την Αιμιλίας
«Κυρία Βαλερί εγώ φεύγω. Το φαγητό αν θέλετε να φάτε το έβαλα στο ψυγείο. Τα ρούχα σας τα σιδέρωσα το πρωί.»
«Σε ευχαριστω πολυ Αιμιλια»
«Αν νε χρειαστείτε κάτι πάρτε με τηλέφωνο και θα έρθω αμέσως.»
«Δεν θα σε χρειαστώ τιποτα μείνει ήσυχη.» Της είπα και σηκώθηκα να την αγκαλιάσω. Αφού έφυγε και έκλεισα την πόρτα πισω μου πήγα και ξάπλωσα στον κάναμε.
Πωπω Χριστέ μου τώρα θα πρέπει να ετοιμαστώ για τον βράδυ πιο μετά.
Ένας θεός ξέρει τι με περιμένει εκεί.
————————————————————————
Γεια σας παιδιά!
Ξερω έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που είπα ότι θα γραψω αυτό το βιβλίο αλλά μου έτυχαν πολλα και μετά το ξεχασα τελείως.😕
Θα επανορθώσω όμως. 😁Θα ανεβάζω κάθε μέρα από ένα κεφάλαιο, και αν όχι κάθε μέρα αν δυο μέρες σίγουρα.
Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο. Περιμενω να μου πείτε την γνώμη σας!
Αντιοοοοοοο!💗