CHAPTER 97
GAIL’S POV
Pagkamulat ko, tumingin agad ako sa tabi ko. Wala si Kurt. Walang Kurt na nakahiga sa tabi ko. I can’t help myself but to panic. Natatakot ako na baka iwan niya ulit ako. Ayoko ng mangyari yun.
I immediately got myself out of the bed and went directly inside my walk-in closet while still naked. Hindi ko na ininda yung sakit ng katawan ko lalong lalo na sa pagitan ng mga hita ko. Nagmamadali akong kumuha ng damit at isinuot ito.
I went quickly downstairs to look for him but he’s nowhere to be found. Nanlulumo akong umupo sa sofa at napahilamos ang sarili kong mga palad sa aking mukha. This can’t be happening!
He promised me.. He promised that he will never leave me again.
Sinipa ko ang center table sa sobrang inis ko. “Noooooooo! He cannot do this to me!”
Napakagat labi ako. Baka umalis lang siya, may binili at babalik rin.
Lumalakas ang tibok ng puso ko. Kinakabahan ako.
RELAX.
Buzz…
Natigilan ako nang marinig kong may nagbuzz mula sa labas. Nagmamadali akong pumunta sa pinto at inayos nang bahagya ang sarili ko.
Sana si Kurt ito.
Pagkabukas ko ay nakita ko si Kaye Anne na nakatayo sa harapan ko. She’s looking at me seriously. Parang humihingi ng kapatawaran ang mga mata niya.
Pilit akong ngumiti sa kanya ,“Good morning, Kaye Anne. Tara pasok ka.”
Umiling lang siya at bumuntong hininga, “Hindi ako magtatagal, Gail. May ibibigay lang sana ako sayo.” May kinuha siya sa loob ng shoulder bag niya at yumuko siya ng bahagya.
“Ano yan, Kaye Anne?” I asked innocently.
She handed me the lavender paper. Isang invitation to be exact. Hindi ko pa ito tinitignan. Ewan ko, parang natatakot akong makita kung anong nakasulat dun. Ramdam na ramdam ko ang tension sa pagitan namin. Ang tahimik niya, nakakapanibago.
“..G-Gail, he feels sorry for you. He wanted to apologize personally but... uhm, he fears seeing you cry…”
Kumunot ang noo ko. Hindi ko siya maintindihan.
“Kaye Anne, a-ano ba yang… sinasabi mo?”
Tinitigan niya ako ng mariin sa mata, “...He can’t fight for you anymore ‘coz
..He doesn’t love you at all...”
I gasped.
Tell me that I’m dreaming. Hindi ito pwedeng mangyari.
Naramdaman ko nalang na tuloy-tuloy na ang pagtulo ng mga luha ko sa aking pisngi. She pulled me for an embrace. I felt stiffened. Hindi makareact ang katawan ko sa pagyakap niya sa akin. “..Gail, patawarin mo ako...”
Kumalas siya sa pagkakayakap at tinungo na ang elevator. I can hardly breath, sumisikip ang dibdib ko. Mas masakit ito kesa sa nangyari dati.
Wala sa sarili kong sinarado ang pinto at umupo pabalik sa sofa. Patuloy pa rin sa pag-agos ang mga luha ko. Tila nag-uunahan ito sa pagbagsak. Hindi ko maintindihan si Kaye Anne sa sinabi niyang patawarin ko siya.
What did she mean by that?
I glanced on the lavender invitation on my right hand. Napaka-fashionable ng designs nito. May mga butterflies pa as a design and it is made of scented paper. Even though I’m afraid to see what’s written on it, I have to open and read this. May nagtutulak sa akin na buksan ko ito.
As I opened the invitation…
Nabagsak ito sa pagkakahawak ko. Nanginginig ang katawan ko. Napahagulhol ako nang makitang….
You are cordially invited to the most awaited special day, wedding day of Tristan Kurt Lee and Kaye Anne Alonzo on Sunday, May 3, 20*** at St. Francis Church.
Crystal Gail Rivera---------------- Maid of honor
Alexander De Silva----------------Best Man
xxxx
xxxx
xxxx
***
“NO! NO! Nooooooooo!!!!!!!!!!!”
“CRYSTAL.. WAKE UP!!”
Naramdaman ko na may yumugyog sa braso ko. Napamulat ako at napatingin kay Kurt na nasa tabi ko. I immediately hugged him and buried my face on his bare chest. Ramdam na ramdam ko ang lakas ng pagtibok ng puso ko. Para na itong sasabog sa kaba.
It was just a dream. Thank God.
“.. Okay ka lang, Crystal?” He asked worriedly while stroking my hair. Napatingin ako sa alarm clock na nasa side table. It is only 3:30 in the morning. Isang oras pa lang pala kami nakatulog.
“Are you okay?” He asked again. This time, sinisilip na ni Kurt yung mukha ko kaya tinatago ko ang mukha ko sa chest niya. Naramdaman ko na biglang tumulo yung luha ko. “Bakit ka umiiyak?”
I sniffed and faced him. Our faces are an inch apart. Hinaplos ko ang mukha niya para masiguradong totoo siya, na hindi niya ako iniwan, na nasa tabi ko pa rin siya.
“Buti nalang, panaginip lang..” I murmured.
He smiled at me and kissed me on the forehead. Malakas pa rin ang kuryente ng pagdampi ng labi niya sa noo ko kaya napapikit ako, “I won’t ask what was your dream all about but… I assure you, dreams are opposites of reality..”
He gave me an assurance smile and kissed me softly on my lips. We smiled when our lips parted. Nabigla ako nang ibinaon niya ang mukha niya sa leeg ko at hinaplos haplos ang tiyan ko na nagbibigay na naman sa akin ng kakaibang sensasyon. Nararamdaman ko ang mainit niyang hininga sa leeg ko. Mind you, we’re still both naked under the sheets.
“..Now let’s sleep my baby love... Didn’t you get tired?
Coz’ you made me d-amn tired...”
***
“Mmmmm…”
Kinapa ko ang tabi ko. Napamulat ako nang walang Kurt sa tabi ko. Bigla akong kinabahan, kaya umupo ako.
“Ouch!” Napahawak ako sa ulo ko. Sobrang sakit! Parang binibiyak sa sobrang sakit. Napakabigat pa ng katawan ko. Feeling ko lalagnatin ako. Ang sama ng pakiramdam ko.
Aish.. May problema pala ako. Si Kurt.. B-baka magkatotoo yung panaginip ko… no, wag naman sana..
I took a deep breath and calm myself. Gail, don’t be paranoid. He told you already that he will never leave you. He also told you that dreams are opposites of reality.
Napatingin ako sa side table kung saan nakalagay ang alarm clock. Nanlaki ang mga mata ko nang makita kong quarter to 11 na?!
Sheez! Ang haba ng itinulog ko ah.
I got myself out of the bed carefully. Ang sakit! Ang sakit ng ano ko…
Si Kurt kasi eh… Oopss! Wag niyo na pong ipaalala. Get over it, okay? :”>
Napatingin ako sa sahig, napuna ko kasi na nandun pa rin yung dress ko. Waaahh! Remembrance ko yun ng ano… Okay, get over it nga diba?
Kinuha ko yung comforter sa kama at ibinalot sa katawan ko. Mahirap na, baka mahuli ako ni Kurt na nakaganito. Baka umulit ulit, nakailan na pa naman kami ka----
Ssshhhh… Never mind..
Nagbihis na ako ng sleeveless shirt at ng pajama sa loob ng walk-in closet ko. Papunta na sana ako sa pinto nang mapansin kong may isang tray na naka-cover na nakalagay sa study table ko.
Binuksan ko kaagad ito at nakita kong may fried rice, cheesedogs, sunny side up eggs and a glass of water na naka-well-arranged pa. Eh kasi may 3 red roses pa.
Ang sweet lang niya! Aish! Pinitas niya siguro itong roses na ito sa veranda ko. >_<
Napansin ko na may nakadikit na sticky note dun sa baso ng tubig kaya kinuha ko ito.
--
I prepared a breakfast in bed for you. I was supposed to wake you up earlier but you seemed tired. I just have some important stuff to do. Wait for me.. I’ll be back promise :)
Last night was the most special night of my life. Thank you…
I love you, baby love…
--- KURT
--
“Eeeeehhhhhhhhh!!” >///////////////////<
Hindi ko tuloy mapigilang tumili. Eh bakit ba! Kinikilig ako eh. Ang hirap kayang pigilan ng kilig. I super duper love him…
I started eating the breakfast that my baby love prepared for me. Ang lamig na nga eh. Siguro maaga pa ng maluto ni Kurt ito. Hmm, ano kayang itsura niya nung niluluto niya ito? Shirtless kaya siya? Yung tipong pinagpapawisan pa habang nag-iistir nito?! Waaaahhhhhhh! Drools mode...
Ehhhhhhh?! This is not so me. Why do I think this way already????
Pero… subalit… ngunit… datapwat…
Hindi ko pinagsisisihan yung nangyari kagabi. Tanda-tandang ko yun at malinaw pa sa akin. Last night was the most special and memorable night of my life. I gave my purity to the guy I want to settle down with, the guy I wanna grow old with and the guy I will love for the rest of my life.
Say that I’m too mushy but that’s what I really feel. Handa ko na siyang ipaglaban sa mga magulang ko dahil mahal na mahal ko siya. Kung posibleng mapunit ang mukha sa sobrang lapad ng ngiti, siguro punit na ‘to ngayon. Eeeehhhh! Kinikilig pa ako eh.
Pagkatapos kong kumain ay hinugasan ko na ang pinagkainan ko sa sink. Pumanhik agad ako sa kwarto ko kasi ang sama ng pakiramdam ko. I just wanna lie on my bed the whole day. Matutulog ulit ako -_______-
Siguro naman pag-gising ko, nandito na si Kurt diba?
Pahiga na ako sa kama ko nang mapansin kong may blood stain sa pink bed sheets ko.
*lip bite*
Ito na siguro yung sign ng ano.. na hindi na ako… ano… ah basta…!!! Eehhh! Ang sexy at hot kaya ni Kurt kagabi hanggang kaninang madaling araw. Harhar XD
Pagkatapos kong palitan ng bed sheets yung kama ko ng another pink one, humiga na agad ako at pumikit. Kinuha ko pa yung unan na ginamit ni Kurt at niyakap.
*sniff sniff*
Obsession by CK…. Really smells good..
***
Buzz…
Napabalikwas ako ng higa nang marinig ko yung doorbell. Nakakatamad bumangon pero tumayo na rin ako. Nagulat ako nang makita ang oras. 8:21PM na?!?!?
Buzz…
Dahan-dahan akong bumaba ng hagdan habang nakahawak pa sa ulo ko. Tss, ang sakit! Nasobrahan naman ata ako sa tulog nito.
Buzz…
Aish! Saglit lang naman. Baka si Kurt na ito.. *U*
Pagbukas ko ng pinto, medyo nadismaya ako sa bumungad sa akin. Akala ko si Kurt na ito. Yun pala ang half-brother niya, si Liam.
“Konnichiwa! Sashiburi, akachan!” ((Hello! Long time no see, baby!))
“Uhh, Liam,” nag-isip ako ng i-gregreet sa kanya sa Nihonggo. “Uhmm, k-konbawa!” ((Good evening))
He hugged me and I did the same thing. Not that I’m not happy to see him, but I was just a bit disappointed. Akala ko si Kurt yung nagbuzz. Ang tagal naman niya. Pagkahiwalay namin sa yakap ay ngumiti siya sa akin ng kay lapad lapad.
“Uhmm, tara, Liam, pasok ka..” I motioned him to come inside my unit but he just shook his head no.
“Madali lang ako, Akachan. I just dropped by to give you this.”
Napatitig ako sa inaabot niya sa akin. Isang lavender invitation. Nakaramdaman ako ng matinding kaba. No, it’s not déjà vu. It can’t be.
Inabot ko naman ito at tumingin sa kanya ng seryoso, “What’s the occasion?”
Napakagat-labi siya, yumuko at kinamot ng bahagya ang kilay niya. Medyo nag-iba yung expression sa mukha niya parang naging malungkot?
“Actually, it’s a wedding…..”