"I LIKE HER"
Flynn's PoV:
Pabagsak akong naupo sa kama ko ng makauwi ako dito sa bahay. Nakakapagod naman to, oo! Pagkatapos kong kumanta nanaginip pa ako. Tapos kinaladkad naman ako ni Brielle patungo sa isang bahay ampunan. She even let me carry dozens of boxes. I'm beat. But well I have fun.
Napabuntong hininga na lang ako. Ayoko ng matulog ulit. Baka managinip lang ako ng masama. Makapunta na nga lang sa bahay nina Haru.
Kumuha ako ng itim na jacket sa closet ko at naglakad lang na pumunta sa bahay ng mga Alexandrov. Akala niyo ah! If Kaito is responsible for infos and Takeo for guarding Haru. Ako naman ay bantayan ang mga kapatid niya. You know? Sina Levi at Ayato. Lagi kasing wala dun sina kuya Riou at kuya Yusei.
Nang makarating ako sa napakalaking gate ng mga Alexandrov ay agad iyong bumukas ng makita ako ng guard. At dere-deretso na ako sa loob.
"Magandang gabi po, tandang Yamato!" Bati ko sa laging seryoso ang mukha na butler nila.
"Good evening to you too, Flynn-sama." Bati din nito sabay yuko.
Kakaiba talaga ang pamamahay nato. VIP ka talaga kapag pumunta ka dito. Maliban na nga lang kung nandito si Haru kasi masama ang ugali nun, hahha!
"Tandang Yamato, na saan na ang mga tao dito?" Tanong ko ng makapasok ako sa salas.
"Young master Ayato is in the kitchen doing the dishes, Flynn-sama." Magalang na sagot nito.
Ngumiti naman ako. "Thanks, old man."
Tinahak ko na agad ang daan papunta sa kusina. Lagi akong nandito kaya hindi na ako naligaw. Pero noong una kami pumasok dito nina Takeo at Bryleigh naligaw talaga kami. Kaya sa tuwing pumupunta kami dito lagi kaming may dalang mapa.
"Ayato, ang sipag ata natin ah." Sabi ko ng makitang naghuhugas ng plato si Ayato.
He glance at me and groaned. "This is not funny at all kuya Flynn."
Tumawa na lang ako at naupo sa island counter at kumain ng mansanas na nandun.
"Nasaan na ang kuya mo?" Tanong ko.
He faced me. "Who? Riou niisan? Yusei niisan? Or Haru niisan?"
"Si Haru." Sabi ko.
"Kakaalis lang nun kanina. He's going to to search in Paris this time." Simpleng sabi nito sabay reklamo. "Nung bata ako gusto ko tong abutin ang lababo namin. Ngayon hindi na ako natutuwa."
"Ha! Wala ka pala sa kuya mo Haru eh. Ang sama-sama talaga ng ugali nun. Kapag pumupunta kami dito kami pinapahugas niya ng plato. Ginagawa kaming alipin!" Sabi ko ng may maalala.
Ayato faced me while raising his right eyebrow. "And you guys just let niisan order you around?"
"Nakakatakot kasi siya eh!" I replied with a shrug. "One single word will come out from his mouth is like gospel. Every hair from your body will stand up and your nerves will shake once he spit a threatening words."
"Wow! What a compliment you have there." Sagot na lang ni Ayato at pinagpatuloy ang paghuhugas.
"Hindi mo yun naranasan kasi pinakamamahal ka niyang kapatid. If he said kneel you will kneel without a single word of complain." Pagpatuloy ko.
"Well, I think he got that from Riou niisan and from father." Sagot na lang nito.
Natahimik ulit kami habang ako ay kumakain pa din ng mansanas ng maubos ang grapes naman ang pinagtripan kong kainin. Nagpapakasarap na akong kumain ng may marinig kami ni Ayato na may tumatawag sa pangalan ni Haru.
"Haru?! Hey man, where are you!? I heared you're home now!?"
Tahimik lang kami ni Ayato. At ang demonyo hindi man lang nag-ingay o sinalubong man lang ang bisita ata ni Haru o pinaalam man lang na nandito kami sa kusina. Tsk! Ano pa ba ang maasahan ko sa kapatid ni Haru.
Kaya hindi na lang din ako kumibo hanggang sa makarating dito ang bisita. And to my surprise... I know this guy very well. I forgot his name though.
"Flynn? Kamusta ka? Bakit ka nandito?" Nakangiting sabi niya ng makalapit siya sakin.
"Bakit? Bahay mo ba to?" I asked him back.
Tumawa naman ang loko. Kelan pa to naging kaibigan ni Haru? "Ikaw naman, Flynn, parang hindi tayo magkaklase noon ah."
"I already accepted the fact that you were my classmate. But I can't recall anything about you and Haru being friends." I pointed out.
Napakamot naman siya sa ulo niya. "Hehe! Nagkabanggaan kasi kami ni Haru nung isang buwan. May kasama siyang babae. I approached him and asked the name of the girl."
"At naging magkaibigan na agad kayo? As far as I can remember you annoy Haru.... big time." Sabi ko naman. Sorry I'm just blunt.
"That man believes that niisan and him are friends that's why he always come here." Pasok ni Ayato sa usapan. "Pero ngayon alam ko na ang rason. Nag babakasakali siguro siya na tutulungan siya ni niisan na mapalapit dun sa babaeng tinutukoy niya. But unfortunately, laging wala dito si niisan kapag pumupunta siya."
Ay ganun pala? Siraulo din tong hinayupak na to. Sa panget nito nagulat talaga ako noon na andami pa lang shota nito. Grabe ang lakas din ng apog.
"What's your name again?" I asked him.
"Nakalimutan mo na agad? Ang sikat ko kaya sa school noon." Sabi nito.
I showed him a deadpan look. "Pasensiya na. Kinakalimutan ko na lang kasi ang mga pangalan ng tao na hindi naman importante."
"You're so mean." He said with a silly smile. Akala siguro nito joke lang.
So I smiled sarcastically at him. "I'm not mean. I'm just so brutally honest. It's not my fault truth hurts."
Tumawa naman siya. Now I understand why Haru is so annoyed buy this guy back when we were in elementary. Ang plastic. Akala siguro ikinagwapo niya.
"Anyway... I'm Clementine Vasco. But just call me Clement." Nakangiting pagpapakilala niya. At diniinan pa talaga niya ang pangalan niyang Clementine.
Yung tipo ng ngiti na manggigigil kang sapakin yun paalis sa pagmumukha niya. And the way he talks and the way he moves, he's very confident about himself. Eh saan nga ba niya nakukuha ang confidence niya? Kung titignan mo kasi siya parang bilib na bilib siya sa sarili niya. Kung baga mayabang.
"Well, Clementine, I will not say that I'm glad to meet you that would be platic of me. I just want to show my real feelings. But let me introduce myself to you... I'm Fredirich Loyard Yuan Nathaniel Nyx Enriquez." I smirked at him. "Flynn for short if it's too much for you to mumble."
Napanganga naman siya sa pagpapakilala ko. Before, I think it's too much of a drag to introduce myself with my full name. But now I think it's quite interesting intoducing my whole name. Napanganga tuloy tong si Clementine. Duh! Ang yabang kasi magpakilala eh. Clementine lang naman ang pangalan. Mabuti nga at nasupo ko tong kayabangan niya.
And about my name. Nasa lahi talaga namin yan. Our ancestors really loves thinking some very long names. As you guys know, Jamm is my third cousin from my father's side. And his name Jamm is only a short version of his name Jensen Alexander Mergas Manuel Barboza. Wala lang share ko lang.
"So.... Clementine..."
"Clement na lang." Putol niya sa sinabi ko.
"I prefer Clementine." I deadpanned him that made him close his mouth. Mabait naman ako, I'm so friendly actually. Pero ewan ko ba. Parang may napindont atang boton tong si Clementine kaya ako nagkakaganito ngayon. "As I was about to say before you interrupted me, Clementine, nasabi ba sayo ni Haru ang pangalan ng babae?"
He smiled and nodded. "Nalaman kong kapatid pala yun ni Bryleigh---"
"Hold it!" Itinaas ko na ang kamay ko sa harap niya para tumigil siya. "Did I heared you wrong or you said that the girl you took a liking is Bryleigh's sister?"
"You heared me right, man. Si Brielle pala yung nakita kong babaeng kasama ni Haru. And I like her." Kumikislap ang matang sabi nito.
I licked my lower lip slowly. Ngayon alam ko na kung bakit parang nabibwiset ako sa lalaking to. He really pushed my jerk button. Nararamdaman kong ano mang oras ay masasapak ko tong gagong to.
"Si Brielle?" Nakataas ang kilay na sabi ko.
Tumango naman siya. "Oo, si Brielle. Close ba kayo? Tulungan mo naman ako sa kanya oh."
Tulungan siya kay Brielle? Seryoso ba siya? Ni hindi nga ako makaabante kay Brielle eh. Tapos siya magpapatulong sakin?
"Are you asking me to help you win over Brielle?" Pagkaklaro ko.
"Oo kung okay lang sayo." Nakangiting sabi niya.
Inilapit ko sa kanya ang mukha ko at seryosong tumitig sa kanya. "I don't wanna."
"Bakit naman!?" Hindi makapaniwalang tanong niya.
Pinagkrus ko ang mga braso ko sa dibdib ko. "Kasi ayoko. Hindi libre ang serbisyo ko."
"I'll pay." Giit niya.
"No way in hell." I said every word slowly to emphasize what I say. "Lumayas ka na nga dito! Naiinis na ako sa pagmumukha mo."
"Kakarating ko lang, Flynn." He said in a matter of a fact tone.
"Eh ano naman ang paki ko?" Tanong ko sa kanya. "Wala akong pakealam kung kakarating mo lang. Lumayas ka na dito."
"Tsk! Ikaw naman Flynn..." sabi nito na mahaba ang nguso.
I look at him seriously. "Umalis ka na. Gabi na din kasi matutulog na tong si Ayato. He's sleepy right now. He just waits patiently for you to go home for courtesy sakes."
"Sige na nga." Napakamot pa ito sa ulo. "Basta tulungan mo ako kay Brielle ha! Bukas ulit."
Nakatanga lang kami ni Ayato sa papalayong bulto ni Clementine. At binalak pang bumalik ng gago dito.
"I thought you were a different person a while ago." Ayato said that made me look at him.
"Bakit naman?" Tanong ko sa kanya at pinagpatuloy ang pagkain ko ng grapes.
"You're usually friendly, kuya Flynn. And you never introduce yourself using your full name." Sagot ni Ayato at ininom ang tinimpla siguro niyang kape kanina.
I shrug at Ayato and swallowed the grape. "Wala lang trip ko lang. Eh bakit nagkakape ka?"
"Hmm?" Inangat ni Ayato sa ere ang mug na may lamang kape. "Pampatulog."
I gave Ayato an unvelievable look. "Ayato... why the hell would you drink caffeine? Diba nga iniinom ang kape para hindi ka antukin?"
"Maji de?!" Seriously!?. At nag japanese pa ang punyetang batang to. "Kaya pala kahit anong inom ko ng kape hindi ako makatulog."
"Eh sinong bobo ba ang nag sabi sayong pampatulog yan at ng masapak ko na?" Tanong ko.
"Haru niisan did."
Isang mahabang katahimikan ang bumalot samin ni Ayato. I immediately swallow the lump in my throat before laughing nervously.
"Ha-ha-ha! Joke joke joke!" Sabi ko pa para mabawasan ang sobrang nerbyos. Mahirap na baka magsumbong tong si Ayato sa kuya niya. "Makinig ka sa kuya mo Haru kasi tama naman ang sinabi niya. Pampatulog yang kape."
"But you said a while---"
"I didn't said anything! You didn't hear anything!" Sabi ko na lang para manahimik na siya.
Shit! Pinagpawisan ako dun ah. Makauwi na nga lang sa bahay ko. Baka kung ano pa ang masabi ko na ikapapahamak ko. Nagugutom na din naman kasi ako.
***
Brielle's PoV:
"Kuya, I'm home." Sabi ko ng makapasok ako sa bahay namin.
Pagpasok ng pagpasok ko ay nakaabang na agad si kuya Brandon sa may pinto habang nakakrus ang mga braso sa tapat ng dibdib niya.
"Brielle." He utter my name dangerously. "Bakit ngayon ka lang?"
Here we go...
"Pumunta pa kasi ako sa bahay ni kuya Bryleigh." Sagot ko.
"Do you know what time is it now?" Striktong tanong ni kuya Brandon.
"Kuya, I am aware of the time. Pero hindi naman ako pinabayaan ni kuya Bryleigh at isa pa nandun lang naman ako sa bahay niya." I explained.
"Brielle, you perfectly know that Bryleigh and I are not in good terms! Bakit ka pa pumupunta dun?!" Malakas ang boses na tanong niya.
Ang mga kasambahay namin nakichismis na dito sa paglakas ng boses ni kuya Brandon. Eh ano ba kasi talaga ang problema nito?
"I don't see any problem with that." Mahinahong sagot ko.
"Of course there's a problem! I told you many times already that don't ever come inside Bryleigh's territory! Delikado ka dun!" He roared.
"Why!?" Hindi ko na din mapigilang mapagtaasan ng boses si kuya. "Kuya, I'm sorry if I raised my voice but this is nonsense! Paano ako naging delikado dun? Kuya Bryleigh is my brother he won't put me in harm. Sabihin mo na lang kasi na natatakot kang pati ako ay kunin din niya. I'm not choosing sides, but you went too far from loathing your own brother na pati ako dinadamay mo! Away niyo ay away niyo. Labas na ako dun."
Natahimik na din si kuya Brandon at hindi na nagsalita pa. I rolled my eyes on him and went pass him while bumping our shoulders. Dumeretso na din ako sa kwarto ko at agad na nahiga.
Kuya Brandon is so childish! It was his fault from the first place. Bakit ayaw niyang akuin yun!? Augh! Ako ang naii-stress sa kanila eh!
Bahagya akong napatingin sa shoulder bag ko ng may nag-ingay dun. It's my phone. Kinuha ko ang pbone ko sa loob at tinignan ko muna ang callers I.D para malaman kung sino ang tumatawag.
Panget's calling...
Napabuntong hininga ako at sinagot ang tawag niya. "Panget..."
"Oiy! Nasaan ka?" Agad na tanong nito.
"Nasa bahay na. Bakit ka napatawag?" Tanong ko naman balik.
"Nothing. Gusto ko lang malaman kung nasaan ka. Baka kasi kung saan-saan ka pa pumupunta." Sabi nito.
I chuckled at him. "Don't worry, panget, I'm now ready to sleep."
"Mabuti kung ganun."
Nabalot kami ng napakahabang katahimikan. Akala ko pa nga binabaan na naman ako ng loko ng tawag. But the call is still on. Magtatanong na sana ako kung bakit natahimik siya ng magsalita siya.
"Brielle, punta tayo sa mall bukas. Shopping tayo... libre ko." Seryosong boses na sabi nito.
"At anong masamang espirito naman ba ang sumapi sayo?" Natatawang tanong ko.
Actually, Flynn doesn't like shopping. He would rather sing and strumm his guitar all day than go to the mall and shopping.
"I'm serious." Agad na sabi nito. "Minsan lang kitang ilibre kaya pumayag ka na."
"Paano kung ayaw ko?" Panghahamon ko.
"Edi wag! Hindi ka naman maganda eh!" Sabi nito na ikinasama ng timpla ko.
"At paano nasali ang kagandahan ko dito?" Inis na tanong ko.
"Aba! Malay ko!" Sagot nito.
Siraulo talaga tong si Flynn. "Sige payag na ako! Humanda ka talaga sakin bukas, maglalaway ka sa kagandahan ko."
"Hmm... I bet I will..." bulong niya na hindi ko masyadong narinig.
"Ano? Hindi kita narinig." Kunot noong sabi ko.
Tumawa naman siya. "Wala! Sabi ko ang panget mo!"
"Ano!? Hoi, Flynn--- Flynn?!"
Bwiset! Binabaan na naman ako ng tawag. Humanda talaga siya sakin bukas sasakalin ko talaga siya hanggang sa mamayapa na siya!
Augh! Bwiset ka talaga Flynn Enriquez!!! I can't believe that you are my bestfriend.
🌹💜🌹