Δυστυχώς ότι συνέβη μετά διέλυσε το όμορφο όνειρό μας και μας προσγείωσε στην πραγματικότητα.
Ο Νικόδημος έστειλε αντιπροσωπεία για να με πάρει πίσω. Όταν ο Σίμος αρνήθηκε με την υποστήριξη του πατέρα του, ο άντρας του Νικόδημου είπε οτι το να με κρατήσουν εκεί θα θεωρούνταν εχθρική πράξη και τα δύο βασίλεια θα έμπλεκαν σε πόλεμο. Τότε είδα το βασιλιά να κοιτάει με νόημα τον Σίμο που συνέχιζε να αρνείται. Εγώ είχα καταλάβει οτι ο Νικόδημος είχε φροντίσει να με παγιδεύσει έτσι ώστε να μην υπάρχει καμία διέξοδος. Γνώριζε οτι ποτέ δεν θα επέτρεπα να χάσει την ζωή του αθώος κόσμος επειδή εκείνος είχε χάσει το μυαλό του.
Η αντιπροσωπεία αφού άφησε το τελεσίγραφό της πήγε και στρατοπέδευσε έξω από την πόλη. Ο Σίμος ήταν έξω φρενών και αρνούνταν να συζητήσει καν να με αφήσει να φύγω. Έκλεινε τα αυτιά του σε κάθε λογική προσπάθεια του πατέρα του. Εγώ έμεινα σιωπηλή αλλά στο μυαλό μου ήδη είχα αποφασίσει το τι θα έκανα.
Το τελεσίγραφο έληγε την επόμενη μέρα.
Όταν ο βασιλιάς απελπισμένος έφυγε από την αίθουσα έπιασα το χέρι του Σίμου: " Έλα ηρέμησε. Θα γίνει αυτό που πρέπει. Μην αγχώνεσαι. Ας τα ξεχάσουμε όλα για λίγο. Αν και ήταν στεναχωρημένος δεν μου χάλασε το χατήρι και μετά από λίγο περπατούσαμε χέρι χέρι στην πόλη. Έκανα ότι μπορούσα για να του φτιάξω την διάθεση και στο τέλος το κατάφερα. Η μέρα πέρασε πολύ γρήγορα όπως κάθε φορά που ήμουν μαζί του και άρχισε να νυχτώνει.
Πήραμε το δρόμο της επιστροφής αλλά όταν μπήκαμε στο παλάτι του είπα θαυμάζοντας τον εαυτό μου για το θάρρος : " Θα με συνοδεύσεις στο δωμάτιό μου;"
Δεν το περίμενε όταν τον τράβηξα στο εσωτερικό μαζί μου. Για λίγο ήταν ξαφνιασμένος αλλά όταν άρχισα να τον φιλάω τα ξέχασε όλα και πήρε εκείνος τον έλεγχο. Εκείνη η νύχτα ήθελα να είναι το δώρο μου για εκείνον αλλά και για εμένα. Ήξερα πια οτι ο Σίμος ήταν ο μοναδικός άντρας που πραγματικά αγαπούσα στην ζωή μου όπως ήξερα οτι δεν θα μπορούσα να μείνω μαζί του, γιατί ο Νικόδημος δεν θα το επέτρεπε.
Ο Σίμος ποτέ δεν θα με έδινε πίσω. Θα προτιμούσε να χάσει ο ίδιος την ζωή του, προκαλώντας τον Νικόδημο παρά να με αφήσει να φύγω. Δεν μπορούσα να τον αφήσω να χάσει τίποτα εξαιτίας μου.
Ο Σίμος κοιμόταν δίπλα μου αλλά εγώ δεν μπορούσα να κλείσω μάτι. Η καρδιά μου πονούσε και αισθανόμουν οτι θα διαλυόμουν αλλά έπρεπε να βοηθήσω τον άντρα που αγαπούσα στις δύσκολες αποφάσεις.
Ακούμπησα το χέρι μου στο μέτωπό του και φρόντισα να κοιμηθεί βαριά μέσα σε ένα ευχάριστο όνειρο. Ήταν μια από τις δυνάμεις που είχα αναπτύξει με την βοήθεια του αρχιερέα και που πίστευα οτι θα ήταν άχρηστη.
Βιαστικά σηκώθηκα από το κρεβάτι και ετοίμασα τα πράγματά μου. Έγραψα ένα σημείωμα και το ακούμπησα στο κομοδίνο. Πριν βγω από το δωμάτιο έσκυψα επάνω του και τον φίλησα προσπαθώντας να συγκρατήσω τα δάκρυα που έκαιγαν τα μάτια μου.
Η επιστροφή μου στο βασίλειο, ήταν ένα ταξίδι στον πόνο. Κάθε βήμα που με απομάκραινε από εκείνον με έκανε να υποφέρω αλλά ήξερα οτι ήταν αυτό που έπρεπε να κάνω.
Όταν φτάσαμε στην πόλη οι άντρες με οδήγησαν κατευθείαν στο παλάτι, μπροστά στον Νικόδημο. Εκείνος αφού τους έδιωξε όλους με κοίταξε ικανοποιημένος : "Επιτέλους επέστρεψες. Μου έλειψες πολύ."
Δεν μίλησα και συνέχισα να τον κοιτάζω ανέκφραστη. Εκείνος σηκώθηκε και με πλησίασε: " Είσαι θυμωμένη; Έλα μην μου θυμώνεις. Από εδώ και πέρα δεν θα σε αφήσω βήμα μακριά μου. Θα έρθεις να μείνεις στο παλάτι. "
Τα λόγια του με έβγαλαν από το μούδιασμα που αισθανόμουν : " Τι εννοείς ; Σαν τι θα έρθω να μείνω στο παλάτι ;"
"Θα σε πάρω σαν δεύτερη γυναίκα μου."
" Υπάρχει τέτοιο πράγμα;" Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα από φρίκη.
"Ναι σύμφωνα με τους νόμους οι βασιλιάδες δικαιούνται να έχουν περισσότερες από μια γυναίκες." Έδειχνε ευχαριστημένος με τον εαυτό του.
"Δεν πρέπει να συμφωνώ και εγώ σε αυτό;"
" Δεν χρειάζεται. Φτάνει να το θέλω εγώ." Το αλαζονικό του ύφος με έκανε για άλλη μια φορά να αναρωτηθώ για ποιο λόγο είχα αισθήματα κάποτε για αυτόν τον άντρα.
"Δεν πρόκειται να έρθω να μείνω στο παλάτι." Αρνήθηκα με απελπισία.
Ένα κακό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του : " Για την ώρα μπορείς να πας στο σπίτι σου. Έχω συνεννοηθεί με τον πατέρα σου."
Βγήκα από το παλάτι και αισθανόμουν μουδιασμένη. Η ζωή μου έδειχνε να έχει ξεφύγει εντελώς από τα χέρια μου. Ήμουν μια μαριονέτα στα χέρια των άλλων.
Στο σπίτι η μητέρα μου με περίμενε με αγωνία. Αφού χαιρετηθήκαμε της μίλησα για όλα όσα είχα ζήσει και όσα μου είπε ο Νικόδημος. Η μητέρα μου προσπάθησε να με παρηγορήσει αλλά έβλεπα στα μάτια της μία φλόγα αγανάκτησης.
Όταν επέστρεψε ο πατέρας μου εγώ ήμουν στο δωμάτιό μου. Οι φωνές των γονιών μου ακουγόταν ακόμη και πίσω από τις κλειστές πόρτες. Πρώτη φορά τους άκουσα να καυγαδίζουν έτσι.
Το πρωί η μητέρα μου είχε φύγει από το σπίτι ακολουθώντας την προσταγή του πατέρα μου. Βγήκα στους δρόμους να την ψάξω μόλις εκείνος μου το είπε.
Στο τέλος την βρήκα σε ένα πανδοχείο. Εκείνη με μάτια βουρκωμένα μου είπε: " Δεν θέλω να μείνω άλλο με αυτόν τον άντρα και εσύ να τον προσέχεις. Ο πατέρας σου ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του. Θέλω να σε βοηθήσω να ξεφύγεις από τον βασιλιά αλλά οι δυνάμεις μου είναι ασήμαντες και ο πατέρας σου έχει ήδη κάνει συμφωνία μαζί του. Κάνε υπομονή. Θα πάω να μαθητεύσω κοντά στον σαμάνο που βρίσκεται στις σπηλιές. Μόλις δυναμώσω αρκετά θα έρθω να σε πάρω."
Άλλος ένα επώδυνος αποχαιρετισμός στην ζωή μου...