နင္မသိတဲ့ ငါ့ကဗ်ာ

အသည္းကြဲသူ႔ေက်ာက္စာ

မ်က္ရည္စီးေခ်ာင္းမွာ အေျဖရွာေဖြခဲ႔ခ်ိန္
ႏွလံုးသားတစ္စံုနဲ႔ ပက္ပင္းတိုး
အသည္းကြဲ virusတို႔ ငါ့ဆီကူးစက္လာရင္း
ငါအိပ္ရာထဲဘုန္းဘုန္းလဲ... ။   ။

ငါအလန္႔တၾကားဖယ္ခ်ေပမယ့္
ကစဥ့္ကလ်ားတြယ္ကပ္လာတဲ႔ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးေတြက
ငါ့ကို ဆြဲႀကိဳးခ်သတ္ခဲ႔ျပီ
မြန္းက်ပ္စြာငါေသဆံုးခဲ႔ရ၏ ။   ။

ငါ့ရဲ႔ စ်ာပနမွာ ႏွလံုးသားေတြမယူလာနဲ႔
သတိထားၾကပါ...
ငါဟာက်ိန္စာမိ virusေရာဂါသည္ ။   ။

ငါ့ကို သျဂဳႋဟ္ရင္... ရင္ကိုခြဲျပီး
ငါ့ႏွလံုးသားကို ထုတ္ထားလိုက္ပါ
ငါ့အေလာင္းကို ဂူမသြင္းနဲ႔...
အေမွာင္ေတြကိုငါေၾကာက္တယ္ ။

ငါ့ႏွလံုးသားကို မီး မသၿဂဳႋဟ္နဲ႔ ႔
အတြင္းသားကိုမ ေလာင္ႏိုင္ ဖူး
ေရမ ေမွ်ာ္နဲ႔...
သမုဒၵရာျပင္ႀကီးခန္းေျခာက္လိမ့္မယ္
ေျမမျမွဳပ္နဲ႔ ...
ကမာၻတိုက္ႀကီးျပာက်လိမ့္မယ္
ငါ့ႏွလံုးသားကငရဲမီးေတြငံုမိထားခဲ႔ျပီးၿပီ

ဗီးနပ္စ္နတ္သမီးရဲ႕ မ်က္ရည္နဲ႔သာ
ငါ့ႏွလံုးသားကိုေဆးေၾကာေပးပါ ....
အျဖဴေရာင္ ပိတ္စကိုအသံုးျပဳပါ
ငါ့ႏွလံုးသားကိုေထြးပိုက္ဖို႔ ....
ျမတ္စြာဘုရားရဲ႔ေျခ ေတာ္ရင္းနားမွာတြင္းတူးဖို႔မေမ့ပါနဲ႔
ျပီးရင္ အဲ႔ဒီမွာပဲ သၿဂိဳဟ္လိုက္ပါ
ငါထာဝရျငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ပါေစ .... ။    ။

11th January, 2014
|Thant Myat Htoo|