വേലിപ്പടര്‍പ്പിലെ നീലപ്പൂക്കള്‍ക്കരികെ
നില്‍ക്കവെ,
നിന്‍റെ മുടിയിഴകളില്‍ നിന്നും
കൊഴിഞ്ഞ പൂമൊട്ട് ..
മഞ്ഞിന്‍ കണങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ
പുല്‍ക്കൊടികള്‍ക്കിടയില്‍ നിന്നും
ഞാനത് കുനിഞ്ഞെടുക്കവെ
ഓര്‍മ്മകള്‍ക്ക് സൗരഭ്യമേകുവാനാണോ
എന്ന് നീ ചോദിച്ചിരുന്നു...
ആ ദിനങ്ങളില്‍
സ്വപ്നങ്ങളുടെ കാന്‍വാസ്സില്‍
നീ ചായക്കൂട്ടുകള്‍ പടര്‍ത്തി..
ഒടുവില്‍ അസ്തമയ സൂര്യനെ
സാക്ഷി നിര്‍ത്തി നീ യാത്ര പറഞ്ഞതും...
ഇന്ന്, പുറകോട്ട് മറിക്കവെ
എന്‍റെ ഡയറിത്താളുകള്‍ക്കിടയിലെ
നിറം മങ്ങിയ പൂവിതളുകള്‍ക്ക്
നിന്‍റെ ഓര്‍മ്മയുടെ ഗന്ധമുണ്ട്...
ആ ഗന്ധം പേറിയ
ഇളംകാറ്റിന്‍റെ സ്പര്‍ശം
നീ ഒത്തിരി അരികെ ഉണ്ടെന്നു
തോന്നിക്കുകയാണ്....