A/N
Bree's POV coming up Soon.. :)
thanks guy's for reading.
********
Yuna (POV)
Sa pagitan ng pagkain ay namayani ang masayang sandali sa amin. Lumipas ang oras ng hindi ko namamalayan dahil sa kaliwa't-kanang kwento ng aking mga magulang. Idagdag mo pa ang pagiging komikero ng aking ama na tuluyan nagbigay ng magandang aura sa aming paligid.
Nasa ganuon kaming ayos when I suddenly remember Rush situation.
I pause for a while, thinking if i'll keep everything secret to my parents.
I don't know why but I feel like I don't want to inform them everything about Rush. Not now, I guess. Kahit na nga ba alam kong they will not interfere on anything ay may isang bahagi pa din sa akin ang gustong manahimik sa bagay na iyon.
But then, dagliang nagbago ang kagustuhan kong iyon when I found myself mentioning Rush name to them. Huli na ng matagpuan ko ang aking sariling ikinukwento ang tungkol sa hiking namin ng barkada kasama si Rush.
I feed them some details mula sa pagpanik namin sa bundok hanggang sa kami ay makababa , skipping the part kung saan ako gumawa ng kalokohan na naging dahilan ng alitan ni Brianna and Rush.
My father quickly got interested on her personality while my mother is engrossed on listening to me while sipping her expensive wine. "you know what anak, it's been a while since I heard you dropping some girls name"
Napataaas ang kilay ko.
"I mean... after Blue's incident ay ngayon ka na lang yata naging interesado sa iba " ang nakangiti nitong komento stating a fact on her last sentence.
I smile at hindi ko napigilan ang mamula sa pagpuna ng aking ina.
Ganuon ba ako kahalatado?
"I agree with your mother" susog ng aking ama matapos nguyain ang isinubong steak. "we don't want to pressure you pero when are you going to introduce this special someone to us, huh?" he teased. Smirking at me.
I roll my eyes on him. "geez., special someone kaagad, Dad?" nakangiti kong sagot "Rush is just a friend" dugtong ko slightly bitter on my last word.
They both throw me their skeptical look.
"wag' mong nila-lang ang pagiging magkaibigan iha, remember diyaan kami nagsimula ng Daddy mo" singit ng aking ina then glance at my father lovingly which make me clears my throat silently preventing them to become cheesy in front of me.
"whatever Mom" tangi kong naisagot while mentally shook my head.
You're just giving me a false hope my dear mother.
Piping bulong ko.
Kung saan-saan humantong ang pag-uusap naming iyon until matapos kaming kumain.
Hindi nagtagal ay magalang akong nagpaalam sa mga ito para pumanik sa aking kwarto.
Pagkapasok ko doon ay dinampot ko ang aking cellphone.
Napakunot noo ako when I noticed that there's a message kaya kaagad ko iyong binuksan. Hindi ko pa man natatapos basahin ang mensaheng iyon ay nagpasya na akong gumayak papuntang Hospital kung nasaan si Rush.
The message is from Storm granting my earlier request to her. Ipinaalam nitong nagising na si Rush na siyang nagpa-excite sa akin.
Dali-dali akong kumuha ng susuotin sa aking wardrobe at diretsong pumasok sa sariling banyo with some of the thoughts na pinilit kong iwinaksi kanina.
Hindi ko itatangging hanggang sa mga oras na iyon ay naguguluhan pa rin ako sa kung anong relasyon ni Gap at Rush. Idagdag pa ang alalahanin tungkol sa kondisyon ng huli na pinilit nyang itinago sa aming magkakaibigan.
Is Brianna have any idea kung gaano kaseryoso ang sitwasyon ni Rush?
I don't think so. Katig ng isang panig ko.
If Brianna knows about this ay hindi nya makukuhang tratuhin si Rush ng basta basta na lamang.
Napatigil ako sa aking pag -aayos.
Do I need to tell her about the incident? At ipagbigay alam na itinakbo si Rush sa hospital?
Nagtatalo pa ang isipan ko when I automatically went to my bedroom, grab my phone on my side table at kagyat na ini unlock iyon. Hinanap ko ang number ni Brianna but when I'm about to call her ay kagyat na sumalit sa balintataw ko ang ginawa nyang pagbabalewala kay Rush nuong kami ay nasa bundok pa.
At kagaya ng daglian kong aksyon ay wala sa loob kong ini-lock ang hawak na telepono, bumuntong hininga ng malalim at ibinalik ang cellphone sa kinalalagyan nito.
I think wala akong karapatan na ipagsabi kahit kanino ang dinadanas ni Rush lalo na at ito mismo ay hindi binalak na iparating iyon sa aming magkakaibigan particular sa babaeng kanyang minamahal.
You are really complicated Rushmoore V.
I mumble habang nagpapalit ng kasuotan.
I don't know your real intention by keeping it as a secret but whatever it is I know you only chooses what's the best.
Kagyat ko munang iwinaksi ang alalahaning iyon at nagfocus sa pag-gayak. Hindi naglipat sandali ay tinatahak ko na ang pababa sa aming magarang staircase.
"are you going somewhere?" tinig ng aking ina ang pumukaw sa akin. I was a meter a way from our main door ng abalahin ako nito sa tangkang pag-alis maski sa pag iisip ng malalim .
"Gabi na Yuna saan ka pa ba pupunta?" dugtong nito.
I paused and face her hurriedly. "I need to visit a friend, Mommy" paalam ko.
"oh, and who could it be?" paninita nito raising one eyebrow at me.
"Si Rush po" maikli kong tugon not emphasizing much for I know they recall the name dahil makailang beses ko rin itong naikwento sa kanya kanina.
"is this the one you're telling us a while ago? Iyong kasama mong bumaba ng bundok ?" tanong nito kasabay ng pagbangon ng kanyang simpatya na mahihimigan sa kanyang boses.
"yes Mom" tipid kong tugon matapos bumuntong hininga.
Tintigan ako nito ng nag-aalala " is she okay? Ano bang nangyari at nasa hospital?"
Umiling-iling ako. "mommy, I really need to go. I'll tell you na lang once I get back " nagmamadali kong tugon while kissing her on her cheek.
"magtatagal ka ba duon?"
"I'll try to go home afterwards but then if I'm not, I'll be staying at the hospital" pagbibigay alam ko and then turn my back on her didn't even bother to wait for her response.
"you can ask Ryan to drive you all the way to the Hospital, anak" Pahabol nito referring to one of our drivers.
"no need Mom. I can take care of myself" pagtanggi ko not glancing at her while fishing my car key into my bag.
Nagdire-diretso ako sa paglalakad palabas ng kabahayan na iyon habang sukbit ang camera bag ni Rush.
Unfortunately, the person who sent some of my things na galing sa hotel na aming tinuluyan ay aksidenteng naisama ang gamit ni Rush. Particular her Camera.
Isang dahilan kung bakit gusto ko itong dalawin aside of course from my own personal reason na gusto ko itong makita.
Kanina before ako bumaba para magdinner ay napansin ko na ang mga gamit namin ni Rush. Just like my instruction to Manang Nelia she left the things on my couch.
Unang pumukaw sa akin ang Camera bag ni Rush dahilan kung bakit ko ito dinampot.
Aaminin ko, out of curiosity ay pinakialaman ko iyon. I turn it on and scanned all the captured photos na siyang aking pinagsisihan, dahil matapos humanga sa pagkakakuha nya sa magagandang sceneries ay bumungad sa akin ang mga stolen shot nya kay Brianna.
Almost half the contents of the Camera are the photos of my Friend. Most of the shots are candid na aaminin kong magaganda at syang tuluyang nakapag panibugho sa akin.
They are all stunning.
Ganuon yata talaga kapag ang subject mo ay ang taong nakakapag pasaya sayo. Maybe that's how she saw Brianna through her eyes. With the help of her lens and her skills she captivated the gorgeousness that my friend acquired. Kinuhanan nya ito sa iba't-ibang anggulo and it amazed me na lahat iyon ay lumabas na magaganda.
I sarcastically smile while shaking my head ng magbalintanaw sa aking pag-uusisa kani kanina lamang.
That Bitch is damn lucky to get the attention of two appealing person effortlessly. Si Blue at si Rush.
Piping bulong ko habang tinatahak ang maalwan naming paradahan ng magagarang sasakyan.
I pressed the car remote ng ilang dipa na lang ang layo ko dito. Nag-alarm iyon at awtomatikong ini-unlock ang mga pintuan.
Hindi nagtagal ay huminto ako sa tapat ng isang kulay itim na compact SUV . Bunuksan ko iyon at maingat na inilagay ang camera bag ni Rush sa passenger sit.
I seat comfortably then reply on Storm text message na aking nakaligtaang gawin kanina atsaka pinaandar ang sinasakyan.
Bumiyahe ako papunta ng hospital, hindi naman iyon ganuon kalayo kaya hindi naglipat oras ay nakarating duon.
Hindi na ako nag-abala pang dumaan sa nurse station at dumiretso na lang sa suite ni Rush.
Nang makarating sa tapat nuon ay marahan akong kumatok at pinihit ang seradura.Ni hindi ko na hinintay pang buksan iyon ninuman and open it voluntarily.
As soon as i push it ay bumulaga sa akin si Gap. Nangangalumata ito at bahagyang magulo ang buhok.
Kumunot ang noo nito ng ako ay mabungaran. "we told you na magpahinga ka hindi ba?" bungad nito sa akin in a serious tone. "ano ginagawa mo dito, Yuna?"
Kinabahan man dahil sa pamilyar na pagiging malamig nito sa akin ay pinilit ko iyong ikinubli.
Nag-kibit ako ng balikat at tumitig ng diretso sa kanya at pagkatapos ay sinulyapan si Rush " Storm message me, she told me nagising na daw si Rush" i ask, instead of answering her question.
Bumuntong-hininga ito kasabay ng pagluwag ng pintuan.
She mention me to come in at kapagdakay tumalikdo."oo kanina, pero hayan at kakatulog lang ulit"
Pumasok na ako ng tuluyan at marahang isinara ang pintuan. "how is she" bungad ko matapos huminto malapit sa paanan ni Rush.
Inilibot ko ng tingin ang kabuuan nito at piping nagpasalamat na kahit papaano ay mas maayos ang itsura nito ngayon kaysa kanina.
"she's already fine. The doctor said that although na compromise ang health nito dahil sa extreme activities na ginawa ay wala naman daw ibang naging problema"
nagliwanag ang aking mukha sa sinabi nito, kahit papaano ay gumaan ang aking pakiramdam dahil sa nalaman. "that a good news right?"baling ko dito.
Gap nodded. Pero nakulangan ako sa sigla nito. "bakit parang stress ka pa rin?"
She sighed then turn her back on me at naglakad patungo sa couch na nanduon.
"ewan ko ba, i'm always like this paranoid when it comes to her, lalo pa at ngayon lang ulit naulit na siya ay sinumpong" himutok nito.
Sandali akong napatigil sa pagiging tapat nito.
Nagtataka man sa pagiging vocal nito sa akin ay binalewala ko na lamang iyon.
"She's already fine but then they needed her to confine for few more days for further check up and assessment " pagsasaad nito with a slight frustration on her voice.
She look so depressed and stress at kitang kita iyon sa kanyang magandang mukha.
Gap is too worried on Rush condition kahit na nga ba sinabi ng doctor nito na okay naman ang kasalukuyang kalagayan. Isang bagay na animo nanatiling puzzle para sa akin.
Bakit ganito na lang ang pag-aalala nya ?
Ano ba talagang ugnayan nilang dalawa?
Pangungulit ng innerself ko.
If you want to dig more. You ask Gap.. iyon ay kung may lakas k ng loob - buhat duon ay umalingaw-ngaw ang boses ni Storm.
Napatingin ako sa tinutukoy nito then I found Gap staring blankly at Rush, crossed arm while seating at the couch.
She really look restless.
I sighed at lumapit dito.
"why don't you take a rest,Gap. go home and sleep" i offer when pity arise in me.
She stares at me blankly and shook her head. "hindi rin naman ako mapapakali sa bahay lalo pa at nandito sya" anito in a soft voice after she glance back at Rush.
I sighed, lumapit dito at dinaluhan ito sa pag-upo.
Kagaya nya ay tumunghay din ako sa tinititigan nito.
" i know its hard for you to trust me.. pero pwede bang pagtiwalaan mo ako kahit ngayon lang ?" I asked with my voice full of hope.
Nagbaling ako ng tingin dito and saw her skeptical look, seems like waiting for me to say something.
Nag-iwas ako ng tingin and swallow the lump formed under my throat
I don't know if this is a good idea but then i still want to take a risk. After all wala namang masama sa hinihiling ko.
"Hayaan mong bantayan ko si Rush. At Ikaw" baling ko sa kanya " umuwe ka na, i know your having a hard time on thinking too much about her " pagnguso ko kay Rush .
Nanliit ang nga mata nito at umiling.
She then sighed, tumitig ng mariin sa akin and tilt her head "Do you like her?" She asked instead, didn't comment on my request which she caught me off guard.
Napipilan ako pansumandali.
" oh, no ... " naiiling nitong tugon while smiling " wag mo ng sagutin, i know exactly that look.besides, hindi ka naman magtitiyagang dumalaw dito ng ganitong oras at mag ooffer na magbantay kung wala lang sayo si Rush " dugtong nito then sighed.
Tumayo ito panandalian and just throw me this unknown look atsaka tumalikod.
"I don't need to go home, Yuna.. besides this Suite is huge and can accommodate even 8 person .. so if you stay, i'll stay ... you sleep there at the couch while i rest here on the reclining chair" she stated.
Umiling ako at sinundan itong tumayo.
"No. You'll sleep here, i sleep there" pag iinsist ko pointing at the couch "Mas makakapag pahinga ka dito ng maayos"
Nakipagtitigan ito pansumandali and then shrugged her shoulder " okay , if you say so" anito at nagmartsa pabalik sa pinanggalingan namin.
Sinundan ko ito ng tingin at kapagdakay wala sa loob na nagsalita.
"Gap" I called out which make her stop.
"g-girlfriend ka ba ni Rush?" I asked, too quickly didn't find time for me to comprehend. Basta ang nanaig lang sa akin ng mga oras na iyon ay ang kagustuhang malaman ang ugnayan nilang dalawa.
Nanatiling nakatigil sa kinatatayuan ang aking kausap and it make me feel guilty, huli na ng maisip kong napaka impolite ng aking pagkakatanong.
Damn it! What am I thinking for asking her just like that?. I mentally complain.
Ilang beses akong napalunok just to ease the abnormal rhythm of my heart dahil sa sobrang kabang nararamdman when suddenly Gap face me.
Now I'm doomed.
I could have bowed my head or just look away para maiwasan ang galit nitong titig but I was surprise to see na wala man lang ka-emo-emosyon ang mukha nito.
Walang bahid ng galit at wala ring mahinuhang nagustuhan nito ang aking pag-uusisa.
Nothing, as in zero reaction.
She stare at me intently na tila may tinitimbang hanggang pamaya-maya ay umiling-iling ito at nagbawi ng tingin.
"are you accusing that Rush is disloyal to Brianna?" she asked frankly.
Napipilan ako pansumandali didn't expect that kind of question "n-no ... of course not... I-I'm just wondering why---"
"you're wondering why I am fucking worried over her issue, tama ba? "she cut me off with her soft tone matapos tapunan ng tingin ang natutulog na si Rush.
By the look of her face I can tell na hindi naman sya nagagalit bagkus pakiramdam ko ay naku-kuryos ito sa akin kung bakit ako nakapagbato ng ganuong katanungan.
I sighed and shook my head ng maramdaman ang pagdungaw ng pagiging guilty. "I-I'm sorry I asked" I surrender hoping she accept it.
She didn't response but walk towards me instead. Tumigil ito ilang hakbang sa akin at humarap sa kinahihigaan ni Rush. Itinukod nito ang magkabilang braso sa foot board ng kama at bumuntong-hininga. "you know I'm tired of this, letting people think that Rush and I is romantically involved with each other" bungad nito.
"I know I don't need to explain our sides pero pakiramdam ko kailangan kong sabihin ito once and for all "dugtong nito and then glance at me with register unknown emotion on her face na ngayon ko lng nakita.
"Rush and I are inseparable yes, and no-one can ever change that, even Brianna Buenaflor" she paused.
"and i know for sure kung sakaling dumating man ang panahon na maging sila ay mananatili kaming ganito"
Though a slight pain strikes into my heart dahil sa sinabi nito ay kakatwang binalewala ko iyon.
I creased my forehead as confusion arise all over me. "paano kung hilingin ni Bree na layuan ka ni Rush?or kahit na sinong babae na mainvolve sa kanya?"
She hissed and smile at me sarcastically "Rush won't do it." confident nitong sinabi and then throw me her cocky smile while staring at me " and do you know why?" she asked nonchalantly with full amusement in her eyes. Tinitigan nya ako ng mariin as if expecting me to voice out even for just one clue.
But then I did the opposite. I stare back at her intently remain silent na ikinainip nito.
Dumiretso ito ng pagtayo, humarap sa akin at ngumiti. "dahil ang relasyon naming dalawa ay mas matimbang pa sa inaakala mo....or sa inaakala ng iba"
for the second time ay kumunot ang noo ko still confuse on what her saying.
"i'm sorry but i don't get it" i voice out.
bakit ba kasi hindi na lang nya sabihin ng diretso? kailangan talagang pa-suspense pa?
She jokingly roll her eyes, hinatak akong maupo sa couch na aming iniupuan atsaka isiniwalat ang lahat-lahat na syang kasagutan sa lahat ng aking bakit at paano.
And her revelation leave me speechless for a minute or so.
********
I was out of myself after Gap confessed everything to me.
I admit I was taken a back at hindi makapaniwala nuong umpisa.. but then she explains every detail which make me gasp several times.
Good lord! I knew it.
Tumama ang aking mga hinala simula pa ng una kaming magkita-kita sa hospital na aking pinagdalhan kay Rush.
Maraming kaya pala ang naglaro sa akin na sya ring nalinawan ng isa isa nitong inilatag ang katotohanan.
" I hope no one will ever know about this, Yuna" Gap cut me off from my deep thinking.
Tinitigan ko ito ng wala sa sarili.
"funny right? We both know how we hated each other before pero heto ako ngayon at sinasabi ang mga ganitong bagay sayo " she stated then grinned.
I don't know if i'm lucky or what dahil ngayon lang daw sya nag open sa isang taong hindi naman nya ka -close.
Ang sabi nya, ang tanging nakakaalam lang ng mga bagay na ito ay ang barkada nila at ilang kapamilya ni Rush. They intend to keep it a secret dahil na rin sa request ng huli at sa kagustuhang magkaroon ng normal na buhay.
Now i know why they all extra worried on Rush condition kahit na nga ba nai-declare ng nasa maayos itong kalagayan.
Tama si Storm, hindi lang simpleng kaibigan ang tingin nila kay Rush. Dahil hindi lang naman ito simpleng tao at hindi rin simple ang sitwasyon nito.
"I hope manatiling sikreto ito sa iba lalong lalo na sa mga kaibigan mo." pukaw ng katabi
"i don't want them to know the real condition of Rush" pakiusap nito. The way she talks to me now is more different from before dahil ngayon ay animo nabasag ang nakahambalang na pader sa aming dalawa. Medyo comfortable na kami sa isat isa at ang ipagkatiwala nya sa akin ang ganitong bagay ay nakakataba na puso.
"why Gap?" i ask out of nowhere. "bakit sa dami-dami ng taong nakaka-salimuha nyong magkakaibigan, sa akin mo ito sinabi?"
She darted me with her serious stare "i trust you" tipid nitong sagot.
I don't know why but it gives a sudden relief on my part. "pero how sure you are na mapag-kakatiwalaan ako?" panunubok kong tanong dito.
Tinaasan nya ako ng kilay and smile genuinely "i know one, when i see's one"
Waring sapat na iyong maikling sagot nya kaya wala ako sa sariling napangiti.
I sighed and held her hand " asahan mo na walang makakalabas alinman sa mga sinabi mo. " I response sincerely to make her calm.
"thank you" she mumbles and then hug me unexpectedly.
I deeply sighed and smile as feeling of relief taken all over me. This moment is unforeseen, never in my entire life could imagine na magiging ganito kadali makipag-ayos sa taong kay tagal na panahon kong naging kaalitan.
And another relief dahil hindi ko inaasahan ang tunay na ugnayan nya kay Rush.
It put smile on my face.
as if my pag-asa ka.
Pagkontra ng innerself ko.
I mentally shook my head at kinastigo ang naglalaro sa aking isipin.
Bumuntong-hininga ako at muling binalikan ang ipinangako sa aking kaharap.
From now on, i promise that I'll do whatever Gap wants me to do. Kahit sa ganuong punto lamang ay may maibalik ko ang piping pasasalamat sa magagandang bagay na ginawa nya sa akin and that includes the privilege for me to know everything about them at ang pagpayag na makasalimuha ko pa rin si Rush despite the fact na isa kaming magbabarkada sa dahilan kung bakit na-trigger ang sitwasyon nyang ito.
********
Just because i let you go, doesn't mean i wanted too.
********
<Photo of Yuna and Gap above>