LIA'S POV
Nandito kami ngayon ni brent sa cafeteria. Simula kasi ng ianunsyo ni zach ang relasyon nila ni raven ay humiwalay na siya ng mesa at humingi siya sakin ng pabor na samahan siya sa kabilang mesa.
Naiintindihan ko naman kasi siya kaya pumayag ako. Alam ko kung gaano kasakit makitang may mahal na iba ang taong mahal mo dahil iyon ang nararamdaman ko ngayon.
Napabuntong hininga ako ng makita ko si brent na nakatingin kay raven at zach at bakas ang sakit sa mga mata nito. Kapit ka lang heart. Kaya natin to. Kaya pa.
Wala mang ekspresyon ang mukha niya ay hindi iyon nakahadlang para hindi ko malaman kung ano ba talaga ang nararamdaman ni brent. Hindi niya ako naging kaibigan ng maraming taon para lang sa wala. Ang sakit sa puso na makita ang taong mahal mo na nasasaktan dahil sa taong mahal niya.
I turn my gaze to Raven and Zach. They're silently eating their food. They remain cold and indifferent to everyone. At first glance you won't think that the two were in relationship but when you observe the vibe that they cherished each other.
Akala ko noong ianunsiyo ni Zach ang relasyon nila ay magkakaroon ng malalaking pagbabago sa kanilang dalawa pero hindi. Lagi nga silang magkasama pero bukod doon ay wala ng masyadong nagbago sa kabilang dalawa. Katulad parin sila ng dati ang pinagkaiba lang ay lagi na silang magkasama ngayon. Kung nasan si Raven ay awtomatikong nandoon si Zach. Pero kahit na hindi sila nagpapansinan ay masasabi mo parin na mahal nila ang isa't-isa. Iyong kahit di sila umaktong magkasintahan ay makikita mo padin sa awra na nilabas nila na mahal nila yung isa't-isa. Possible pala iyon? Na kahit hindi nagpapansinan at maging sweet ang dalawang magkasintahan ay sapat na ang aurang nakapalibot sa kanila para masabi kung anong namamagitan sa kanila.
Napatingin ako kay brent ng bigla siyang umalis at iniwan akong mag-isa. Di ko mapigilang masaktan kahit naman alam kong wala akong karapatan. Iniwan niya ako dahil nasaktan siya pero ako araw-araw akong nasasaktan mg dahil sa kanya pero ni minsan hindi ko siya iniwan o pinabayaan. Sana kaya ko ding gawin ang ginagawa niya na baliwalain at kalimutan ako na parang wala lang. Edi sana hindi ako nasasaktan ng ganito ngayon.
"Lia can we talk" napalingon ako sa nagsalita si raven pala. Hindi ko man lang namalayan na lumapit siya sa table namin.
"Wala akong masyadong alam tungkol sa pag-ibig dahil ngayon ko pa lang naman naranasan magmahal. Kaya hindi ko alam kung ano ba talagang dapat kong sabihin para mabawasan ang sakit na nararamdaman mo" sabi niya kaya napangiti ako ng mapait
"It's okay. I understand. Ahm Raven may I ask you?" tanong ko
"What it is?"
"What will you do if the man that you love doesn't love you back?"
"I will let him go and move the hell on"
"Why? If you love him you will fight for him no matter how hard it is. It's cowardice"
"No. Its not. It means you love yourself enough to let him go, accept that he's just not the one, and have the faith that there has someone better on the way for you. You need to make space in your heart for someone who has the capacity to love you just as much as you love them. Marami pang iba diyan lia all you need to do is open your heart for others" sabi niya
"Hindi ko kayang magmahal ng iba" sabi ko
"Siyempre! Pano ka magmamahal ng iba kung yung buong mundo mo sa kanya lang umiikot, kung ang mata mo siya lang ang nakikita? Let him go Lia. Find another man. A better man who really deserves you more than him. It will be the best for the both of you" sabi niya
"I can't. I can't let him go" sabi ko
"Kaya mo pero ayaw mo lang" sabi niya
"Di ko pa siya kayang pakawalan ngayon. Not now. You rejected him. He is in pain right now" sabi ko
"At ikaw hindi? Lia buong buhay mo wala kang ibang ginawa kundi damayan siya sa mga panahong nasasaktan siya. Noong ikaw ang nangangailangan ng tulong tinulungan ka ba niya? Mas inuna niya pa ako kaysa sayo na laging nandyan sa tabi niya. Lagi niyang sinasabi sayo kung gaano niya ako kamahal. Ni minsan ba inisip man lang ba niya ang nararamdaman mo? Kaibigan mo siya diba? Edi dapat alam niya kung kailan ka totoong masaya at kung kailan nagpapanggap ka lang. But he didn't notice it! You know why? Because he's too dumb and selfish to know that you need him and you're already hurting. Sariling nararamdaman niya lang ang inaalala niya. Siya ngayon lang nasaktan dahil sa nireject ko siya. Eh ikaw lia? Buong buhay mo sa tuwing magkasama kayo lagi kang nasasaktan. Di mo ba naisip na baka ito na ang tamang panahon para gumising kana sa katotohanan na kahit kailan di ka niya mamahalin. Lia kahit minsan isipin mo naman ang sarili mo. Ang magagawa mo na lang para sa sarili mo ay mahalin ang sarili mo. Kapag sinunod mo ako ay siguradong magiging masaya ka na ng tuluyan" sabi niya
Napatungo naman ako. Naalala ko na naman ang nakita ko kanina. Napahawak ako sa dibdib ko ng maramdaman ko na naman ang sakit. Kung sana may gamot lang sa sakit ng dibdib na nararamdaman ko edi sana hindi ganito kasakit. Maybe Raven is right. Maybe I should really need to let him go. Napangiti na lang ako ng mapait. Maybe its time for me to let go of him. It's time surrender.
Pumasok ako sa loob ng cr. Para ayusin ang sarili ko. Sapat ng broken hearted na ako emotionally hindi ko na kailangan ipangalandakan yun sa pamamagitan ng pagmumukhang broken hearted.
Mag-aayos na sana ako ng biglang bumukas ang isa sa mga cubicle at nakita ko ang isang babaeng maganda iyon nga lang kinulang sa tela ang damit. Kaunting tuwad nga lang niya ay makikita mo na ang panty niya sa sobrang ikli tas yung blouse niya muntik ng maging crop top. Tsk.
Pamilyar sakin ang mukha niya. Pinilit kong alalahanin kung saan ko siya nakita. Ahh! Tama! Isa siya sa mga babae ngayon ni brent. Yes. May mga babae siya. Ang inisip ko na lang iyon lang ang paraan niya para makalimutan ang sakit na nararamdaman niya. Inintindi ko na lang siya. Wala eh. Mahal ko siya. Hindi ko alam kung martyr ba ako o sadyang tanga lang talaga ako pagdating sa pag-ibig.
"Layuan mo si brent" galit na sabi niya na nagpataas ng todo ng kilay ko
"Wala kang karapatang utusan ako. Isa akong prinsesa. Ako ang nag-uutos and not the other way around" sabi ko saka ngumisi
Yes. I'm kind but it doesn't mean that I can't be a bitch. Saka marami akong natutunan kay raven. Walang makakatalo sa kanya pagdating sa pagiging bitch. Siya kaya ang Queen Bitch.
"Huwag ka ngang masyadong mayabang. Hindi porke prinsesa ka eh matatakot na ako sa iyo. Kahit gaano pa kataas ang posisyon mo hindi parin magbabago na hindi ka mamahalin ni brent kahit kailan. Akala mo ba hindi ko napapansin yang pagnanakaw mo ng tingin sa kanya sa tuwing magkasama kami?" sabi niya
Bigla namang sumikip ang dibdib ko sa sinabi niya. Alam ko naman na ang totoo eh. Pero ang sakit pala pag galing sa ibang tao. Napatawa ako ng peke.
"Alam mo hindi ko alam ang pinagsasasabi mo. Pero eto lang ang sasabihin ko sa iyo gagawin ko kung anong gusto ko at hindi mo ko pwedeng diktahan. Saka sino kaba para utusan ako? You're just a whore and I'm a princess. You're words are nothing to me. Mas may halaga pa nga ako sa mundo kaysa sa iyo dahil ako kailangan ako ng mga lahat ng mga mamamayan namin eh ikaw? Mga lalaki lang ang may kailangan sa iyo" sabi ko
Akmang sasampalin niya ako pero mabilis ko itong napigilan. Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay niya.
"Aww! Let me go you bitch!" galit niyang sigaw
"Don't you dare put yout filthy hands on me that you used to grab every mens dick! You whore! And you don't have any f*cking rights to hurt me!" sabi ko saka mas hinawakan pa ng mahigpit ang kamay niya dahilan para mapasigaw siya sa sakit
"Kahit ilang beses mo pa ako saktan hindi parin nun mababago na hindi ka kailanman mamahalin ng taong mahal mo!" nang-iinis na sabi niya
Di ako nakapagtimpi at sinampal ko na siya ng malakas. Napabaling pa ang ulo niya sa kabila sa lakas ng sampal ko. Mabilis niyang hinawakan ang pisngi niya na sinampal ko.
"Para naman madampian man lang ng malinis na bagay kahit man lang ang mukha mo. Kasi yang buong katawan mo punong-puno ng mikrobyo dahil kung sino-sino na lang ang kinak*nt*t mo. Dapat nga magpasalamat kapa kasi kahit minsan sa buhay mo nadampian ng isang royal blood na katulad ko ang marumi mong katawan. And yes. Mahal ko ang bestfriend ko eh ano naman? Masama ba? Buti nga ako ang tanging sikreto ko lang ay ang nararamdaman ko para sa bestfriend ko eh ikaw? Ano bang sikreto mo bukod sa natikman mo na lahat ng lalaki sa loob at labas ng academy? At ang panggagamit mo kay brent para sumikat ka? You're not just a whore you're also a famewhore. You're a good for nothing bitch!" sabi ko
Nagulat ako ng biglang bumukas ang pinto ng cr. Nakita kong si brent pala.
"Lia! What do you think you're doing?!" galit na sabi niya
Mabilis siyang lumapit sa amin at inalis ang kamay ko sa pagkakahawak sa kamay ng babae niya at ng matanggal niya ay agad niyang binitawan ang pagkakahawak niya sakin na tila ba may nakakahawa akong sakit.
"Ayusin mo iyang bestfriend mo brent kung ayaw mong iwanan kita!" galit na sabi ng babae ni brent saka ako tinignan ng masama
"Tignan mo na ang ginawa mo Lilianna! You better fix this and apologize to her!" galit na sigaw niya sakin
D-did he just yell at me? Sinigawan niya ako ng dahil lang sa babaeng ito at tinawag niya pa akong Lilianna at hindi lia ibig sabihin galit talaga siya. Galit siya sakin ng dahil lang sa ibang babae? Pakiramdam ko unti-unting nadudurog ang puso ko dahil sa nakikita kong galit sa mga mata niya. Hindi ngayon ang tamang panahon para maging emotional ka Lilianna Roxell. Hindi nila pwedeng makita ang kahinaan mo lalo na sa harap ni brent.
"Hindi ako ang nagsimula kundi iyang malanding babae mo! At wala kang karapatang sigawan ako!" galit na sigaw ko
"Hindi importante kung sinong nagsimula Lilianna! Isa kang prinsesa at hindi ka dapat kumikilos ng ganito! Para kang hindi isang prinsesa sa kinikilos mo! Alam mong kailangan ko siya! Para kang hindi isang kaibigan sa ginagawa mo!" sabi niya sakin na siyang umubos ng pasensya ko. Alam kong nasasaktan siya pero nasasaktan din naman ako! Di ako makapaniwalang tumingin sa kanya.
"F*ck you brent! Para akong hindi isang kaibigan? Bakit? Ano ba para sa iyo ang isang kaibigan ha?! Nanatili naman ako sa tabi mo nung kailangan mo ako ah! Hindi ako sumasama kila chloe para lang samahan ka! Para damayan ka! Ano pa bang kailangan kong gawin para naman ma qualify ako bilang isang KAIBIGAN para sa iyo?! Kailangan ko bang sumalo ng bala para sa iyo ha?! O baka naman hindi mo naman talaga ako tinuturing na kaibigan?! Ano ba talaga ako sa buhay mo?! Kaibigan? Kaaway? Kaklase? Malalapitan mo sa tuwing may kailangan ka? Taga gawa ng mga assignments o project mo? Tell me brent! Tell me!! At ng sa ganoon alam ko kung saan ako lulugar sa buhay mo o baka naman wala talaga akong lugar sa buhay mo?" sigaw ko sa kanya at napatawa ng pagak
"Nangako ka sakin noon brent na kahit sino pang dumating sa buhay mo na babae kahit pa girlfriend mo pa yun ako ang pipiliin mo kasi hindi mo lang ako kaibigan dahil bestfriend mo ako. Pero hanggang salita ka lang pala talaga. Kasi mas pinanigan mo ang babae mo kaysa sakin na bestfriend ng napakahabang panahon" sabi ko at hindi ko na napigilan ang pag crack ng boses ko
"L-lia"
"Now you're back to Lia? Kanina lang Lilianna pa ang tawag mo sakin" sabi ko saka napangiti ng mapait
"Look Lia, I'm so-" napahinto siya sa pagsasalita ng tinapat ko ang palad ko sa kanya para tumigil siya
"Stop. Just stop brent. Save it to yourself because I don't want to hear another word from you" sabi ko saka dali-daling lumabas ng cr at nakita kong ang dami na palang tao na nagkakagulo sa tapat ng banyo.
Napakagat ako sa labi ko para pigilan ang nagbabadyang luha ko. Hindi ako pwedeng maging mahina ngayon lalo na at maraming tao ang nasa paligid. Nagulat ako ng may biglang humila sa akin pagtingin ko nakita ko ang isang lalaki na may kulay brown na buhok.
Napahinto kami sa park. Walang tao dito kundi kaming dalawa lang. Humarap ito sa akin kaya nakita ko ang mukha niya. Gwapo siya. Pero mukhang may pagka suplado.
Meron din siyang hikaw sa tenga at tattoo sa kamay pero hindi iyon nakabawas sa kagwapuhan niya. Mas lalo pa nga itong nakadagdag sa kagwapuhan niya. Mukha siyang badass. Badass na gwapo at tahimik.
(A/N: See the picture of Sane below. Jimin of bts as Sane)
"Let it all out" maiksi niyang sabi na nagpataka sakin
"Huh? What do you mean? Who are you?" sunod-sunod na tanong ko
"Ang dami mo masyadong tanong. Sumigaw ka na lang. Ilabas mo lahat ng nasa loob mo. Nakita ko ang nangyari kanina habang kasama mo ang prinsipeng iyon" sabi niya
Shocks! Nakakahiya! Paano kung ipagsabi niya iyon sa iba?!
"Don't worry I won't tell it to anyone" sabi niya
"Thanks. It means a lot to me" sabi ko
"Don't you want to shout?" tanong niya
"Hindi gawain ng isang prinsesa ang sumigaw. Dapat ay lagi siyang kalmado at maayos sa lahat ng oras" sabi ko
"Ano pa bang inaasahan ko sa isang Lilianna Roxell the prim and proper princess of avalor? Kung ayaw mong sumigaw edi umiyak ka na lang siguro naman hindi bawal umiyak ang isang prinsesa hindi ba? Kahit gaano pa kayo kataas at kinatitingalaang tao sa buong mundo ay di nun mababago na may nararamdaman parin kayo" sarcastic na sabi niya
"Hindi ako iiyak. Kaya ko pa. Kaya ko pa ang sakit at kung dumating ang point na hindi ko na talaga kaya at ayaw ko na doon lang ako iiyak" sabi ko
"You're such a strong woman. By the way I'm Sane. Its nice to meet you Princess Lilianna" sabi niya habang nakatingin sa akin
"I'm trying to be. Well you're name suits you. And just call me Lilianna or anything you want. Its my payment for getting me out of that place" sabi ko
"Can I call you Yana?" tanong niya dahilan para mapatigil ako
Brent used to call me that. Pero isang araw biglang nagbago iyon at naging lia na lang ang tinatawag niya sakin katulad ng tawag sakin ng iba.
"Isang tao lang ang tumatawag sakin niyan pero noon pa iyon. Sige. Pwede mo akong tawaging Yana" sabi ko saka ngumiti
"Thank you Yana. You maybe really love him that much to the point that you're willing to hold and be with him even if he is hurting you" sabi niya
"Buti kapa isang tingin mo pa lang alam mo ng mahal ko siya pero siya halos ilang dekada na kaming magkaibigan pero hanggang ngayon hindi niya parin alam" sabi ko saka napangiti ng mapait
"Kung hindi ka niya kayang saluhin ako ang sasalo sa iyo" seryosong sabi niya
Napatigil ako noong una pero napatawa din ako agad.
"Ang galing mo palang mag joke? You have a great sense of humor. I like you" sabi niya
"I like you too.. as a friend"
"Well everyone wants to be friends with me to the point that the man I love see me just as a friend" sabi ko
"Well I can like you more than friends if you want me to. Just tell me" sabi niya
"Nakakatawa ka. Salamat kasi kahit paano napagaan mo ang loob ko" sabi ko saka ngumiti sa kanya ng tunay
"Just always smile like that. It suits you very well" sabi niya
Naramdaman kong biglang uminit ang pisngi ko sa di malamang dahilan. Purihin kaba naman ng lalaking kasing gwapo na ni Jimin ng bts tignan natin kung di ka kiligin.
"Do you want me to sing a song for you? Para naman kahit papano makalimutan mo ang mga problema mo. Ganun kasi ako kapag malungkot o masama ang loob ko" tanong niya
"Ahm sure" nahihiyang sabi ko kasi diba di pa naman kami masyadong close pero kakantahan niya na ako para lang mapasaya ako. Ang sweet niya naman. Ang haba ng hair ko kapag nagkagusto sakin ito. Kasi gwapo, malakas ang dating, gentleman, sweet talker, caring and thoughtful di tulad ng lalaking mahal ko. Gwapo nga manhid naman at napakasakit pa magsalita. Kala mo kung sino biyaya ng diyos sa mga babae! Hmmp! Di ko nga alam kung bakit ako nagkagusto doon eh! Siguro ginayuma ako nun!
May kinuha siya sa likod niya at doon ko lang napansin na may bitbit pala siyang gitara. Hindi ko iyon napansin kanina.
Nagsimula na siyang magstrum.
"I won't lie to you
I know he's just not right for you
And you can tell me if I'm off
But I see it on your face
When you say that he's the one that you want
And you're spending all your time
In this wrong situation
And anytime you want it to stop" sabi niya at may nakita akong dumaan na kung anong emosyon sa mga mata niya. Saglit lang iyon pero alam na alam ko na ang emosyong iyon. Iyon ang lagi kong nararamdaman. Sakit at selos.
"I know I can treat you better
Than he can
And any girl like you deserves a gentleman
Tell me why are we wasting time
On all your wasted cryin'
When you should be with me instead
I know I can treat you better
Better than he can"
Meroon siguro siyang babae na mahal yun nga lang may mahal ng iba kaya yan ang napili niyang kanta.
"I'll stop time for you
The second you say you'd like me to
I just wanna give you the loving that you're missing
Baby, just to wake up with you
Would be everything I need and this could be so different
Tell me what you want to do
'Cause I know I can treat you better
Than he can
And any girl like you deserves a gentleman
Tell me why are we wasting time
On all your wasted cryin'
When you should be with me instead
I know I can treat you better
Better than he can" nagulat ako ng biglang napatitig siya sakin. Hindi ko alam pero nakadama ako ng pagka ilang. Ngumiti siya sakin kaya napangiti na rin ako.
"Better than he can
Give me a sign
Take my hand, we'll be fine
Promise I won't let you down
Just know that you don't
Have to do this alone
Promise I'll never let you down
'Cause I know I can treat you better
Than he can
And any girl like you deserves a gentleman
Tell me why are we wasting time
On all your wasted cryin'
When you should be with me instead
I know I can treat you better
Better than he can, oh oh
Better than he can
Better than he can" pagkatapos niyang kumanta ay napapalakpak ako
"Ang ganda naman pala ng boses mo sane. Pwede ka ng singer" sabi ko
"Salamat. Hindi naman kasi talaga ako kumakanta sa harap ng ibang tao. Ikaw pa lang ang unang kinantahan ko" sabi niya na nagpalaki ng mata
"Seryoso?! Wow! Ang swerte ko naman pala kung ganun!" biro ko sa kanya
"Sinabi mo pa. Alam mo bang nagpapatayan ang mga babae para lang marinig ang boses ko pero ikaw napakanta mo ako ng walang ka effort-effort" sabi niya
"Salamat Sane. Kahit papano gumaan ang pakiramdam ko" sabi ko
"Walang anuman. Basta ikaw mahal na prinsesa. Gusto mo bang gawing ringtone ang napaka ganda kong boses?" biro niya
"No thanks. Baka nakawin pa ng mga fans mo ang cellphone ko pag narinig o nalaman nila na ang boses mo ang ringtone ko or worst baka ipa assasinate nila ako sa sobrang inggit" natatawang sabi ko
"Yung kanta kong iyon ay balak kong kantahin para sa babaeng mahal ko. Yun nga lang may mahal na siyang iba" sabi niya
Sabi na nga ba eh. Tama ako.
"Parehas pala tayo. Nagmahal pero di minahal. Saklap" sabi ko saka napatingin sa langit
"Ang swerte ng babaeng mahal mo" sabi ko
"Pati din naman yung lalaking mahal mo swerte din sa iyo" sabi niya
Nag-usap pa kami ng kaunti ni sane. Nalaman ko na matagal na pala siya dito na nakapagpagulo ng isip ko. Kung matagal na siya dito dapat kilala ko siya pero hindi eh. Pagkatapos namin magchikahan ay hinatid niya ako sa room namin. Tumanggi ako noong una pero mapilit siya kaya umoo na lang ako. Medyo nakakapagtaka lang yung ibang mga estudyante kasi mukha silang nakakita ng maligno habang nakatingin sa amin.
Maya-maya ay nakarating na kami sa tapat ng room ko. Nakita kong nakabukas ang pinto ng room kaya kitang-kita nila kami. Nagsimula na silang magbulungan pero wala akong pakialam. Wala naman kaming ginagawang masama ni sane. Madudumi lang talaga ang mga utak nila. Humarap ako kay sane saka siya nginitian.
"Salamat sa paghatid" sabi ko
"Walang anuman. If you need anything just call me okay? I'll come to you like a superhero" nagbibirong sabi niya na dahilan para mapatawa ako.
"Sure. I'll call you" sabi ko
Hiningi niya kasi ang number ko kanina kaya naman binigay ko at ganun din naman siya. Hindi ako basta-basta nagbibigay ng number ko kunv kani-kanino tanging ang royals at pamilya ko lang ang nakakaalam ng number ko. Hindi ko alam kung bakit pero magaan talaga ang loob ko sa kanya unang beses ko pa lang siyang makita.
"I'll wait for your call" sabi niya saka umalis
Pagharap ko ay nakita ko si brent na nasa may pinto. Blangko ang ekspresyon niya. Mabilis niya akong hinila papunta sa kung saan.
"Ano bang ginagawa mo brent?! Nasasaktan ako ano ba?!" sigaw ko sa kanya at pinipilit tanggalin ang pagkakahawak niya sa akin dahil pakiramdam ko anytime matatanggal na ang kamay ko sa braso ko.
Huminto siya sa isang medyo madilim na lugar kung saan walang tao.
"You already gave him your number?" galit pero mahinahong tanong niya
"Oo. Mabait naman siya eh. Saka ano naman sa iyo? Pwede kong ibigay sa kahit kanino ang number ko kung gusto ko. Its mine not yours" sabi ko
"The point here is you barely know that bastard and yet you gave him your number? What if he do something bad to you? Are you even thinking?!" galit na sigaw niya sakin
Siya pa talaga itong may ganang magalit sa akin pagkatapos niya akong iwanan kanina ng mag-isa?! How dare him?!
"What the heck is your problem brent?! Its not even a big deal! And why are you acting like you care?!" galit na sigaw ko
"Because I really did care for you! You're my bestfriend!" sigaw niya
"Pagkatapos mo akong iwanan kanina ng basta-basta? I doubt that. I'm getting tired with all of your sh*ts brent. I'm almost at my limit so please leave me alone. I want to rest" sabi ko at bakas ang sakit at pagod sa boses ko
Nakakapagod na. Ang sakit-sakit na. Pakiramdam ko mababaliw na ako.
Nakita kong may dumaan na kung anong emosyon sa mga mata ni brent. Nagulat ako ng biglang hawakan niya ang batok ko at hinapit papunta sa kanya. Naramdaman ko na lang ang malambot na labi ni brent na nasa labi ko.
Nakita ko na lang ang sarili ko na nasa loob ng dorm ko. Napahiga ako sa kama ko at napatingin sa kisame. Napahawak ako sa dibdib ko dahil kanina pa malakas ang tibok ng puso ko.
Lahat ng mga iniisip ko kanina ay bigla na lang naglaho na parang bula. Kinuha ko ang picture frame na may larawan namin ni brent sa may mesa sa tabi ng kama ko. Hinaplos ko ito. Maraming pumasok sa isip ko habang nakatingin sa picture naming dalawa.
Ito na ba? May pag-asa na ba akong mahalin ni brent? Matutupad na ba ang pangarap kong maging kami? Mangyayari na ba ang matagal ko ng inaasam-asam? Akala ko noon sa panaginip ko lang mangyayari ang bagay na iyon! Shocks! He is my first kiss! Kinikilig ako! Assumera na kung assumera pero yun ang nararamdaman ko eh. Ang pasaway ko kasing puso siya lang ang tinitibok mula noon hanggang ngayon.
Napatigil ang pag-iisip ko ng biglang tumunog ang cellphone ko. Agad ko itong kinuha at tinignan kung sinong tumatawag. Nagulat ako ng makitang si ina ang tumatawag mabilis ko itong sinagot.
"Magandang hapon Ina. Bakit kayo napatawag?" agad kong tanong kay ina
Si ina kasi ay hindi basta-bastang tumatawag depende na lang kung may mahalaga siyang bagay na sasabihin.
"Gusto ko lang sabihin sa iyo na kailangan mong umuwi sa susunod na linggo dito" sabi niya
"Huh? Pero bakit naman ina?" takang tanong ko
"Para magkakilala na kayo ng fiancee mo" sabi ni ina na nagpalaki ng mga mata ko
"What?! Pero ina ayaw ko pong magpakasal! Bata pa po ako!" hindi ko mapigilang mapataas ang boses ko
"Don't you dare raise you voice at me young lady! Just do what I want! Huwag mong hintayin na magpadala ako ng mga kawal diyan para lang dalhin ka dito" nagbabantang sabi niya
"Pero ina ayoko pa pong magpakasal" frustated na sabi ko
"Trust me baby girl its the best for you. Itigil mo na iyang nararamdaman mo para sa bestfriend mo" sabi niya na nagpagulat sa akin ibubuka ko na sana ang bibig ko para magsalita ngunit nagsalita na ulit siya
"Huwag ka ng magtaka kung paano ko nalaman. Ina mo ako. Ako ang nakakakilala sa iyo higit kanino man. Alam ko ang nangyayari sa iyo kahit wala ako diyan sa tabi mo. So please baby girl. Kalimutan mo na ang nararamdaman mo para sa lalaking iyon. Ina mo ako kaya kung nasasaktan ka nasasaktan din ako. You don't deserve this baby girl. He doesn't deserve you and your love" sabi niya saka binaba ang tawag
Hindi ko napigilan ang pagpatak ng mga luha ko. Bakit? Bakit ba ang hirap magmahal? Bakit ba ang hirap-hirap maging masaya? Bakit kung kailan nakahanap na ako ng pag-asa na sa wakas mamahalin na din ako ni brent ay ngayon pa naisipan ng aking ina na ipagkasundo ako sa ibang lalaki. Ito na ba ang sign na impossible na talagang maging kami ni brent? Pakiramdam ko naiipit ako sa pagitan ng sarili kong ina at ng nag-iisang lalaking pinakamamahal ko.
Kakausapin ko si brent ngayong linggong ito. Sasabihin ko na sa kanya ang totoong nararamdaman ko. Gusto ko ng matapos lahat ng ito. Gusto ko ng masagot ang mga bagay na gumugulo sa isip ko. Pero hanggat kumukuha pa ako ng lakas ng loob iiwasan ko muna siya. Kailangan kong palakasin at patatagin ang puso ko sa kahit anong possibleng mangyari.
------